Δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, όλα αυτά που συμβαίνουν ετούτες τις μέρες στον τόπο μας, μου θυμίζουν τη γνωστή Καρφίτσα!
Ξέρετε, εκείνη την οργάνωση που έδενε και έλυνε στη συμπρωτεύουσα, εκείνες τις τραγικές για την Ελλάδα μέρες (δολοφονία Λαμπράκη, εκλογές βίας και νοθείας, προετοιμασία για τη Χούντα, κλπ., κλπ.).
Το «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;» που, τάχα μου, αναφώνησε, αγανακτισμένος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είναι ζήτημα ημερών, ωρών ίσως, να ξανακουστεί. Και μάλιστα δυνατότερα. Γιατί η σημερινή σήψη δε νοιάζεται για ιδεολογική κάλυψη. Γράφει στα παπούτσια της τα προσχήματα. Αυτό που τη νοιάζει, πρωτίστως, είναι η ρεμούλα! Τα άλλα όλα έπονται!
Στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια του ΠΑΣΟΚ, όταν η σοσιαλδημοκρατία πέταξε οριστικά τα σοσιαλιστικά και κοινωνικά, δήθεν, πέπλα της, άρχισε να καλλιεργείται ένα νέο είδος ανθρώπου. Του χυδαίου αρπακόλλα. Του στεγνωμένου από κάθε ηθική ανθρώπου, ο οποίος χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς καμία αναστολή, πουλούσε ακόμα και τη μάνα του. Αυτό το χυδαίο είδος του ανθρώπου, στις μέρες της Νέας Δημοκρατίας, αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο. Εγινε ακόμα πιο ανθρωποφάγο!
Δεν είναι λίγες οι φορές που κλείνω την τηλεόραση, που, ειλικρινά το λέω, δεν είναι σχήμα λόγου, παίρνω «Λεξοτανίλ» για να αντέξω! Αυτές οι φωνές, αυτές οι αποκαλύψεις, αυτοί οι διάλογοι, «εσύ τα πήρες», «αυτός τα πήρε», «ετούτοι τα πήραν», με αναστατώνουν και μου γυρίζουν τα άντερα.
Δεν είμαι πρωτάρης, η χώρα μας, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος πάντα ζούσε μέσα στο σκάνδαλο και την κομπίνα. Όμως, πιστέψτε με, στο όνομα του ανθρώπου, του ανθρώπου που υποτίθεται ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα, δεν αντέχω τέτοια ξεφτίλα. Υπουργοί, γυναίκες υπουργών, δικηγόροι, γκόμενες δικηγόρων, φαύλοι, παπάδες, δικαστικοί, χορεύτριες, δημοσιογράφοι, κατασκευαστές ένοχων ροζ DVD, εκβιασμοί... Σταματάω, εξαντλήθηκε το λεξικό μου!
Τελικά, τι θα γίνει; Θα μας νικήσουν, θα νικήσουν τη ζωή και την ομορφιά, όλες ετούτες οι συμμορίες;
Μην έχετε αμφιβολία, περί συμμοριών πρόκειται! Θα αφήσουμε όλη αυτή την μπόχα να βρομίσει κάθε άκρη της ψυχής μας; Ολοι εμείς, και είμαστε οι απείρως περισσότεροι, θα πιάνουμε απλώς τη μύτη μας, θα παίρνουμε απλώς «Λεξοτανίλ» για να αντέξουμε;
Θέλω να αποφεύγω να παριστάνω τον διδακτικό. Δε μου πάει αυτός ο ρόλος! Όμως, δεν έχω άλλη επιλογή από να καλέσω προσκλητήριο.
Ξεκινώντας από τους φίλους και προχωρώντας στους γνωστούς και ακόμα παραπέρα, σε όλους αυτούς που δε γνωρίζω προσωπικά αλλά εκτιμώ την κοινωνική παρουσία και το έργο τους, και να τους παρακαλέσω σε συστράτευση! Τέλος, πια, οι κουβέντες στην παραλία της Θεσσαλονίκης, στις παραλίες της χώρας γενικότερα. Φτάνουν οι διαπιστώσεις.
Η κατάσταση, αποφανθήκαμε με βεβαιότητα, δεν πάει άλλο. Τα συμφωνήσαμε αυτά στις ατέλειωτες κουβέντες μας. Κάθε μέρα που περνάει, χωρίς να κόβουμε τα κεφάλια της Λερναίας, τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Η σήψη θα προχωρήσει σε μεγαλύτερα στρώματα της κοινωνίας. Θα φτάσουμε σε γενική κοινωνική παρακμή.
Κανένας, λοιπόν, από εμάς, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, καθηγητές, συγγραφείς κλπ., δεν πρέπει να παραμένει άλλο βουβός θεατής. Οι ευθύνες δεν είναι μόνο γι' αυτούς που μολύνουν το περιβάλλον, είναι και γι' αυτούς που ανέχονται τη μόλυνση.
Η κυρία Σωτηροπούλου, ο κύριος Ψωμιάδης, ο Εφραίμ, όλα αυτά τα φιντάνια, δε βρίσκουν αντίσταση γι' αυτό επιβιώνουν. Στο πρώτο μονταρισμένο DVD (περίπτωση Ζαχόπουλου) δεν ήμασταν σοβαροί και επίμονοι. Σήμερα μας προέκυψε δεύτερο! Αύριο τρίτο και πάει λέγοντας.
Είχα χρέος να γράψω ετούτες τις κουβέντες.
Όσους αντάμωσα στη Θεσσαλονίκη, ανθρώπους που στο σύνολό τους ασχολούνται με την Τέχνη, ζούνε όλοι με ...ηρεμιστικά!
Στ' αλήθεια όλη αυτή η σαπίλα πέρασε στο αίμα μας.
Καιρός, λοιπόν, για καθαρό οξυγόνο. Αυτό το οφείλουμε πρωτίστως στον εαυτό μας και στη συνέχεια στους συνανθρώπους μας. Αυτούς που, από έλλειψη γνώσης και από τα πράγματα, έχουν λιγότερες από εμάς αντιστάσεις.
Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου