Το «χωριό μας», (είτε η «Πατρίδα»), αποτελείται από ένα χώρο, με φυσικό πλούτο και περιβάλλον (επιφάνεια γης, νερό, αέρα,) που έχουν οι άνθρωποι για να ζουν και να αναπαράγουν τις φυσικές τους δυνάμεις. Συμπληρώνεται με συγκεκριμένους ανθρώπους - συμπολίτες που ζουν στους τόπους. Αυτοί χρησιμοποιούν (κατ)αναλώνοντας τους πόρους του, για να συντηρούν την ζωή τους και την ζωή των επόμενων γενεών στους τόπους τους!!
Όταν εχθρός, με «πολεμική βία» κατακτήσει το χώρο και τις προϋποθέσεις ζωής των κατοίκων του τόπου, τις χρησιμοποιήσει αποκλειστικά για συμφέρον και λογαριασμό του, τον ονοματίζουμε: «εισβολέα». Τον ανακηρύσσουμε «εχθρό της πατρίδας».
Άραγε: Πώς να ονοματίσουμε(;;): Έναν, που στα κρυφά, εκμεταλλεύεται τα στημένα fasttrack!, με την εξουσία παρέα;; Όπως και έναν που στήνει επιλεκτικές σχέσεις κεφαλαίου και εξουσίας(!!) για να διασφαλίζουν, σε αποκλειστική χρήση - εκμετάλλευση, όλους τους φυσικούς πόρους σε έναν τόπο;;
Δεν του ταιριάζει ο χαρακτηρισμός: Του «σφετεριστή των δυνατοτήτων του τόπου»;;; Τοπάρχες και Πολιτικοί ηγέτες, μαζί με «Κοινωνικούς ηγέτες - επικεφαλείς θεσμών», ανταγωνίζονται:
Για το ποιος είναι ο καλύτερος «ξεπουλητής» των τοπικών φυσικών πόρων.
Ποιος(;;) θα παζαρέψει πρώτος την κοινόχρηστη λαϊκή περιουσία των τόπων.
«Λειτουργούν χωρίς τον ξενοδόχο». Αγνοούν το «νοικοκύρη και ιδιοκτήτη των φυσικών πόρων» κάθε τόπου.
Ο δημοκρατικός ελληνικός λαός, γνωρίζοντας την αξία του φυσικού πλούτου του, τεχνικά καθοδηγούμενος από επιστήμονες που συνεχίζουν να στέκονται στο πλευρό του, μπορεί να προχωρήσει στην αναπτυξιακή αξιοποίησή του. Ο κόσμος των τόπων που αγωνίζεται για αυτούς, μπορεί να αντισταθεί σε κάθε απόπειρα αρπαγής και σφετερισμού του. Με την «Λαϊκή Συσπείρωση» σε Δήμους και Περιφέρειες λοιπόν. Καιρός πλέον, τις αποφάσεις να μην τις παίρνουν οι «κατακτητές των τόπων».
Και ξέρουμε: Τι σημαίνει, «δημοκρατική λαϊκή αντίσταση» όταν: Έχει το δίκιο και τη γνώση με το μέρος της, τη συναίσθηση τις ελευθερίας, την αγάπη για την πατρίδα... Η «αξιοβίωτη» ανάπτυξη για όλους, στους τόπους της, είναι ο υλοποιούμενος στόχος αυτού του αγώνα.
Όταν εχθρός, με «πολεμική βία» κατακτήσει το χώρο και τις προϋποθέσεις ζωής των κατοίκων του τόπου, τις χρησιμοποιήσει αποκλειστικά για συμφέρον και λογαριασμό του, τον ονοματίζουμε: «εισβολέα». Τον ανακηρύσσουμε «εχθρό της πατρίδας».Άραγε: Πώς να ονοματίσουμε(;;): Έναν, που στα κρυφά, εκμεταλλεύεται τα στημένα fasttrack!, με την εξουσία παρέα;; Όπως και έναν που στήνει επιλεκτικές σχέσεις κεφαλαίου και εξουσίας(!!) για να διασφαλίζουν, σε αποκλειστική χρήση - εκμετάλλευση, όλους τους φυσικούς πόρους σε έναν τόπο;;
Δεν του ταιριάζει ο χαρακτηρισμός: Του «σφετεριστή των δυνατοτήτων του τόπου»;;; Τοπάρχες και Πολιτικοί ηγέτες, μαζί με «Κοινωνικούς ηγέτες - επικεφαλείς θεσμών», ανταγωνίζονται:
Για το ποιος είναι ο καλύτερος «ξεπουλητής» των τοπικών φυσικών πόρων.
Ποιος(;;) θα παζαρέψει πρώτος την κοινόχρηστη λαϊκή περιουσία των τόπων.
«Λειτουργούν χωρίς τον ξενοδόχο». Αγνοούν το «νοικοκύρη και ιδιοκτήτη των φυσικών πόρων» κάθε τόπου.
Ο δημοκρατικός ελληνικός λαός, γνωρίζοντας την αξία του φυσικού πλούτου του, τεχνικά καθοδηγούμενος από επιστήμονες που συνεχίζουν να στέκονται στο πλευρό του, μπορεί να προχωρήσει στην αναπτυξιακή αξιοποίησή του. Ο κόσμος των τόπων που αγωνίζεται για αυτούς, μπορεί να αντισταθεί σε κάθε απόπειρα αρπαγής και σφετερισμού του. Με την «Λαϊκή Συσπείρωση» σε Δήμους και Περιφέρειες λοιπόν. Καιρός πλέον, τις αποφάσεις να μην τις παίρνουν οι «κατακτητές των τόπων».
Και ξέρουμε: Τι σημαίνει, «δημοκρατική λαϊκή αντίσταση» όταν: Έχει το δίκιο και τη γνώση με το μέρος της, τη συναίσθηση τις ελευθερίας, την αγάπη για την πατρίδα... Η «αξιοβίωτη» ανάπτυξη για όλους, στους τόπους της, είναι ο υλοποιούμενος στόχος αυτού του αγώνα.
Θανάσης Παντελόγλου, Χημικός - Μsc Βιοχημικός μηχανικός, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Αττικής
....
