«Ενεργειακές μπίζνες» στην πλάτη του λαού

Η επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης για «γεωστρατηγική αναβάθμιση» στην περιοχή βαθαίνει την εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους εντεινόμενους ανταγωνισμούς αστικών τάξεων και μονοπωλιακών ομίλων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, για τον έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου αλλά και για τους διαύλους μεταφοράς τους, αποτυπώνει η «ενεργειακή πολιτική» της κυβέρνησης, για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης και της επιδίωξής της να αναδειχθεί σε νέο «γεωπολιτικό παίκτη» στην περιοχή. Οι επιδιώξεις αυτές έρχονται να «κουμπώσουν» και με την περιβόητη «ενεργειακή ασφάλεια» της ΕΕ, την προσπάθεια δηλαδή των ευρωενωσιακών μονοπωλίων να εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο τον απρόσκοπτο ανεφοδιασμό τους με φτηνό καύσιμο.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι εξελίξεις του τελευταίου χρόνου: Οι προκηρύξεις για τον δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε 20 «οικόπεδα» στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης, η συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού ΤΑP, αλλά και η αναβάθμιση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) στη Ρεβυθούσα και τους σχεδιασμούς για τη δημιουργία δύο νέων σταθμών αποθήκευσης και επαναεριοποίησης στη Β. Ελλάδα. Παράλληλα με τα παραπάνω βασικά έργα, η κυβέρνηση προωθεί μία σειρά επενδυτικών σχεδίων στους τομείς του φυσικού αερίου και του πετρελαίου.

Παρά τα όσα ισχυρίζεται η συγκυβέρνηση, για να αποσπάσει την λαϊκή υποστήριξη στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, μιλώντας για πλεονεκτήματα και οφέλη που έχει να αποκομίσει συνολικά ο λαός (μιλούν, π.χ., για έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση των εγχώριων πηγών υδρογονανθράκων και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας), στην πραγματικότητα η πολιτική αυτή δεν αφορά την αξιοποίηση του πλούτου της χώρας για κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Αντίθετα, με κριτήριο τα κέρδη των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων εμπλέκει βαθύτερα το λαό στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς στην περιοχή.

Η κινητικότητα και η ένταση των εξελίξεων γύρω από αυτά τα θέματα, συνδέονται άμεσα με τις επιδιώξεις της ΕΕ και των μονοπωλιακών ομίλων, που λειτουργούν στο έδαφός της, να απεξαρτηθούν σταδιακά από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, να αναζητήσουν νέες πηγές προμήθειας ενεργειακών προϊόντων, να μειώσουν γενικά τη μεγάλη ενεργειακή τους εξάρτηση από τις εισαγωγές, η οποία συνιστά και τεράστια εκροή οικονομικών πόρων. Αρκεί να σημειώσουμε ότι το ενεργειακό έλλειμμα της ΕΕ το 2013 έφτασε τα 381,6 δισ. ευρώ, κατατρώγοντας, ουσιαστικά, το πλεόνασμα του ισοζυγίου βιομηχανικών προϊόντων, που έφτασε στα 390,5 δισ...

Στο σημερινό φύλλο του «Ρ», παρουσιάζουμε τις βασικότερες εξελίξεις που αφορούν στην κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ αλλά και στα σχέδια κατασκευής και άλλων αγωγών που θα περνούν από την ελληνική επικράτεια, τις προκηρύξεις για τους διαγωνισμούς ερευνών και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε στεριά και θάλασσα αλλά και τα σχέδια για τη δημιουργία νέων υποδομών υποδοχής LNG.

 Αγωγοί φυσικού αερίου και «γεωπολιτική αναβάθμιση»

Οι αγωγοί και οι εγκαταστάσεις LNG που σχεδιάζονται (μόνη υπαρκτή εγκατάσταση σήμερα είναι αυτή της Ρεβυθούσας)

Ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου υπό την επωνυμία ΤΑΡ (Trans-Adriatic Pipeline) αποτελεί τμήμα του λεγόμενου «Νότιου Διαδρόμου», ο οποίος αποτελεί βασικό στοιχείο της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ για την «διαφοροποίηση» πηγών και προμηθευτών.Το «Νότιο Διάδρομο» συναποτελούν ο Αγωγός Νοτίου Καυκάσου - SCP (South Caucasus Pipeline) και ο TANAP (Trans-Anatolian Pipeline), μέσω των οποίων μεταφέρεται το αζέρικο φυσικό αέριο από την Κασπία, και συγκεκριμένα το κοίτασμα του «Shah Deniz», μέχρι την αγορά της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης μέσω Γεωργίας, Τουρκίας, Ελλάδας, Αλβανίας και Ιταλίας.
Εχει συνολικό μήκος 871 χλμ., από τα οποία τα 766 χλμ. είναι χερσαίο τμήμα και τα 105 χλμ. υπεράκτιο, ενώ κατά το πρώτο διάστημα λειτουργίας θα έχει ετήσια ικανότητα μεταφοράς 10 δισ. κυβικά μέτρα (bcm) αερίου το χρόνο, με πρόβλεψη αύξησης χωρητικότητας στα 20 bcm, ανάλογα με τις μελλοντικές συνθήκες παραγωγής και ζήτησης. Η Ελλάδα θα προμηθεύεται μέσω αυτού του αγωγού 1 bcm ετησίως, ενώ το εκτιμώμενο κόστος για το ελληνικό του τμήμα είναι 1,5 δισ. ευρώ.

Εντός της Ελλάδας ο αγωγός μεταφοράς θα έχει όδευση που θα ξεκινάει από τα ελληνοτουρκικά σύνορα στους Κήπους του Ν. Εβρου και θα καταλήγει στα ελληνοαλβανικά σύνορα του Ν. Καστοριάς. Οι πρώτες πωλήσεις αερίου προς τη Γεωργία και την Τουρκία προβλέπονται για τα τέλη του 2018, ενώ οι πρώτες παραδόσεις στην Ευρώπη θα ακολουθήσουν περίπου ένα χρόνο αργότερα. Στον ΤΑΡ μετέχουν οι εταιρείες: «BP» (20%), «SOCAR» (20%), «Statoil» (20%), «Fluxys» (19%), «Enagas» (16%) και «Axpo» (5%).

Μετά τις πρόσφατες ανακοινώσεις της Ρωσίας, στο φόντο των εντεινόμενων ανταγωνισμών με τον ευρωατλαντικό άξονα, περί απόσυρσης των σχεδίων για τον αγωγό «South Stream», η ελληνική κυβέρνηση, όπως προκύπτει από τις τελευταίες τοποθετήσεις της ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ, θεωρεί ότι πλέον «ενδυναμώνεται ακόμη περισσότερο ο γεωστρατηγικός ρόλος που αναλαμβάνει η χώρα ως "γέφυρα" για τη διαφοροποίηση των πηγών Ενέργειας της ΕΕ»...

Ο «Κεντρικός Διάδρομος»...

Αμέσως μετά την απόρριψη του αγωγού υπό την επωνυμία «Nabucco West», τον Ιούνη του 2013, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άρχισε να προωθεί εναλλακτικό σχέδιο υποκατάστασής του, μέσω ενός δικτύου διασυνδετήριων αγωγών, τον επονομαζόμενο «Κεντρικό Διάδρομο Φυσικού Αερίου». Να σημειώσουμε ότι ο «Nabucco West» ήταν ανταγωνιστικό σχέδιο του αγωγού «TAP» για τη μεταφορά του αζέρικου φυσικού αερίου προς τη Δυτική Ευρώπη και προβλεπόταν από την Τουρκία να περνάει στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και στην Αυστρία. Το σχέδιο αυτό απορρίφθηκε από την κοινοπραξία των εταιρειών που διαχειρίζονται το κοίτασμα του «Shah Deniz», δηλαδή την «BP», την αζέρικη κρατική «Socar» και τη νορβηγική «Stat Oil».

Μέρος του «Κεντρικού Διαδρόμου» είναι και η διασύνδεση των δικτύων Ελλάδας, Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, ενδεχομένως και άλλων χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, για την οποία πρόσφατα οι αρμόδιοι υπουργοί Ενέργειας των τριών χωρών υπέγραψαν Κοινή Διακήρυξη, καλώντας «ευρωπαϊκούς θεσμούς να στηρίξουν πολιτικά και οικονομικά την πρωτοβουλία αυτή». Η τροφοδοσία του με αέριο προβλέπεται να γίνεται μέσω του ΤΑΡ αλλά και από τους σταθμούς LNG - στη Ρεβυθούσα καταρχήν και τους δύο νέους πλωτούς σταθμούς που προβλέπεται να δημιουργηθούν στη Β. Ελλάδα. Μέρος του Κεντρικού Διαδρόμου είναι και ο διασυνδετήριος αγωγός Ελλάδας - Βουλγαρίας «IGB», ο οποίος προβλέπεται να ολοκληρωθεί μέσα στο 2017, ενώ έχει σχεδιαστεί να έχει δυνατότητα ανάστροφης ροής.

...και ο διάδρομος «Ανατολικής Μεσογείου»

Παράλληλα, μετά την ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, στην επονομαζόμενη «λεκάνη της Λεβαντίνης», μία ακόμη πηγή προμήθειας φυσικού αερίου για την ΕΕ έχει έρθει στο προσκήνιο. Η ελληνική κυβέρνηση προωθεί το σχέδιο κατασκευής ενός αγωγού, γνωστού ως «EastMed», ο οποίος θα μεταφέρει ποσότητες φυσικού αερίου από τα ισραηλινά και κυπριακά κοιτάσματα στη Δ. Ευρώπη μέσω Κρήτης και ηπειρωτικής Ελλάδας.

Σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ, σε προμελέτη εφικτότητας του έργου που έχει ήδη γίνει, υπάρχουν «θετικά αποτελέσματα», ενώ τα καταρχήν χρονοδιαγράμματα προβλέπουν έναρξη λειτουργίας το 2021. Ο αγωγός θα αποτελείται από υποθαλάσσια τμήματα, από τα κοιτάσματα έως την Κύπρο και στη συνέχεια από την Κύπρο, μέσω της Κρήτης, και έως την Πελοπόννησο ή την Αττική, συνολικού μήκους περίπου 1.200 χλμ. Τα χερσαία τμήματα του αγωγού μέχρι την Ηπειρο θα έχουν μήκος περίπου 480 χλμ. με εκτιμώμενο κόστος υλοποίησης τα 6 δισ. ευρώ.
Τη δημιουργία του «EastMed» προωθούν από κοινού Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ, με τις αρχικές εκτιμήσεις αναφορικά με τις δυνατότητες τροφοδοσίας της ευρωπαϊκής αγοράς να αναφέρουν μία ποσότητα της τάξης των 8-12 bcm το χρόνο. Ορισμένες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για εξαιρετικά υψηλές ποσότητες φυσικού αερίου στην περιοχή, τόσες που καταστούν οικονομικά βιώσιμη την κατασκευή του αγωγού.

Πάντως, πρόσφατα ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, M. Sefcovic, αρμόδιος για θέματα «Ενεργειακής Ολοκλήρωσης», αναφερόμενος στο συγκεκριμένο «διάδρομο», εμφανίστηκε συγκρατημένος, αναφέροντας ότι η διασύνδεση αερίου μεταξύ Κύπρου και Κρήτης από τεχνικής πλευράς παρουσιάζει «προκλήσεις» και θα πρέπει να ολοκληρωθούν οι μελέτες και για το τεχνικό μέγεθος του σχεδίου αλλά και για τη μελλοντική σημασία του.

Για το λαό, βέβαια, επαγρύπνηση επιβάλλουν όχι οι «τεχνικές προκλήσεις» αλλά οι επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή γύρω από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, οι οποίες αποτυπώνονται ανάγλυφα στη στάση της Τουρκίας και την παράνομη είσοδο του τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Μπαρμπαρός» εντός της κυπριακής ΑΟΖ, καθώς και στο συνωστισμό πολεμικών πλοίων ΗΠΑ, Ρωσίας, Ισραήλ, Ελλάδας, Τουρκίας κ.ά. στην περιοχή.

    

Στα μονοπώλια ο εγχώριος ενεργειακός πλούτος

Με γοργούς ρυθμούς προχώρησε η συγκυβέρνηση το 2014 τους σχεδιασμούς της και στον τομέα των ερευνών και της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, καθώς, όπως φαίνεται, επιβεβαιώνεται πλέον η ύπαρξη σημαντικών αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου εντός της ελληνικής επικράτειας, τόσων που δεν μπορούν να αφήνουν αδιάφορους τους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στο χώρο.Είχαν προηγηθεί, τα δύο προηγούμενα χρόνια, οι εκτεταμένες έρευνες της νορβηγικής εταιρείας «PGS» σε θαλάσσιες περιοχές της Δ. Ελλάδας και νότια της Κρήτης, σε μία συνολική έκταση δηλαδή άνω των 225.000 τετρ. χλμ., τα αποτελέσματα των οποίων έχει παρουσιάσει το ΥΠΕΚΑ σε διεθνή ενεργειακά συνέδρια και σε στελέχη πετρελαϊκών εταιρειών, τραπεζικών ιδρυμάτων και άλλων υποψήφιων «επενδυτών».

Ετσι, στα μέσα του Νοέμβρη δημοσιεύθηκε στην επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ η προκήρυξη με τους όρους χορήγησης και χρήσης αδειών, αναζήτησης, έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων, στο πλαίσιο του «2ου Διεθνή Γύρου Αδειοδότησης», για παραχώρηση δικαιωμάτων στις περιοχές που ερεύνησε η «PGS» στα 20 θαλάσσια «οικόπεδα» της Δυτικής Ελλάδας και την περιοχή νότια της Κρήτης.

Το Νοέμβρη, επίσης, δημοσιεύτηκε η προκήρυξη για την υποβολή προσφορών σε χερσαίες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας (στις περιοχές «Αρτα - Πρέβεζα», «Αιτωλοακαρνανία» και «ΒΔ Πελοπόννησος»). Στις παραπάνω περιοχές έχει εκδηλώσει επίσημα ενδιαφέρον η εταιρεία «ENEL TRADE SpA» και, με τη δημοσίευση της προκήρυξης μέσα στους επόμενους μήνες, μπορούν να συμμετάσχουν και άλλοι ενδιαφερόμενοι στη διαδικασία υποβολής προσφορών.
Τέλος, τον περασμένο Μάη υπεγράφησαν οι τρεις συμβάσεις παραχώρησης για έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων στις περιοχές Ιωαννίνων, Πατραϊκού Κόλπου και Κατακόλου, μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των κοινοπραξιών «Energean Oil / Petra petroleum», «Ελληνικά Πετρέλαια / Edison / Petroceltic» και «Energean Oil / Trajan Oil»

Οι εκτιμήσεις για την περιοχή των Ιωαννίνων (παραχωρήθηκε στο σχήμα που συμμετέχει η «Energean Oil») αναφέρουν ότι τα απολήψιμα αποθέματα κυμαίνονται μεταξύ 50 και 100 εκατ. βαρελιών, ενώ υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πετρελαίου, μιας και φέρει ανάλογα γεωλογικά χαρακτηριστικά με αντίστοιχες περιοχές σε Ιταλία και Αλβανία όπου πρόσφατα η «Shell» ανακοίνωσε την ανακάλυψη κοιτάσματος 200 εκατ. βαρελιών. Οι εκπρόσωποι της κοινοπραξίας ανέφεραν ότι οι επενδύσεις στη φάση της παραγωγής μπορεί να φτάσουν στα 500 εκατ. ευρώ.

Για τη θαλάσσια περιοχή του Πατραϊκού (παραχωρήθηκε στο σχήμα «ΕΛΠΕ / Edison / Petroceltic»), οι πρώτες μελέτες χαρακτηρίζονται ως «θετικές», με τους εκπροσώπους της κοινοπραξίας να αναφέρουν ότι προγραμματίζονται 2 - 5 γεωτρήσεις και επενδύσεις έως 20 εκατ. ευρώ για περαιτέρω σεισμικές έρευνες.
Στο Κατάκολο -το μόνο που έχει βεβαιωμένο κοίτασμα 3-5 εκατ. βαρελιών και το οποίο παραχωρήθηκε στην κοινοπραξία «Energean Oil / Trajan Oil»- οι εκπρόσωποι της εταιρείας ανέφεραν πως η γεώτρηση θα γίνει «οριζόντια», από τη στεριά, «για να ελαχιστοποιηθεί η παρέμβαση στο περιβάλλον» και ανέφεραν το ποσό των 50 εκατ. ευρώ ως μέγιστο ύψος επενδύσεων.

    

Σχέδια «ενισχυμένου ρόλου» και μέσω του LNG

«Στρατηγικής σημασίας» έργο για την ενίσχυση της ασφάλειας τροφοδοσίας των μονοπωλίων της ΕΕ και της Ελλάδας με φυσικό αέριο, συνιστά η επέκταση των υποδομών του Σταθμού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) στη Ρεβυθούσα, συνολικού προϋπολογισμού 156,25 εκατ. ευρώ, με την ολοκλήρωση της οποίας θα αυξηθεί ο αποθηκευτικός χώρος του σταθμού κατά 73% (από 130.000 m³ στα 225.000 m³), ενώ η δυναμικότητα αεριοποίησης θα αυξηθεί σε 1.400 κ.μ. ΥΦΑ την ώρα από 1.000 κ.μ. που είναι σήμερα.

Ο σταθμός της Ρεβυθούσας συγκαταλέγεται στους δεκατρείς (13) αντίστοιχους σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου που λειτουργούν σήμερα σε όλο το χώρο της Μεσογείου και της Ευρώπης. Στις εγκαταστάσεις του αποθηκεύονται προσωρινά ποσότητες LNG, οι οποίες στη συνέχεια επαναεριοποιούνται και τροφοδοτούν το δίκτυο φυσικού αερίου.

Σύμφωνα με τοποθετήσεις κυβερνητικών στελεχών, σκοπός είναι η ενίσχυση του ρόλου της χώρας και στην αγορά LNG, καθώς προβλέπουν ενίσχυση της σημασίας του στην παγκόσμια αγορά, ενώ θεωρούν ότι στο άμεσο μέλλον η ΕΕ θα χρειαστεί μεγαλύτερες ποσότητες LNG από νέες πηγές, για να ενισχύσει την περιβόητη «ενεργειακή ασφάλειά» της. Είναι γνωστή και εκπεφρασμένη, άλλωστε, η επιθυμία των υπερατλαντικών εταίρων να προωθούν φορτία LNG στην Ευρώπη, ώστε να μειωθεί η εξάρτησή της από το ρώσικο αέριο. Η ΕΕ φαίνεται με τα μέχρι σήμερα δεδομένα ότι προκρίνει μια τέτοια λύση, παρά το γεγονός ότι είναι αρκετά πιο ακριβή, καθώς σύμφωνα με υπολογισμούς οι εισαγωγές αμερικάνικου LNG και η διαδικασία επαναεριοποίησης μπορεί να στοιχίζει 20% - 30% ακριβότερα.

Πάντως, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να κινηθεί βάσει του παραπάνω σεναρίου, δημιουργώντας ακόμη δύο τερματικούς σταθμούς LNG στη Βόρεια Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στη θαλάσσια περιοχή νοτίως της Αλεξανδρούπολης και ενός ακόμη στον κόλπο της Καβάλας.

Ο πλωτός Σταθμός της Αλεξανδρούπολης προβλέπεται να κατασκευαστεί 17,6 χλμ. νοτιοδυτικά από το λιμάνι της πόλης, με εγκαταστάσεις παραλαβής, αποθήκευσης και αεριοποίησης LNG το οποίο θα προωθείται στο εθνικό δίκτυο μέσω υποθαλάσσιου αγωγού μήκους 24 χλμ. και χερσαίου μήκους 4 χλμ. Θα έχουν δυναμικότητα παροχής έως 6,1 δισ. m³ φυσικού αερίου ετησίως και αποθηκευτική ικανότητα έως 170.000 m³ LNG, αναμενόμενο χρόνο εμπορικής λειτουργίας το 2017, ενώ το κόστος της συνολικής επένδυσης εκτιμάται στα 340 εκατ. ευρώ.

Ο δεύτερος πλωτός σταθμός στον κόλπο της Καβάλας προβλέπεται να έχει αποθηκευτική χωρητικότητα 150.000 m³ και δυνατότητα μεταφοράς αερίου 3-5 δισ. m³ το χρόνο. Η λειτουργία του προβλέπεται να ξεκινήσει το 2016 και το εκτιμώμενο κόστος επένδυσης ανέρχεται στα 275 εκατ. ευρώ.

Να συμπληρώσουμε εδώ ότι σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της «Wall Street Journal», οι Ελληνες εφοπλιστές έχουν δαπανήσει μόνο μέσα στο 2014 κεφάλαια 1,44 δισ. ευρώ για την απόκτηση 11 πλοίων μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Οι εφοπλιστές προχωρούν σ' αυτές τις επενδύσεις, γιατί «ποντάρουν» στη στροφή των χωρών της ΕΕ στην προμήθεια φυσικού αερίου από τρίτες χώρες, όπως το Κατάρ, με στόχο να απεξαρτηθούν από τη Ρωσία. Μια τέτοια κίνηση θα αυξήσει σημαντικά τη ζήτηση πλοίων μεταφοράς LNG.

Τέλος, σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να συνυπολογιστεί και το σχέδιο για τη δημιουργία υπόγειας αποθήκης φυσικού αερίου στα εξαντλημένα κοιτάσματα που βρίσκονται στη θαλάσσια περιοχή της Καβάλας και διασύνδεσής του με το δίκτυο, μέσω αγωγού μήκους 34 χλμ, εκ των οποίων τα 32 υπεράκτια. Το εκτιμώμενο κόστος λειτουργίας ήταν στα 400 εκατ. ευρώ, ενώ οι αρχικές προσδοκίες ανέφεραν ως έτος λειτουργίας το 2018. Αν και ήταν ανάμεσα στα ενεργειακά έργα που εγκρίθηκαν το περασμένο καλοκαίρι και θα προχωρούσαν με διαδικασίες «fast track», προς το παρόν φαίνεται να «παγώνει», αν και ο υποθαλάσσιος χώρος έχει περάσει στην κυριότητα του ΤΑΙΠΕΔ.

ΚΕΙΜΕΝΑ: Φώτης ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
www.rizospastis.gr