Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΓΙΑ ΤΟ 10ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΝΕ

Προς τους συντρόφους της ΚΝΕ
συνέχεια από Α΄μέρος

Καλή επιτυχία λοιπόν σύντροφοι της ΚΝΕ στο Συνέδριό σας. Και να θυμάστε πάντα καθώς συζητάτε :
· Για να δείτε τι άλλαξε και πόσο αποτέλεσμα έχει η δουλειά μας, μη χωρίζετε το χρόνο σε μικρά διαστήματα, αλλά σε μεγαλύτερα. Τότε μόνο «βλέπεις» εκείνες τις αλλαγές που συμβαίνουν μέσα σε δεκάδες χρόνια, αλλά αποτελούν τη σπορά του γεγονότος που θα συμβεί μέσα σε μια στιγμή και θα αλλάξει τον κόσμο. Τότε νοιώθεις ότι ο αγώνας σου δεν έχει σχέση με τη διάρκεια της ζωής σου, αλλά η ζωή σου είναι ενταγμένη στον ιστορικό χρόνο που χρειάζεται ο αγώνας σου. Κι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να είναι χρήσιμη στην ιστορία η ζωή του καθενός μας. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή η οργάνωσή μας, η ΚΝΕ, γράφει ιστορία πλάι στο ΚΚΕ, σαν αποτέλεσμα και συνισταμένη της ζωής και της δράσης όλων μας. Και μη μετράτε μόνο τα χρόνια απ΄ το 1968 μέχρι σήμερα. Κι η ΟΚΝΕ δική σας είναι. Κι η ΕΠΟΝ. Κι οι Λαμπράκηδες. Και το Πολυτεχνείο. Κι η ΑΝΤΙΕΦΕΕ. Κι η ΜΟΔΝΕ.


· Να ξέρετε ότι όλοι εμείς, αλλά ακόμα κι εκείνοι που κάποτε ήταν στην ΚΝΕ και μετά κουράστηκαν, έφυγαν, αδρανοποιήθηκαν, χωρίς να γίνουν εχθροί του ΚΚΕ και της ΚΝΕ (κι είναι δεκάδες χιλιάδες ), έχουν τα μάτια τους στραμμένα πάνω σας. Για να καμαρώσουν φανερά ή κρυφά. Για να θυμηθούν και να ζηλέψουν. Όχι κυρίως τα «νιάτα» σαν «ηλικία». Αλλά την ενεργητικότητα, το πάθος και την αποφασιστικότητα της ηλικίας.

· Να ξέρετε ότι όταν λέμε εμείς οι παλιότεροι ότι «η ΚΝΕ είναι σχολείο», δεν το λέμε γιατί «έτσι θέλουμε να είναι». Αλλά γιατί πράγματι είναι έτσι. Το νοιώθουμε όταν γνωρίζουμε σήμερα μεγάλους πια ανθρώπους που καταλαβαίνουμε ότι πέρασαν κάποτε απ΄ την ΚΝΕ απ΄ την συγκρότηση της σκέψης και του λόγου τους, απ΄ την ικανότητα να ξεχωρίζουν το κύριο απ΄ το δευτερεύον, απ΄ την σοβαρότητα και της επάρκειά τους, απ΄ τον τρόπο που ξέρουν να συζητούν και να προσπαθούν να καταλήγουν σε συμπεράσματα. Το νοιώθουμε όταν παλιοί μας σύντροφοι μας περιγράφουν πόσο τους βοήθησε ακόμα και στην επαγγελματική σταδιοδρομία τους το «πέρασμά» τους απ΄ την ΚΝΕ. Αυτό το πέρασμα που σε «φορτώνει» ικανότητες πολιτικής ανάλυσης, οργανωτικότητας, συγκροτημένης και προσανατολισμένης δράσης.

· Κι όταν λέμε «οπαδός του Κόμματος», να ξέρετε ότι όλοι αυτοί που σήμερα αποτελούν «στρατό» ( και όχι εφεδρικό ) στην υπηρεσία του κόμματος και της δράσης του και αυτοχαρακτηρίζονται «οπαδοί του κόμματος». Όλοι αυτοί που αποτελούν την πλειοψηφία των δυνάμεών μας στα διάφορα ψηφοδέλτια των σωματείων, των δήμων, των διάφορων συσπειρώσεων και κινήσεων. Αυτοί λοιπόν στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι κάποιοι που κάποτε ήταν μέλη και στελέχη της ΚΝΕ και δεν συνέχισαν για διάφορους λόγους την οργανωμένη δράση τους. Μπορεί να «έφυγαν» απ΄ την ΚΝΕ (όπως μας λένε χαιρέκακα διάφοροι καλοθελητές), αλλά δεν έχουν πάει πουθενά. Οι πιο πολλοί τους είναι εδώ και βοηθάνε και καμαρώνουν τα παιδιά τους που είναι σήμερα μέλη και στελέχη της ΚΝΕ.

· Και να διαβάζετε. Βιβλία. Τη θεωρία μας. Το Μάρξ και το Λένιν. Και τους ποιητές μας και τους λογοτέχνες μας μη τους υποτιμήσετε ποτέ. Κομμουνιστής για να είσαι θα πει καλοσύνη κι ευαισθησία. Θα πει η λογική σου να πηγάζει και απ΄ το συναίσθημα. Γιατί τα συναισθήματά σου δεν είναι ανεξάρτητα απ΄ τη λογική σου κι απ΄ τη συνείδηση της αναγκαιότητας. Οι ποιητές μας το λένε πολύ πιο καλά από μένα όλο αυτό. Ψάξτε τους. Θα μαγευτείτε απ΄ το Χικμέτ, το Λόρκα, το Νερούδα, το Μαγιακόφσκυ, τον Ελυάρ. Και τους Έλληνες. Το Ρίτσο, το Βάρναλη, τον Αγγουλέ. Όλους. Θα τα βρείτε όλα. Και τον έρωτα και την επανάσταση.

· Και ιστορία. Είναι καμάρι μας και δίδαγμα. Είναι δική μας και μας καλεί να συνεχίσουμε να τη γράφουμε. Είναι αποτέλεσμα της οργανωμένης προσπάθειας των λαών κι ΄χοι των «ηγετών». Κι αν μιλήσουμε για τον τελευταίο αιώνα, είναι σφραγισμένη κι υπογραμμισμένη απ΄ την δράση των κομμουνιστών όπου γής, που ήταν σαν εσάς : Αθώοι και ονειροπόλοι. Αποφασισμένοι κι αποφασιστικοί. Συγκροτημένοι και οργανωμένοι. Προσανατολισμένοι πάντα να σπρώχνουν τον τροχό της ιστορίας και να υπηρετούν με πάθος το φωτεινό της μέλλον, τον κομμουνισμό.

· Και να ρωτάτε. Ποτέ δεν τα ξέρουμε όλα. Εγώ ας πούμε τα πιο σημαντικά πράγματα που θυμάμαι απ΄ τη θεωρία μας ή την πολιτική μας, είναι κάποιες «ωραίες» «ατάκες» που πήρα από στελέχη του κόμματος τότε που ήμουν μικρός και ΚΝΙτης και ρωτούσα. Κι αυτές τις «συμβουλές» που τώρα σας δίνω σα «γέρος» κάποτε τις πήρα κι εγώ από κάποιον «κολοσσό» του κόμματος που το έλεγαν Σάρλη, ή Βασάλο, ή Λουλέ. «Τύχη βουνό» για μας αυτές οι μορφές που ζούσαν και δρούσαν τότε στα χρόνια μας.

· Και να μην είστε «ρεαλιστές». Το όριο της δράσης μας, σίγουρα δεν είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει. Αλλά δεν είναι ούτε αυτό που ονειρευόμαστε και σχεδιάζουμε. Είναι αυτό που οι αντίπαλοι φοβούνται ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε. Το να κάνεις πράγματα πιο τολμηρά κάθε φορά είναι ο τρόπος για να σε αντιγράψει μια μέρα η ιστορία. Και κάθε φορά να δοκιμάζεις να πας πιο πέρα τα όρια της δικής σου αντοχής, τα όρια της δράσης μας και τα όρια της αστικής νομιμότητας. Κάθε φορά που είσαι μπροστά σε μια καινούρια πρόκληση και νοιώθεις σαν να πετάει μέσα στην κοιλιά σου ένα χελιδόνι, να σφίγγεις τα δόντια και να τραβάς μπροστά. Τολμηρά. Με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κόμματος και της ΚΝΕ.

· Και να μην είστε «Ευγενικοί» με την αστική έννοια του όρου. Η δική μας ευγένεια είναι η απασχόλησή μας με την υπόθεση της εργατικής τάξης. Είναι η αφοσίωσή μας στο «εμείς». Είναι η προσήλωση στο δίκιο του αδυνάτου. Ευγένεια είναι η διάθεση για προσφορά και θυσίες στην ευγενική υπόθεση της εργατικής τάξης. Στο φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας. Η δική τους ευγένεια είναι καθωσπρεπισμός και υποκρισία. Γι αυτό ο Μαγιακόφσκυ «δεν έχει ούτε μια άσπρη τρίχα στη ψυχή του. Κι ούτε σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας». Κι ο Γι αυτό «Ο λαός δεν έχει κλανένα λόγο να είναι ευγενικός. Ευγενικοί είναι όσοι σκοπεύουν με τον ένα ή άλλο τρόπο να προδώσουν». (Τσε)

· Και να ξέρετε : ο ρόλος σας (μας) μερικές φορές δεν είναι διαφορετικός απ΄ αυτόν του Γαλιλαίου. Η αλήθεια δεν είναι πάντα προφανής στο κάθε αυτί. Το 1992 όλοι κορόιδευαν το ΚΚΕ που μιλούσε ενάντια στη συμφωνία του Μάαστριχτ και ζητούσε δημοψήφισμα. Τώρα ; Επειδή η αλήθεια σας στηρίζετε στην επιστημονική αλήθεια, μπορεί μερικές φορές να μην είναι ... «εύπεπτη». Να ξέρετε ότι η επιστήμη ποτέ δεν είναι καλές σχέσεις με την «κοινή γνώμη». Ούτε η αλήθεια είχε καλές σχέσεις με την «κοινή λογική». Και καμμιά φορά ο ρόλος σας δεν θα είναι διαφορετικός απ΄ αυτόν της Κασσάνδρας. Η οποία έλεγε την αλήθεια στους Τρώες, αλλά δεν άρεσε στον «κόσμο» γιατί ήταν «μάντης κακών». Λες και για το Δούρειο Ίππο έφταιγε η Κασσάνδρα κι όχι η αφέλεια των Τρώων. Λες και για τα χάλια που περιγράφουμε, για το άθλιο καπιταλιστικό σύστημα, φταίμε εμείς που το περιγράφουμε κι αγωνιζόμαστε να το ανατρέψουμε. Λες και φταίει μόνο το ότι «έχουμε ξύλινη γλώσσα» και «όλο γκρινιάζοτυμε» και δε φταίει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που τρώει το μεδούλι των εργαζόμενων.

· Και πάνω απ΄ όλα, αν κάποια στιγμή κάποιος από σας «χάσει το μπούσουλα» για κάποιο «περίεργο» λόγο, προσωπικό ή πολιτικό, να έχετε εμπιστοσύνη στο κόμμα, στα όργανά του και στις αποφάσεις του. Είναι φρικτή η εμπειρία να βρεθείς στο δρόμο χωρίς «στήριγμα» στο κόμμα και στην ιδεολογία του. Κι είναι φοβερή ανακούφιση να ξαναβρίσκεις την αυτοπεποίθηση και την πορεία σου. Πώς να σας το πω : όλοι όσοι κάποια στιγμή «το είδαν αυτό το έργο», θα προτιμούσαν να γυρίσουν τη ζωή τους πίσω για να μη λείψουν ούτε μια μέρα απ΄ τι γραμμές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Κι ας χάσουν και τόσα χρόνια όσα τους λείπουν σήμερα που πάλι μετρούν την ηλικία τους και τη ζωή τους όχι με κεράκια αλλά με συνέδρια της ΚΝΕ, και τους λείπουν μερικά χρόνια. Ξέρετε, μια μέρα το βλέπω : όλοι εμείς οι παλιοί ΚΝΙτες θα κάνουμε συλλόγους να μαζευόμαστε και να λέμε τις ιστορίες μας απ΄ την ζωή μας στην ΚΝΕ. Κάτι σαν νέα ΠΕΑΕΑ δηλαδή. Γιατί κι η ΚΝΕ στο πέρασμα των χρόνων, ήταν και είναι και θα είναι η φύτρα της νέας αντίστασης. Κι εμείς καμαρώνουμε που είμασταν κι εμείς σ΄ αυτή την οργάνωση κάποτε. Όπως θα καμαρώνετε κι εσείς αργότερα. Όταν θα έχετε γράψει τη δική σας πορεία και ιστορία και θα βλέπετε την ΚΝΕ από μακριά σαν μέλη και στελέχη τότε του ΚΚΕ, με κάποια δόση νοσταλγίας.


Μάνος Δούκας




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου