Αγαπητοί συνάδελφοι της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΔΟΕ.
Για άλλη μια φορά, δυστυχώς, διπλώσατε τα «λάβαρα του αγώνα» και τα εγκλωβίζετε σε νομικίστικα τερτίπια σε τέτοιο βαθμό, που αδικούν τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων/σσων που έδωσαν τη μάχη με ψηλά το κεφάλι και αρνούνται να συμμετέχουν στις διαδικασίες της ψευδεπίγραφης αξιολόγησης. Με την τακτική σας αποστεώσατε κάθε δυνατότητα συνδικαλιστικής έκφρασης, πολιτικής και εν πολλοίς ταξικής σύγκρουσης, που οξύνεται από την αντιλαϊκή συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.Αλήθεια και αν ακόμα ο όρος αστική δικαιοσύνη δε σας λέει τίποτε, αν υποθέσουμε ότι δε δικαιώνεται η προσφυγή, τότε τι θα πείτε στον κλάδο; Τα κεφάλια μέσα; Σε κάθε περίπτωση η συγκυβέρνηση, πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου και της Ε.Ε., νομοθετεί ανά πάσα στιγμή κατά το δοκούν και τα αδιέξοδα θα τα βρούμε μπροστά μας ανεξαρτήτως διαχειριστικού πόλου δεξιού, κεντροαριστερού ή «αριστερού».
Με την επιεικώς απαράδεκτη, για να μην πω κατάπτυστη εγκύκλιο του υπουργείου, η οποία εκτός των άλλων είναι κυρίως απονομιμοποιημένη στη συνείδηση του 93,5% των συναδέλφων, επιχειρείται η κατάργησή μου ως μέλους μιας συλλογικής κοινότητας, ως πρώτου μεταξύ ίσων, με κύρια ευθύνη την τήρηση των δημοκρατικά και συλλογικά ληφθέντων αποφάσεων, την καθοδήγηση της σχολικής κοινότητας για ένα δημοκρατικό σχολείο ταγμένο στην υπηρεσία του λαού, τη συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς σε πνεύμα αλληλεγγύης, άμβλυνσης των αντιθέσεων, ενθάρρυνσης των πρωτοβουλιών τους, έμπνευσης για να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους στην εκπαίδευση των παιδιών του ελληνικού λαού, σε συνθήκες πλήρους απαξίωσης από τις κυβερνήσεις.
Σεβόμενος τα όσα επί 32 χρόνια έχω διδάξει στα παιδιά μας, σεβόμενος την ιστορία μου ως απειροελάχιστη μονάδα του ελληνικού λαού, αδυνατώ και δε θέλω να αυτοκαταργηθώ, να μετατραπώ σε μίσθαρνη οντότητα, καταργώντας ένα συλλογικό όργανο, στρεφόμενος εναντίον ενός εκάστου συναδέλφου ως αξιολογητής – τιμωρός, ως στυγνός εντολέας που περιφρουρεί το σαρκίο του και γι αυτό το λόγο θα σεβαστώ απόλυτα την απόφαση του συλλόγου διδασκόντων με την οποία δεν επιθυμεί να συμμετέχει στην οργάνωση των ομάδων και στην οποία συμμετείχα!
Δεν πρόκειται να κρυφτώ πίσω από νομικά τερτίπια, δεν έχω τέτοιο δικαίωμα απέναντι στις επιλογές της ζωής μου, προσωπικές και πολιτικές, απέναντι στους συναδέλφους μου, απέναντι στα παιδιά μου!
Αγαπητοί συνάδελφοι της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΔΟΕ, οι Καβαφικοί στίχοι διδάσκουν ότι έρχεται η ώρα του μεγάλου Ναι και του μεγάλου Όχι. Αναρωτηθείτε τι διαλέξατε για τους συναδέλφους/σσες. Σε ό,τι με αφορά, επέλεξα εν γνώσει των συνεπειών του νόμου:
Σεβόμενος τα όσα επί 32 χρόνια έχω διδάξει στα παιδιά μας, σεβόμενος την ιστορία μου ως απειροελάχιστη μονάδα του ελληνικού λαού, αδυνατώ και δε θέλω να αυτοκαταργηθώ, να μετατραπώ σε μίσθαρνη οντότητα, καταργώντας ένα συλλογικό όργανο, στρεφόμενος εναντίον ενός εκάστου συναδέλφου ως αξιολογητής – τιμωρός, ως στυγνός εντολέας που περιφρουρεί το σαρκίο του και γι αυτό το λόγο θα σεβαστώ απόλυτα την απόφαση του συλλόγου διδασκόντων με την οποία δεν επιθυμεί να συμμετέχει στην οργάνωση των ομάδων και στην οποία συμμετείχα!
Δεν πρόκειται να κρυφτώ πίσω από νομικά τερτίπια, δεν έχω τέτοιο δικαίωμα απέναντι στις επιλογές της ζωής μου, προσωπικές και πολιτικές, απέναντι στους συναδέλφους μου, απέναντι στα παιδιά μου!
Αγαπητοί συνάδελφοι της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΔΟΕ, οι Καβαφικοί στίχοι διδάσκουν ότι έρχεται η ώρα του μεγάλου Ναι και του μεγάλου Όχι. Αναρωτηθείτε τι διαλέξατε για τους συναδέλφους/σσες. Σε ό,τι με αφορά, επέλεξα εν γνώσει των συνεπειών του νόμου:
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει.
Aν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε.
Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
ΜΑΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗ ΧΙΟΥ - 11ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ, ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΧΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου