ΝΟΜ. ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΗΜΝΟΥ ΚΚΕ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ " ΡΟΚΑΣ - IBERDROLA "

Με αφορμή την ημερίδα που συνδιοργανώνουν η Περιφέρεια Β. Αιγαίου και ο Δήμος Λήμνου σχετικά με την επένδυση της πολυεθνικής «Ρόκας-Iberdrola», επαναλαμβάνουμε τις θέσεις μας που είχαμε διατυπώσει από τις 30 Μαρτίου του 2012 και που είναι οι εξής:

Την ίδια ώρα που οι κυβερνώντες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που καταστρέφουν τη ζωή των εργαζομένων, των αγροτών και μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών, είτε σε κεντρικό επίπεδο είτε σε επίπεδο τοπικής διοίκησης, μέσα από ημερίδες και φανφαρονισμούς ορκίζονται στην προώθηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της φυσιογνωμίας του νησιού για αγροτική, κτηνοτροφική και τουριστική ανάπτυξη, την ίδια ώρα κάνουν πλάτες στους επενδυτές της «Ρόκας-Iberdrola» προκειμένου να προωθήσουν την επένδυσή της, σε αντίθεση με αυτά που υπόσχονται και σε βάρος απ’ ό, τι έχει απομείνει απ’ την αγροτική οικονομία και τον τουρισμό.

Αποδεδειγμένα μια τέτοια επένδυση, θα πλήξει ανεπανόρθωτα τις περιοχές που θα αναπτυχθεί, αλλοιώνοντας και την ιστορική, αρχαιολογική, οικολογική φυσιογνωμία της Λήμνου, με το χτύπημα του τουρισμού, διώχνοντας τους κτηνοτρόφους και τους αγρότες, αλλάζοντας τη χρήση γης και δημιουργώντας ένα δαιδαλώδες πλέγμα δρόμων και δικτύων που θα προξενήσει ανεπανόρθωτη ζημιά.

Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη «επένδυση» καμία σχέση δεν έχει με τις ενεργειακές ανάγκες του νησιού, αφού η Λήμνος είναι πλήρως καλυμμένη από τα υφιστάμενα δίκτυα είτε του θερμοηλεκτρικού σταθμού είτε των λεγόμενων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που στην ουσία είναι εναλλακτική ενέργεια και όχι ανανεώσιμη, από τη στιγμή που είναι αναγκαία και η ύπαρξη του εργοστασίου της ΔΕΗ. Η σκοπιμότητα του έργου είναι απλή: Εκμετάλλευση του αιολικού δυναμικού των νησιών της Λήμνου, της Λέσβου και της Χίου και εγγυημένη πώληση – μέσω της διασύνδεσης από τη ΔΕΗ – της παραγόμενης ενέργειας στο ηπειρωτικό σύστημα της χώρας, σε υψηλότατες τιμές, που θα μετακυλήσουν στους καταναλωτές και στους λογαριασμούς της ΔΕΗ μέσω του τέλους ΑΠΕ, για σίγουρα υπερκέρδη.

Η ονομαζόμενη «Αιγαία Ζεύξη», με προϋπολογισμό 1,850 δις. Ευρώ, προβλέπει την ανάπτυξη 125 ανεμογεννητριών ύψους μεγαλύτερου των 100 μέτρων στη Λήμνο, συνολικής ισχύος 250 MWΗ στήριξη – με την αδειοδότηση και την κρατική χρηματοδότηση – που παρέχει η κυβέρνηση, στους «επενδυτές» για την κατασκευή τεράστιων Αιολικών Πάρκων ανεμογεννητριών ή φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων, αποτελεί μια ακόμα πρόκληση με το πρόσχημα της «πράσινης ανάπτυξης» που δεν είναι τίποτε άλλο παρά «πράσινες μπίζνες» σε βάρος του λαού και των πραγματικών αναγκών του!

Στηρίζουμε εκείνες τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες, ή γεωθερμία), που μπορούν να αναπτυχθούν προς όφελος του λαού μας και των δημοτών μας μόνο μέσα στα πλαίσια ενός Δημόσιου Φορέα Ενέργειας, με κεντρικό σχεδιασμό, με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, που θα υπηρετεί το λαό και όχι τα κέρδη των ολίγων.

Γνώμονας θα είναι το μέτρο στη φύση, στο τοπίο, στη φέρουσα ικανότητα του νησιού, σε συνάρτηση με τις ενεργειακές του ανάγκες και κάτω από το πρίσμα όχι της υπερκατανάλωσης αλλά της εξοικονόμησης ενέργειας, με φτηνούς λογαριασμούς πληρωμής ηλεκτρικού ρεύματος.

Ξεκαθαρίζοντας την θέση μας σχετικά με την σχεδιαζόμενη επένδυση της εταιρείας ΡΟΚΑ, τονίζουμε πως είμαστε κάθετα αντίθετοι στο ενδεχόμενο να υλοποιηθεί, γιατί Κανένα οικονομικό όφελος δεν προβλέπεται για τους κατοίκους του νησιού μας, εκτός του «ανταποδοτικού» τέλους προς τους ΟΤΑ, που και αυτό είναι επισφαλές. Αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί «επιχείρημα» προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ο τόπος μας -αφού καταστραφεί- σε πεδίο ατελείωτης κερδοφορίας των όποιων επιχειρηματικών ομίλων, με τα έξοδα και τα κέρδη της κάθε εταιρείας, πληρωμένα από τις τσέπες μας. Σημαντικό μέρος της Λήμνου θα μετατραπεί σε ένα απέραντο αιολικό πάρκο, με καταστροφικές συνέπειες στην χλωρίδα-πανίδα του νησιού, και μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές.

Τονίζουμε πως σε καμία περίπτωση δε συναινούμε στην υποθήκευση των ζωών των δικών μας και των παιδιών μας.

Σε αυτή την κατεύθυνση θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να εμποδίσουμε την πραγματοποίηση αυτής της καταστροφικής (κατά την άποψη μας) «επένδυσης», συμπορευόμενοι με το ταξικό μαζικό κίνημα του λημνιακού λαού.

Μύρινα 17-7-2012

Η ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΗΜΝΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ν.Ε. ΚΚΕ ΛΕΣΒΟΥ: ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΑΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ

Ανακοίνωση για την καθυστέρηση έναρξης της δακοκτονίας

Ως «έγκλημα εκ προμελέτης» σε βάρος της ελαιοπαραγωγής, χαρακτηρίζει την καθυστέρηση έναρξης της δακοκτονίας, η Νομαρχιακή Επιτροπή Λέσβου του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή της, στην οποία επίσης υπογραμμίζει:

«Σε λίγες μέρες θα μπει ο Αύγουστος και η δακοκτονία δεν έχει αρχίσει ακόμα.

Πρόκειται για ένα έγκλημα και μάλιστα εκ προμελέτης σε βάρος της ελαιοπαραγωγής που υπηρετεί το στόχο της παραπέρα απαξίωσης αυτής της άλλοτε δυναμικής καλλιέργειας για το νησί μας.

Είναι γνωστό ότι η έγκαιρη και σωστή διεξαγωγή αυτής της εργασίας έχει άμεση αναφορά στην ποσότητα της παραγωγής και κυρίως στην ποιότητα του λαδιού που θα παραχθεί και αυτό με τη σειρά του στο εισόδημα του παραγωγού, που σήμερα δοκιμάζεται σκληρά εξαιτίας της πολιτικής που εφάρμοσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και εφαρμόζει και η σημερινή κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ.

Το ΚΚΕ εκφράζοντας και την οργή και την αγανάκτηση των ελαιοπαραγωγών έφερε με Επίκαιρη Ερώτησή του το θέμα στη Βουλή. Με την Επίκαιρη αυτή Ερώτησή του, αφού καταγγέλλει την κυβέρνηση σαν κύρια υπεύθυνη - ευθύνη έχουν και οι τοπικοί φορείς - για την καθυστέρηση καθώς και τη μείωση του προσωπικού που θα ασχοληθεί με αυτήν, απαιτεί την άμεση έναρξή της και την κάλυψη των επιπτώσεων που αυτή θα έχει στο εισόδημα του παραγωγού.

Κλείνοντας, θα θέλαμε σαν ΝΕ Λέσβου του ΚΚΕ να δηλώσουμε, για άλλη μια φορά, την κάθετη αντίθεσή μας με την ανάθεση αυτής της σοβαρής δουλειάς στους ιδιώτες».

Ν.Ε. KKE ΛΕΣΒΟΥ: Να καταργηθεί το χαράτσι - είσοδος στην πλαζ Τσαμάκια

Είναι λαϊκό δικαίωμα, όχι «πολυτέλεια»

Να καταργηθεί το χαράτσι-είσοδος στην πλαζ Τσαμάκια

Δε φτάνει που οι καλοκαιρινές διακοπές αποτελούν όνειρο θερινής νυχτός για την πλειοψηφία των εργαζομένων, της νεολαίας, καθώς με μισθούς πείνας, ανεργία και αυξήσεις «φωτιά», το κόστος είναι απλησίαστο.

Δεν φτάνει που όλο και περισσότερα λαϊκά νοικοκυριά δεν μπορούν να κάνουν καθόλου διακοπές, όλο και μειώνονται οι μέρες ξεκούρασης για όποιον ξεφύγει έστω για λίγο.

Δε φτάνει η κατάργηση και αυτού του φτηνού όπως λειτουργούσε «κοινωνικού τουρισμού», που υπονομεύει παραπέρα το δικαίωμα στην αναψυχή, θυσιάζοντάς το στο βωμό κερδοφορίας της μεγαλοεργοδοσίας.

Συγκεκριμένα: Aν πέρυσι εστιάζαμε στα όρια εισοδήματος που έθετε η τότε κυβέρνηση προς χορήγηση «δελτίων κοινωνικού τουρισμού», αν καταγγέλλαμε το πώς πέταγε χιλιάδες εργαζόμενους εκτός, αν κατακρίναμε ότι και όσοι έπαιρναν δελτίο επιβαρύνονταν με οικονομική συμμετοχή, τι να πούμε φέτος που Οργανισμός Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ) δεν υπάρχει…;

Τέλη Φλεβάρη η τότε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ/ΝΔ (πρόδρομος της σημερινής), προκειμένου να μειώσει το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος», να απαλλάξει τη μεγαλοεργοδοσία από τις εισφορές σε ΟΕΕ κ.ά. τον κατάργησε. Αποτέλεσμα, πάνω από 500.000 δικαιούχοι στερούνται το 7ήμερο διακοπών που επιχορηγούσε ο ΟΕΕ.

Ταυτόχρονα, οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις και τα μεγαλοεπιχερηματικά συμφέροντα που εκφράζουν, όλοι αυτοί που κόπτονται για την «ανάπτυξη της κρουαζιέρας», το «να μην κλείνει το ΠΑΜΕ τα λιμάνια», δεν είχαν πρόβλημα να αποδεχτούν την υπολογιζόμενη μείωση (από την κατάργηση του ΟΕΕ) στο λεγόμενο εσωτερικό τουρισμό κατά 4.000.000 διανυκτερεύσεις μέσα στη χρονιά, το σοβαρό πλήγμα που δέχονται περίπου 2.700 μικρομεσαίες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι σε αυτές, συν χιλιάδες εξαρτώμενες από τα προγράμματα του ΟΕΕ αυτοαπασχολούμενοι σε επισιτισμό, μεταφορές κ.ά.

Και αν ακόμα μικρομεσαίοι του κλάδου έριξαν τις τιμές (όπως διατυμπανίζεται) πιεσμένοι από δάνεια, φόρους, υποχρεώσεις, τον «ανταγωνισμό» των μεγαθηρίων του κλάδου, προκειμένου να προσελκύσουν πελάτες και να μην τους μείνουν τα δωμάτια άδεια, η άγρια φορομπηξία, οι μειώσεις μισθών, η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών, συνολικά η καθίζηση του εισοδήματος και η γενικευμένη ανασφάλεια για το μέλλον, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στον όποιον λαϊκό άνθρωπο να πληρώσει τα πενήντα, σαράντα, ακόμα και τα τριάντα ή είκοσι ευρώ που του ζητούνται για μια διανυκτέρευση στο νησί μας.

Δεν φτάνει που ακόμα και οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, που κάποτε ήταν το μεταφορικό μέσο της λαϊκής οικογένειας, τώρα πια δεν πλησιάζονται. Ενδεικτικά, ζευγάρι που σχεδιάζει να ταξιδέψει από Πειραιά στη Λέσβο, έντεκα ώρες στο κατάστρωμα με ένα από τα πλοία που έχει «ξεχαστεί» το έτος ναυπήγησής του, παίρνοντας μαζί ΙΧ, θα πληρώσει 271,6 ευρώ μετ’ επιστροφής, συμπεριλαμβανομένης «έκπτωσης» (επειδή έκλεισε και ξόφλησε τα εισιτήρια «εγκαίρως»).

Δεν φτάνουν λοιπόν όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και το χαράτσι – είσοδος των δύο (2) ευρώ που επιβάλλει ο Δήμος Λέσβου σε όποιον μπορέσει να φτάσει μέχρι την πλαζ στα τσαμάκια. Έτσι για μια τετραμελή οικογένεια χρειάζεται το ποσό των οχτώ ευρώ μόνο για την είσοδο!!!

Όχι μόνο τουρισμό δεν μπορεί να κάνει πια η λαϊκή οικογένεια αλλά ούτε και ένα απλό μπάνιο στη θάλασσα!

Αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα

Χρόνια ολόκληρα ΚΚΕ και ΚΝΕ τονίζουν ότι είναι αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα των εργαζομένων, των νέων και των οικογενειών τους για τουρισμό, διακοπές, ανάπαυση, προαγωγή της υγείας τους, αναψυχή. Με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες (πολύ μεγαλύτερες από άλλες εποχές), σε αναγκαία ρήξη με τα μονοπώλια και την εξουσία τους προκειμένου να γίνουν (και) οι διακοπές κοινωνικό αγαθό για όλους, παλεύουν για:

• Δικαίωμα στις διακοπές για όλους τους εργαζόμενους μέσα από εξασφάλιση της μηνιάτικης άδειας και του 14ου μισθού για τις διακοπές. Φθηνές διακοπές για όλα τα παιδιά των εργαζομένων. Ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές. Δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα μνημεία, μουσεία, τους φυσικούς και πολιτιστικούς χώρους της χώρας μας.
• Προγράμματα κοινωνικού τουρισμού στους ανέργους και για όλους τους εργαζόμενους με οποιαδήποτε μορφή απασχόλησης (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ.), τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δημόσιες δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις για τα παιδιά όλων των εργαζομένων και ανέργων, που θα λειτουργούν όλο το καλοκαίρι.
• Δωρεάν οργανωμένους χώρους αναψυχής (κάμπινγκ) για όλους τους νέους, με προσιτές τιμές ή και δωρεάν για τα νέα ζευγάρια, τους άνεργους. Δημόσιους δωρεάν οργανωμένους χώρους αναψυχής με ειδικό εξοπλισμό, υποδομές και εκπαιδευμένο προσωπικό για τα ΑμεΑ. Μαθητικές εκδρομές ενταγμένες στο σχολικό πρόγραμμα, δημόσιες και δωρεάν, δαπάνη του κράτους. Δωρεάν διακοπές για τους συνταξιούχους και τους φτωχούς αγρότες.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΛΕΣΒΟΥ

Η Νομαρχιακή Επιτροπή Λέσβου του ΚΚΕ και το Παράρτημα Λέσβου της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ) καλούν όλους τους αντιστασιακούς, τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες της Λέσβου να παραβρεθούν την Κυριακή, 29 Ιουλίου 2012, και ώρα 11 π.μ.

στην αγροτική περιοχή «Πετρένιος Στύλος» (στα διοικητικά όρια των Δημοτικών Ενοτήτων Αγιάσου, Γέρας, Πλωμαρίου) όπου θα πραγματοποιηθεί πολιτική εκδήλωση στη μνήμη των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου Καρωμένου Βαγγέλη και Τσόνγκα Μανώλη, που σκοτώθηκαν στη μάχη που έγινε εκεί στις 21 Νοεμβρίου 1946.

Πρόκειται για μια ακόμα εκδήλωση τιμής και μνήμης που συνιστά «ταξίδι στην Ιστορία», όπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο Ντάμι της Μπέρδας, στα Αμπριά, στο Περίτονο, στον Αετό, στα Μελάδια Ερεσού και στο νεκροταφείο του Ίππειους.

------------------------------------------------

Δείτε ακόμη το αφιέρωμα του Aristera sti Mitilini για τον Δημοκρατικό Στρατό Μυτιλήνης

ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΔΩΔΕΚΑ ΖΩΕΣ...ΗΡΩΕΣ...

LOS LIBERTADORES (ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ)

ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ
Στίχοι: Pablo Neruda
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Μετάφραση: Δανάη Στρατηγοπούλου

Κι έρχεται το δέντρο, το δέντρο
της καταιγίδας, το δέντρο του λαού.
Απ' τη γη ανεβαίνουν οι ήρωες του
όπως τα φύλλο απ' το χυμό,
κι ο άνεμος θρίβει τα φυλλώματα
της βουερής ανθρωποθάλασσας
ώσπου πέφτει στη γη ξανά.
Κι έρχεται το δέντρο, το δέντρο
που τράφηκε με γυμνούς νεκρούς,
νεκρούς μαστιγωμένους
και πληγωμένους,
νεκρούς με απίθανη όψη.
παλουκωμένους σε κοντάρια,
κομματιασμένους στην πυρά,
αποκεφαλισμένους με τσεκούρια,
πετσοκομμένους απ" τα τέσσερα άλογα,
σταυρωμένους μες στην εκκλησιά.
Κι έρχεται το δέντρο, το δέντρο
που 'ναι οι ρίζες του ζωντανές,
πήρε μαρτυρικό νίτρο,
φάγαν οι ρίζες του αίμα,
ρούφηξε δάκρυα απ' το χώμα:
τ' ανέβασε με τα κλαδιά του,
τα μοίρασε μες στην αρχιτεκτονική του.
Γίναν αόρατα λουλούδια, άλλοτε λουλού-
δια θαμμένα
κι άλλοτε τα πέταλα τους

φωτίσαν σαν πλανήτες.
Κι ο άνθρωπος μάζεψε απ' τους κλώνους
τα δεμένα μπουμπουκάκια,
χέρι χέρι τα παράδωσε
τα ρόδια ή μαγνόλιες,
και κείνα ευθύς τη γη ανοίξαν,
κι έφτασαν ψηλά ως τ 'αστέρια.
Αυτό το δέντρο των ελεύτερων.
Το δέντρο γη, το δέντρο ούννεφο,
το δέντρο ψωμί, το δέντρο ακόντιο,
το δέντρο γροθιά, το δέντρο φωτιά.
Το πνίγουν τα φουρτουνιασμένα νερά
του νύχτιου καιρού μας,
μα στο κατάρτι ζυγιάζεται
της εξουσίας του ο τροχός.
Άλλοτε πάλι ξαναπέφτουν
τα κλαδιά σπασμένα απο την οργή
και μια στάχτη απειλητική
σκεπάζει το αρχαίο μεγαλείο του:
έτσι πέρασε μες από άλλους καιρούς,
έτσι ξέφυγε το άγχος το θανατερό,
ώσπου ένα χέρι μυστικό,
κάποια μπράτσα αναρίθμητα,
ο λαός, φύλαξε τα κομμάτια,
έκρυψε αναλλοίωτους κορμούς,
και τα χείλη τους ήταν τα φύλλα
του πελώριου μοιρασμένου δέντρου
που διασπάρθηκε σ' όλες τις μεριές,
που ταξίδεψε μ" όλες του τις ρίζες.
Αυτό είναι το δέντρο, το δέντρο
του λαού, όλων των λαών
της λευτεριάς, του αγώνα.
Έλα ως τη χαίτη του,
άγγιξε τις ξανανιωμένες του αχτίδες,
βύθισε το χέρι στα εργαστήρια
όπου ο παλλόμενος καρπός του
το φως του διαδίδει καθημερινά.
Σήκωσε τη γη τούτη οτα χέρια σου,
μέθεξε σε τούτη τη λαμπρότητα,
πάρε το ψωμί σου και το μήλο σου,
την καρδιά σου και το άτι σου
και στήσε φρούριο στο σύνορο,
στη μεθόριο της φυλλωσιάς του.
Υπερασπίσου τα χείλη
κάθε στεφάνης του,
μοιράσου τις εχθρικές του νύχτες,
άγρυπνα για το τόξο της αυγής,
στηρίζοντας το δέντρο, το δέντρο
που μεστώνει καταμεσής στη γη

LOS LIBERTADORES

(Pablo Neruda - Mikis Theodorakis)

Aquí viene el árbol, el árbol
de la tormenta, el árbol del pueblo.
De la tierra suben sus héroes
como las hojas por la savia,
y el viento estrella los follajes
de muchedumbre rumorosa,
hasta que cae la semilla
del pan otra vez a la tierra.
Aquí viene el árbol, el árbol
nutrido por muertos desnudos,
muertos azotados y heridos,
muertos de rostros impasibles,
empalados sobre una lanza,
desmenuzados en la hoguera,
decapitados por el hacha,
descuartizados a caballo,
crucificados en la iglesia.
Aquí viene el árbol, el árbol
cuyas raíces están vivas,
sacó salitre del martirio,
sus raíces comieron sangre,
y extrajo lágrimas del suelo:
las elevó por sus ramajes,
las repartió en su arquitectura.
Fueron flores invisibles,
a veces, flores enterradas,
otras veces iluminaron
sus pétalos como planetas.
Y el hombre recogió en las ramas
las corolas endurecidas,
las entregó de mano en mano
como magnolias o granadas
y de pronto, abrieron la tierra,
crecieron hasta las estrellas.
Este es el árbol de los libres.
El árbol tierra, el árbol nube.
El árbol pan, el árbol flecha.
El árbol puño, el árbol fuego.
Lo ahoga el agua tormentosa
de nuestra época nocturna,
pero su mástil balancea
el ruedo de su poderío.
Otras veces, de nuevo caen
las ramas rotas por la cólera
y una ceniza amenazante
cubre su antigua majestad:
así pasó desde otros tiempos,
así salió de la agonía
hasta que una mano secreta,
unos brazos innumerables,
el pueblo, guardó los fragmentos,
escondió troncos invariables,
y sus labios eran las hojas
del inmenso árbol repartido,
diseminado en todas partes,
caminando con sus raíces.
Este es el árbol, el árbol
del pueblo, de todos los pueblos
de la libertad, de la lucha.
Asómate a su cabellera;
toca sus rayos renovados;
hunde la mano en las usinas
donde su fruto palpitante
propaga su luz cada día.
Levanta esta tierra en tus manos,
participa de este esplendor,
toma tu pan y tu manzana,
tu corazón y tu caballo
y monta guardia en la frontera,
en el límite de sus hojas.
Defiende el fin de sus corolas,
comparte las noches hostiles,
vigila el ciclo de la aurora,
respira la altura estrellada,
sosteniendo el árbol, el árbol
que crece en medio de la tierra.

38ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ ΣΕ ΙΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΦΟΥΡΝΟΥΣ: ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» φέτος συμπληρώνει 38 χρόνια ζωής και παραμένει η μεγαλύτερη γιορτή της νεολαίας, των παιδιών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

 

 

«Δίνε το χέρι σου σ' όποιον σηκώνεται... Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία», είναι το σύνθημα του Φετινού Φεστιβάλ που παντρεύει μια ρήση του Μ. Γκόρκι μ' ένα στίχο του Μπ. Μπρεχτ

Στην Ικαρία ξεκινάει από τον Αγ.Κήρυκο στις 24/7 στην πλατεία, στις Ράχες στις 25/7 στην πλατεία του Χριστού, στον Εύδηλο στις 29/7 στην πλατεία, στους Φούρνους στις 4/8 και το κεντρικό στο Καραβόσταμο την Παρασκευη 10/8 στο Ρέμα με ζωντανή μουσική από τους Περιμπαίχτες.

Ώρα έναρξης των εκδηλώσεων: 8.30 μ.μ.

Σε όλους τους χώρους θα λειτουργεί δημιουργικός παιδότοπος, εκθεσεις βιβλίων-φωτογραφιών, προβολές ταινιών-ντοκυμαντερ, ομιλίες-συζητήσεις κ.α

ΤΟ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΘΕΛΕΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΥΣ (Βίντεο)

Δεν μπορεί να παράγει ούτε μια μπετόβεργα...

H ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ "ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ" !!!

Ξεκίνησε η Ιστοσελίδα του βιβλιοπωλείου "Σύγχρονη Εποχή". Σημειώνεται ότι παρέχεται η δυνατότητα παραγγελίας (e-shop)

www.sep.gr

Οι εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή ιδρύθηκαν το 1972, την περίοδο της δικτατορίας της 21ης Απρίλη κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

Το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε ήταν Ο Λενινισμός και η σύγχρονη εποχή.

Οι εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή δημιουργήθηκαν από την ανάγκη να εκδοθούν και να διαδοθούν πλατιά τα έργα των Μαρξ – Ένγκελς – Λένιν, ώστε να γίνει κτήμα της εργατικής τάξης, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων η κοσμοθεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού. Παράλληλα να εκδοθούν έργα κορυφαίων διανοητών της παγκόσμιας σκέψης, να προβληθεί η ιστορία του εργατικού λαϊκού κινήματος, η ιστορία της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Όλα αυτά τα χρόνια η Σύγχρονη Εποχή εξέδωσε τα Άπαντα του Λένιν και σε χωριστές εκδόσεις αυτοτελή έργα και συλλογές κειμένων του, Το Κεφάλαιο του Μαρξ και αρκετές εκδόσεις με έργα των Μαρξ – Ένγκελς, φιλοσοφία, οικονομία, κοινωνιολογία, ψυχολογία, βιβλία για την παιδεία, την τέχνη και τον πολιτισμό, λευκώματα, ιστορία, αναμνήσεις, χρονικά, ελληνική πεζογραφία και ποίηση, ξένη λογοτεχνία και ποίηση, παιδική λογοτεχνία.

Οι απαιτήσεις των καιρών καθιστούν αναγκαία την ύπαρξη των εκδόσεων Σύγχρονη Εποχή και θέτουν επιτακτικά την αναγκαιότητα της αναβαθμισμένης παρέμβασής της με βιβλία που θα καλύπτουν τα σύγχρονα προβλήματα του κοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι και της ιδεολογικής διαπάλης.

www.sep.gr

ΤΡΕΙΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Εικαστική δημιουργία για τους αγώνες του λαού

Η ΠΕΚΑΜ (www.pekam.org.gr) τίμησε τρεις Μακρονησιώτες εικαστικούς

Τρεις σημαντικούς εικαστικούς καλλιτέχνες - αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, τον Χρήστο Δαγκλή, την Κατερίνα Χαριάτη - Σισμάνη και τον Γιώργη Φαρσακίδη τίμησε τον περασμένο μήνα η  ΠΕΚΑΜ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΥ). Για τους τρεις εικαστικούς μίλησε η Εύα Μελά, ζωγράφος - χαράκτρια, πρόεδρος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

Πριν την τοποθέτησή της για τον καθένα ξεχωριστά η Εύα Μελά μίλησε για την παρουσία στην Αντίσταση γενικότερα των εικαστικών καλλιτεχνών, απ' το ξεκίνημα του πολέμου, προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα ο αγώνας και η δράση των συγκεκριμένων τιμώμενων καλλιτεχνών.

«Ξαπόσταγμα» του Γ. Φαρσακίδη

«Τα έργα των εικαστικών καλλιτεχνών στις μέρες μας» - σημείωσε η Εύα Μελά - «δεν έχουν την απήχηση που τους αξίζει. Αιτίες, η χαμηλή ποιότητα της Παιδείας γενικότερα και της καλλιτεχνικής Παιδείας ειδικότερα, αλλά κύρια οι πολιτικές που ακολουθούνται από τις κυβερνήσεις όλα τα χρόνια στην υπόθεση του πολιτισμού και της ζωής μας συνολικά. Ομως, εκείνα τα δύσκολα χρόνια, η εικαστική δημιουργία πήγαινε χέρι χέρι με τους αγώνες του λαού. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες επιστρέφοντας από το αλβανικό μέτωπο ζωγράφισαν εμπνευσμένοι από τα βιώματά τους. Μερικοί μάλιστα, που επιστρατεύτηκαν αργότερα, είχαν κιόλας κάνει προπαγανδιστικά έργα (αφίσες κλπ.), όπως οι Σπύρος Βασιλείου και Α. Τάσσος, ή είχαν συμμετάσχει σε ομαδικές εργασίες του εργαστηρίου του καθηγητή της ΑΣΚΤ Γιάννη Κεφαλληνού. Ο Γιάννης Κεφαλληνός, ένας σημαντικός δάσκαλος που άφησε τα σημάδια του χάρη στην προσωπικότητά του στους μαθητές του, δημιούργησε στο εργαστήρι του μια κυψέλη αντιστασιακής δράσης, εκπαιδεύοντας τους σημαντικότερους χαράκτες της εποχής. Το εργαστήριο αυτό με πρωτοβουλία του Γιάννη Κεφαλληνού προσφέρθηκε να φιλοτεχνήσει αφίσες για τον αγώνα κατά των επιδρομέων. Για τις αφίσες αυτές εργάστηκαν οι Λουίζα Μοντεσάντου, Χρήστος Δαγκλής, Γιώργος Δήμου, Γιώργος Μανουσάκης, Κ. Γραμματόπουλος, Βάσω Κατράκη, Α. Τάσσος και Γ. Βελησσαρίδης. Λιθογραφικές αφίσες για τον πόλεμο του 1940 είχαν κάνει και οι Γ. Γουναρόπουλος, Αγήνωρ Αστεριάδης, Νίκος Καστανάκης, Νίκος Νείρος, Νικόλαος Πασχαλίδης, Εκτορας Δούκας, Φρίξος Αριστεύς, ο Σβόλος και ο Ευθύμης Παπαδημητρίου».

ΕΑΜ Καλλιτεχνών

«Τσαγκαρίνες» της Κατερίνας Χαριάτη - Σισμάνη

«Οι περισσότεροι από τους εικαστικούς καλλιτέχνες που στρατεύτηκαν στον πόλεμο κατά των Ιταλών» - τόνισε η Εύα Μελά - «συνέχισαν τον αγώνα στην Κατοχή και εμπνεύστηκαν έργα βιωματικά από την Κατοχή, για την Αντίσταση, που τα ολοκλήρωσαν μετά την απελευθέρωση. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων καλλιτεχνών με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εντάχθηκε στην Αντίσταση. Μια τεράστια δραστηριότητα αναπτύχθηκε απ' τους καλλιτέχνες. Τα σωματεία των καλλιτεχνών αγωνίσθηκαν για την επιβίωση των καλλιτεχνών και του λαού. Οι καλλιτέχνες κατέβηκαν μαζί με το λαό στις μεγάλες διαδηλώσεις και συγκρούστηκαν στους δρόμους με τα στρατεύματα Κατοχής και με τους συνεργάτες τους. Ιδιαίτερα οι σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών, με τον ενθουσιασμό και την αυτοθυσία τους, έγραψαν μερικές από τις πιο λαμπρές σελίδες της Αντίστασης. Το Σεπτέμβριο του 1941, με την ίδρυση του ΕΑΜ, ιδρύεται και το ΕΑΜ Καλλιτεχνών, με πυρήνα μέλη της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών που έπαιρναν συσσίτιο σε αίθουσα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Ένα χρόνο αργότερα, το Νοέμβριο του 1942, η Ηλέκτρα Αποστόλου συσπείρωσε στο ξύλινο καφενείο του Ζαππείου μεγάλη ομάδα χαρακτών, μελών του ΕΑΜ Καλλιτεχνών, ως καλλιτεχνικό συνεργείο για τις ανάγκες της προπαγάνδας: Τις προκηρύξεις, τις αφίσες και τα συνθήματα, όλα χαρακτικά σε ξύλο και λινόλαιουμ. Το Νοέμβριο του 1942 μπήκαν τα θεμέλια για την πρώτη ξεχωριστή αντιστασιακή οργάνωση των καλλιτεχνών».



Χρήστου Δαγκλή - ΜΑΚΡΟΝΗΣΙ 1949

Σημειώνεται επίσης ότι στην Αντίσταση και στους μετέπειτα αγώνες συμμετείχαν πολλοί μεταξύ των οποίων οι Α. Τάσσος, Μέμος Μακρής, Λουκία Μαγγιώρου, Βάσω Κατράκη, Κ. Πλακωτάρης, Φ. Ζαχαρίου, Γ. Σικελιώτης, Σπύρος Βασιλείου, Α. Θεοδωρόπουλος, Ορέστης Κανέλλης, Α. Παχής, Χ. Δαγκλής, Σ. Πολυχρονιάδου, Αγ. Αστεριάδης, Βάλιας Σεμερτζίδης, Δ. Γιολδάσης, Γ. Βακιρτζής, Γ. Δήμου, Αλ. Κορογιαννάκης, Γ. Βελησσαρίδης και άλλοι. Σημαντική συμμετοχή στον αγώνα είχαν οι Ηλίας Φέρτης, Γιάννης Στεφανίδης, Βασίλης Αρμάος, Ιάσων Μολφέσης, Αντώνιος Δάλκος, Θόδωρος Δρόσος, Απόστολος Μπάρμπογλου, Μίνως Αργυράκης, Π. Ευθυμιάδης, Νίκος Καστανάκης, Γ. Μαρουδής, Τ. Καλμούχος, Δημ. Σακελλαρίδης, Αννα Κινδύνη, Δάβης, Γ. Τσαρούχης, Ορέστης Κανέλλης, Χατζής, Ασαντούρ Μπαχαριάν, Κ. Θετταλός, Κ. Ηλιάδης, Φωκίων Δημητριάδης, Γ. Μανουσάκης, Τ. Μάρδας, Μαρία Ζωϊτοπούλου, Δέσποινα Αρμάου, Γ. Λυδάκης, Πάνος Σαραφιανός, ο Μεγαλίδης, ο Μελετζής, ο Γιώργης Βαρλάμος κ.ά.

Από τη δράση της οργάνωσης των καλλιτεχνών στην Κατοχή στον τομέα των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων ήταν η παροχή συσσιτίου στους καλλιτέχνες και η σύσταση του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου. Το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος ήταν καρπός της Αντίστασης και έγινε νόμος του κράτους το 1944 στην Ελεύθερη Ελλάδα.

Ο ακούραστος δάσκαλος

Από την εκδήλωση

«Τον Χρήστο Δαγκλή τον θυμάμαι στα γραφεία του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, μετά τη δικτατορία, να συμμετέχει πάντα στις συνελεύσεις σεμνά και διακριτικά. Ο ζωγράφος και χαράκτης Χρήστος Δαγκλής γεννήθηκε στα Γιάννενα, σπούδασε και αυτός στην ΑΣΚΤ, από το 1937. Το 1940 ήταν μέλος της ομάδας του Εργαστηρίου Χαρακτικής του δασκάλου του Γιάννη Κεφαλληνού, για τη φιλοτέχνηση πολεμικών αφισών. Τον Μάιο του 1944 συνελήφθη και κρατήθηκε στο Γουδή, στο θάλαμο μελλοθανάτων για τρεις μήνες, έως την Απελευθέρωση. Eνα χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 1946, τον συνέλαβαν πάλι και εκτοπίστηκε. Στην εξορία έζησε έως το 1956. Στην εξορία ζωγράφιζε και παράλληλα έκανε τα σκηνικά και τα κοστούμια πολλών θεατρικών έργων, για το θέατρο της εξορίας. Μας άφησε πολλά και σημαντικά σχέδια με μελάνι και υδατογραφίες προσωπογραφιών και στιγμές από τους τόπους εξορίας, από τον Μούδρο Λήμνου, τη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη. Πολλοί από τους καλλιτέχνες που εξορίστηκαν τον αναφέρουν σαν τον ακούραστο δάσκαλο τέχνης που απ' αυτόν πήρανε τις βασικές γνώσεις για την τέχνη τους».

Καταγγελτική η ζωγραφική του

«Τον Γιώργη Φαρσακίδη έχουμε τη χαρά να τον έχουμε κοντά μας. Να είναι δίπλα μας σήμερα, ένα ζωντανό αρχείο των αγώνων του λαού μας. Και το ευτύχημα είναι που φροντίζει και φρόντισε όλους αυτούς τους αγώνες που τους έζησε, να τους καταγράψει και τους διασώσει μέσα από το συγγραφικό και εικαστικό του έργο, που είναι πολύτιμο, και μέσα από το προσωπικό του αρχείο που με πολλή φροντίδα διασώζει. Η ζωή και η τέχνη του κομμουνιστή δημιουργού ταυτίζονται με τους αγώνες του λαού μας. Ο Γ. Φαρσακίδης δημιουργεί έργα τα οποία αποτελούν "κομμάτια" της ιστορίας του λαού. Ο Γιώργης Φαρσακίδης λέει "την αγάπη μου για την τέχνη δεν την είδα μόνο σαν μια προσωπική ευχάριστη ενασχόληση, αλλά σαν μια γέφυρα επικοινωνίας με τους άλλους". Στην περίοδο της Κατοχής σατιρίζει με τις γελοιογραφίες του τον εισβολέα και τους συνεργάτες του. Το καλοκαίρι του '44 εντάσσεται στον ΕΛΑΣ Χαλκιδικής. Σε μια μάχη κοντά στο Σπήλαιο Πετραλώνων, στο χωριό Κρήνη, τραυματίζεται βαριά και στα δυο χέρια, παρ' όλα αυτά συνεχίζει να δημιουργεί εικαστικά. Σαν ανταρτοΕΠΟΝίτης θα απεικονίσει τη ζωή στα βουνά της Χαλκιδικής, στο Σύρμα της Μακρονήσου, τα βασανιστήρια και τους βασανιστές. Μα πάντα βλέποντας αυτές τις καταγραφές του περισσότερο σαν μαρτυρίες. Οπως σημείωνε ο Νίκος Παπαπερικλής στον "Ριζοσπάστη": "...Ζωγράφιζε κι έβλεπε τον Χάρο...κι έγινε τέχνη και μας ξυπνάει απότομα...". Οπως λέει ο οι ίδιος ο Γιώργης: "Ζωγράφιζα πάντα με πρόθεση να τους καταγγείλω και να πληροφορήσω τους έξω". Τα βασανιστήρια, τα καψώνια, οι τρελοί, οι ξυλοδαρμοί... ήταν τα θέματα που κυριαρχούσαν στα λιγοστά σχέδια εκείνης της σκληρής περιόδου».

Η Τέχνη στην εξορία

Από την εκδήλωση

Γράφει ο Γιώργης Φαρσακίδης: «Η χειροτεχνική δραστηριότητα διατηρήθηκε στη Μακρόνησο, έως τη μεταφορά μας στα Στρατιωτικά Τάγματα, σαν συνέχεια μιας δημιουργημένης παράδοσης... Αργότερα οι συνθήκες δεν άφηναν περιθώρια... όλα τα χειροτεχνήματα κι ό,τι σχεδίασα δεν πρόλαβα να τα στείλω παράνομα έξω, χάθηκαν μαζί με τα περισσότερα από τα προσωπικά μας είδη»... «Ακολούθησε ο Αϊ-Στράτης. Στο στρατόπεδο των πολιτικών εξόριστων του Αϊ-Στράτη, ο δάσκαλος, που μας μύησε στην τεχνική της ξυλογραφίας, στάθηκε ο ζωγράφος - χαράκτης Χρήστος Δαγκλής... Το πρώτο χαρακτικό, στη βιασύνη μου για πρακτική επαλήθευση, το είχα σκαλίσει με σουγιαδάκι κι ένα κοπίδι από ...καρφί. Αργότερα, τα συνεργεία μας, με την καθοδήγηση του Χρήστου Δαγκλή, κατασκεύασαν εργαλεία της αγοράς. Οι μαραγκοί μας διαμόρφωσαν πλάκες ξύλου για σκάλισμα. Κι ο κύλινδρος για μελάνωμα, κι αυτός δικής μας κατασκευής, ντυμένος σαμπρέλα από ποδήλατο. Αρχικά, το τύπωμα γινόταν με την πίεση μιας τσατσάρας, όμως τον επόμενο χρόνο εξασφαλίσαμε πιεστήριο με μοχλό, δικής μας κατασκευής, και για το χειρισμό του επιστρατεύτηκαν οι πιο χειροδύναμοι... Στέλνοντας κάρτες δηλώναμε ότι ζούμε, ότι αντιστεκόμαστε. Οι κάρτες θα ήταν μια επαφή, θα είχαμε μια συμπαράσταση από τις οικογένειές μας και τον περίγυρο».

Στην εξορία πάλι ο Γ. Φαρσακίδης, το 1967. Γράφει: «Μέσα στα πρώτα "απαγορεύεται" της διοίκησης συμπεριλαμβάνονταν και τα "οιαδήποτε αιχμηρά αντικείμενα". Ετσι τα πρώτα μαχαίρια και σκαλιστικά εργαλεία υπήρξαν κάποια σιδερικά και κουτάλια ακονισμένα. Και η πρώτη μας ύλη από καυσόξυλα, κασόνια και τελάρα λαχανικών. Αλλά και οι πέτρες και τα βότσαλα του γιαλού, που δουλεύτηκαν με επιτυχία από την Βάσω Κατράκη, τον Γιάννη Ρίτσο και άλλους αργότερα».

Στη Γυάρο, ο Γ. Φαρσακίδης θα μεταφέρει παράνομα έναν πυρογράφο, τον οποίο θα δουλέψει συνδυάζοντας πυρογραφία και χρώμα. Πάνω από διακόσια άτομα είχαν ασχοληθεί ή είχαν αποκτήσει πυρογράφους στρατοπεδικής κατασκευής.

«Ο Γιώργης Φαρσακίδης» - συνέχισε η Εύα Μελά - «παραμένει νέος ως σήμερα... Αρκεί να σκεφτούμε ότι έμαθε να εργάζεται στον υπολογιστή σε αυτή τη μεγάλη ηλικία για να μπορεί ανεξάρτητος να σελιδοποιεί μόνος του τα βιβλία του. Γιατί εκτός από το σημαντικό και πρωτοπόρο εικαστικό του έργο, έχει καταγράψει τις μαρτυρίες με τη λογοτεχνική του δημιουργία, βιβλία που εξέδωσε μόνος του, αφήνοντάς μας σημαντικότατα ντοκουμέντα από τον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, για το σοσιαλισμό».

Η Τέχνη που υπηρετεί τον άνθρωπο

«Θυμάμαι την Κατερίνα τα τελευταία χρόνια της ζωής της, την γνώρισα το 1976» - είπε η Εύα Μέλα. «Τη θυμάμαι πάντα με μια γλύκα... Ήταν πάντα περιποιημένη. Ερχόταν στα κομματικά γραφεία (ήταν πάντα μέλος του ΚΚΕ) για τις συνεδριάσεις - όπως άλλωστε και οι άλλες αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης - με τα μαλλιά πάντα καλοχτενισμένα, με το ταγέρ, λουλούδια στο πέτο, με την καρφίτσα της και τα σκουλαρίκια της, σαν να πήγαινε σε γιορτή. Εμείς αντίθετα, οι περισσότεροι, κατευθείαν από το εργαστήριο, κακοντυμένοι, με τα ρούχα της δουλειάς. Μας μάλωνε που τα παπούτσια μας δεν ήταν καθαρά, αλλά είχαν γύψους, χρώματα και σκόνες. Λίγο νερό δεν έχετε; μας έλεγε. Κρατούσε στις συνεδριάσεις ένα κερί για να διώχνει τον καπνό των τσιγάρων που την ενοχλούσε, γιατί ποτέ δεν ήθελε να περιορίσει τους περισσότερους που ήταν καπνιστές και να ζητήσει να μην καπνίζουν στις συνεδριάσεις... Τη θυμάμαι πάλι κοντά στο τέλος της ζωής της να προσπαθεί να μάθει ιταλικά κάνοντας ιδιαίτερα, ώστε η ίδια να μεταφράζει τα ποιήματα του πατέρα της που ήταν γραμμένα στα ιταλικά. Η Κατερίνα ήταν άνθρωπος με δημιουργικότητα ως το τέλος, με τη χαρά και την αγάπη για τη ζωή».

«Η Κατερίνα ήταν μια από τις λιγοστές μαθήτριες του Γιώργου Μπουζιάνη» μας θύμισε η Εύα Μελά «και η δουλειά της φέρνει το βάρος της διδασκαλίας του μεγάλου αυτού ζωγράφου. Την αγάπη της για το δάσκαλό της την έκανε βιβλίο που το εξέδωσε το 1985 με δική της δαπάνη, το βιβλίο "Μαθητεύοντας κοντά στον Μπουζιάνη" όπου περιγράφει και διασώζει έτσι τον τρόπο διδασκαλίας του μεγάλου αυτού εξπρεσιονιστή. Η Κατερίνα απαθανάτισε με τα έργα της στο κολαστήριο της Χίου, του Τρίκερι, της Μακρονήσου, τις συγκρατούμενές της. Τις γυναικείες μορφές, τις γυναίκες που μαρτύρησαν για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, για μια άλλη Ελλάδα τη σοσιαλιστική. Διακόσια σκίτσα γυναικών αγωνιστριών στα ξερονήσια σχεδίασε η Κατερίνα και εξέδωσε μόνη της το 1975 ένα λεύκωμα-μνημείο: Το λεύκωμα "Γυναίκες από όλη την Ελλάδα", το οποίο χαρακτηρίστηκε μεγαλειώδες ιστορικό ντοκουμέντο. Θα πρέπει να πούμε ότι αυτό το σημαντικότατο λεύκωμα-ντοκουμέντο η Κατερίνα το εξέδωσε "με το αίμα της καρδιάς της", με προπώληση του λευκώματος πριν από την έκδοσή του, προκειμένου να συγκεντρώσει τα χρήματα ώστε να εκδώσει μόνη της την πολυτελή και πολύ σημαντική αυτή έκδοση. Έτσι βλέπουμε τα σκίτσα της Κατερίνας να παριστάνουν επώνυμες και ανώνυμες αγωνίστριες από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Μια Τέχνη που υπηρετεί την ανθρωπιά, που υπηρετεί τη ζωή. Η Κατερίνα με το μολύβι της τίμησε ανταρτομάνες, αναλφάβητες αγρότισσες, μωρομάνες, εργάτριες, αγωνίστριες του Πνεύματος. Και όλα αυτά με ένα φτηνό μολυβάκι που έγραψε όλο το βάρος και το μεγαλείο που έφερε πάνω της η αγωνιζόμενη γυναίκα, η γυναίκα του λαού».

Αγέρωχη, χαρούμενη, αδάμαστη

'Οπως λέει η ίδια η Κατερίνα Χαριάτη - Σισμάνη, στον πρόλογο του λευκώματος: «Το λεύκωμα παρουσιάζει την εξόριστη όπως ακριβώς ήταν. Αγέρωχη, χαρούμενη, ζωντανή και αδάμαστη... Η ομαδική ζωή τις βοηθάει να νικήσουν τις μικροαδυναμίες τους, το τραγούδι δεν λείπει από τα χείλη τους και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που ετοιμάζουν καθημερινά δεν τις αφήνουν να μελαγχολήσουν... μπορεί να μην είχαμε δικαίωμα να απλώσουμε τα ρούχα μας για να ξεμουχλιάσουν, αλλά είχαμε όλη τη διάθεση και τον καιρό να μελετήσουμε τον "Προμηθέα Δεσμώτη" και να αποστηθίσουμε τους ρόλους μας. Πώς να ζωγραφίζω όμως σκηνές απόγνωσης; Παίρνανε τις γυναίκες μας για στρατοδικείο... Με τι καρδιά να γίνω θεατής; Να ξεχωρίσω από τις άλλες για να ζωγραφίσω;... Ημουν ένα με αυτές όλες. Μια αξεχώριστη μονάδα. Η ψυχή μου εκείνη τη στιγμή είχε ξεχάσει την Τέχνη. Ζούσε την πραγματικότητα τη φοβερή. Και περιμέναμε εκτελέσεις. Και γίνανε».

Η Κατερίνα Χαριάτη - Σισμάνη στο Τρίκερι έστησε μια σκηνή ανάμεσα σε δυο άγριες αχλαδιές και την έκανε εργαστήριο. Ομως το Γενάρη του 1950 χίλιες γυναίκες τις πήραν για τη Μακρόνησο. Το πρωί οι 800 στάθηκαν στη γραμμή χωρίς να δεχθούν να υπογράψουν δήλωση. Στη Μακρόνησο δοκιμάστηκαν με βασανιστήρια. Μετά από έξι μήνες ήταν ανεπιθύμητες γιατί «χαλάρωναν την πειθαρχία». Η Κατερίνα ξαναγύρισε στο Τρίκερι. Εκεί είχαν φτιάξει συνεργεία: Τσαγκαρίνες, παπλωματούδες, ράφτρες, μαραγκούδικο. Καθηγήτριες δίδασκαν αρχαία, μαθηματικά, ιστορία, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά. Γυρίζοντας από την εξορία η Κατερίνα ζωγράφισε σημαντικότατους πίνακες. Η ποιότητα του έργου της ανάγκασε τους μεγαλύτερους κριτικούς Τέχνης της εποχής στον τόπο μας να αναγνωρίσουν και να γράψουν για το έργο της. Εκανε σκηνικά θεάτρου, μάσκες, ασχολήθηκε με το ζακυνθινό θέατρο το οποίο και την τίμησε. Παράλληλα έγραψε και εξέδωσε: Το 1962 τη συλλογή ποιημάτων «Χτύποι της καρδιάς» με το ψευδώνυμο Ινα Χάρη. Το 1964 εξέδωσε το βιβλίο «Η Τέχνη στα Επτάνησα» Κριτική Παράδοση, Επτανησιακή σχολή. Το 1972 το βιβλίο «Σκίτσα θεάτρου». Το 1980 «Το παραμύθι της Μαρούλας», ζακυνθινό παραμύθι εικονογραφημένο από την Κ. Χ. Το 1986 τα «Προπολεμικά ειδύλλια». Και το 1991 τα «Δύο Ζακυνθινά σαλόνια - όπως τα είδε ο Στάθης Χαριάτης το 1925».

πηγή 

To 38ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας

www.efestival.kne.gr

Δείτε σε ποιές πόλεις και πότε θα είναι το 38ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ: Χάρτης του Φεστιβάλ

38ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ (βίντεο)

Περισσότερες πληροφορίες από εδώ:  www.efestival.kne.gr

ΙΚΑΡΙΑ - ΦΟΥΡΝΟΙ: ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΧΟΥΝΤΙΚΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Συνδικάτο Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ικαρίας και Φούρνων

Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Συναφών Επαγγελμάτων

Άγιος Κήρυκος 20/7/2012,

Από τα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου δυνάμεις των ΜΑΤ με γκανγκστερικό τρόπο επιτέθηκαν στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας, που απεργούν εδώ και 9 μήνες υπερασπίζοντας τα στοιχειώδη δικαιώματά τους στη δουλειά και τη ζωή.

Η σημερινή επέμβαση αποτελεί επίθεση ενάντια σε όλη την εργατική τάξη με στόχο να σκύψουμε το κεφάλι και να περάσουν τα ακόμα πιο αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζουν κυβέρνηση – τρόικα και κεφαλαιοκράτες.

Το Συνδικάτο Οικοδόμων Ικαρίας και το σωματείο εργαζομένων στον τουρισμό - επισιτισμό καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε την επέμβαση των κατασταλτικών δυνάμεων που με εντολή της τρικομματικής κυβέρνησης και της εργοδοσίας επιδιώκουν να χτυπήσουν το δίκαιο και ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών.

Καταγγέλλουμε τη χρήση χημικών, τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις απεργών, προκειμένου να προστατευτεί ο απεργοσπαστικός μηχανισμός του Μάνεση.

Οι χαλυβουργοί είναι φωτεινό παράδειγμα για το τι πρέπει να κάνει η εργατική τάξη απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση που δέχεται από τη κυβέρνηση, τη Τρόϊκα, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το παράδειγμα προσπαθεί με χίλιους τρόπους (ανοιχτή καταστολή, τρομοκρατία, τόνους από ψέματα και προβοκάτσιες μέσα από διατεταγμένα ΜΜΕ) να εξαφανίσει η κυβέρνηση. Να τρομάξει την εργατική τάξη για να σκύψει το κεφάλι στην νέα θύελλα που ετοιμάζει και θα προκαλέσει νέους μαζικούς αγώνες για την επιβίωση.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας θα πέσει στο κενό, γιατί ο αγώνας των χαλυβουργών είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης. 

Στεκόμαστε ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ στους ηρωικούς χαλυβουργούς και των αγώνα τους.

ΝΟΜ. ΤΜΗΜΑ ΑΔΕΔΥ Ν. ΣΑΜΟΥ: Αλληλεγγύη στον αγώνα των ηρωικών χαλυβουργών

Α.Δ.Ε.Δ.Υ

Ν.Τ. ΣΑΜΟΥ                                                                           

Σάμος,  20/7/2012

Αλληλεγγύη στον αγώνα των ηρωικών χαλυβουργών

Το Νομαρχιακό Τμήμα Σάμου της ΑΔΕΔΥ καταγγέλλει την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής τα ξημερώματα της Παρασκευής, κατ’ εντολή της τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) προκειμένου να σπάσει ο ηρωικός αγώνας των εργαζόμενων της χαλυβουργίας.

Καταγγέλλουμε τη στάση των ΜΜΕ των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών που από εχθές «βρωμίζουν» τις συχνότητες των ερτζιανών με αθλιότητες, λάσπη, συκοφαντίες και ψέματα για τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών.

Η τρικομματική κυβέρνηση με την ωμή καταστολή δεν έχει στο στόχαστρο της μόνο τους χαλυβουργούς αλλά την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τη λαϊκή οικογένεια, όλους μας, προκειμένου να μας στείλει μήνυμα αποδοχής της βαρβαρότητας. Μιλάνε για το «ιερό δικαίωμα στην εργασία» όλοι αυτοί που με την πολιτική τους έχουν φτάσει τους ανέργους στην Ελλάδα στο 1.500.000.

Τέτοιες ενέργειες δε μπορούν να σταματήσουν τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, την πείνα και την εξαθλίωση που φέρνει η καπιταλιστική κρίση και η προσπάθεια να εξασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ακόμα πιο αποφασιστικά θα οργανώσουμε τους αγώνες μας, την αντίστασή μας στη βαρβαρότητα που συνεπάγεται η πολιτική κεφαλαίου – κυβέρνησης – Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ακόμα πιο αποφασιστικά θα αντιμετωπίσουμε τη βία και τον αυταρχισμό που είναι το άλλο πρόσωπο αυτής της πολιτικής.

Καλούμε τα σωματεία, κάθε συλλογικότητα, κάθε εργαζόμενο να εκφράσουν  να εκφράσουν την αλληλεγγύη και τη στήριξή τους με κάθε τρόπο σε αυτόν τον αγώνα.  

Ο αγώνας των χαλυβουργών είναι και δικός μας αγώνας.

Να μην αφήσουμε να περάσει η τρομοκρατία και η κρατική καταστολή.

Οι αγωνιστές είναι πάντοτε οι νικητές.

Οι χαλυβουργοί θα γυρίσουν στη δουλειά με ψηλά το κεφάλι.

Η Ε.Ε. του Ν.Τ. ΣΑΜΟΥ της ΑΔΕΔΥ



ΠΑΛΛΕΣΒΙΑΚΟ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ: 23 ΙΟΥΛΗ Πλ. ΣΑΠΦΟΥΣ - ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Η τρικομματική κυβέρνηση Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έδειξε το πραγματικό πρόσωπό της, σε κάθε εργαζόμενο που είχε κάποιες επιφυλάξεις. Την ίδια ώρα που δήθεν συζητούσαν με το σωματείο των Απεργών Χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο. Μαζί με το μεγαλοβιομήχανο Μάνεση κατέστρωσαν σχέδιο επέμβασης με ΜΑΤ και χημικά, ενάντια στους απεργούς χαλυβουργούς και τις οικογένειες τους.

Για να διαλύσουν τις απεργιακές φρουρές, δεν δίστασαν και πνίξανε με χημικά, ακόμα και τα γυναικόπαιδα που βρίσκονταν μπροστά στο εργοστάσιο.

Οι Χαλυβουργοί στον Ασπρόπυργο εδώ και εννέα μήνες έδιναν και δίνουν ένα ηρωικό και τίμιο αγώνα για το δικαίωμα στη δουλειά, για να επαναπροσληφθούν οι 120 απολυμένοι συνάδελφοι τους, συνάδελφοι μας, για να δουλέψουν σε ανθρώπινες συνθήκες χωρίς καθημερινά ατυχήματα, που ορισμένες φορές είναι και θανατηφόρα.

Μέσα από τις Γενικές συνελεύσεις οι εργαζόμενοι χαλυβουργοί, με συντριπτική πλειοψηφία, αποφάσισαν και διατύπωσαν συγκεκριμένες προτάσεις, που οδηγούσαν στην άμεση λύση του προβλήματος, που είχε δημιουργήσει η εργοδοσία.

Όμως η κυβέρνηση των κυρίων Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, αντί να πάρει σοβαρά υπόψη τις προτάσεις και να προχωρήσει σε πρακτικά μέτρα για να λυθεί το πρόβλημα, προτίμησε το δρόμο της βάρβαρης και άνανδρης καταστολής, σε στενή συνεργασία με τον βιομήχανο Μάνεση και τους αυλικούς του.

Η επίθεση αυτή δεν αφορά μόνο τον αγώνα των χαλυβουργών. Στόχος της είναι γενικά το κίνημα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ και της φτωχιάς αγροτιάς, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι τα μέτρα που ετοιμάζει θα ξεσηκώσουν θύελλα λαϊκών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων και θέλουν να τρομοκρατήσουν και να υποτάξουν το λαό και το εργατικό κίνημα, να υποκύψει στην μοιρολατρία, στο τίποτα δεν γίνεται και έτσι θα διαιωνίζεται η κυριαρχία της τάξης που υπηρετούν, η κυριαρχία των βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών, μεγαλεμπόρων.

Τα κανάλια των εφοπλιστών και βιομηχάνων (ΣΚΑΙ κλπ.), τα έπιασε πόνος για τους (εργαζόμενους) απεργοσπάστες, αυλικούς του Μάνεση, που οι απεργοί δεν τους επέτρεπαν δήθεν να «δουλέψουν» να σπάσουν την απεργία.

Καλούμε τα σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, τους φτωχούς αγρότες, την νεολαία και τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, να πάρουν θέση στο πλευρό των απεργών χαλυβουργών, να απορρίψουν την λάσπη και τις συκοφαντίες από τα κανάλια των εφοπλιστών και βιομηχάνων, από τους καλοταϊσμένους δημοσιογράφους αναλυτές και γενικά τους υποστηρικτές του κεφαλαίου, που θα παρουσιαστούν σαν υπερασπιστές στο (δικαίωμα στην εργασία) στη απεργοσπασία.

  

Η διοίκηση του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου καλεί τους εργαζόμενους τη ΔΕΥΤΕΡΑ 23 Ιούλη και ώρα 8.00 το βράδυ στη Πλατεία Σαπφούς σε πικετοφορία  καταδίκης ενάντια στην κυβέρνηση και τις δυνάμεις καταστολής, καταδίκης της μεγαλοεργοδοσίας και συμπαράστασης στους απεργούς χαλυβουργούς.

Μυτιλήνη 20/07/2012

Η Διοίκηση

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ 902 ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ

Η ΕΛ.ΑΣ ΠΟΥ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΕΣΗ, ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΑΛΑΡΧΕΣ

Τα ΜΜΕ των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών απ´ το πρωί βρομίζουν τις συχνότητες των ερτζιανών με αθλιότητες, λάσπη, συκοφαντίες και ψέματα για τον ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών.

Λένε ότι 100 εργαζόμενοι της Ελληνικής Χαλυβουργίας ζήτησαν με επιστολή τους στον Εισαγγελέα ν´ ανοίξει η πόρτα του εργοστασίου. Λένε ψέματα.

Αυτοί που ζήτησαν να επέμβουν τα ΜΑΤ είναι τα διευθυντικά στελέχη του ΜΑΝΕΣΗ, όλο το χαφιεδολόϊ του και μια ομάδα εργαζομένων που μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Η μεγάλη πλειοψηφία των εργατών και αυτοί που δήθεν έχουν υπογράψει, συνεχίζουν τη μάχη ανυποχώρητα, αποφασιστικά για να επαναπροσληφθούν οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν. Παλεύουν κόντρα στα σχέδια του ΜΑΝΕΣΗ που έχει στο πλευρό του τη στήριξη με όλους τους τρόπους της τρικομματικής κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής.

Με την αλληλεγγύη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων αυτός ο αγώνας θα δικαιωθεί.

Η νίκη των Χαλυβουργών είναι νίκη όλης της εργατικής τάξης.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του Π.Α.ΜΕ

www.pamehellas.gr