Έχουν περάσει ήδη αρκετές μέρες από την ολοκλήρωση του νικηφόρου αγώνα των εργατών στην «Παπουτσάνης». Όμως αυτός ο αγώνας κρύβει μαθήματα που θα είναι πάντα επίκαιρα για τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα στην σημερινή περίοδο βαθειάς καπιταλιστικής κρίσης που διανύουμε, όπου οι απολύσεις αρχίζουν να ανακοινώνονται κατά κύματα.
Το εργοστάσιο «Παπουτσάνης» στη Ριτσώνα απασχολούσε 140 εργαζόμενους, όταν ξαφνικά στις αρχές τις άνοιξης, η διοίκησή του ανακοίνωσε πρόγραμμα «εθελουσίας εξόδου» 8 εργαζομένων, επικαλούμενη «οικονομοτεχνικούς λόγους». Η αντίδραση του σωματείου ήταν άμεση και αποφασιστική για την διεκδίκηση της ανάκλησης των απολύσεων.
Δύο μόνο μέρες μετά τις πρώτες απολύσεις, το εργοστάσιο σταμάτησε να λειτουργεί από την απεργία του συνόλου των εργαζομένων, οι οποίοι απαίτησαν την επιστροφή στη δουλειά των απολυμένων συναδέλφων τους. Σαν να μην έφταναν τα ψέματα και οι υπεκφυγές της Διοίκησης, οι εργαζόμενοι δέχτηκαν και «δεύτερο χτύπημα» από την εργοδοσία: έκανε αγωγή στο σωματείο ζητώντας να κηρυχτεί «παράνομη και καταχρηστική» η απεργία, απαιτώντας να πληρώσουν ο πρόεδρος και ο γραμματέας του σωματείου από 1.500 ευρώ πρόστιμο και να καταδικαστούν σε 6 μήνες φυλάκιση! Οι προκλήσεις της εργοδοσίας όμως, αντί να κάμψουν το ηθικό των εργατών τους έκαναν πιο μαχητικούς.
Έτσι 140 εργάτες, παλεύοντας επί 11 ολόκληρες βδομάδες υποχρέωσαν την εργοδοσία σε υποχώρηση. Σε όλο αυτό το διάστημα οι 9 απολύσεις, η πρόσληψη απεργοσπαστών, οι εκβιασμοί, οι απειλές, η προσπάθεια ποινικοποίησης του αγώνα τους δεν στάθηκαν ικανά να κάμψουν το φρόνημά τους. Σε μια περίοδο κρίσης του συστήματος όπου τα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων καταπατώνται καθημερινά υπό το συγκαταβατικό βλέμμα των κυρίαρχων συνδικαλιστικών ηγεσιών, ο αγώνας των εργαζομένων της «Παπουτσάνης» αποτελεί λαμπρό παράδειγμα για όλους τους εργάτες.
Η νικηφόρα μάχη τους, αποδεικνύει ότι οι εργάτες σήμερα θέλουν να αγωνιστούν και ότι οι αγώνες τους μπορούν να νικήσουν. Δημιουργεί ένα προηγούμενο που πρέπει να γίνει οδηγός και εμπνευστής στον αγώνα των εργατών σε κάθε εργοστάσιο που προβαίνει σε απολύσεις. Αυτό που πρέπει να γίνει ενόψει ενός αναμενόμενου μεγάλου κύματος απολύσεων στη βιομηχανία είναι να επιδειχθεί μια μαχητικότητα ανάλογη με αυτή των εργατών του «Παπουστάνη» συνδυασμένη με το αίτημα της εθνικοποίησης. Κάθε εργοστάσιο που κλείνει ή απολύει πρέπει καταλαμβάνεται από τους εργάτες και να διεκδικείται η εθνικοποίησή του κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.
ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
....
Sorry σύντροφε που το γράφω εδώ, αλλά δεν βρήκα το mail σου κάπου. Βάλτο κάπου πάνω δεξιά να μπορεί να επικοινωνεί εύκολα κάποιος μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θες άνοιξε το feed σου να εμφανίζει όλο το κείμενο. Πέρα από την ευκολία που δίνει σε αυτούς που σε διαβάζουν μέσω feed, λειτουργεί και καλύτερα με το redblogs.gr αφού έτσι θα εμφανίζεται και η περίληψη των post σου στα Redblogs posts (http://www.redblogs.gr/?cat=5). Επίσης θα μπορεί να δουλεύει η αναζήτηση και για το δικό σου blog στο redblogs.gr, όπως και σε άλλους aggregators...
ΟΚ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για την συμβουλή.