Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Τα «μέτωπα» και οι «σάλτσες»… (Του Νίκου Ζαρταμόπουλου)

Το να περιγράψει κανείς μια σκηνή από ένα εκφυλισμένο (ειδικά τελευταία) συνδικαλιστικό όργανο όπως το Νομαρχιακό Τμήμα Λέσβου της ΑΔΕΔΥ, ίσως δεν ακούγεται και πολύ συναρπαστικό. Μπορεί όμως να είναι «διδακτικό».
 
Η σκηνή είναι η εξής: σε έκτακτη συνεδρίαση για το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα ο εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων (στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) έχει συντάξει ψήφισμα, στο οποίο όλες οι παρατάξεις πλην του ΠΑΜΕ (ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, «ανεξάρτητοι», αποχωρήσαντες από ΣΥΡΙΖΑ) συγκλίνουν τελικά και συμφωνούν.
Το κείμενο εξαρχής αποσιωπούσε κρίσιμες «λεπτομέρειες». Κουβέντα για τις ευθύνες των εκπροσώπων της κυβερνητικής πολιτικής στο νησί που διαχειρίζονται την εξαθλίωση και τον ασφυκτικό πλέον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων. Κουβέντα για τις ευθύνες πολιτευτών της ΝΔ Λέσβου που, μαζί με έναν τοπικό δημοσιογραφικό εθνικιστικό υπόκοσμο, διαδίδουν χοντρά ψέματα και ρατσιστικές τερατολογίες. 
 
Ως συνήθως, το κείμενο είχε γραφεί ώστε ρητορικά να «μοιάζει» με τοποθετήσεις των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ: κατήγγελλε τον ιμπεριαλισμό, τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, την κυβέρνηση που την εφαρμόζει, τον ρόλο των ΜΚΟ και φυσικά τα φασιστικά χρυσαυγίτικα στοιχεία. Βέβαια πάνω στην αφελή τους προσπάθεια να «στριμώξουν» το ταξικό κίνημα στα «μέτωπα» που μαγειρεύουν, οι συντάκτες του έβαλαν και μια νότα εντυπωσιασμού από αυτές που συνηθίζουν, αποκαλυπτική όμως της ρηχότητας του «ριζοσπαστισμού» τους: μιλούν για την «μπόρα» του ιμπεριαλιστικού πολέμου που γεννά την προσφυγιά. Μπόρα είναι θα περάσει μωρέ κι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος...
 
Προφανώς το πρόβλημα δεν είναι αυτή η μεταφορική, πλην αποκαλυπτική, λεξούλα. Είναι ακριβώς η κατεύθυνση της όλης κίνησης, που κάνει κάθε ριζοσπαστική φρασεολογία απλή …σάλτσα σε ένα αποπροσανατολιστικό μενού.
 
Αυτό φάνηκε κι από την εξέλιξη. Αφού το ψήφισμα είχε φροντίσει εκ προοιμίου να διευκολύνει τους εκπρόσωπους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΑΚΕ, οι τελευταίοι αποδέχτηκαν όλη τη «ριζοσπαστική»σάλτσα. Οι του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν κανένα πρόβλημα να υιοθετήσουν την καταγγελία της κυβερνητικής πολιτικής, όπως και οι της ΔΑΚΕ δεν είχαν πρόβλημα να ψηφίσουν ένα κείμενο που κατήγγελλε τον …ιμπεριαλισμό και τους σχεδιασμούς της …ελληνικής αστικής τάξης (!). 
 
Ενθαρρυμένες προφανώς από αυτή την …τεράστια επιτυχία στο μικρό γραφικό μας νομαρχιακό τμήμα, οι Παρεμβάσεις συνέχισαν τις …διαπραγματεύσεις, για ένα «δευτερεύον» ζήτημα: οι εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ δυσανασχετούσαν με τον όρο «δομές ανθρώπινης υποδοχής και φιλοξενίας» που εμφανιζόταν στο αρχικό κείμενο. Μετά από ένα τριήμερο διαβουλεύσεων βρέθηκε η χρυσή τομή και ο ενοχλητικός όρος απαλείφθηκε από την απόφαση του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ. Προφανώς οι πρόσφυγες που φτάνουν στο νησί θα καταγράφονται και θα τρώνε «εν κινήσει», ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι στο «αντιφασιστικό μέτωπο»…
 
Η ευκολία με την οποία όλες οι παρατάξεις υιοθέτησαν τη «ριζοσπαστική σάλτσα», δείχνει ότι ήθελαν -για τους δικούς της λόγους η καθεμιά- απαξάπαντος το «μενού». Και το μενού δεν ήταν άλλο από το «αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό» συλλαλητήριο στο οποίο καλούν, ελπίζοντας να εγκλωβίσουν εκεί την αγανάκτηση από τα πρόσφατα κρούσματα ξενοφοβικής υστερίας στο νησί, αλλά και την αγανάκτηση από τις συνέπειες της πολιτικής ΕΕ-ΝΑΤΟ-Κυβέρνησης για το προσφυγικό. 
 
Την έκαναν φαρδιά-φαρδιά αυτή τη φορά την κινητοποίηση-«κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για να χωρούν όλοι. Να χωρούν οι ντόπιοι απολογητές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που με την πολιτική της εντείνει το μαρτύριο των προσφύγων, όπως εντείνει και την εξαθλίωση των εργαζόμενων και του λαού. Να χωρούν οι ΜΚΟ που εργαλειοποιούν τη διάθεση προσφοράς τόσων και τόσων ανθρώπων από τη Λέσβο, την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, κάνοντας την αλληλεγγύη εξάρτημα μιας απάνθρωπης πολιτικής που μετατρέπει ολόκληρο το νησί σε άτυπη φυλακή. Να χωρούν ακόμη και μερικοί που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη συμμετοχή τους σε μια αντιρατσιστική εκδήλωση ως «άλλοθι» για να χύνουν αύριο ύπουλο ρατσιστικό δηλητήριο (όπως μερικοί που συμμετέχουν ήδη στην αντιπροσφυγική υστερία χρησιμοποιούν σαν «αντιρατσιστικό άλλοθι» την έμμισθη υπηρεσία τους σε ΜΚΟ). Τέλος να χωρούν οι κάθε λογής τυχοδιωκτικές ομάδες «αλληλέγγυων»που κατά καιρούς αξιοποιούνται για να καλλιεργείται ο παράλογος φόβος ότι δήθεν κινδυνεύει η εθνική ταυτότητα και η θρησκεία του ντόπιου πληθυσμού.
 
Μα θα πει κανείς: δεν πρέπει οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, να αντιδρούν άμεσα στη φασιστική και ρατσιστική προπαγάνδα των χρυσαυγιτών και των ομοίων τους; Φυσικά και πρέπει αυτή η μάχη να δίνεται και οι ταξικές δυνάμεις και οι κομμουνιστές τη δίνουν καθημερινά σε κάθε σωματείο, αγροτικό σύλλογο, σύλλογο γονέων, χωριό ή γειτονιά στη Λέσβο και σε όλη την Ελλάδα, όπου εκδηλώνεται αυτή η μισανθρωπική χολέρα. Και κάθε φασιστικό χέρι που σηκώνεται απέναντι σε μετανάστες, σε αγωνιστές ή σε άλλους ανθρώπους πρέπει να κόβεται. Όρος γι’ αυτό είναι να αναγνωρίζουμε ποιο είναι το τέρας που πολεμάμε και να μην καμωνόμαστε πως δεν το βλέπουμε. 
 
Και στο παρελθόν και σήμερα το φασιστικό τέρας εκφράζει την πιο ωμή και επιθετική μορφή της εξουσίας των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, αυτής που θέλει να επιβάλλεται χωρίς τους φιλελεύθερους περιορισμούς της αστικής δημοκρατίας, αυτής που υποδουλώνει τους ανθρώπους στον ζυγό του κεφαλαίου χωρίς καν επιχειρήματα, σαν στρατιώτες, απλά και μόνο με την επίκληση της Κοινότητας ή της Φυλής. Και στο παρελθόν και σήμερα οδηγεί μέχρι τα πιο φρικιαστικά άκρα τις προσπάθειες του συστήματος να διαιρεί τους καταπιεσμένους με βάση κοινωνικά, φυλετικά, τοπικά κριτήρια. Αξιοποιούσε και αξιοποιεί τη σύγχυση που σπέρνει στον λαό η αστική εξουσία σχετικά με τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης, της μιζέριας και των ιμπεριαλιστικών πολέμων, για να διαδώσει την πεποίθηση πως γι’ αυτά ευθύνονται κάποιοι κακόβουλοι φυλετικοί εχθροί και όχι το εκμεταλλευτικό σύστημα. Οικειοποιείται την πίστη που καλλιεργούν οι κάθε λογής ρεφορμιστές πως υπάρχουν θαυματουργές λύσεις διαχείρισης του συστήματος, και υπόσχεται ότι το «θαύμα» θα γίνει αν τις εφαρμόσουν με τη σιδερένια χείρα και σιδερένια φτέρνα των ταγμάτων εφόδου.
 
Αυτά τα χαρακτηριστικά του φασιστικού τέρατος -που τα βλέπουμε σε μικρογραφία να αναπτύσσονται παντού- ποιος στα αλήθεια τα πολεμά με συνέπεια; Μήπως αυτοί που πριν λίγα χρόνια συνέγραφαν από τις «κάτω πλατείες»μανιφέστα αντιμνημονιακών μετώπων ενάντια στην «τραπεζοκρατία» ή σε άλλες μορφές «κακού καπιταλισμού», δίνοντας άλλοθι στον εθνικισμό των «πάνω πλατειών»; Αυτοί που έσερναν τον λαό στα μέτωπα του ψευδεπίγραφου ΟΧΙ, διευκολύνοντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να περάσει στην εφαρμογή των μνημονίων για λογαριασμό των μονοπωλίων; Αυτοί που σήμερα προωθούν στους εργαζόμενους «ευρωσκεπτικιστικά» «αντι-ΕΕ» μέτωπα, που σε όλη την Ευρώπη αξιοποιούνται από σοβινιστικές δυνάμεις κι αντικειμενικά εξυπηρετούν αστικά συμφέροντα σε διάφορες χώρες;
 
Κι όμως αυτοί οι ίδιοι μας λένε σήμερα να βαδίσουμε «αντιφασιστικά»με κυβερνητικούς και άλλους επίδοξους σφάχτες του λαού, ξεπλένοντας έτσι τις εγκληματικές ευθύνες που ζέσταναν τόσον καιρό το αυγό του φιδιού. Μας λένε να διευκολύνουμε τις προσπάθειες αντιδραστικών κύκλων να συνδέσουν τους πρόσφυγες με τη δυστυχία που αντιμετωπίζει ο λαός μας από τα μέτρα των μνημονίων και να εμφανίσουν την καπιταλιστική κρίση σαν αντίθεση εθνικισμού-κοσμοπολιτισμού. Μας λένε να συμμετάσχουμε σε μια «κινηματική καρικατούρα» του επίσημου, υποκριτικού «αντιρατσισμού» των κυβερνήσεων της ΕΕ, εκείνων που ανοιγοκλείνουν τη στρόφιγγα της μετανάστευσης κατά τα συμφέροντα των μονοπωλίων, που οργανώνουν την εκμετάλλευση χιλιάδων ξεριζωμένων με εργαλείο την ξενοφοβία.
 
Ο «αντιρατσισμός» της υποκρισίας και της «κονόμας» φάνηκε αυτές τις μέρες πόσο κοντά ποδάρια είχε. Τα ειλικρινή αισθήματα αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες και απέχθειας για τον ρατσισμό είναι καιρός να συναντηθούν με το μόνο «μέτωπο» που είναι σε θέση να αντιπαλέψει τα φασιστικά μορφώματα: το ταξικό μέτωπο που αντιπαλεύει την εξουσία των μονοπωλίων που τα γεννά, το μέτωπο που θέτει στο στόχαστρο τους πραγματικούς υπεύθυνους για τη μαζική ανεργία, τη φτώχεια, τους πολέμους, τον ξεριζωμό. 
 
Αυτή την πρώτη ηχηρή απάντηση στον φασισμό που σηκώνει κεφάλι δώσαμε αυτή την Τρίτη με το συλλαλητήριο του Εργατικού Κέντρου, της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων και της Ομοσπονδίας ΕΒΕ στη Λέσβο, αυτή θα συνεχίσουμε να δίνουμε.

Εφημερίδα Νέο Εμπρός, φ. 1145, 12-10-2016, σελ. 4 (www.neo-empros.net)
(με μικρές αποκλίσεις από το δημοσιευμένο)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου