Είναι φυσικό, εν όψει εκλογών, κάθε κόμμα να ρίχνει στη μάχη … “ότι έχει και δεν έχει”. Και δε μιλώ για το «πολιτικό προσωπικό» ή για τα «μέσα» μόνο. Αλλά κυρίως για τα επιχειρήματα. Σήμερα όλοι επιστρατεύουν διάφορες προφάσεις και υπεκφυγές, για να κάνουν «προεκλογικό αγώνα».
· Ψεύτικα διλλήματα του στυλ «Σκύλα ή Χάρυβδη ;», «Με τον Άνα ή με τον Καιάφα;», «Στο γκρεμό ή στο ρέμα;», «ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ;», «Αυτοδυναμία ή χάος;». Λες κι ο λαός τα έχει προσωπικά με τον Καραμανλή κι όχι με την πολιτική του, που είναι ίδια μ΄ αυτή του Γιώργου.
· Ψεύτικες προσδοκίες του τύπου «αυτοδυναμία για να έχουμε ισχυρή κυβέρνηση». Λες και μέχρι τώρα τα προβλήματα υπήρχαν και οξύνονταν επειδή δεν είχαν αυτοδυναμία ή επειδή η κυβέρνηση δεν ήταν ισχυρή. Λες κι ο λαός επιθυμεί μια κυβέρνηση που να είναι ισχυρή κι ας του αλλάξει τα φώτα.
· Υποκριτικές υποσχέσεις = απάτες, όπου αυτοί που έχουν την ευθύνη για τη συσσώρευση των προβλημάτων του πολίτη εδώ και 35 χρόνια ( ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ) υπόσχονται ότι … θα τα λύσουν τώρα.
· Μέχρι δήθεν «προβλήματα συναισθηματικής … αριθμητικής», όπως «Αυτοδυναμία», «149 ή 151;», «Να μπει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή» κλπ προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή του λαού απ΄ την ουσία της πολιτικής τους, για την οποία φυσικό είναι να αποφεύγουν να συζητάνε, αφού είναι ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές της ΕΕ και του κεφαλαίου.
· Μέχρι διάφορα συνθήματα κενά περιεχομένου που όμως ξεγελούν κατά καιρούς διάφορους ανθρώπους ( «Ενότητα της Αριστεράς», «Να φύγει η Δεξιά», κλπ )
· Την ίδια ώρα το ΚΚΕ το μόνο που ξέρει και μπορεί να κάνει είναι να προβάλει επιχειρήματα. Εκεί, «στον κόσμο των επιχειρημάτων» όποιος μπορεί ας αντιπαρατεθεί.
Εμείς λοιπόν στον προεκλογικό μας αγώνα «ρίχνουμε» :
· Την ιστορία του Κόμματός μας. 90 χρόνια αγώνων για το συμφέρον του λαού και της χώρας, ανιδιοτελούς προσφοράς και αφοσίωσης στους μεγάλους σκοπούς και τα όνειρα γενιών και γενιών που προσπάθησαν για ένα πιο δίκαιο κόσμο.
· Τις φυσιογνωμίες των Κομμουνιστών που εξέφρασαν ( και εκφράζουν ) την πολιτική του κόμματος κι έπαιξαν κάποιο ρόλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Λέσβου (Βουλευτές, Δήμαρχοι, Συνδικαλιστές κλπ ). Τα ονόματα πολλά και γνωστά σ΄ όλους.
· Την αφοσίωση και την ανιδιοτέλεια των σημερινών κομμουνιστών. Σαν το νεαρό μας σύντροφο το Νικολόπουλο στα Jumbo που πέταξε στη μούρη της εργοδοσίας 50.000 ευρώ όταν αποπειράθηκαν να τον δωροδοκήσουν για να σταματήσει τη συνδικαλιστική του δράση. Σαν τους βουλευτές του ΚΚΕ που το μεγαλύτερο μέρος του μισθού τους το καταθέτουν στα ταμεία του κόμματος. Που στο «πόθεν έσχες» είναι αυτοί που δεν έχουν τίποτα απ΄ όσα δηλώνουν οι αστοί βουλευτές όλων των αποχρώσεων, αποδεικνύοντας και έτσι την αφοσίωση και την ανιδιοτέλεια τους.
· Την επιβεβαίωση των θέσεων του κόμματος διαχρονικά ( Κρίση, Χαρακτήρας Ε.Ε., Μάαστριχτ, Ευρώ, Ολυμπιακοί Αγώνες, Εργασιακά δικαιώματα, Κοινή Αγροτική Πολιτική, κλπ ). Το ΚΚΕ πάντα προειδοποιούσε τον εργαζόμενο για ότι του ετοιμάζει η ολιγαρχία μαζί με την ΕΕ και τις κυβερνήσεις. Ποτέ δεν είπε ψέματα στον εργαζόμενο για να του χαϊδέψει τα αυτιά.
· Την σταθερή κι αποδειγμένη αντίθεση μας με τη λογική που οδηγεί στην κρίση και στο φόρτωμα πότε των υπερκερδών των επιχειρήσεων και πότε της κρίσης τους στις πλάτες των εργαζομένων. Την σταθερή ιδεολογική μας επιλογή υπέρ των εργαζομένων που έρχεται σε αντίθεση με την επιλογή όλων των άλλων κομμάτων υπέρ της «κερδοφορίας των επιχειρήσεων», της «ανάπτυξης», της «ανταγωνιστικότητας».
· Τις προτάσεις του για τα άμεσα και καθημερινά προβλήματα του λαού. Είναι το μόνο κόμμα που έχει σαν κριτήριο των θέσεων και των προτάσεών του τον εργαζόμενο και το συμφέρον του. Είναι το μόνο κόμμα που αναδεικνύει ότι αυτό το λαϊκό συμφέρον έρχεται σε αντίθεση με το συμφέρον του βιομήχανου, του μεσάζοντα, του παράσιτου που καρπώνεται πλούτο που άλλοι παράγουν. Είναι το μόνο κόμμα που σηκώνει τη φωνή του ενάντια στις μόδες και στους μονόδρομους της «ανάπτυξης», της «ανταγωνιστικότητας», της «παραγωγικότητας». Μόδες που έχουν πάντα σαν αποτέλεσμα να εντείνεται η εκμετάλλευση των εργαζόμενων, των φτωχών αγροτών και των μικρομεσαίων νοικοκυριών.
· Τις προτάσεις μας που είναι οι μόνες που στοχεύουν στη διέξοδο απ΄ αυτό το αδιέξοδο του νόμου του κέρδους. Τις μόνος προτάσεις που βάζουν θέμα ιδιοκτησίας και διαχείρισης της παραγωγής απ΄ τους παραγωγούς. Τις μόνες προτάσεις που ανοίγουν το δρόμο για όνειρα κοινωνικά, σοσιαλιστικά.
· Την παρουσία και την δράση μας, μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, δίπλα εκεί που ο εργαζόμενος έχει ανάγκη κάποιο στήριγμα, κάποιο τελάλη, κάποιο καθοδηγητή των αγώνων. Την ώρα της απεργίας, την ώρα που επιχειρούνται απολύσεις, την ώρα που επιχειρούνται μειώσεις μισθών, πέρασμα ελαστικών εργασιακών σχέσεων, κλπ.
· Τις νίκες αυτού του κινήματος σε μια σειρά από χώρους, όπου με την οργάνωση και την καθοδήγηση του ΠΑΜΕ, επιτεύχθηκαν σημαντικές κατακτήσεις σε αυξήσεις μισθών, σε επαναπροσλήψεις απολυμένων, σε σταμάτημα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων κλπ ( Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, Καζίνο Πάρνηθας, Jumbo, Παπουτσάνης, Ομοσπονδία τροφίμων και ποτών, κλπ )
· Σαν επιχείρημα υπέρ του κόμματός μας θεωρούμε και προβάλουμε και τον αποκλεισμό μας απ΄ τα ΜΜΕ, τη συνεχή προσπάθεια διαστρέβλωσης των θέσεών μας απ΄ τους εργολάβους της ενημέρωσης, την διαρκή αποσιώπηση της δράσης του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Αυτό το σύστημα που τρώει το μεδούλι των εργαζόμενων και στηρίζεται στα κόμματα της πλουτοκρατίας, στο νομικό καθεστώς της ολιγαρχίας, στην ταξική δικαιοσύνη, στην κατευθυνόμενη ενημέρωση, είναι φυσικό να πολεμά ότι φοβάται. Κι είναι εξ ίσου φυσικό να προβάλει και να διαφημίζει ότι το εξυπηρετεί κάθε φορά ( πότε ΣΥΡΙΖΑ, πότε Οικολόγοι, πότε Αποχή, πότε ΛΑΟΣ κλπ ). Για μας αυτή η στάση των ΜΜΕ αποτελεί κριτήριο ορθότητας των θέσεων και των προσπαθειών μας.
· Όπως επίσης κριτήριο ορθότητας και τίτλο τιμής αποτελούν οι ανήθικες επιθέσεις (Γερμανός, Οικονομικά του ΚΚΕ, κλπ ) που δεχόμαστε κατά καιρούς απ΄ τους διάφορους απογόνους ή θαυμαστές ή συνεργάτες δικτατόρων (Πάγκαλος, Καρατζαφέρης, κλπ). Είναι πολύ φυσικό τέτοιου … φυράματος «πολιτικά» πρόσωπα να έχουν στο στόχαστρο τους το ΚΚΕ και τη δράση του. Δε θα μπορούσε ένας κουκουλοφόρος που «δίνει» τον Οτσαλάν στους δολοφόνους του να έχει καλές σχέσεις (ούτε καν σχέσεις οποιουδήποτε είδους) με το ΚΚΕ. Δε θα μπορούσε ο θαυμαστής του Πατακού να έχει τίποτα άλλο εκτός από εχθρικές σχέσεις με το ΚΚΕ.
· Όπως είναι και πολύ φυσικό κι αναμενόμενο οι εν λόγω «πολιτικοί» της βρωμιάς και του ψέματος, να συνεχίζουν επάξια το έργο του Γκαίμπελς κι όσων κατά καιρούς έβαλαν σκοπό της ζωής να ξεπαστρέψουν τους κομμουνιστές. Το ότι δε θα το καταφέρουν ποτέ, έχει να κάνει με τους δεσμούς εμπιστοσύνης που έχει το κόμμα μας με την εργατική τάξη, όπως αυτοί θα εκφραστούν και στην κάλπη της 4 Οκτώβρη 2009. Έχει να κάνει με το ότι η ύπαρξη, η δράση και η δύναμη του ΚΚΕ, «δεν είναι σπορά της τύχης», αλλά «ώριμο τέκνο της ανάγκης» που έχει η εργατική τάξη να πάρει τον πλούτο που παράγει στα χέρια της.
Μάνος Δούκας
Υποψήφιος Βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου