ΟΙ "ΑΛΛΟΙ" ... ΚΙ ΕΜΕΙΣ

Του Ρωμύλου Αβδή

Πολλές φορές έχει καταγγείλει το ΚΚΕ τα διάφορα τρομοκρατικά κι εκβιαστικά διλλήματα με τα οποία η εγχώρια και διεθνής ολιγαρχία, επιχειρεί να τρομοκρατήσει και να εκβιάσει το λαό. Πρόκειται για προκατασκευασμένα διλλήματα μπροστά στα οποία, η όποια τοποθέτηση όχι μόνο δεν δίνει λύση στα οξυμένα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει ο εργαζόμενος σήμερα, αλλά αποπροσανατολίζει τις λαϊκές κι εργατικές δυνάμεις.

Στρατευμένος από τη Χούντα είχα βρεθεί με άδεια για την εξεταστική στην Αθήνα το Σεπτέμβρη του ’73. Πήγα λοιπόν ντουγρού στο Σύλλογο Χίων Φοιτητών, οι τοπικοί σύλλογοι φοιτητών τότε ήταν τόποι συνάντησης, όπου κι ήρθα φάτσα με το δίλλημα της εποχής: ‘Ναι ή όχι, στις προσπάθειες του Μαρκεζίνη για εκλογές;’

Ολόκληρη φιλολογία είχε αναπτυχθεί τότε από ορισμένες δυνάμεις, για το αν έπρεπε η όχι να εκμεταλλευτούμε τις ‘δυνατότητες για νόμιμη δράση’ κι άλλες τέτοιες αρλούμπες. Η μόνη απάντηση ήταν βέβαια όχι στην προσπάθεια του ‘σαγόνια’ να εξωραΐσει και να νομιμοποιήσει το χουντικό καθεστώς. Το φοιτητικό κίνημα έπρεπε να εντείνει και να μαζικοποιήσει τους αγώνες του και να συντονιστεί με τις αντιδικτατορικές εργατικές δυνάμεις.

Λίγο καιρό αργότερα τέθηκε κι ένα άλλο δίλλημα που ακόμα συζητιέται. ‘Καραμανλής ή τανκς’. Όσο μεγάλη, όσο τεράστια κι αν ήταν, κι εξακολουθεί να είναι, η προσφορά του Μίκη στον πολιτισμό, ακούς για παράδειγμα τον ‘Χάρη’ και σούρχεται να πάρεις χωρίς δεύτερη σκέψη τα όπλα, τόσο μπερδεμένη ήταν πάντα, ή σχεδόν πάντα για να μην είμαστε απόλυτοι, η πολιτική του άποψη. Ακόμα και σήμερα η ‘Σπίθα’ δεν θέτει ζήτημα εξόδου κι απαλλαγής από την αστική τάξη και τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Στις μέρες μας το ΚΚΕ ποτέ δεν υποτίμησε την εμπειρία και τις δυνατότητες ελιγμών της αστικής τάξης. Ο επιστημονικός τρόπος με τον οποίο τίθενται κατά καιρούς τα διλλήματα των μηχανισμών της χειραγώγησης και αλλοίωσης της βούλησης των μαζών, από το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας με την άμεση και επί εικοσιτετραώρου βάσης στήριξη των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, στόχο έχουν να προκαλέσουν ‘τρόμο’ και ‘φόβο’ στον απλό εργαζόμενο.

Έχουμε ξαναπεί και δεν θα κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε, ότι αποκαλούν Εθνικό στόχο το ταξικό τους συμφέρον. Με το δίλλημα ‘Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε’ θέλει να σε κάνει συνένοχο. Όλο και κάποιο ρουσφετάκι σου έχουν κάνει, τόσα χρόνια που τους ψηφίζεις, το ένα χέρι, νίφτει το άλλο. Ξέρεις πως γίνονται δα αυτές οι δουλειές.

Για να σωθεί η αστική δημοκρατία, δηλαδή να αυξήσουν τα μυθώδη κέρδη τους οι πλουτοκράτες, πρέπει να θυσιάσεις ένα μεγάλο μέρος από το μισθό, τη σύνταξη, την περίθαλψή σου.

Σου αποκρύπτουν την ταξική ουσία του ψευτοδιλήμματος, εκμεταλλεύονται την δικαιολογημένη άγνοιά σου για την πολιτική κατάσταση, αφού σκόπιμα δεν σου έμαθαν τόσα χρόνια στο ταξικό σχολείο πως να σκέφτεσαι.

Αραχτός στον καναπέ σου βλέπεις, εκτός από τη γυναίκα του διπλανού σου, μόνο το ατομικό σου συμφέρον, άντε το πολύ να δεις και το γείτονα που έβαλε λουκέτο και τον απέναντι που θα κλείσει το μαγαζάκι του την άλλη βδομάδα.

Όσο είχες ένα σταθερό μισθό μισθοσυντήρητε, δεν πολυνοιαζόσουν για το κύμα ακρίβειας, για την ανεργία. Περιορίστηκες στο σπίτι για να σπουδάσεις το παιδί κι όταν πήρε ένα πτυχίο χωρίς αντίκρισμα και μπήκε στις λίστες της μεγάλης σφαγής, άρχισες να ‘ψυλλιάζεσαι’. Σ’ έχουν καθηλωμένο στην τηλεόραση της ζούγκλας, αλλά και ειδικό ρεπορτάζ από τις πλατείες έχουν και δεν διστάζουν να σου αποκαλύψουν ότι το αεροδρόμιο στα Σπάτα το πλήρωσες πέντε φορές πάνω, τότε που λόγω λάθους μπέρδεψαν τις δραχμές με τα ECU, ότι η γερμανική εταιρεία Χόχτιφ έχτισε το αεροδρόμιο χρησιμοποιώντας μαύρη εργασία αλλοδαπών εργατών για την οποία δεν πλήρωσε ούτε φράγκο στο ΙΚΑ, ότι η εν λόγω εταιρεία χρωστάει στο ελληνικό κράτος πάνω από ένα δις ευρώ, από μη απόδοση φόρων και ΦΠΑ.

Επειδή η Άγκελα Μέρκελ προσπαθεί να επιβάλει το Δίκαιο των γερμανών Τραπεζιτών και μας θέτει όρους και κόντρα όρους για να πάρουμε και τ’ άλλα δανεικά, της βγάζουμε μερικά άπλυτα στη φόρα, αποκρύπτοντας ότι στην καπιταλιστική Ελλάδα, το ίδιο κόλπο με την Χόχτιφ κάνουν και όλες οι ‘βιομηχανίες’ της κομπραδόρικης ελληνικής αστικής τάξης.

Σε παραμυθιάζουν ότι δεν φταίει ο καπιταλισμός, αλλά η κακή διαχείριση και η μη εφαρμογή της νομοθεσίας. Για τα πρόστιμα βιτρίνα τα οποία τους επιβάλλονται, πληρώνουν ένα μικρό μέρος και προσφεύγουν στα δικαστήρια. Παρά δε το ότι η Δικαιοσύνη παρουσιάζεται ως τυφλή, λόγω της ταξικής τύφλας της σχεδόν πάντα δικαιώνει τον ‘επιχειρηματία’.

Μην ανησυχείτε, κύριοι δημοσιογράφοι. Όχι μόνο θα μας δώσουν το επόμενο δάνειο μαμούθ, άλλα όσα δάνεια θέλουμε. Αρκεί οι κυβερνήσεις του δικομματισμού κι οι δυνάμεις ενίσχυσης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας να δεχτούν κι άλλες περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, νέα μείωση της φορολογίας των βιομηχάνων για να έχουν ‘κίνητρο’ να κάνουν νέες επενδύσεις πριν τις μεταφέρουν στην Ταϊβάν, νέες αυξήσεις έμμεσων και άμεσων φόρων των εργαζομένων, ακόμα περισσότερη ελαστικότητα στις εργασιακές σχέσεις, να ξεπουλήσουμε τη μάνα μας και τον πατέρα μας μαζί με τα χωράφια τους.

Δεν απευθύνονται τα λαμόγια αυτά στα στελέχη, τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ. Γνωρίζουν πολύ καλά οι αστοί, ότι και το ΚΚΕ προβάλει το δικό του δίλλημα. ‘Η με το Κεφάλαιο ή με τον Εργάτη’. Για το ΚΚΕ αυτό είναι το μόνο υπαρκτό δίλλημα. Και δικός μας στόχος είναι να τρομοκρατήσουμε τον ταξικό εχθρό, το ξέρουν ότι βαδίζουμε σε σωστό δρόμο.

Γι αυτό κι η λυσσαλέα αντίδραση ενάντια στο Κόμμα. Όσες μέρες και να κάθεσαι στις πλατείες, όσο δεν μεταφέρεις τον αγώνα σου στο εργοστάσιο, το γιαπί, το χώρο δουλειάς και δεν αλλάζεις τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα και να ξεκουμπιστούν οι Παναγοπουλαίοι και οι λοιποί Παπασπυροπουλαίοι, η ζαχαρένια των αστών δεν πρόκειται να χαλάσει. Κι αν ούτε με την κολακεία, δηλαδή με την κατά κόρον προβολή της πλατείας και το παραμύθι του τάχαμου ‘ακομμάτιστου’, δεν βάλεις μυαλό, τότε είναι που σου τραβάνε ένα ανασχηματισμό, πούναι όλος δικός σου.

Προσωπικά πάντα θεωρούσα τις διασπάσεις των κομμάτων μια οδυνηρή εμπειρία, ίσως γιατί δεν μπορώ να ξεχάσω την αγωνία μου για έγκυρη ενημέρωση, όταν τα νέα της 12ης Ολομέλειας έφτασαν στην Ελλάδα κι αρχίσαμε να τοποθετούμαστε.

Όμως στις μέρες μας, όταν βλέπω με τι γελοία επιχειρηματολογία προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον εγκέφαλο του άμοιρου τηλεθεατή παλιά καθοδηγητικά στελέχη του ΚΚΕ, τα οποία, αφού απέτυχαν να ‘κυριεύσουν’ τον Περισσό, πήραν φύλλο πορείας για την καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες, όταν βλέπω την αγωνία που περνάν για να διασώσουν την πλουτοκρατία και να ‘κοιμίσουν’ το φουκαρά το ‘λαουτζίκο’, λέω στον εαυτό μου, τους συντρόφους και τα παιδιά μου: ‘Ευτυχώς που έφυγαν, όπως έφυγαν και ξεμαγάρισε το Κόμμα από δαύτους. Αλλιώς ποιος ξέρει τι ιδεολογικό και οργανωτικό κουπί θα τραβάγαμε σήμερα’.

Νέα και νέε, εργάτη, αγρότη, νοικοκυρά, φοιτητή, άνεργε και ετεροαπασχολούμενε πτυχιούχε,

ΜΗ ΜΑΣΑΣ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ.

ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ.

..