ΑΝΤΡΙΚΙΕΣ, ΞΑΣΤΕΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

Του Ρωμύλου Αβδή *

Είναι γεγονός, μάγκες μου, ότι ο ιμπεριαλισμός τρέμει. Έπαθε ψυχολογικό τραλαλά με τα αυξημένα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Η Κάγκελα Μέρκελ πάσχει εδώ και δέκα μέρες από ιλίγγους, κεραυνός έπεσε στο αεροπλάνο που μετέφερε τον Ολάντ-το γεγονός αποδίδεται στην εύνοια του Διός προς τον Τσίπρα και θεωρείται,  από πολιτικούς αναλυτές διεθνούς κύρους, ως προειδοποίηση του αρχηγού των Θεών του Ολύμπου για το τι θα τους συμβεί, αν βάλουν εμπόδια στον Αλέξη στο δρόμο του για την ταπείνωση των Βρυξελλών. Έντρομοι οι Ομπάμα και Ολάντ έσπευσαν να διακηρύξουν  την ακλόνητη πίστη τους στην παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Σε αντίθεση προς το ΜΕΓΚΑ, το οποίο στριμώχνει τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο το BBC, όσο και η Wall Street Journal κάνουν αγώνα δρόμου για να αποκτήσουν την εύνοια του Αλέξη Τσίπρα, όστις εκλιπόντος του Βενιζέλου-ο οποίος είναι και χοντρός-προαλείφεται για το ρόλο του ηγέτη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Ο Άλεξ συσπείρωσε μια μεγάλη μερίδα από πρώην ‘ευρωκομουνιστές’ στο κόμμα του, τους αφαίρεσε τον απεχθή προσδιορισμό κομμουνιστές και τους άφησε με το ευρώ.

Το ταξικό σχολείο στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες παράγει ημιμαθείς ‘παπαγάλους’,  με σκοπό να επανδρώσει τον κρατικό μηχανισμό του δικομματισμού με άτομα τα οποία θα εκτελούν τις κομματικές εντολές πάραυτα, άνευ κρίσεως, άνευ ετέρας καθυστερήσεως. Γι αυτό και τελείς υπό το κράτος εγκεφαλικής  εμπλοκής στην προσπάθειά σου να κατανοήσεις τα όσα συμβαίνουν γύρω σου. Έτσι αναλαμβάνουν δράση τα μεγάλα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, ώστε διά της περαιτέρω απονέκρωσης των εγκεφαλικών σου κυττάρων να οδηγήσουν την Ελλάδα,  στο ασφαλές λιμάνι του Ευρώ, στις όχθες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Εγώ όμως γουστάρω να βλέπω την αγωνία της Τρέμη και του Πρετεντέρη για την εμμονή των κομμουνιστών να μη θέλουν ν’ απαλλάξουν την Αλέκα από τα καθήκοντα της Γραμματέως της ΚΕ. Ηδονίζομαι  να βλέπω τα κανάλια της διαπλοκής να κατηγορούν το ΚΚΕ, ότι δεν θέλει να συνεργαστεί στο σχηματισμό ‘αριστερής κυβέρνησης’, ενώ τρεις μέρες ο Τσίπρας περιέφερε την εντολή σ’ όλους τους ναούς των Αθηνών προκειμένου να ενημερώσει το χριστεπώνυμο πλήθος γιατί  δεν μπορεί να συνεργαστεί με όλους αυτούς οι οποίοι εψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ-μέχρι και στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ απευθύνθηκε.

Εγώ θα επαναλάβω ένα καθημερινό παράδειγμα για να σας κάνω πιο κατανοητό το πρόβλημα της λεγόμενης ‘επαναδιαπραγμάτευσης’ του χρέους. Έχετε λοιπόν πάρει από την Τράπεζα που χορηγεί το χαμηλότερο επιτόκιο ένα δάνειο. Επειδή ο κερατάς ο τραπεζίτης σας ζηλεύει που έχετε ωραία γυναίκα, σας αναγκάζει να βάλετε υποθήκη το σπίτι σας.  Που να ξέρατε όμως ότι αυτός ο αλιτήριος ο Γιωργάκης θα σας κουβαλούσε εδώ την Τρόικα, ενώ  ψηφίζατε οικογενειακώς τους Παπανδρέου από το 1963-τότε με τον ανένδοτο. Η ρουφιάνα η Τρόικα όμως σας βάζει το χέρι στα εισοδήματα, σας κόβει επιδόματα, μισθούς, προσθέτει φόρους και χαράτσια στα ήδη υπάρχοντα και βαράς φαλιμέντο.  Σε καλεί λοιπόν η Τράπεζα να ‘επαναδιαπραγματευθείς’ τους όρους του δανείου. Σου μικραίνει το ποσό των δόσεων και σου αυξάνει και τον χρόνο αποπληρωμής. Χαρούμενος εσύ βγαίνεις από την Τράπεζα, λες :’Κορόιδα, τους έπιασα’, αλλά ξαφνικά σκέφτεσαι ότι το σπίτι σου εξακολουθεί να παραμένει υποθηκευμένο.   Στην ουσία ποιος έπιασε κορόιδο ποιον; Βγήκε χαμένη η Τράπεζα; Το παραπάνω παράδειγμα από την καθημερινή ζωή μας, φέρε το στα μέτρα του χρέους της Ελλάδας. 

Την αστική τάξη στην Ελλάδα -όπως και σε όλες τις χώρες-δεν πρέπει να την υποτιμάς. Ξέρει πόσες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι είναι κομματικά εξαρτημένοι, από τα κόμματα εξουσίας. Γνωρίζουν καλά οι αστοί, πόσα εκατομμύρια μικρομεσαίοι αγωνιούν για το αύριο, ξέρουν καλά, ότι μεσούσης της  ανεργίας  ο ιδιωτικός υπάλληλος  θα δεχτεί να δουλέψει και μια φορά τη βδομάδα και με πολύ λιγότερα λεφτά. Οι λίστες της ανεργίας αυξάνουν δραματικά κι ο εφιάλτης της ανεργίας σε υποχρεώνει σε ταπεινωτικές συνθήκες εργασίας. Ξαφνικά βλέπεις το γείτονά σου να βάζει λουκέτο, ενώ ένα χρόνο πριν ονειρευόταν να μετακομίσει στη μεσοαστική τάξη. Ακούς το γιο σου-καθηγητή- ότι δουλεύει για 680 ευρώ το μήνα καθαρά. Πας να κοιμηθείς το μεσημέρι και σου χαλάν το ύπνο οι ‘εισπρακτικές’ εταιρείες. Ο φόβος φωλιάζει μέσα σου. Ακούς και τις ειδήσεις στην τηλεόραση και λες και οι 300 ίδιοι είναι. Και κατεβάζεις τις ‘χριστοπαναγίες’ σου, ρίχνεις και τα φάσκελά σου και πας για ύπνο κι ονειρεύεσαι το παρελθόν, γιατί το μέλλον σε φοβίζει. Κι επειδή είσαι ένας απόφοιτος ελληνικού σχολείου, άρα δεν έχεις ‘κρίση’ δεν μπορείς να αναλύσεις ότι αυτό το χτες που βλέπεις στον ύπνο σου, ήταν αποτέλεσμα αγώνων άλλων, πριν από σένα. Δεν μπορεί να περάσει από το μυαλό σου, ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, αλλά χρειάζεται διαρκής ΑΓΩΝΑΣ. Αγώνας ΤΑΞΙΚΟΣ, ΜΑΖΙΚΟΣ.

‘Γιατί, παππού, αυτοί οι άνθρωποι σηκώνουν τη γροθιά τους;- η απορία του μικρού ήρωα του μυθιστορήματος του Λουντέμη ‘Ένα παιδί μετράει τα’ άστρα’. Ο παππούς ατάραχος γύρισε και του λέει:’ Λύγισέ μου αυτό το δάχτυλο’, προσπάθησε ο μικρός στο τέλος τα κατάφερε, όπως τα κατάφερε και με τα υπόλοιπα τέσσερα δάχτυλα χωριστά. Τον κοίταξε ο μικρός τον παππού στα μάτια με ικανοποίηση. Κι ο παππούς τότε, απόμαχος καπνεργάτης, του λέει:’ Έλα ν’ ανοίξεις τώρα και τη γροθιά μου’.  Κι όσο κι αν προσπάθησε ο μικρός η γροθιά δεν άνοιξε. Καταλάβατε τώρα γιατί η λογοτεχνία εξαφανίζεται από τα σχολικά βιβλία, τα οποία έχουν γεμίσει από συνταγές μαγειρικής ;’ Βάλε το νερό να βράσει, ρίξε τα μακαρόνια…’ . έτσι μαθαίνουν την Προστακτική σήμερα στα σχολεία της ΑΜΑΘΕΙΑΣ.

Για να επανέλθουμε στους αστούς. Ξέρουν πολύ καλά να στηρίζουν και να προωθούν αυτόν, ο οποίος δεν θα αμφισβητήσει την ουσία της πολιτικής τους. Βλέπουν κι αυτοί ότι δεν τους βγαίνουν τα νούμερα, άρα αφού κάηκαν τα δυο βασικά του χαρτιά, πρέπει να φροντίσει για τη διάδοχη κατάσταση. Ξέρουν τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως γνωρίζουν καλά ότι ο μικροαστικός ενθουσιασμός, στις παρούσες συνθήκες, εύκολα θα μετατραπεί σε απογοήτευση. Φόβος, ενθουσιασμός απογοήτευση. Αυτό το τρίπτυχο διαχειρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα βρίσκεται στον ενθουσιασμό. Μετά θα σας έλθει ο ταμπλάς. Γιατί το σύνθημα το έχουμε ακούσει και πιο παλιά: ‘Στις 18 Σοσιαλισμός’. , Ταιριάζουν κι οι ημερομηνίες. 18 Ιούνη. Από τις 19 και μετά θα σας έρθει ο λογαριασμός, σε τιμές Βρυξελλών.

Εσείς τι θα διαλέξετε;

Το πρόσκαιρο λύγισμα του ενός δαχτύλου;

Εγώ διαλέγω τη γροθιά. ΚΚΕ ΔΑΓΚΩΤΟ!!!   

Ο ΑΓΩΝΑΣ είναι μακρύς και δύσκολος. Αλλά αξίζει να τον τολμήσεις.    

* Ο Ρωμύλος Αβδής, είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, συγγραφέας.