Το πιο οδυνηρό είναι που η ανύπαρκτη ελληνική διανόηση ακόμα και αυτή που σέρνεται και σουσουδίζει ως τέτοια δεν αμφισβητεί το κισμέτ των χρηματοπιστωτικών εξελίξεων και δεν φαντάζεται καν όνειρα που μυρίζουν πυρκαγιά και κείνο το αίσθημα δικαιοσύνης που φουντώνει ευθέως ανάλογα της αδικίας.
Εργαζόμενοι υποχωρούν σε ωμούς εκβιασμούς καταγραμμένους σε δημοσκοπήσεις με ένα άλλοθι τόσο κοντά στην αντίληψη περί κισμέτ, που ακυρώνει πολιτισμικά τον ελληνικό κύκνειο χορό. Η εθνικοσοσιαλιστική κυριολεκτικά νεοναζί παρέκκλιση της αγαστής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ δεν προκαλεί ούτε το 10% της φυσικής ανατριχίλας που θα περίμενε κανείς στους απογόνους του Δίστομου και της Καισαριανής και σ’ αυτούς που τραγούδησαν έστω και μια φορά «Έβαλε ο Θεός σημάδι παλληκάρι…».
Στην τεράστια πολιτισμική αντίφαση μιας Ελλάδας που καταναλώνει Τζούλια έστω και ως αστείο και κριτική και ταυτόχρονα εξεγείρεται αισθητικά με την Αφροδίτη της Μήλου αλά Γερμανικά, το έαρ μοιάζει περισσότερο αντί για λέξη με αρχικά μιας αήθους και άστοχης πολυεθνικής εταιρείας παραγωγής ψευδοτύπων. Έλα όμως που η Άνοιξη συνεπάγεται περισσότερο συνουσία με την ουσία της ζωής και λιγότερο λογιστική αποτίμηση ενός καταναλωτικού επιπέδου ζωής το οποίο αλλάζει βιαίως και ενδεχομένως αποκτηνώνει ευκολότερα.
Το εξώφυλλο είναι πρόταση σε μπρούντζο και ο εκλεπτυσμένος τίτλος εαρινή συνουσία ενδεχομένως να μπορούσε να μεταφραστεί και σε κείνο το του συρμού «αντιστασιακό», «γαμάτε γιατί χανόμαστε». Ο καθείς από τη σκοπιά του. Και υπόλογος στο ακέραιο για την ιεράρχηση, αξιολόγηση και ενδεχομένως ίσως και την τιμολόγηση των πληροφοριών, των μέτρων και των αποφάσεων που εξακολουθούμε κοινωνικώς και εθνικώς να επιτρέπουμε να παίρνουν άλλοι πριν από εμάς για μας χωρίς εμάς με την ψευδαίσθηση ότι διανύουμε περίοδο μεταπολιτευτικής δημοκρατικής δυσπραγίας. Όποιος όμως τολμήσει ειδικά αυτήν την Άνοιξη να ακυρώσει τη συνάρτηση γερά θεμελιωμένη στη μαρξιστική σκέψη ότι η Ιστορία μπορεί να εξελίσσεται μόνον με την οικονομία, θα περάσει η Άνοιξη και θα τον έχει αφήσει δυστυχώς αλώβητο.
Από την απόφαση των Αμερικανών να πετάξουν σε μια αποτυχημένη άσκηση 150 εκατομμύρια δολάρια ως τα φτωχά Ινδιανάκια στη χώρα του Τσάβες που σχηματίζουν συμφωνικές ορχήστρες, υπάρχει ένα χάσμα γιγάντιο, ιδεολογικό, πολιτικό, κοινωνικό και κυρίως πολιτισμικό. Δεν γεφυρώνεται χωρίς δράση παρά μόνον επιτρέπει να κάνει ο καθένας και η καθεμιά μας, αγαπημένοι μου Νεμεσίτες, την επιλογή της όχθης. Και επειδή η ευχή «Καλή Ανάσταση» επιδέχεται μέρες που είναι πολλαπλών ερμηνειών, σας ευχόμαστε «Καλή Επανάσταση», ακόμα κι αν τα κίνητρα είναι μόνον αισθητικά.
..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου