Με δύο πρόσφατες παρεμβάσεις του, ο φυρερίσκος της εγκληματικής
οργάνωσης Χρυσή Αυγή Μιχαλολιάκος απέδειξε για μια ακόμα φορά με ποιον
τρόπο οι φασίστες λειτουργούν ως χρήσιμο και αναγκαίο δεκανίκι των
καπιταλιστών και της πολιτικής τους εξουσίας. Ανήμερα της 28ης Οκτώβρη,
επιχείρησε να αποδώσει τα εύσημα για την πάλη του ελληνικού λαού ενάντια
στην ιταλική εισβολή στον δικτάτορα Μεταξά και το αποκαλούμενο «εθνικιστικό κράτος».
Ο
ιδεολογικός απόγονος των δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών προσπάθησε
να εμφανιστεί ως πατριώτης, εξαπολύοντας έναν οχετό ενάντια στους
κομμουνιστές. Συσκοτίζει τα πράγματα αναφερόμενος στο κράτος ως έναν
ουσιαστικά αταξικό μηχανισμό, που ο χαρακτήρας του καθορίζεται από τον
ιδεολογικό μανδύα που φοράει κάθε φορά η αστική τάξη: πότε
«φιλελεύθερο», πότε «εθνικιστικό».
Στην ομιλία του στη Βουλή για
τον προϋπολογισμό, επιτιθέμενος φαινομενικά στον πρωθυπουργό για το
πρόσφατο ταξίδι του στην Κούβα, κατέφυγε σε έναν ωμό αντικομμουνισμό και
«πτωματολογία» ενάντια στην Κουβανική Επανάσταση, χρησιμοποιώντας
αυτούσια τα επιχειρήματα των ιμπεριαλιστικών επιτελείων. Μ' ένα σμπάρο,
δυο τρυγόνια!
Και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως δήθεν αριστερή,
μαρξιστική πολιτική δύναμη, και τα λαϊκά στρώματα εξαπατούνται με το
ιδεολόγημα ότι τα προβλήματά τους μπορεί να λυθούν με μια «εθνική
πολιτική» (δες και τις παράτες στο Καστελόριζο, όπου δήθεν «χτυπά η καρδιά της Ελλάδας») και όχι με το ξεδίπλωμα της ταξικής πάλης μέχρι την επαναστατική ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Η αντίληψη για ένα υπερταξικό κράτος