Η ‘ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ’ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Του Ρωμύλου Αβδή)

Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τη δυναμική πορεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προς την Αστική Εξουσία, για εκλογική πανωλεθρία του ΚΚΕ, για την ανάγκη-του αστικού συστήματος-ν’ αντικατασταθεί η Αλέκα από την θέση της  Γ.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και πολλά άλλα-τα οποία ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ονομάζω ανοησίες. Και θα εξηγήσω γιατί.

Το ΚΚΕ είναι κόμμα αρχών, με ιδεολογία μαρξιστική-λενινιστική, με πρόγραμμα το οποίο στηρίζεται στην ιδεολογία του κα ψηφίζεται από τα Συνέδρια, τα οποία αποτελούν το κυρίαρχο καθοδηγητικό όργανο. Στο Κ.Κ. της Ελλάδας μπορούν να προσχωρήσουν ως μέλη του, ή να συνεργαστούν με τις μετωπικές οργανώσεις του, όσοι πιστεύουν – όχι στην Αλέκα ή τον Σπύρο τον Χαλβατζή - στον κοσμοϊστορικό ρόλο της εργατικής τάξης, η οποία σε συμμαχία με τα άλλα κοινωνικά στρώματα θα καταλάβει την Εξουσία των αστών, θα τη μετατρέψει σε Λαϊκή Εξουσία και θα καταργήσει –μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον κεντρικό σχεδιασμό της Οικονομίας-την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό ευαγγελίζεται το ΚΚΕ, γι αυτό τον σκοπό παλεύει, αυτόν τον σκοπό προπαγανδίζει, πάνω σ’ αυτόν τον σκοπό συσπειρώνει τον κόσμο.

Ο βαθμός συσπείρωσης - αριθμητικά ή σε εκλογικά ποσοστά - ποικίλει ανάλογα με τις γενικότερες συνθήκες, αλλά και τις υποκειμενικές δυνατότητες των μελών και οπαδών του, να αφομοιώσουν την πολιτική αυτή, να συνειδητοποιήσουν τις γενικότερες συνθήκες μέσα στις οποίες καλούμαστε ΟΛΟΙ να δώσουμε την κάθε φορά αντίστοιχη μάχη. Εδώ να σημειώσω, ότι ο αριθμητικός βαθμός αποδοχής της πολιτικής του ΚΚΕ είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον - κάθε φορά - καταγραφόμενο. Το να είσαι ΣΗΜΕΡΑ κομμουνιστής και να παρεμβαίνεις ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ στην ταξική πάλη, είναι κάτι το οποίο απαιτεί θυσίες - πράγμα το οποίο ουδέποτε έκρυψε το Κόμμα.

Τη μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζω στην προπαγανδιστική μου δουλειά, δεν είναι η απλοποίηση των θέσεων του Κόμματος , η διάχυσή τους στην κοινωνία. Είναι το να πείσω το συνομιλητή μου, ότι δεν πρέπει να κρίνει το ΚΚΕ, όπως κρίνει τα υπόλοιπα αστικά και μικροαστικά κόμματα. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΡΥΨΑ από τους συνομιλητές μου ότι ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ- κομμένες και ραμμένες στα ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ, δεν  μπορεί να χωρέσει η ΟΓΚΩΔΗΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ της Εργατικής Τάξης. Αυτή η δυσκολία μου σημαίνει ότι στο παιχνίδι δεν παίζουμε μόνοι μας. Ότι το παιχνίδι δεν παίζεται με ίσους όρους-και δεν παίζεται με ίσους όρους επειδή η αστική τάξη εκτός από τα ρόπαλα και τα χημικά, διαθέτει και το ρόπαλο που απονεκρώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα, τα υπεύθυνα για το ακόνισμα της κρίσης. Δεν παίζεται το παιχνίδι με ίσους όρους επειδή ο πανίσχυρος αστικός τύπος - δεν τον ονόμασαν τυχαία τέταρτη εξουσία - έχει τη δυνατότητα της πλαστογράφησης, της παραποίησης, της αποσιώπησης, της ΨΕΥΔΟΥΣ παρουσίασης ανύπαρκτων γεγονότων. Και τα παρουσιάζει με τρόπο ο οποίος στο τέλος καταντάει ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ παρέμβαση. Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης δεν είναι αυτά που καθαγίαζαν τις αποφάσεις του δικομματισμού, συμβάλλοντας στη διόγκωσή του; Τα Μ.Μ. Εξαπάτησης  δεν έχουν υλοποιήσει τα σχέδια της αστικής τάξης, να τρομοκρατήσουν σε εικοσιτετράωρη βάση τον άνεργο, το συνταξιούχο, τον ανασφάλιστο, το νέο, ότι τάχα μου αν βγούμε από το ευρώ θα ζήσουμε χειρότερα απ’ ότι οι αφρικάνοι; Η αποσιώπηση του άλλου δρόμου ανάπτυξης την οποία υποστηρίζει το ΚΚΕ δεν εφαρμόζεται  ΑΠΟ ΟΛΑ τα ΑΣΤΙΚΑ  Μ. Μ. Ε.; πως λοιπόν να προωθήσεις τις θέσεις σου - εκτός των κομματικών εντύπων, σε ταξικές συνθήκες αναμέτρησης με την αστική δημοσιογραφία; Τα Μ.Μ. Εξαπάτησης δεν είναι αυτά τα οποία - ενώ τώρα σιγοντάρουν την εκλογική άνοδο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - δυόμιση χρόνια νωρίτερα τον κατηγορούσαν ότι υποθάλπει  τους κουκουλοφόρους. Δεν είναι τα ίδια μέσα εκείνα τα οποία συκοφαντούσαν το ΚΚΕ λέγοντας ότι ‘έσωσε’ το αστικό κοινοβούλιο, ενώ το ΚΚΕ υπερασπίστηκε το αυτονόητο δικαίωμά του να περιφρουρήσει την πορεία του; Τι άλλαξε από τότε και μετέβαλε την στάση των ΜΜΕ απέναντι στον Τσίπρα; Τότε ήταν στην εξουσία το ασύδοτο ΠΑΣΟΚ και δεν είχε συντελεστεί το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα στη νεότερη πολιτική Ιστορία της Ελλάδας, η  παράδοση των εργαζομένων στις διαθέσεις του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, με ταυτόχρονη υποθήκευση κάθε στοιχείου του υπόγειου, επίγειου, θαλάσσιου πλούτου της χώρας. Το έγκλημα συντελέστηκε, αλλά τώρα πρέπει ν’ αλλάξουν οι ηθοποιοί. Στο ρόλο του ηγέτη της Σοσιαλδημοκρατίας ο Αλέξης Τσίπρας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας αρχηγός ‘σοσιαλιστικού’ κόμματος καλείται είτε να διαχειριστεί είτε να συνδιαχειριστεί την αστική εξουσία. Αυτό συνέβη στη Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του 80 - αλλά και στα τέλη της δεκαετίας του 90 με τον Μιτεράν και αργότερα τον Ζοσπέν, αυτό συνέβη και στην Ιταλία  με τις κυβερνήσεις Πρόντι το 1996 και Ντ’ Αλέμα το 1999, τις οποίες στήριξαν τα κόμματα τα οποία προέκυψαν από τη διάλυση του PCI.

Στη μεν Γαλλία ουδεμία κατάκτηση για το εργατικό κίνημα. Τότε ήταν που ιδιωτικοποιήθηκε η FRANCE-TELECOM, ΤΟΤΕ ΉΤΑΝ ΠΟΥ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΑ ΚΟΥΦΑ ΑΥΤΙΑ της Κεντρο-αριστερής κυβέρνησης. Το ‘δήθεν’ 35ωρο στην ουσία σήμανε την κατάργηση των διαλειμμάτων, τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης με ταυτόχρονη εισροή στις τσέπες των βιομηχάνων ‘ζεστού χρήματος’ από την κρατική επιδότηση για την εφαρμογή επί 5ετία του  κατ’ ευφημισμό 35ωρου.  Χέρι-χέρι με τη δεξιά και τους σοσιαλιστές για να μην εκλεγεί ο Λεπέν. Όμως ο Λεπέν και η κάθε Χρυσή Αυγή δεν βγαίνουν μόνοι τους. Τους φέρνουν οι μεσοβέζικες, αδιέξοδες αντεργατικές πολιτικές

Στην Ιταλία η κέντρο-αριστερή κυβέρνηση αύξησε κατά δυο χρόνια τα όρια συνταξιοδότησης, διατήρησε στο Αφγανιστάν τα ιταλικά στρατεύματα, τα οποία προεκλογικά είχε υποσχεθεί πως θα απέσυρε. Γάλλοι και Ιταλοί κέντρο-αριστεροί διαχειριστές δεν ευλόγησαν και συμμετείχαν ΕΝΕΡΓΑ στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας;

Στην Ελλάδα ο, μέχρι πριν δυο μήνες, επίσημος διαχειριστής της σοσιαλδημοκρατίας τραυματίστηκε σοβαρά - έως θανάσιμα - από τη μεγάλη αρπαχτή της Τρόικας, την οποία συνυπέγραψε κι ο Σαμαράς. Συμβαίνουν σοβαρές ανακατατάξεις στο πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης. Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε κυβερνητικά, ο Σαμαράς φρόντισε να παντρευτεί την Ντόρα, με την οποία μέχρι πριν τις 6 Μαΐου αντάλλασαν  βαρείς πολιτικούς χαρακτηρισμούς.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ωθείται προς την εξουσία. Θα (επανα)διαπραγματευτεί  το Μνημόνιο, το χρέος, θα ταπεινώσει τη Μέρκελ, με συμμάχους - κατά δήλωση Δραγασάκη στον ΑΝΤ1 στις 24 Μαΐου 2012 - τον Ομπάμα, τη Ρωσία, την Κίνα και μεγάλο μέρος των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν ολίγοις με όλους αυτούς τους ‘ηγέτες’ του δυτικού κόσμου οι οποίοι έχουν δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για την εργατική τάξη. Σ’ όλες αυτές τις χώρες με τις οποίες θα συμμαχήσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για να ταπεινώσει την Κάγκελα, οι εργαζόμενοι βιώνουν, όπως ακριβώς οι μουσουλμάνοι στον Παράδεισο... Συνεπικουρείται ΑΠΟ ΟΛΑ τα Μ.Μ. Εξαπάτησης, επειδή ΟΜΝΥΕΙ πίστη στον Ευρωμονόδρομο.

Ενώ το ΚΚΕ, το κυβερνητικό πρόγραμμα του οποίου βασίζεται στην αποχώρηση από την λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό Οικονομίας - εγκαλείται γιατί δεν δέχτηκε πρόταση για διαχείριση της αστικής εξουσίας με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα απ’ αυτό που το ίδιο έχει στην προμετωπίδα των συνθημάτων του.

Το ΚΚΕ προειδοποιεί ότι μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, υπό την επίβλεψη του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και των άλλων μηχανισμών κερδοφορίας - μέσω καταλήστευσης του πλούτου κρατών και λαών - δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να βρεθεί φιλολαϊκή διέξοδος. Τυχόν αυταπάτες θα μετατραπούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς η ‘αριστερά’ θα έχει χρεωθεί την αποτυχία του εγχειρήματος.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πατάει σε δυο βάρκες. Αριστερά του είναι η βάρκα του συναισθήματος των ‘αριστερών’ - όλων όσων απογοητεύτηκαν και νοιώθουν  προδομένοι από το ΠΑΣΟΚ - των ανυπόμονων μικροαστών - οι οποίοι τρέφουν την ψευδαίσθηση ότι μια νίκη σε μια εκλογική αναμέτρηση είναι αρκετή για να ταπεινώσεις τους δανειστές της ελληνικής ολιγαρχίας. Δεξιά του είναι η βάρκα πού 'χει ρίξει άγκυρα στο λιμάνι των Βρυξελλών και τα μέλη του πληρώματος της βάρκας αυτής γίνονται ολοένα και πιο απαιτητικοί. Ο καπετάνιος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ένα είναι μαθηματικά σίγουρο. Θα σπείρει απελπισία κι απογοήτευση, μόλις το καράβι χτυπήσει στον ύφαλο του κεφαλαίου. Θα συμβεί ότι συνέβη στη Γαλλία και την Ιταλία. Θα χρεωθεί η ‘αριστερά’ την αντιλαϊκή πολιτική, θα ταυτιστεί με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα κι η απογοήτευση κι η μη συμμετοχή θα λύσουν τα χέρια της αστικής τάξης για ακόμη πιο αντιλαϊκές πολιτικές.

Το σύνθημα-χωρίς αυταπάτες, δύσκολο στην πραγμάτωσή του, αλλά αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις - είναι γνωστό:

‘ Η ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ή ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ‘

Είτε σε πολεμάει η τηλεόραση, είτε αποκρύπτει τις θέσεις σου  είτε θέλει να μειώνει τα ποσοστά σου, είτε σε παροτρύνει ν’ αλλάξεις την Αλέκα, ένας είναι ο στόχος σου.

ΚΚΕ δαγκωτό.

Με τον εργάτη, κόντρα στην τρομοκρατία των Μ.Μ. Εξαπάτησης - και των άλλων εμφανών τε και αφανών αριστεροδέξιων κυβερνητικών πειραματισμών.  

Σταθερά στην πορεία για τον ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ Ανάπτυξης, αυτόν που το άκουσμά του και μόνο βγάζει σπυριά στους Αλαφούζους, τους Πρετεντέρηδες, τις Τρέμουλες.     

Ρωμύλος Αβδής