ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ...

Περαστικός από τη Λάρισα είπα να δω τον μπαρμπα-Χρίστο. Παλιό γνώριμο και αγαπημένο. Μπαίνοντας στο μαγαζί, δεν πίστευα στα μάτια μου και στα αυτιά μου. Ο μπαρμπα-Χρίστος, που ποτέ δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του, πίσω από τον πάγκο να ράβει ένα παπούτσι και μπροστά του κάποιος να τον ψέλνει. Για την ακρίβεια, κάποιος να του λέει για το Κόμμα και ο μπάρμπα-Χρίστος να μην του απαντάει! «Είσαι καλά;» τον ρωτάω. «Άριστα», μου λέει. «Μα δεν τον ακούς;». «Τον ακούω, αλλά δεν του δίνω σημασία»! «Δεν του δίνεις σημασία, ενώ λέει ότι η Αλέκα μετέτρεψε το κόμμα σε μια παραθρησκευτική ομάδα που πιστεύει ακράδαντα ότι όπου να 'ναι ο Στάλιν θα αναστηθεί» και ότι «ΚΚΕ - Νέα Δημοκρατία, είναι κώλος και βρακί, όπως λέμε οπισθοδρομική κομπανία»!

Ο μπαρμπα-Χρίστος με αργές, σίγουρες κινήσεις βάζει το παπούτσι σε ένα σιδερένιο καλαπόδι και σα να έλεγε το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο μου λέει, χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στο συνομιλητή του.
«Δεν τα λέει αυτός ετούτα, αυτός είναι απλός μεταφορέας, ένας άλλος, πολυπράγμονας τα λέει»! «Ποιος»; ρωτάω. «Γνωστός είναι, ρε, παιδί μου. Σου λέω, από τα κανάλια». «Και γιατί δεν τον αποστομώνεις», επιμένω.
Ο μπαρμπα-Χρίστος χτυπάει μερικές γρήγορες σφυριές πάνω στο δέρμα και ύστερα αφήνει το καλαπόδι στην άκρη. Τώρα δείχνει πιο ήρεμος. (Παλιά συνήθεια του μπάρμπα-Χρίστου που, όταν θέλει να διατηρήσει την ψυχραιμία του, για να είναι αποτελεσματικός στις κουβέντες του, ξεσπάει πάνω στο πετσί).

«Γιατί αρνούμαι να πέσω στην παγίδα και αυτουνού και του αλλουνού»! μου λέει.
«Το κόμμα έβγαλε στην κοινωνία δυο κείμενα, ένα για το συνέδριο και ένα για το σοσιαλισμό, που σπάνε κόκαλα και ετούτοι, ο Στέλιος ο δικός μου και ο Στέλιος ο άλλος, είναι και συνονόματοι, αρέσκονται στη λάσπη και στον αποπροσανατολισμό.
Εδώ έχουμε μπροστά μας θέματα για κουβέντα που αγκαλιάζουν όλα το φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, θέματα σοβαρά για το παρόν και το μέλλον του κόσμου, και ετούτοι, θέλουν να μας σύρουνε στη λάσπη».

«Ρε, Χρίστο, εγώ στη λάσπη; Τι είμαι εγώ, εγώ δεν είμαι δικός σας;» διαμαρτυρήθηκε ο άγνωστος σε εμένα άντρας. «Και ο άλλος, "δικός" μας είναι»! του απαντάει αυστηρά ο μπαρμπα-Χρίστος. Και εκείνος «από "πόνο" για το σοσιαλισμό μας "μαλώνει" που δήθεν τα φτιάξαμε με τη δεξιά και πήραμε το υπόμνημα του Εφραίμ. Και ο άλλος και ετούτος ξέρουν την απάντηση του Κόμματος, αλλά δεν τη λένε.
Ετούτος, βέβαια, δεν τη λέει γιατί είναι βλάκας. Ο άλλος, όμως..! Κάνει έναν πολιτικό αφορισμό για το ΚΚΕ, χωρίς να γνωστοποιεί τι είπε για την υπόθεση εκείνο. Θα πω μια κουβέντα ακόμα και σταματάω», μου λέει, «γιατί και με τη δική σου βοήθεια, έστω και άθελά σου, φύγαμε από το θέμα. Το κόμμα, λοιπόν, δήλωσε, "πήραμε το υπόμνημα, γιατί θέλαμε να ξέρουμε τους ισχυρισμούς τους. Τελεία και παύλα! Ελάτε τώρα να μπούμε στο θέμα". Θέλεις κουβέντα Στέλιο, ξεκίνα»!

Γίνεται μια μεγάλη σιωπή. Ο μπαρμπα-Χρίστος βάζει το σιδερένιο καλαπόδι ανάμεσα στα πόδια του και ενώ αρχίζει να ράβει ξεκινάει μαλακά την κουβέντα.
«Ετούτες τις μέρες της μιζέριας, της φθήνιας, της απελπισίας, της αθλιότητας, της υποταγής και της ηττοπάθειας, της κομπίνας, της μίζας, της συκοφαντίας, το ΚΚΕ, κόντρα σε όλη αυτή τη δυστυχία, ζητάει από την ελληνική κοινωνία να αρχίσει, επιτέλους, να κουβεντιάζει επί της ουσίας. Να αρχίσει να αναζητεί λύσεις οριστικές και μεγάλες. Να φύγει από τα τεχνητά αδιέξοδα και να σχεδιάσει το μέλλον της. Και αυτό όχι με ευχολόγια, αλλά με επιστημονική προσέγγιση και επιστημονική μεθοδολογία. Είναι κατάπτωση και αθλιότητα η επιμονή κάποιων να επιμένουν να καταναλωθεί όλη η δυναμική της ελληνικής κοινωνίας στην ατέρμονη κουβέντα για τα σκάνδαλα και τις ρεμούλες! Το κόμμα χτύπησε προσκλητήριο για τον καθένα που θέλει να συζητήσει σοβαρά. Αν Στέλιο νοιάζεσαι για την Ελλάδα, και αυτό αφορά και τον άλλο Στέλιο, εμπρός, λοιπόν, έμπα στην κουβέντα. Επί της ουσίας, όμως»

Του Ν. Αντωνάκου, Ριζοσπάστης, 30/11/2008

.