ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ

Ο φασισμός-ναζισμός επιχειρεί να συγκαλύψει την πάλη των κοινωνικών τάξεων πίσω από το “έθνος-κράτος” και ομολογεί την επιδίωξή του να εξαλείψει τον αγώνα και την πολιτική οργάνωση του εργατικού κινήματος, γι’ αυτό και τα πρώτα μέτρα των φασιστικών καθεστώτων είναι η απαγόρευση των συνδικάτων και η κατάργηση των κομμουνιστικών κομμάτων. Κι όμως οι θιασώτες του αστικού πολιτικού συστήματος τολμάνε να συνδέουν το φασισμό με τον κομμουνισμό! Η Ευρωπαϊκή Ένωση όρισε και κοινή μέρα «μνήμης των θυμάτων του φασισμού και του κομμουνισμού», για ν’ αμαυρώσει την ιστορία του σοσιαλισμού, επαναφέροντας το ιδεολόγημα των “ολοκληρωτικών καθεστώτων”. Να πώς το χαραχτήριζε ο Δημήτρης Γληνός στο βιβλίο του Η τριλογία του πολέμου:

Μια τεράστια θεληματική σύγχυση

Στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να διαλυθεί μια μεγάλη πλάνη που επίτηδες καλλιεργείται από τους αστούς ιδεολόγους, που τοποθετούν στην ίδια απάνω βάση τη φασιστική διχτατορία και την προλεταριακή διχτατορία. Ονομάζουν “ολοκληρωτικά καθεστώτα” και το φασισμό-εθνικοσοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Ταυτίζουνε τις δυο μορφές της διχτατορίας και θεωρούνε και τις δυο σαν απόλυτη άρνηση του ατομικισμού και της δημοκρατίας, ενώ ίσα-ίσα βρίσκονται στους αντίποδες αναμεταξύ τους. Ο φασισμός είναι η βασική άρνηση της δημοκρατίας, ο σοσιαλισμός είναι η ολοκλήρωση της δημοκρατίας, η μετάβαση από τη φαινομενική αστική δημοκρατία στην ουσιαστική σοσιαλιστική δημοκρατία, που έχει προϋπόθεσή της την οικονομικήδημοκρατία.

Για το φασισμό η δημοκρατία είναι παρελθόν, για το σοσιαλισμό η δημοκρατία είναι σκοπός, είναι μέλλον.

Για το φασισμό η απολυταρχία, το κυρίαρχο κράτος, η άρνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη είναι κάτι οριστικό, είναι η τελειωτική μορφή του κράτους^. για τονκομμουνισμό η διχτατορία του προλεταριάτου είναι περαστικός σταθμός, ένα σκαλοπάτι που οδηγεί στην ολοκλήρωση της δημοκρατίας, στην αληθινή θεμελίωση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.

Για το φασισμό η λεφτεριά, η ισότητα, η αδελφοσύνη, η πανανθρώπινη κοινωνία είναι ξεπερασμένα ιδανικά, που οδηγούνε σήμερα στον εκφυλισμό της κοινωνίας και στην αποσύνθεση^.για το σοσιαλισμό η λεφτεριά, η ισότητα, η αδελφοσύνη, η πανανθρώπινη κοινωνία, ο σοσιαλιστικός ανθρωπισμός είναι τα ιδανικά τέρματα, που μόνο με την κατάργηση της ατομικής ιδιοχτησίας στα μέσα της παραγωγής μπορούνε να πραγματωθούν.

Για το φασισμό υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα στο άτομο και στην ολότητα, που πρέπει να εκλείψει με την υποταγή του ατόμου^. για το σοσιαλισμό η ολότητα είναι το πλαίσιο για την ανάπτυξη του ατόμου, ανάμεσα στην ολότητα και στην προσωπικότητα ο σοσιαλισμός μόνο δημιουργεί αρμονία.

Για το φασισμό το άτομο εκμηδενίζεται μέσα στο κράτος (το κράτος των εκμεταλλευτών)^.για το σοσιαλισμό η πολύπλευρη και προς όλες τις κατευθύνσεις καλλιέργεια της προσωπικότητας, η δυνατότητα για όλους τους ανθρώπους να αναπτύξουν στον υπέρτατο βαθμό τις ικανότητές τους είναι το ιδανικό τέρμα.

Ο φασισμός δεσμεύει την πλειονοψηφία για να εξασφαλίσει την κυριαρχία μιας ολιγαρχίας^. ο σοσιαλισμός απολυτρώνει το σύνολο.

Ο φασισμός είναι η δέσμευση του ανθρώπινου για να διατηρηθεί η εκμετάλλεψη του υλικού^. ο σοσιαλισμός είναι η ρύθμιση του υλικού για να απολυτρωθεί το ανθρώπινο μέσα στο στον άνθρωπο.

Ο φασισμός διαιωνίζει το βασίλειο του καταναγκασμού, ο σοσιαλισμός οδηγεί τον άνθρωπο, από το βασίλειο της ανάγκης στο θείο χώρο της λεφτεριάς.

Αν παραβάλει κανείς το σύνταγμα της ΕΣΣΔ με τη μορφή που δίνουνε στο κράτος οι φασίστες και οι εθνικοσοσιαλιστές, βλέπει ολοφάνερα ετούτη τη βασικότατη διαφορά. Οφασισμός είναι αστική απολυταρχία, ο σοσιαλισμός είναι Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η μόνη αληθινή και ολοκληρωμένη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. […] Σε κανένα φασιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης δε βρίσκεται κανένας καπιταλιστής, εχτός ίσως από τους Εβραίους που ληστεύτηκαν. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης βρίσκονται πρόμαχοι της κοινωνικής επανάστασης και της πραγματικής δημοκρατίας. Ή ακριβέστερα^. στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις εξορίες και τις φυλακές της Σοβιετικής Ένωσης βρίσκονται τα τελευταία υπόλοιπα των εκμεταλλευτών και οι ιδεολογικοί πρόμαχοί των, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις εξορίες και στις φυλακές των φασιστικών κρατών βρίσκονται οι εργάτες και οι ιδεολογικοί πρόμαχοί των, οι αγωνιστές της λεφτεριάς, της ισότητας και της αδελφοσύνης.

Νοέμβρης –Δεκέμβρης 1938

Μονόλογοι του ερημίτη της Σαντορίνης*

* Ο Δημήτρης Γληνός είχε εξοριστεί από τη μεταξική δικτατορία μετά την Ανάφη και την Ακροναυπλία στον Πύργο Σαντορίνης, απ’ όπου μεταφέρθηκε το 1940 στην Ασφάλεια της Αθήνας, για να παραδοθεί το 1941 στους καταχτητές.

www.thematapaideias.org