ΤΑ ΚΡΥΦΑ ΕΛΑΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

«Τα κρυφά ελατήρια της διεθνούς τρομοκρατίας»

Αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο του Λ. Ζαμόισκι, γραμμένο στη 10ετία του '80, για τις τότε μεθόδους οργάνωσης της «τρομοκρατίας»

 

(...)

 

12 του Δεκέμβρη 1969 στο Μιλάνο. Έγινε έκρηξη βόμβας μεγάλης ισχύος στο φουαγιέ της Αγροτικής Τράπεζας στην πλατεία Φοντάν. Την ίδια μέρα, έγιναν εκρήξεις και στη Ρώμη. 16 άτομα σκοτώθηκαν, περίπου εκατό τραυματίστηκαν. Τερατώδικο, ανόητο από την πρώτη ματιά κακούργημα. Ποιος το έπραξε και γιατί; Η Ιταλία συγκλονίστηκε. Συνταραχτήκαμε κι εμείς οι ανταποκριτές, διαπιστευμένοι στην Ιταλία.

 

Η Αστυνομία ανακοινώνει: Φταίνε οι αριστεροί. Εξαπολύεται μια ξέφρενη αντικομμουνιστική εκστρατεία. Δημιουργείται όμως η εντύπωση ότι πλασάρουν στους Ιταλούς ένα από τα πριν σκαρωμένο σενάριο.

 

Στις 12 Δεκέμβρη 1969, έγινε στο Μιλάνο έκρηξη βόμβας μεγάλης ισχύος στο φουαγιέ της Αγροτικής Τράπεζας στην πλατεία Φοντάν. Την ίδια μέρα, έγιναν εκρήξεις και στη Ρώμη. 16 άτομα σκοτώθηκαν, περίπου εκατό τραυματίστηκαν. Η Αστυνομία ανακοίνωσε ότι φταίνε οι «αριστεροί», αλλά αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν προβοκάτσια που είχαν οργανώσει οι μυστικές υπηρεσίες της Ιταλίας και του ΝΑΤΟ μαζί με τους νεοφασίστες, που ένα μέρος τους είχε εγγραφεί στους «υπεραριστερούς»

Ο Ρίγκαν (εδώ σε εναγκαλισμούς με τον Μ. Γκορμπατσόφ) έλεγε το 1981 ότι ετοιμάζεται «να εξοντώσει τους εγκέφαλους της διεθνούς τρομοκρατίας». Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον καβαλίκεψε το «αλογάκι» της «διεθνούς τρομοκρατίας» για αντισοβιετικούς σκοπούς, παρουσιάζοντας στους Ευρωπαίους συμμάχους της την ΕΣΣΔ σαν χώρα που επιδιώκει με τρομοκρατικές πράξεις να εξασθενήσει και να αποσταθεροποιήσει τα καπιταλιστικά καθεστώτα

 

Αργότερα, η σειρά εκρήξεων αποδείχνεται ότι ήταν μια μεγάλη προβοκάτσια, την οποία είχαν οργανώσει οι μυστικές υπηρεσίες της Ιταλίας και του ΝΑΤΟ μαζί με τους νεοφασίστες, που ένα μέρος τους είχε εγγραφεί μ' αυτή την ευκαιρία στους «υπεραριστερούς». Θα εξακριβωθεί ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Ιταλίας βοήθησαν τους πραγματικούς υπαίτιους να κρυφτούν, τα ίχνη τους θα χαθούν στην Ισπανία και την Πορτογαλία υπό την προστασία των ντόπιων φασιστών και της «μαύρης διεθνούς» που συνδεόταν με τη CIA.

Με άλλα λόγια, στο ιταλικό έδαφος θα επαναληφθεί η παραλλαγή με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, που οργάνωσαν στον καιρό τους οι φασίστες για να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές και να προλειάνουν το δρόμο στον Χίτλερ. Πολλές φορές αργότερα άλλαζαν οι μορφές της τρομοκρατίας και οι ταμπέλες τους. Τα εγκλήματα διαπράττονταν πότε με ανοιχτά φασιστικά συνθήματα, πότε με ψευτοαριστερά. Πίσω από τις διάφορες αιτίες και την τακτική αλλαγή μιας μορφής τρομοκρατίας με άλλη άρχισε να διαφαίνεται η καλοστημένη σκηνοθεσία που απομάκρυνε έγκαιρα από τη σκηνή τα εκτεθειμένα πρόσωπα, γλιτώνοντάς τα από την τιμωρία, βοηθώντας τα να αποδράσουν από τις φυλακές, ώστε αργότερα να τα ξαναβάλει στο σκοτεινό, αιματηρό παιχνίδι. Και τα βασικά του γεγονότα σαν να είχαν αντιγραφεί από το μιλανέζικο σενάριο.

Αναμφισβήτητα, η τρομοκρατία στη σημερινή Δυτική Ευρώπη έχει τη δική της λογική, τρέφεται από σειρά κοινωνικούς παράγοντες, όπως είναι η απελπισία μεγάλων ομάδων νεολαίας, από τις οποίες έχουν αφαιρεθεί οι ελπίδες για το μέλλον, για την αξιοποίηση των δυνάμεων και των γνώσεών τους, η καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων, η μαζική ανεργία. Εδώ προστίθενται και οι προσπάθειες των ηγετικών κύκλων να αποπροσανατολίσουν ιδεολογικά τις λαϊκές μάζες, να δημιουργήσουν το έδαφος για τον εξτρεμισμό, να τις αντιπαρατάξουν στο οργανωμένο εργατικό και δημοκρατικό κίνημα.

 

Οπαδοί του Τζουζέπε Πίνο Ραούτι, χαιρετούν φασιστικά το φέρετρό του, το Νοέμβρη του 2012. Ο Ραούτι ήταν ηγέτης της νεοφασιστικής οργάνωσης «Ορντινε νουόβο», τα μέλη της οποίας, προσποιούμενοι τους αριστεριστές και τους αναρχικούς εισχωρούσαν σε αριστερίστικες οργανώσεις, τις οποίες έσπρωχναν να διαπράττουν ακρότητες, ώστε να μπορούν αργότερα να κατηγορηθούν οι «κόκκινοι» για εξτρεμισμό και τρομοκρατία

Αλλά αυτοί οι παράγοντες δεν μπορούν από μόνοι τους να εξηγήσουν ούτε τις διαστάσεις της σύγχρονης τρομοκρατίας, ούτε τη ζωτικότητά της, ούτε τον προσανατολισμό της. Φέρνοντας ξανά στη μνήμη τα βασικά επεισόδια της δράσης των τρομοκρατών, που είχα παρουσιάσει όταν δούλευα ως ανταποκριτής της «Ιζβέστια» στη Ρώμη και αργότερα της «Λιτερατούρναγια Γκαζέτα» στο Παρίσι - από τις εκρήξεις στο Μιλάνο, οι οποίες εγκαινίασαν την εποχή της λεγόμενης «στρατηγικής της έντασης», μέχρι τη δολοφονία του επιφανούς κρατικού και πολιτικού παράγοντα της Ιταλίας Αλντο Μόρο - μπορώ να συμπεράνω: Το φαινόμενο της τρομοκρατίας προσέλαβε τη σημερινή έκταση όχι ως συνέπεια της δράσης των εσωτερικών κινητήριων δυνάμεών της, αλλά γιατί την έτρεφαν και την καλλιεργούσαν συνειδητά από τα έξω. Η ανάλυση των γεγονότων, των ογκωδέστατων φακέλων που είχα συγκεντρώσει όταν δούλευα στην Ιταλία και τη Γαλλία, οδηγούν και σ' ένα άλλο συμπέρασμα: Υπάρχει πραγματικά ένας «εγκέφαλος» ή, σωστότερα, ένα σύστημα συνδεμένων μεταξύ τους κέντρων που διευθύνουν τις ενέργειες των τρομοκρατών σε εθνική και διεθνή κλίμακα.

 

 

Μπορείτε να διαβάσετε και άλλες "περιπτώσεις" από εδώ

 

Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από εδώ: www.sep.gr