19ο Συνέδριο Κ.Κ.Ε: ΑΑΔΜ vs Λαϊκής Συμμαχίας;

Για το 19ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε και τη Λαϊκή Συμμαχία
 

Στα πλαίσια του δημόσιου διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε. γίνεται πολλή κουβέντα και ασκείται κριτική από φίλους και "φίλους" του κόμματος, ότι εγκαταλείφθηκε η απόφαση του 15ου συνεδρίου για το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο (ΑΑΔΜ). Μάλιστα αναφέρουν ότι λυπούνται για την στροφή αυτή που πήρε το Κόμμα...

 

Aς προσπαθήσουμε να αναλύσουμε μια προς μια τις τρεις πρώτες λέξεις που ορίζουν το ΑΑΔΜ προσπαθώντας να δούμε πως διαμορφώθηκαν σήμερα και ας τις αντιπαραβάλουμε με τον όρο Λαϊκή Συμμαχία (Λ.Σ.) που υιοθετείται πλέον για να δούμε αν ο ισχυρισμός τους έχει βάση.
 

Αντιιμπεριαλιστικό: Πριν από 10 χρόνια η λέξη καπιταλισμός ήταν απαγορευμένη. Κανείς δεν τολμούσε να την αναφέρει, κανείς δεν την έγραφε στα κείμενα του παρά μόνο το Κ.Κ.Ε.. Τότε, πολλοί έλεγαν ότι αυτή είναι ξύλινη γλώσσα και το κόμμα είναι προσκολλημένο σε παλιές εποχές. Οι εξελίξεις δικαίωσαν τους "προσκολλημένους" και τώρα η λέξη έχει γίνει... "μόδα", όλοι την αναφέρουν, οι περισσότεροι ξέρουν ότι σημαίνει πως αν έχεις τη δύναμη (βλέπε μέσα παραγωγής) τότε εκμεταλλεύεσαι "νόμιμα" την εργασία, ξέρουν πως σκοπός είναι το κέρδος και η ολοένα και μεγαλύτερη άναρχη παραγωγή προϊόντων χωρίς να ενδιαφέρει αν καλύπτονται κοινωνικές ανάγκες. Ξέρουν ή υποψιάζονται ότι τα σκάνδαλα και τα λαδώματα είναι έμφυτα στον καπιταλισμό και οι περισπούδαστοι οικονομολόγοι τους γνωρίζουν, αν και επιμελώς το κρύβουν, πως οι οικονομικές κρίσεις στο καπιταλιστικό σύστημα είναι αναπόφευκτες.

 

Στις μέρες μας λοιπόν, το Κ.Κ.Ε. αναφέρει ότι ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο ανώτατο ιμπεριαλιστικό στάδιο και ότι "η Ελλάδα παραμένει σε ενδιάμεση θέση στη διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με εξαρτήσεις απ’ τις ΗΠΑ και την ΕΕ". Ο καπιταλισμός πλέον δεν έχει να δώσει στον λαό κάτι παραπάνω αλλά αντίθετα παίρνει και θα συνεχίσει να παίρνει πίσω ότι είχε δώσει όλα αυτά τα χρόνια, πολλές φορές και εξαιτίας της ύπαρξης της "κακιάς" ΕΣΣΔ⁽¹⁾.

 

Όμως, παρόλα αυτά, υπάρχουν δυνάμεις που επιθυμούν φτιασίδωμα του καπιταλισμού, θέλουν να του "δώσουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο" και να μας πείσουν ότι θα ανοίξει την αγκαλιά του σε όλον τον κόσμο. Υπάρχει κόσμος που επιθυμεί, ότι και να γίνει, να γεννιέται να ζει και να πεθαίνει μέσα σε αυτό το σύστημα.

 

Αυτοί λοιπόν που κρίνουν ότι το κόμμα άλλαξε προσανατολισμό, προτείνουν ότι πρέπει να συμμαχήσει με όσους θέλουν ένα καλύτερο αύριο εντός υπάρχοντος συστήματος άρα πρέπει το Κ.Κ.Ε. ουσιαστικά να απεμπολήσει κάθε σκέψη και προσπάθεια για ανατροπή του καπιταλισμού. Πρέπει να λοιπόν να γίνει και αυτό συστημικό κόμμα.

 

Αντιμονοπωλιακό: Στην Ελλάδα υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις⁽²⁾, "μικρομεσαίες" όμως για τα παγκόσμια οικονομικά δεδομένα, οι μέτοχοι των οποίων δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι την είσοδο των ξένων πολυεθνικών - μονοπωλιακών ομίλων αφού ολοένα και χάνουν μερίδια αγοράς, δεν είναι εφικτό να τις ανταγωνιστούν και έτσι οδηγούνται βαθμιαία σε κλείσιμο ή εναλλακτικά στην εξαγορά τους από τις πολυεθνικές. Αυτές οι επιχειρήσεις είναι πιθανό να επιθυμούν ένα "κίνημα" που έστω θα περιορίσει το ρυθμό εισόδου των μονοπωλιακών ομίλων και στην καλύτερη περίπτωση θα τις διώξει όχι όμως προκειμένου να ωφεληθεί ο λαός αλλά αυτοί οι ίδιοι. Θέλουν δηλαδή να αποκτήσουν και πάλι την δύναμη, την ευελιξία και τα κέρδη που είχαν στην δεκαετία του ΄70 και στις αρχές ΄80. Τηρουμένων των αναλογιών, είναι σαν τους φεουδάρχες που έχασαν τα κεκτημένα τους από τους αστούς. Όμως, όπως οι φεουδάρχες δεν κατάφεραν να γυρίσουν πίσω την ιστορία στα ωραία για αυτούς χρόνια, έτσι και για τους τωρινούς "νοσταλγούς" δεν υπάρχει επιστροφή.
 

Με ποιό τρόπο λοιπόν θα συμμαχήσει η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί αγρότες με αυτούς που απλώς θα τους χρησιμοποιήσουν προκειμένου να επανέλθουν στο προσκήνιο; Δεν θα αποτελεί βαριά προδοσία για ένα κομμουνιστικό κόμμα, που οι αναλύσεις του συνεχώς επιβεβαιώνονται, να οδηγήσει αυτόν τον κόσμο σε αυτό το αδιέξοδο;
 

Γι΄αυτό λοιπόν και τονίζεται στην θέση 61: "Η Λαϊκή Συμμαχία εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών στον αγώνα κατά των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κατά της ενσωμάτωσης της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις".
 

Και κάτι ακόμα: Από το υπάρχον μέχρι σήμερα πολιτικό τόξο εκτός από το Κ.Κ.Ε. "αντιμονοπωλιακοί" δηλώνουν και οι εξής: ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗ.ΜΑΡ, Οικολόγοι Πράσινοι, Ανεξάρτητοι Έλληνες, μέρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ, η μεγάλη πλειοψηφία των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων και φυσικά η Χρυσή (για το σύστημα) Αυγή - ζητώ συγνώμη αν ξέχασα κάποιους...-.
 

Με όλους αυτούς θα έρθει η ανατροπή;  
 

Δημοκρατικό: Η έννοια δημοκρατία στις μέρες μας έχει καταντήσει ίσως και πιο ελαστική από την έννοια "αριστερός". Δημοκράτης είναι και ο υπουργός της Ν.Δ. που διατάσει την επιστράτευση των απεργών, δημοκράτης είναι και αυτός που λέει διαφωνώ με τα μέτρα αλλά για χάρη της πολιτικής σταθερότητας στηρίζω την κυβέρνηση που παίρνει αυτά τα μέτρα. Δημοκράτης δηλώνει και αυτός που διαδίδει την θεωρία "των δύο άκρων". Με δημοκρατικές αρχές έχει μεγαλώσει και εκείνος που λέει ότι είναι δικαίωμά σου να απεργείς αλλά... στην άκρη του δρόμου για να μην ενοχλείς τους υπόλοιπους που "θέλουν" να δουλέψουν, άσχετα αν ο αριθμός των ανέργων τείνει να πλησιάσει αυτόν των εργαζόμενων.
 

Αλλά και αυτός που διαδηλώνει σε όλους τους τόνους ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες στο τέλος σου μιλάει για τα ιδεώδη της δημοκρατίας. Σύμφωνα με την αστική δημοκρατία τους, πρέπει να υπακούς στους νόμους που ορίζουν ότι ο μισθός σου καλώς μειώθηκε, ότι βεβαίως και έπρεπε να μειωθεί και η σύνταξή σου, ότι πρέπει να πληρώσεις τα χαράτσια τα οποία είναι συνταγματικά, ότι δεν πρέπει να δημιουργείς άσχημες εικόνες με απεργίες και διαμαρτυρίες στους δανειστές της χώρας γιατί έτσι χειροτερεύεις την κατάσταση.
 

Βέβαια για ένα μεγάλο κομμάτι του λαού δημοκρατία, εκτός των άλλων, είναι να έχει ίσα δικαιώματα, πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες όπως της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης. Δημοκρατία είναι να έχει ο καθένας δουλειά, ασφάλιση, σύνταξη, ελεύθερο χρόνο να τον διαθέσει όπως αυτός επιθυμεί.
 

Αυτή την δημοκρατία από την "δημοκρατία" τους (την αστική) επιχειρεί να διαχωρίσει, για αυτή την δημοκρατία καλεί το Κ.Κ.Ε. να συμμετέχει ο λαός μέσα από το πλαίσιο της Λαϊκής Συμμαχίας.
 

Πάντα Αντιιμπεριαλιστικά, Αντιμονοπωλιακά και Δημοκρατικά με την διαφορά ότι τώρα θα είναι αποκρυσταλλωμένο τι αφορούν αυτές οι τρεις λέξεις.
 

 Aristeri Poria

Σημειώσεις:

1. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε η ΕΣΣΔ ήταν πρώτη χώρα στον κόσμο που εισήγαγε καθολικά το 8ωρο, ήταν η πρώτη που εισήγαγε σύνταξη στα 60 για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες, ήταν η πρώτη που εισήγαγε το πενθήμερο. Ενώ το δικαίωμα στην ξεκούραση ήταν κατοχυρωμένο στο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ. Σύμφωνα με το άρθρο 41, για τους εργάτες και υπαλλήλους καθοριζόταν η εργάσιμη βδομάδα που δεν μπορούσε να υπερβεί τις 41 ώρες, ενώ προβλεπόταν μειωμένη εργάσιμη μέρα για μια σειρά επαγγελμάτων. Το άρθρο 119 του Συντάγματος διασφάλιζε το δικαίωμα των διακοπών. Τις αλλαγές αυτές "ασπάστηκαν" με μεγάλη χρονική διαφορά οι καπιταλιστικές χώρες προκειμένου να καθησυχάσουν τους λαούς που έστρεφαν το βλέμμα τους προς την ΕΣΣΔ.

2. Πάρτε για παράδειγμα τον ανταγωνισμό ή/και το κλείσιμο ορισμένων επιχειρήσεων σε διάφορους κλάδους όπως των Super Market (Ατλάντικ, όμιλος ΕΛΟΜΑΣ, όμιλος ΑΣΠΙΔΑ, Βερόπουλος, Σκλαβενίτης, Δούκας σε αντιδιαστολή με ΑΒ Βασιλόπουλος, Carrefour Μαρινόπουλος -ακόμα και μετά την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος, Lidl κ.λπ), του επίπλου (SATO, IKEA), του κλάδου ηλεκτρικών ειδών (Ηλεκτρονική, Media Markt, Κωτσόβολος-Dixons) κ.α.

Χαρακτηριστικά είναι και τα δημοσιεύματα του αστικού τύπου όπως στο "Βήμα" στις 18/11/2012: «Οι πολυεθνικοί όμιλοι αγοράζουν θέσεις. Επενδύουν στην ελληνική αγορά για να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που αναπόφευκτα γεννά η κρίση». (http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=484392)