Του Ρωμύλου Αβδή *
Η Λαϊκή δυσαρέσκεια από τις επιπτώσεις της συνεχιζόμενης αντιλαϊκής και αντεργατικής πολιτικής δεν μπορεί να κρυφτεί, οι διαμαρτυρίες δε λένε να κοπάσουν. Το οργανωμένο ταξικό κίνημα βάζει την ανεξίτηλη σφραγίδα του, όχι μόνο στους συνεχιζόμενους ταξικούς αγώνες, οι οποίοι αναμένεται να ενταθούν στο αμέσως προσεχές διάστημα, αλλά σαλπίζει το ταξικό πολεμικό παιάνα σ’ ολόκληρη την εργαζόμενη Ευρώπη. Το κάλεσμα αυτό, το οποίο μπορεί να έχει τη μορφή πανό στην Ακρόπολη, (η οποία δεν ανήκει αποκλειστικά στα καπιταλιστικά λαμόγια, αλλά, κυρίως, σε όλη την ανθρωπότητα και με το κατέβασμα της γερμανικής σβάστικας σηματοδοτεί την αέναη Λαϊκή πάλη και ενάντια στον αστικό Κοινοβουλευτικό φασισμό) μπορεί να είναι ανοιχτή ταξική σύγκρουση με τους εφοπλιστές και τα τσιράκια τους στους καταπέλτες των απεργούντων πληρωμάτων των πλοίων, αναμεταδίδεται μέσω των δελτίων ειδήσεων σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μολονότι τα δελτία ειδήσεων των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης σερβίρουν τις σχετικές εικόνες, κάνοντας λόγο για ‘εικόνες ντροπής’, στην ουσία το ΠΑΜΕ στέλνει μήνυμα σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ότι ο ταξικός αγώνας στην Ελλάδα συνεχίζεται. Ότι στην Ελλάδα ο Λαός δεν θα παραδοθεί αμαχητί, ότι ανασυντάσσει τις δυνάμεις του όχι μόνο ενάντια στις κυβερνητικές επιλογές, αλλά και ενάντια στον κυβερνητικό-αριστοκρατικό-φιλοεργοδοτικό συνδικαλισμό. Ότι χρειάζεται συντονισμός σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, όπως ακριβώς κάνουν και οι καπιταλιστές με τις υπερεθνικές ενώσεις τους. ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ, αυτοί; Σφυροδρέπανο και ταξική πάλη οι εργαζόμενοι. Αστικά Κοινοβούλια αυτοί; Αντιιμπεριαλιστικά-Αντιμονοπωλιακά-Δημοκρατικά Μέτωπα εμείς. Και για να κλείσω την παράγραφο, αυτές οι ‘εικόνες ντροπής’, κατά την άποψη των χρυσοπληρωμένων δημοσιογράφων της ολιγαρχίας, αποτελούν ΤΙΤΛΟ ΤΙΜΗΣ για το ταξικό κίνημα.
Από το 18ο Συνέδριό του το ΚΚΕ έχει εκτιμήσει, ότι προϊόντος του χρόνου, όλο και περισσότερος κόσμος θα πυκνώνει τις γραμμές του Αγώνα. Εκτιμάει μάλιστα, ότι θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια από μέρους του συνεπούς ταξικού κινήματος, να ενσωματώσει και να βοηθήσει αυτόν τον κόσμο, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν εμπειρία από ταξικούς αγώνες, να απαλλαγεί από τις προκαταλήψεις, τις αντιρρήσεις, τη διαφορετικότητα στη χάραξη κοινής πορείας με το ταξικό κίνημα. Αυτό δεν συμβαίνει στις πλατείες; Ούτε όλοι βαλτοί είναι, ούτε κακοπροαίρετοι. Το ότι μάλιστα κατηγορούν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, τις οποίες αναθεμάτιζαν κι απόδιωχναν την προηγούμενη μέρα, πως δεν έκανε κάτι για να τους προστατεύσει πρέπει να το δούμε θετικά. Αναγνωρίζουν έμμεσα στο ΠΑΜΕ ένα σημαντικό ρόλο, ο οποίος έχει να κάνει με την ικανότητά του να περιφρουρεί τους αγώνες του και να αποκρούει τις προβοκατόρικες κινήσεις των μηχανισμών της ανωμαλίας.
Όμως, καλοπροαίρετοι φίλοι της πλατείας, μιας κι ανάμεσά σας κινούνται και οι δικέφαλοι αετοί, οι σταυροί κι ανεμίζουν και τα γένια και τα ράσα καλοζωισμένων παπάδων, ο κάθε αγώνας είναι μοναδικός και κάθε άλλη ταξική αναμέτρηση αναδείχνει την ανάγκη για τη λήψη νέων μέτρων, η εμπειρία της περιφρούρησης δεν είναι το στατικό, αλλά συνεχώς ανανεώνεται.
Πως θα έρθουμε πιο κοντά, όπως απαιτούν οι περιστάσεις; Κάνοντας το ‘αυθόρμητο’ ‘συνειδητό’. Πως γίνεται αυτό; Εύκολο. Ξεκινάς από την απάντηση στο ερώτημα:’ Η εποχή μας σηματοδοτείται από τη σύγκρουση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία;’ Αν απαντήσεις καταφατικά, δίνεις την απάντηση στο επόμενο ερώτημα:’ Σ’ αυτήν τη σύγκρουση, ποιος είναι ο ρόλος της εργατικής τάξης;’ Αν της αναγνωρίσεις πρωτοποριακό ρόλο κι όχι ρόλο κομπάρσου, τότε πας παρακάτω. Η εργατική τάξη χρειάζεται ένα πρωτοποριακού τύπου κόμμα;’ Σ’ αυτήν τη σύγκρουση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, τι ρόλο παίζει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός; Πρέπει να απομονωθεί και να μπει στο περιθώριο των εργατικών αγώνων;
Τα πράγματα, καλοπροαίρετε ‘πλατειάκια’, είναι πολύ απλά, άλλο πράγμα το ότι στο σχολείο δεν σου έμαθαν να χρησιμοποιείς το μυαλό, επειδή σκέφτονται για σένα μια σειρά καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι, κοινωνιολόγοι, συγκοινωνιολόγοι και ανεκδιήγητοι δήθεν Πανεπιστημιακοί.
Για να αποφύγουν οι πολιτικοί υπηρέτες της εγχώριας και διεθνούς ολιγαρχίας αυτήν την προσέγγισή σου μαζί μας και για να μην ανυψωθεί το ‘αυθόρμητο’ σε ‘συνειδητό, βάζει τώρα σε ενέργεια το μεγάλο κόλπο που λέγεται ‘εκτόνωση’.
Φυσικά δεν το ομολογούν, αλλά το ονομάζουν ‘Δημοψήφισμα’. Κι επειδή με το τελευταίο Δημοψήφισμα, τι ωραία και δημοκρατικά εύηχη λέξη!, ξεκουμπίστηκε το κοπροσκυλόσογο των Γλύξμπουργκ, κι αυτός ‘πλατειάκιας’ δηλώνει κι αγωνιά για το μέλλον της χώρας, το αστικό Κοινοβούλιο για να μη βρεθεί μπροστά σε καμιά έκπληξη παίρνει τα μέτρα του. Εφοδιάζει με άφθονο πράσινο κουτόχορτο, όλα τα σούπερ-μάρκετ της τηλεθέασης. Εκεί θα γίνει όλη η δουλειά για να πιστέψεις κι εσύ τα πράσινα άλογα του ΠΑΣΟΚ. Άκου, προσεχτικά.
Ο κ. Καστανίδης, Υπουργός Εσωτερικών, στην παρουσίαση του σχετικού νομοσχεδίου, το οποίο θα δοθεί για τη σχετική αστικού τύπου διαβούλευση ‘Αποφασίζομεν και διατάσσομεν’ διά της κυβερνητικής πλειοψηφίας, καθορίζει με ειλικρίνεια το τι θέλει να αποφύγει και τι θέλει να πετύχει η κυβέρνηση, κι όχι μόνο, μ’ αυτό το κόλπο γκρόσο.
‘Σε κάθε αντιπροσωπευτική δημοκρατία ο λαός εκλέγει κατά τακτά χρονικά διαστήματα τους εκπροσώπους του στη Βουλή και δι’ αυτών την κυβέρνηση, η οποία έχει τη νομιμοποίηση για τις αποφάσεις που παίρνει. Αν όμως απαιτηθεί κατά τη διάρκεια της θητείας της νωπή εντολή, αυτή εξασφαλίζεται με την προσφυγή σε δημοψήφισμα, λέω τη λέξη και μελώνει η γλώσσα μου.’ Το δημοψήφισμα δηλαδή λειτουργεί ως υποκατάστατο της προσφυγής στις κάλπες για την ανάδειξη νέων εκπροσώπων στη Βουλή. Πάμε παρακάτω. Θεσπίζονται δύο κατηγοριών δημοψηφίσματα, μια κατηγορία θα αφορά κρίσιμα θέματα εξωτερικών και άμυνας, ενώ η άλλη κατηγορία θα αναφέρεται σε νομοσχέδια τα οποία έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή μεν, δεν έχουν όμως δημοσιευτεί στην εφημερίδα της Κυβέρνησης, ώστε να γίνουν νόμος του κράτους δε. Εδώ το κουτόχορτο ανακατεύεται με σκόρδο, κόκκινο πιπέρι, μουστάρδα και ψιλοκομμένο μαϊντανό, ώστε η λέξη ‘δημοψήφισμα’ να σταματήσει να είναι ελκυστική για όσους πάσχουν από έλκος του δωδεκαδακτύλου.
Η ετυμηγορία των δημοψηφισμάτων δεν θα είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση, αλλά θα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα, εξηγεί ο τετραπέρατος υπουργός.
Αλλά, κουφαλίτσες μου, για να δείτε τι δημοκράτες είμαστε εμείς στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αν το ποσοστό των ψηφισάντων υπερβαίνει το 50%, θα σας κάνουμε τη χάρη να είναι το αποτέλεσμα δεσμευτικό, διαφορετικά άμετε στον αγύριστο.
Κι επειδή, παλιοτόμαρα, δεν γουστάρουμε να μας αμφισβητείτε, δεν μπορείτε από μόνοι σας να προκαλέσετε δημοψήφισμα με συλλογή υπογραφών. Φαρμάκι μου φαντάζει τώρα η λέξη.
Για ποια θέματα όμως θα καλούνται να ‘συμβουλεύουν’ την κυβέρνηση οι πολίτες; Για ζητήματα από: ‘Λειτουργία της Βουλής, τον αριθμό των βουλευτών, την ευθύνη των υπουργών, ώπα, την χρηματοδότηση των κομμάτων΄ και άλλα θέματα τα οποία όχι μόνο δεν ταρακουνούν το σύστημα, αλλά απεναντίας το κάνουν πιο αντιδημοκρατικό. Στις κυβερνητικές, κι όχι μόνο, προθέσεις για την χρηματοδότηση των κομμάτων προωθείται η ονομαστικοποίηση όλων των κομματικών προσφορών προς τα κόμματα, ακόμα κι οι συνδρομές των κομματικών μελών.
Η αρχή του μεγάλου στόχου ‘αποδυνάμωση του ΚΚΕ’ έγινε θυσιάζοντας δύο στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με το ένα εκατομμύριο μάρκα της MIESENS στο πρωτοπαλίκαρο του Σημίτη, τον Τσουκάτο, συνεχίστηκε με την εκλογική χορηγία στον πρώην υπουργό μεταφορών του ΠΑΣΟΚ, τον αλήστου μνήμης Μαντέλη και συνεχίζεται με το ΚΚΕ. Έλα εδώ, κυρία Παπαρήγα. Που βρήκε το μαϊμούνι ο Αβδής 20 ευρώ και σε ενισχύει, αφού δεν του έχουμε δώσει σύνταξη κι έχει φεσώσει όλους τους περιπτεράδες στον Άγιο για τσιγάρα;
Εσείς τι γνώμη έχετε; Ράδιο Αρβύλες, Λαζόπουλοι, Μάκηδες, Τάκηδες, Χάκηδες, καθηγητάδες Πανεπιστημίων, δεν θα σας πείσουν για το πόσο ‘διαφανής’ και ‘δημοκρατικά αναγκαία’ είναι αυτή η διάταξη, κι ότι πρέπει να πάτε να ψηφίσετε, ενώ με τη διάταξη για το νόμο περί ευθύνης υπουργών άμετε στην παραλία, αφού τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει;
Η μείωση του αριθμού των βουλευτών ποιον διευκολύνει, ποιον δυσκολεύει; Διευκολύνεται το έργο των δύο μονομάχων ν’ απαλλαγούν από ‘ενοχλητικές’ φωνές; Μέχρι κι οι ‘φωνές’ καταργούνται και γίνεται η Βουλή φέουδο τριών-τεσσάρων οικογενειών. Δυσκολεύεται το έργο του ΚΚΕ και των άλλων κομμάτων;
Έτσι έχουν τα πράγματα, αδέλφια. Δεν θα σου βάλουν το ερώτημα: ‘Να πληρώσουμε για το δάνειο των 158 δις, που το πήραμε τον Ιούλιο, αλλά οι όροι του δανείου έγιναν γνωστοί τον Αύγουστο, πού ΄ναι παχιές οι μύγες;’
Καμιά εμπιστοσύνη στα ρεμάλια, τους πολιτικούς υπηρέτες της εγχώριας και διεθνούς ολιγαρχίας.
Συμπαράταξη με το ΚΚΕ για τη ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ και τη ΛΑΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.
Πάλη για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της Αστικής Τάξης.
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.
* Ο Ρωμύλος Αβδής, είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, συγγραφέας, και αρθρογραφεί στην εφημ. "Ανατολή" Αγ. Νικολάου Κρήτης.
