Να λάβουν αυτό που τους αξίζει (Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ)

1. Η νταλίκα στην άκρη του αυτοκινητόδρομου έξω από τη Βιέννη με τους εβδομήντα πέντε νεκρούς από ασφυξία πρόσφυγες είναι το σήμα κατατεθέν της Ευρώπης. Πού πήγε η φράση που άκουγα, παιδί στην Καισαριανή, όταν εμφανιζόταν ένας ξένος: «Καλώς τη χαρά μου!». 

2. Ο απεχθής τρόπος παραποίησης του καθετί από τον Τσίπρα φανερώνει την επιλήψιμη και μεμπτή μικροαστική φύση του. Ακαμπτος στρεψοδίκης, πονηρός μπροστά σε κάθε συμφορά, ανέλαβε με την «ελαφριά» παρέα του να παίξουν μαζί μας εφ' όλης της ύλης. Νομίζουν ότι μπορούν να μας παίζουν όπως θέλουν, επειδή βασίζονται στη δύναμη των Ευρωπαίων. Δεν έχουν νιώσει ότι σε λίγο η καταιγίδα που ήδη σχηματίζεται θα ξεσπάσει στο αγαπημένο της σημείο, το πεζοδρόμιο, που μας μεγάλωσε και μόνο σ' αυτό δίνουμε λόγο.

3. Αν και δεν έχει νόημα να ασχολείται κάποιος με μια ιδέα που δεν υπάρχει, όπως αυτή της Αριστεράς, δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό, αφού βλέπω τον πλασιέ Λαφαζάνη να μοιράζει δεξιά και αριστερά διαφημιστικά αυτής της γενικής και αόριστης Αριστεράς. Μέσα σε μια κατάσταση διαταραχής και παράλυσης, κάνει την εμφάνισή της η Λαϊκή Ενότητα. Το καινούργιο μακιγιάζ της Αριστεράς την καθιστά αμφίβολη, πνιγμένη σε λεκτικά τερτίπια. Ξαφνικά ανακάλυψε πως υπάρχει πραγματικότητα και εκτός ΣΥΡΙΖΑ και επιθυμεί διακαώς να την αλλάξει. Το γεγονός ότι κατέρχονται στις εκλογές θα γυρίσει εις βάρος τους, όπως τα ψέματά τους τόσα χρόνια, η μικροψυχία και ο κολλημένος αντικομμουνισμός τους.

4. Η καθημερινότητα θα μπορούσε να είναι ποιητικό αντικείμενο, να την παρατηρείς σαν ένα ζωντανό έργο τέχνης. Σήμερα, όμως, όπου κι αν πέσει το βλέμμα στο κέντρο της Αθήνας, βλέπεις μιαν άλλη πραγματικότητα. Η αποξένωση καταστρέφει την προσωπική αίσθηση των ανθρώπων, δεν συναντάς πια πολίτες αλλά «τροφίμους», που προβάλλουν ένας ένας από «φιλάνθρωπα ιδρύματα», εφιαλτικές φιγούρες που θυμίζουν πορτρέτα του Ντωμιέ. Τα κατάφεραν και κατέστρεψαν το κέντρο της πόλης, που κάποτε διασχίζαμε χαρούμενοι, ποντάροντας στο απροσδόκητο που το χάριζε απλόχερα το σπάνιο και το νέο.

5. Εκλογές επιφυλακτικότητας και αμηχανίας. Μου θυμίζουν στροφή φουρκέτα σε αγώνα ταχύτητας. Τα αστικά κόμματα άρχισαν το παιχνίδι της κολακείας για να γοητεύσουν τους ψηφοφόρους. Η αισθητική αυτής της αναμέτρησης; Η ψωροκώσταινα μοντέλο στο γάμο του Καραγκιόζη. Ο ρατσισμός της νεότητας εκπροσωπείται επάξια από τον Τσίπρα. Στις ομιλίες του εμφανίζεται με μπλουζάκι που τονίζει τα μπράτσα του. Κρίμα για τον Αλέξη που δεν μιλάει με αυτά. Ο ρατσισμός του λαϊκισμού εκπροσωπείται επάξια από τον Μεϊμαράκη, χτισμένο για πάντα μέσα στο κοστούμι του νεκροθάφτη. Κατά φαντασίαν ντόμπρος, σκέτος μπαγλαμάς, αλλά νυμφίος της θριαμβεύουσας μικροαστικής εκκλησίας της Δεξιάς.

6. Ο ποιητής Οκτάβιο Παζ στις σημειώσεις του αναφέρει: «Εχουμε υποστεί μια χειρουργική επέμβαση και δεν θυμόμαστε πια πώς ήταν το σώμα μας». Η φράση αυτή δεν μας απαλλάσσει από τις ευθύνες. Υπηρετώντας δύο και τρεις κυρίους, κάνοντας τον πίθηκο μέσα στους πιθήκους, μελετώντας άσχετους, σαγηνεύοντας τον εαυτό μας (κι έπειτα άντε να σαγηνεύσεις την οικουμένη), καταλήξαμε, στερημένοι, μέσα σ' ένα σύστημα που το σκεπάζουν τα χασμουρητά των γνωστών και μη εξαιρετέων δημοσιογράφων.

7. Και σ' αυτήν την πολιτική αναμέτρηση ο νους πετάει στους συντρόφους που δεν είναι ανάμεσά μας. Τα έδωσαν όλα και οδηγήθηκαν σε πνευματικά βάθη που ελάχιστοι θα αξιωθούν. Δεν προσπάθησαν να σωθούν, να γίνουν χαμαιλέοντες, αντιθέτως έγιναν «ο άρτος μας μελιζόμενος και μη διαιρούμενος», όπως αναφέρει ο Μ. Βασίλειος.

8. Να λάβουν αυτό που τους αξίζει. Σ' αυτές τις εκλογές όποιος σέβεται τη ζωή του, δεν έχει να χάσει τίποτα και δεν επιθυμεί να γίνει υποχείριο κανενός, ας συνδέσει την υπόθεσή του με τον ενιαίο κορμό των Κόκκινων. Από αυτόν τον κορμό ας αντλήσει δύναμη για τα δύσκολα που έρχονται.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ