ΨΗΦΙΖΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ Ο ΛΑΟΣ;

Μία από τις απάτες του αστικού πολιτικού συστήματος είναι και η πλατιά διαδεδομένη άποψη ότι στις συνθήκες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ο λαός εκφράζει ελεύθερα την προτίμησή του και επιλέγει με την ψήφο του το α' ή το β' κόμμα. Μάλιστα, αυτή η προπαγάνδα αξιοποιείται και ως όπλο κατά του ΚΚΕ, προκειμένου να «ερμηνεύσουν» την αιτία που τα εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ δεν βρίσκονται πάνω από το 40%, στο οποίο βρίσκονταν επί χρόνια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Από τη στιγμή που ο λαός ψηφίζει ελεύθερα και δε δίνει στην πλειοψηφία του ψήφο υπέρ του ΚΚΕ, λένε, σημαίνει ότι η πολιτική του πρόταση δεν πείθει...

Και με αυτό τον τρόπο συγκαλύπτεται η ταξική ουσία της αστικής δημοκρατίας, που είναι στην πραγματικότητα η δικτατορία της αστικής τάξης με δημοκρατικό περιτύλιγμα. Συγκαλύπτεται το γεγονός ότι ο εργάτης, η εργάτρια, ο άνεργος ψηφίζουν σε συνθήκες ανελευθερίας και καταναγκασμών. Το ίδιο και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Και όσοι επιλέγουν το ΚΚΕ, έχουν προηγουμένως υπερπηδήσει χαντάκι συνηθειών και αντιλήψεων που απεικονίζουν αντεστραμμένη την πραγματικότητα στη συνείδησή τους. Είναι κατά κανόνα άνθρωποι που συμμετέχουν στην ταξική πάλη είτε επηρεάζονται από αυτή άμεσα ή έμμεσα, είτε συνδέονται με αγώνες των προηγούμενων γενεών. Σε κάθε περίπτωση υποβοηθούμενοι από την πολιτική δράση, βεβαίως και από την ιδεολογική δράση του ΚΚΕ.

Η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας παρουσιάζει το εξής ιδιαίτερο γνώρισμα σε σχέση με τα προηγούμενα κοινωνικοοικονομικά συστήματα: Ενώ οι νέες παραγωγικές δυνάμεις πρώτα αναπτύσσονταν στους κόλπους του συστήματος που πέθαινε και στη συνέχεια οι φορείς τους κατακτούσαν την εξουσία (φεουδαρχία, καπιταλισμός), με τη σοσιαλιστική επανάσταση συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Πρώτα πρέπει να ανατραπεί η εξουσία του συστήματος που έχει σαπίσει και μετά να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις στο πλαίσιο των νέων, μη εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής.

Συνηθίζεται η επιλογή των περισσότερων ψηφοφόρων υπέρ των αστικών κομμάτων να αποδίδεται κατά κύριο λόγο στην πλύση εγκεφάλου που κάνουν τα αστικά ΜΜΕ, στη ρουσφετολογία και στον εκλογικό νόμο που είναι καλπονοθευτικός και εκβιαστικός.

Αυτοί οι παράγοντες, βεβαίως, επιδρούν, ωστόσο δεν είναι οι κύριοι. Άλλες είναι οι βασικότερες αιτίες, με πρώτη στη σειρά τις «αόρατες» αλυσίδες με τις οποίες είναι δεμένοι οι σύγχρονοι σκλάβοι. Η πιο ισχυρή βρίσκεται στην τεράστια δυσκολία να αντιληφθεί μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης ότι τα εργοστάσια, τα καράβια και γενικά τα μέσα παραγωγής προέρχονται από τον απλήρωτο ιδρώτα της, που τον κλέβουν οι κεφαλαιοκράτες. Στην τεράστια δυσκολία να συνειδητοποιήσει ότι τους εργάτες χωρίζει γκρεμός από τους αστούς και ότι αυτός ο γκρεμός δεν θα εξαλειφθεί με γέφυρες, αλλά με την ανατροπή της εξουσίας τους και της οικονομικής κυριαρχίας τους. Αλλά και όταν το συνειδητοποιήσει, πρέπει αποφασιστικά να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που προκαλεί η ύπαρξη και δράση των κρατικών μηχανισμών καταστολής, μηχανισμών ταξικών που ο εργάτης διαπαιδαγωγείται από τα γεννοφάσκια του να τους θεωρεί όχι τέτοιους, αλλά μηχανισμούς εθνικής προστασίας. Στα τελευταία επενεργεί και ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων, που σήμερα είναι αρνητικός για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και για την παγκόσμια εργατική τάξη.

Από τα γεννοφάσκια του ο εργάτης διδάσκεται ότι η καπιταλιστική ιδιοκτησία είναι ιερή και αιώνια, ότι πρέπει να χρωστάει και χάρη στον εργοδότη που εργάζεται, ότι ο καθένας μπορεί να προκόψει αν είναι εργατικός και έξυπνος, ή ότι πρέπει να κοιτάζει τον εαυτό του και τη δουλειά του και να μην ασχολείται με έργα που βλάφτουν την πατρίδα (δηλαδή την κεφαλαιοκρατία).

Αυτό το ρόλο παίζουν πρωταρχικά το σχολείο, ο στρατός, η εκκλησία, οι άλλοι ιδεολογικοί κρατικοί μηχανισμοί (ινστιτούτα, πανεπιστήμια, μη κυβερνητικές οργανώσεις, φιλανθρωπικά ιδρύματα, τοπική διοίκηση κ.ά.).

Αυτή η ιδεολογία εμπλουτίζεται και αναπαράγεται με τη δύναμη της συνήθειας αιώνων ταξικής εκμετάλλευσης.

Οι αστοί πολιτικοί και προπαγανδιστές επαναλαμβάνουν εκείνο που κατοχυρώνεται και στα αστικά Συντάγματα. Οτι (σε πείσμα όλων των προηγούμενων που συνειδητά παραγνωρίζουν) στις κοινοβουλευτικές εκλογές διαμορφώνεται ο συσχετισμός δυνάμεων ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα.

Πρόκειται για ψέμα και για πλήρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Γιατί στις κοινοβουλευτικές εκλογές δε διαμορφώνεται, αλλά αποτυπώνεται ο ταξικός συσχετισμός δυνάμεων που υπάρχει πριν απ' αυτές και ο οποίος καθορίζεται από το επίπεδο της ταξικής πάλης, δηλαδή από το βαθμό και το εύρος συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης και της συγκεκριμένης δυνατότητας που έχει να συσπειρώνει γύρω της μικροαστικά στρώματα. Ο συσχετισμός δυνάμεων διαμορφώνεται μέσα στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, στους κλάδους πρώτα απ' όλα. Και συνδέεται άμεσα με το βαθμό της οργάνωσης και της συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης.

Αλλά και σε αυτή την περίπτωση ο δοσμένος συσχετισμός δεν εκφράζεται εξ ολοκλήρου, παρά μόνο σε ένα βαθμό, ο οποίος ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τη συγκυρία διεξαγωγής των εκλογών. Είναι γνωστό ότι χιλιάδες άνθρωποι που σκέφτηκαν να ψηφίσουν το ΚΚΕ, μπροστά στην κάλπη αναδιπλώθηκαν συντηρητικά. Τι μεσολαβεί;

Μία αβαθής συνείδηση, ταυτόχρονα με την προβολή του διλήμματος για το μικρότερο κακό, πυροβολείται με την κινδυνολογία και την ιδεολογική τρομοκρατία (σήμερα: χάος, ακυβερνησία, ευρώ ή δραχμή, παλιότερα: Καραμανλής ή τανκς, θα επιτεθεί η Τουρκία αν ενισχυθεί το ΚΚΕ, θα πάτε εξορία αν βγει η Δεξιά κ.λπ.). Τώρα ακονίζονται τα νυστέρια για εμφύλιο πόλεμο και άλλα.

Ιδιαίτερα χρειάζεται να υπογραμμιστεί ο ρόλος των εργοδοτών, καθενός χωριστά και όλων μαζί ως τάξης (ΣΕΒ, μεγαλέμποροι, εφοπλιστές, τραπεζίτες), που δουλεύουν υπέρ των αστικών κομμάτων με την προπαγάνδα της κοινωνικής συναίνεσης, με την απειλή της απόλυσης, με τη συκοφαντία ότι οι κομμουνιστές κλείνουν τα εργοστάσια, με την εξαγορά και άλλα μέσα. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο εργάτης που είναι υποταγμένος στις προσταγές των αφεντικών, θα ψηφίσει ανάλογα. Γνωρίζουν καλά ότι ο εργάτης που φοβάται ακόμα και να απεργήσει, είναι ευάλωτος στις πιέσεις. Ισχυροί βοηθοί των καπιταλιστών είναι καθημερινά και εδώ οι προδότες συνδικαλιστές, οι χαφιέδες και άλλοι μηχανισμοί τραμπούκων. Ο εργάτης που είναι υπόδουλος στο χώρο της παραγωγής δεν είναι δυνατό να είναι ελεύθερος έξω από αυτόν.

Στους παραπάνω πρέπει να προστεθούν και οι μητροπόλεις, που δουλεύουν υπογείως, ορισμένοι μητροπολίτες και ανοιχτά, υπέρ του ενός ή του άλλου αστικού κόμματος. Είναι γνωστοί οι δεσμοί αστών πολιτικών με μητροπολίτες και άλλους κληρικούς, καθώς και η επιρροή που ασκούν οι τελευταίοι σε πλατιές μάζες καθυστερημένων ανθρώπων.

Στην ημερήσια διάταξη της αντιπαράθεσής τους με το ΚΚΕ τα αστικά κόμματα δε χρησιμοποιούν κατά κανόνα επιχειρήματα κατά των θέσεων και της πολιτικής του, αλλά κυρίως τις διαστρεβλώνουν ή επιδίδονται σε προβοκάτσιες και συκοφαντίες. Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η προβοκάτσια για το «Γερμανό» και τις μετοχές που υποτίθεται ότι είχε το ΚΚΕ στις επιχειρήσεις του. Τέτοιες προβοκάτσιες δυστυχώς βρίσκουν έδαφος σε πολιτικά καθυστερημένα στρώματα ή και σε ανθρώπους ευάλωτους στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα.

Ισχυρό αντίρροπο στις συνθήκες μέσα στις οποίες διεξάγονται οι βουλευτικές εκλογές αποτελούν το ηθικό και πολιτικό κύρος του ΚΚΕ, η επιβεβαιωμένη πολιτική του, το δίκιο της εργατικής τάξης που εκφράζει, καθώς και η προοπτική που δίνει στην ίδια και στα φτωχά λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Ισχυρό αντίρροπο αποτελεί η καθημερινή δράση του στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στα άλλα ταξικά λαϊκά κινήματα. Η όλη δράση του ΚΚΕ το έχει καταστήσει κόμμα φερέγγυο, κόμμα που δεν πατάει σε δύο βάρκες, κόμμα που δεν μπαίνει στους αστικούς σχεδιασμούς και που κανένας δεν μπορεί να το βάλει στο χέρι και να το εκτρέψει από την πορεία του. Ολοι αυτοί οι παράγοντες έχουν αυξήσει κατά πολύ την πολιτική επιρροή του και έχουν διαμορφώσει δυνατότητες να εκφραστεί αυτή σε μεγάλο βαθμό και στις εκλογές.

Βεβαίως, η ανατροπή του καπιταλισμού δε θα έρθει μέσα από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Ωστόσο και οι εκλογές αποτελούν, όχι το κύριο, αλλά πάντως ένα πεδίο της ταξικής πάλης, στο οποίο έχει σημασία να εκφράζεται η αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων, η απόρριψη των ιδεολογημάτων τους και η συμπόρευση με το ΚΚΕ λαϊκών δυνάμεων, ακόμα και εκείνων που δε συμφωνούν σε όλα με την πολιτική του ΚΚΕ.

Τη δυναμική που περικλείει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ στο λαό υπολογίζουν πολύ η αστική τάξη και τα κόμματά της. Γι' αυτό και εντείνεται ο αντικομμουνισμός, γι' αυτό και αυξάνονται τα σενάρια μεταμφίεσης του αστικού πολιτικού συστήματος, προκειμένου να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους εντός των τειχών του «ευρωμονόδρομου». Να καλλιεργήσουν νέες αυταπάτες, ότι, για παράδειγμα, οι βουλευτές που δεν ψήφισαν το νέο μνημόνιο, συγκροτούν έναν προοδευτικό πόλο!

Η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, των χιλιάδων οπαδών τους και των πρωτοπόρων εργατών και άλλων λαϊκών αγωνιστών είναι σε θέση σήμερα να τους χαλάσει τα σχέδια και στις εκλογές να επιφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα, ως πρώτο βήμα μέχρι να το αντικαταστήσει με την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Η εργατική τάξη θα απελευθερωθεί μόνο όταν ανατρέψει την αστική εξουσία, απαλλοτριώσει τους απαλλοτριωτές (όπως έλεγε ο Κ. Μαρξ) και θέσει στη δική της διεύθυνση και έλεγχο τα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής.

Του Μάκη ΜΑΪΛΗ