Τελικά τι έγινε βρε παιδιά με αυτό το 65ωρο στην Ε.Ε.;
Νικήσαμε (σ.σ. οι εργαζόμενοι) ή χάσαμε;
Ποιος τελικά έλεγε ψέματα και φορούσε ξυλοπόδαρα;
Αναρωτιόμαστε γιατί σχεδόν το σύνολο των κομμάτων, των εφημερίδων και των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών υποδέχτηκαν προχτές σχεδόν θριαμβολογώντας την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την οδηγία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας;
Για του λόγου το αληθές:
“Όχι στο 65ωρο λέει το Ευρωκοινοβούλιο
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταψήφισε χθες με ευρύτατη πλειοψηφία (421 υπέρ και 173 εναντίον) την πρόταση του Συμβουλίου των Υπουργών Εργασίας για την «οργάνωση του χρόνου εργασίας» που θέσπιζε το ελαστικό 65ωρο εβδομαδιαίας εργασίας και διατηρούσε το δικαίωμα σε μια χώρα αυτοεξαίρεσης (OPT OUT) από το 48ωρο...”
“Δεν πέρασε το 65ωρο
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταψήφισε χθες με ευρύτατη πλειοψηφία (421 κατά και 173 υπέρ) την πρόταση του συμβουλίου των υπουργών Εργασίας για την «οργάνωση του χρόνου εργασίας» που θέσπιζε το ελαστικό 65ωρο εβδομαδιαίας εργασίας και διατηρούσε το δικαίωμα σε μια χώρα αυτοεξαίρεσης από το 48ωρο….”
σημ.: Δεν επαναλαμβάνεται από λάθος μας η ίδια παράγραφος αλλά τυχαίνει να είναι η ίδια με την άνω πηγή:
Και
«Η ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου απέρριψε σήμερα την πρόταση του Συμβουλίου της Ε.Ε. (απόφαση του περασμένου Ιουνίου) με την οποία επιτρέπεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις η εργασία άνω των 48 ωρών την εβδομάδα…»
«H πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου “απέκρουσε” την απόφαση του συμβουλίου των Υπουργών Απασχόλησης για υιοθέτηση του εξοντωτικού 65ώρου απασχόλησης την εβδομάδα το οποίο οδηγεί στην κατάργηση του 8ώρου αλλά και των συλλογικών διαπραγματεύσεων»
«Μπλόκο» στην καθιέρωση του 65ώρου, ως ανώτατου χρόνου εβδομαδιαίας εργασίας, έβαλε χθες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
«Η μέγιστη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας στην Ε.Ε. θα πρέπει να ανέρχεται σε 48 ώρες (κατά μέσον όρο ετησίως) και όλες οι παρεκκλίσεις από αυτόν τον κανόνα θα πρέπει να καταργηθούν…»
Βρήκαμε και μια μοναδική εξαίρεση, ξέρετε είναι αυτός ο αντιδραστικός «Ριζοσπάστης». Για δείτε τι έγραψε:
“Ανέπαφος ο πυρήνας της Οδηγίας - έκτρωμα
……Θεώρησαν επιτυχία τη διατήρηση της ρήτρας «opt out» για μια ακόμη τριετία, ισχυριζόμενοι ότι μ' αυτό τον τρόπο οι εργαζόμενοι «γλίτωσαν» δήθεν από το 65ωρο
Και μόνο το γεγονός ότι στα πανηγύρια συμμετέχει τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ψήφισε την «έκθεση Σέρκας», είναι λόγος αρκετός ώστε να χτυπήσει καμπανάκι για τους εργαζόμενους, ως προς τις πραγματικές στοχεύσεις των κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου.
Το Ευρωκοινοβούλιο καταψήφισε χτες την πρόταση για συνολική απόρριψη της Κοινής Θέσης του Συμβουλίου της ΕΕ και με τροποποιήσεις εξωραϊσμού διατήρησε την αντεργατική οδηγία.
Οι τροποποιήσεις του ευρωκοινοβουλίου δε θίγουν, ούτε αλλάζουν τη βαθιά αντεργατική ουσία της Κοινής Θέσης του Συμβουλίου.
Συγκεκριμένα:
1. H έννοια του «ανενεργού» χρόνου εργασίας παραμένει και εισάγεται έτσι στην εργατική νομοθεσία.
2. Παραμένει ανέπαφη η ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίας, δηλαδή ο υπολογισμός του ανώτατου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας ως ο μέσος όρος των ωρών εργασίας μέσα σε χρονικό διάστημα 12 μηνών.
3. H ρήτρα εξαίρεσης, το λεγόμενο «opt out» διατηρείται για τουλάχιστον τρία χρόνια και παραπέμπεται σε διαπραγματεύσεις με το Συμβούλιο και την Επιτροπή.
Με δεδομένη την ισχύουσα Οδηγία, που προβλέπει ότι ο ημερήσιος χρόνος δουλειάς φτάνει μέχρι τις 13 ώρες, με την ετήσια διευθέτηση και τη ρήτρα εξαίρεσης, το κεφάλαιο μπορεί να απαιτεί από τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι και 78 ώρες! Γεγονός που από μόνο του καθιστά κοροϊδία προς τους εργαζόμενους τους ισχυρισμούς των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «απέρριψε το 65ωρο». H αλήθεια είναι ότι δε μιλάμε για 65ωρο αλλά για 78ωρο!
Οι τροποποιήσεις πάνω στο κείμενο της Κοινής Θέσης του Συμβουλίου που εγκρίθηκαν από το Ευρωκοινοβούλιο, δεν αλλάζουν τον αντεργατικό χαρακτήρα της οδηγίας για την οργάνωση του χρόνου εργασίας. Αντίθετα, η τροποποίηση της Κοινής Θέσης αποτελεί ελιγμό για την παραπλάνηση των εργαζομένων από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, απέναντι στη θύελλα της εργατικής και λαϊκής κατακραυγής που έχει ξεσηκώσει η Οδηγία. Ελιγμός που άλλωστε είναι επισφαλής, αφού στη συνέχεια, το τροποποιημένο κείμενο της σχετικής οδηγίας προβλέπεται να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.”
Και σαν να μην έφταναν αυτά,
«Στη γραμμή της ευρωομάδας της Αριστεράς και το ΚΚΕ» προσπαθεί να κομπάσει ο χθεσινός τίτλος της «Αυγής», προσθέτοντας ότι το «Ψέμα έχει κοντά ποδάρια».
Στο σχετικό ρεπορτάζ, η εφημερίδα ισχυρίζεται ότι «οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ ακολούθησαν πιστά τη λίστα ψηφοφορίας της Ευρωομάδας της Αριστεράς».
Αφήνουμε κατά μέρος το γεγονός ότι η προχτεσινή ανακοίνωση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για το αποτέλεσμα της σχετικής ψηφοφορίας στο Ευρωκοινοβούλιο θριαμβολογεί με τον ίδιο τρόπο που το κάνει τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ στα δικά τους δελτία Τύπου, σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση και την οργάνωση του χρόνου εργασίας.
Στο διά ταύτα τώρα: Ποιο ακριβώς «ψέμα» του ΚΚΕ αποκαλύφθηκε;
Μήπως ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε στις 5 Νοέμβρη την έκθεση Σέρκας στην αρμόδια Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου, την οποία το ΚΚΕ είχε καταψηφίσει;
Αυτή η ψήφος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει καταγραφεί κι όσο κι αν πασχίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να αλλοιώσει την πραγματικότητα, δεν πρόκειται να το καταφέρει.
Απώτερος στόχος τους είναι να κρύψουν ότι - ανεξάρτητα από τις όποιες τροπολογίες εγκρίθηκαν και οι οποίες εξωραΐζουν την οδηγία - το νομοθέτημα της ΕΕ διατηρεί ανέπαφο τον βαθιά αντεργατικό χαρακτήρα του. Ακόμα παραπέρα, προσπαθούν να δημιουργήσουν την αυταπάτη στους εργαζόμενους ότι το Ευρωκοινοβούλιο, ακόμα και με τους υπάρχοντες συσχετισμούς μπορεί δήθεν να παίξει φιλολαϊκό ρόλο, να αμβλύνει τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου της ΕΕ.
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Το κείμενο στο οποίο κατέληξε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διατηρεί τη διάκριση του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό», αφήνοντας ορθάνοιχτη την πόρτα η «ανενεργός» περίοδος ανά πάσα στιγμή να κατοχυρωθεί σαν «μη εργάσιμος» και άρα απλήρωτος χρόνος. Αυτό επιδίωκε το κεφάλαιο, αυτό του εξασφάλισε η οδηγία που ψήφισε το Ευρωκοινοβούλιο.
Το ίδιο κείμενο ικανοποιεί το αίτημα των πολυεθνικών για επέκταση της περιόδου αναφοράς στους 12 μήνες (από 3 που είναι σήμερα) στην περίπτωση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας.
Αυτό αντικειμενικά σημαίνει δουλειά μέχρι και 78 ώρες τη βδομάδα σε εξαήμερη εργασία (6Χ13), αφού πλέον δίνεται η δυνατότητα στο κεφάλαιο να διευθετεί κατά το δοκούν και σε ακόμα μεγαλύτερο διάστημα το χρόνο εργασίας. Ανάλογα δηλαδή με τις ανάγκες της παραγωγής, να εναλλάσσει περιόδους εργασίας 13 ωρών την ημέρα με περιόδους υποαπασχόλησης στη διάρκεια ενός έτους και μ' αυτό τον τρόπο να αποσπούν στο μέγιστο βαθμό την υπεραξία από την υπερεκμετάλλευση του εργαζόμενου.
Έτσι μπορεί να μιλούν για 48ωρη βδομάδα δουλειάς, αλλά μόνο ως ετήσιο μέσο όρο. Γιατί, πράγματι, με τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου θα υπάρχουν βδομάδες 78 ωρών. Χωρίς υπερωρίες και με μόνιμη ζημιά ακόμη και στην υγεία των εργαζομένων, αφού δεν μπορεί κάτω απ' αυτούς τους όρους να αναπληρωθεί η εργατική δύναμη. Είναι φανερό ότι αυτή η συγκεκριμένη ρύθμιση ξεπερνάει σε αντεργατική σφοδρότητα τη ρήτρα «opt out», στην οποία το Ευρωκοινοβούλιο έδωσε τριετή παράταση.
Αν τα παραπάνω συνδυαστούν και με την προωθούμενη νομοθεσία για την «ευελφάλεια» (flexicurity) και την Πράσινη Βίβλο, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το ζοφερό μέλλον που το κεφάλαιο και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ετοιμάζουν για τους εργάτες και τους υπάλληλους….
Αλήθεια τελικά ποιος λέει την αλήθεια και ποιος κυκλοφορεί με ξυλοπόδαρα;
...