Του Γιώργου Σαρρή
Δεν είναι περίεργο;
Να σου λένε να αντισταθείς γενναία εγκρίνοντας 8 δισ. μέτρα εναντίον σου, δηλαδή εγκρίνοντας την δική τους πολιτική;
Να σου λένε να «απορρίψεις τον εκβιασμό» των δανειστών σκύβοντας το κεφάλι και λέγοντας ΝΑΙ στη νέα συμφωνία που θα κάνουν αυτοί, στη νέα λεηλασία της ζωής σου;
Να ζητάνε να πεις ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών που όμως περιμένουν ότι μπορεί να βελτιωθεί, οπότε θα σου πουν να πεις ΝΑΙ;
Δηλαδή ομολογούν ότι η διαφορά δεν είναι στο αν θα γίνει η σφαγή ή όχι, αλλά στο μέγεθος του μπαλτά που θα σε αποκεφαλίσει.
Με λίγα και απλά λόγια η κυβέρνηση, που κάθε λεπτό με όλους τους τρόπους δηλώνει πίστη στην ΕΕ και το ευρώ, λέει το εξής:
Η υποταγή σε μια νέα φρικτή και απάνθρωπη συμφωνία που θα φέρνει νέα μέτρα λεηλασίας της ζωής μας, χωρίς να καταργεί ούτε έναν μνημονιακό νόμο από τους προηγούμενους, ούτε ένα μέτρο από αυτά που μας τσακίζουν τα τελευταία χρόνια, είναι μια γενναία και κορυφαία πράξη αντίστασης!
Ειδικά αυτές τις λίγες μέρες η κοροϊδία κορυφώθηκε!
Την ίδια στιγμή που «κάνουν αντίσταση» στον εκβιασμό της ΕΕ, δεν χάνουν ευκαιρία να πουν ότι δεν επιδιώκουν σε καμιά περίπτωση τη ρήξη, δεν χάνουν ευκαιρία να δηλώσουν ότι δεν αμφισβητούν την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας», την παραμονή την ΕΕ και το ευρώ.
Δηλαδή, ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ αλλά ΖΗΤΩ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ!
Κι όμως παρ' όλα αυτά υπάρχουν πολλοί που λένε ότι αυτό το «ΟΧΙ» είναι μια καθαρή και αψεγάδιαστη επιλογή για το λαό.
Το δημοψήφισμα λένε (δηλώσεις Κατρούγκαλου) είναι συνέχιση της διαπραγμάτευσης με άλλα μέσα.
Και το ΝΑΙ και το ΟΧΙ λοιπόν εντάσσονται στο πλαίσιο αυτής της διαπραγμάτευσης που έχει στόχο μια νέα συμφωνία.
Αυτό ακριβώς έλεγε και η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου:
«Το δημοψήφισμα προτείνεται από το Υπουργικό Συμβούλιο προκειμένου ο ελληνικός λαός, αφού ενημερωθεί αναλυτικά για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων που διαρκούν από την 20/02/2015 έως σήμερα εντατικά σε όλα τα θεσμικά επίπεδα της Ευρωπαϊκής 'Ένωσης και της Ευρωζώνης, να πάρει θέση για το περιεχόμενο της πρότασης των ως άνω τριών θεσμών και να εξουσιοδοτήσει την κυβέρνησή του στους περαιτέρω χειρισμούς της κρίσιμης εθνικής υπόθεσης. Κατά συνέπεια, το δημοψήφισμα εντάσσεται στην διαδικασία της διαπραγμάτευσης για τη σύναψη της συμφωνίας και ο λαός καλείται από την κυβέρνηση να έχει τον πρώτο λόγο για τη συμφωνία αυτή».
Πολύ ωραία. Τότε όμως αυτοί που δεν δέχονται ότι αυτή η διαπραγμάτευση έχει να προσφέρει κάτι καλύτερο στη ζωή μας πού εντάσσονται; Στο ΝΑΙ ή στο ΟΧΙ τους;
Ο ίδιος ο κ. Βούτσης είπε ότι το ΟΧΙ θα εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να προχωρήσει στη νέα συμφωνία που θα ακολουθήσει.
Εμείς λοιπόν οι τόσο πολλοί που δεν θέλουμε να γίνει νέα συμφωνία με πρόταση, που όπως είδαμε γραμμένη και υπογραμμένη από τον πρωθυπουργό περιλαμβάνει νέα μέτρα πολλών δισ. εναντίον μας, σε ποιο ΟΧΙ χωράμε;
Προφανώς όχι σ' αυτό το ΟΧΙ που ζητάει η κυβέρνηση από το λαό να της δώσει.
Να πούμε ότι και μόνο το ότι η κυβέρνηση δεν βάζει τη δική της πρόταση σε ψηφοφορία, αλλά προσπαθεί να εκμαιεύσει αποδοχή της πολιτικής της μέσω απόρριψης της άλλης πρότασης ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ είναι παράξενο και θα έπρεπε να δημιουργεί προβληματισμό.
Τι είναι λοιπόν αυτό το ΟΧΙ που προτρέπει η κυβέρνηση το λαό να ψηφίσει;
Αντίσταση στη λεηλασία ή αποδοχή και υποταγή;
Είναι ΟΧΙ σε κάθε λογική νέων μέτρων ή ΟΧΙ στα μέτρα που προτείνουν οι «εταίροι» αλλά ΝΑΙ στα μέτρα που προτείνει εκείνη, και που μόλις πριν λίγες μέρες μας έλεγαν ότι δεν έχουν και πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους;
Γιατί απαιτούν με τέτοιο θολό και ύπουλο τρόπο το χειροκρότημα του λαού ενώ ετοιμάζουν νέα μέτρα σφαγής εναντίον του, ενώ ξέρουν ότι τους αξίζει η απόρριψη μετά την τόση παραπλάνηση;
Νομίζουμε ότι για όσους δεν θέλουν να κλείνουν τα μάτια, για όσους θεωρούν καθήκον τους να είναι δύσπιστοι απέναντι σε κυβερνήσεις που ορκίζονται στην ΕΕ (και που αντικειμενικά είναι διαχειριστές της καπιταλιστικής εξουσίας και οικονομίας και επομένως δεν είναι δυνατόν ή λογικό να θεωρούνται «εκπρόσωποι του φτωχού λαού»), η απάντηση είναι προφανής.
Ο φτωχός λαός και η ζωή του δεν χωράνε στο ΟΧΙ της κυβέρνησης.
Είναι ένα «ΟΧΙ» που δεν έχει στόχο τη ριζοσπαστικοποίηση και τη λύτρωση του λαού από το μαρτύριό του αλλά αντίθετα επιδιώκει πονηρά τον εγκλωβισμό του, που δεν θα μπορούσε να υποκλαπεί με διαφορετικό τρόπο.
Είναι μια πονηρή επιλογή, ένα ωραίο κόλπο, όπου ό,τι και να πει ο λαός, είτε ΝΑΙ είτε ΟΧΙ, θα έχει επιλέξει την αυτοσφαγή του.
Μπράβο τους λοιπόν! Η επιστήμη του εγκλωβισμού του λαού σε απαράδεκτες επιλογές έκανε ακόμη ένα βήμα, και μάλιστα αυτή τη φορά με τη σφραγίδα της «Αριστεράς», μιας «αριστεράς» όμως της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε λάθος και να αδικούμε την κυβέρνηση και αυτούς που λένε ότι το ΟΧΙ είναι ένα χαστούκι στους εκβιασμούς της ΕΕ;
Μα είναι καθαρό ότι αν υπήρχε τέτοιο ΟΧΙ αντίστασης στην ΕΕ από την κυβέρνηση θα το είχαμε δει ήδη σ' αυτούς τους 6 μήνες.
Τους 6 μήνες που βαρεθήκαμε να ακούμε για την ΕΕ που είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι».
Τους 6 μήνες «αριστερής» ή αριστεροδεξιοεθνικιστικής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που δεν κατάργησε ούτε ένα μνημονιακό νόμο, που δεν αρνήθηκε και δεν στάθηκε απέναντι ούτε σε μια επιλογή των εταίρων σε διεθνές επίπεδο (Ουκρανία, Συρία, ΝΑΤΟ κλπ.), που δεν αρνήθηκε ούτε μια ευρωπαϊκή «οδηγία» σε κανένα επίπεδο, όπως είδαμε και στη συζήτηση στη Βουλή για το ζήτημα της ιθαγένειας όπου απέρριψαν και εκεί κάθε τροπολογία που πρότεινε το ΚΚΕ.
Μήπως όμως η κυβέρνηση ζητάει πραγματικά από το λαό να απορρίψει κάθε νέο μνημόνιο και την αδικούμε;
Αν ήθελε όμως κάτι τέτοιο θα έβαζε σε ψηφοφορία αυτήν την πρόταση και όχι την «πονηρή» της απόρριψης της πρότασης των δανειστών αλλά όχι της δικής της.
Εκτός αν δεχτούμε το βιασμό της λογικής, ότι θα ήταν δυνατόν η κυβέρνηση να ζητήσει από το λαό όχι να δεχτεί αλλά να απορρίψει την πολιτική της!
Λένε ότι το δημοψήφισμα είναι μια κορυφαία δημοκρατική επιλογή και ότι έτσι «ο λαός έχει επιτέλους το λόγο».
Βέβαια κανείς μας δεν μπορεί να αντιδρά σε ένα δημοψήφισμα ή σε κάθε στιγμή που ο λαός έχει τον λόγο.
Έχει όμως ο λαός τον λόγο;
Αν είναι έτσι, γιατί όχι μόνο απέρριψαν αλλά δεν έβαλαν καν σε ψηφοφορία την πρόταση του ΚΚΕ, που ζητούσε να δοθεί η δυνατότητα να εκφραστεί και η άποψη που ζητάει: 1.Την απόρριψη και των δύο μνημονίων, και αυτό των δανειστών αλλά και αυτό της κυβέρνησης και 2. Ζητά την έξοδο από την ΕΕ.
Πόσο κορυφαία δημοκρατική επιλογή είναι εκείνη που εμποδίζει την έκφραση της μόνης πραγματικά ριζοσπαστικής άποψης; Πόσο δημοκρατικό είναι να σπρώχνεις στο κενό όποια άποψη ενοχλεί την εξουσία;
Τι πρέπει να κάνει λοιπόν ο λαός;
Μα τι άλλο;
Να σκεφτεί σοβαρά ποιοι είναι αυτοί που τον έφεραν ως εδώ, ποιοι είναι αυτοί που προσπαθούν να συνεχίσουν τη σφαγή του και να σταθεί αποφασιστικά και πραγματικά ριζοσπαστικά απέναντί τους με κάθε τρόπο που έχει.
Και με τον αγώνα του στους τόπους δουλειάς και στους δρόμους, αλλά και με την όποια δυνατότητα που του δίνει μια ψηφοφορία.
Να αποκαλύψει όπως και όσο μπορεί το ρόλο της ΕΕ και των εκπροσώπων της.
Αλλά και να δηλώσει την αντίθεσή του και στην κυβέρνηση που ενώ τον οδηγεί πεντακάθαρα και ομολογημένα σε νέα σφαγή απαιτεί ύπουλα όχι μόνο την έγκριση του αλλά και το χειροκρότημά του!
Ο δρόμος λοιπόν γι' αυτούς που δεν θέλουν να κρύβονται μέσα στο πλήθος αλλά να γίνονται λαός και πέτρα στο τζάμι της εξουσίας είναι καθαρός.
Το πραγματικό ΟΧΙ σε κάθε πρόταση νέας λεηλασίας της ζωής μας.
Να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από μισόλογα και θολές επιλογές που όλα δείχνουν που οδηγούν και να πούμε τα πράγματα καθαρά, μαχητικά και χωρίς φόβο:
ΥΓ: Εννοείται πως δε θεωρώ απαραίτητο να βρω επιχειρήματα κόντρα στο ΝΑΙ των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι και σία. Το ΝΑΙ των Σαμαράδων, Παπανδρέου, Βενιζέλων, Θεοδωράκηδων και άλλων υπαλλήλων αυτής της πλευράς του μεγάλου κεφαλαίου στην Ελλάδα.
Μια βόλτα στη ζωή μας τα τελευταία 5 χρόνια αρκεί.
Το κακό είναι όμως ότι το πραγματικό περιεχόμενο του ΝΑΙ μοιάζει πολύ μ' αυτό του ΟΧΙ.
Κι αυτό θα επηρεάσει φυσικά και την ψηφοφορία.
Δεν είναι περίεργο;
Να σου λένε να «απορρίψεις τον εκβιασμό» των δανειστών σκύβοντας το κεφάλι και λέγοντας ΝΑΙ στη νέα συμφωνία που θα κάνουν αυτοί, στη νέα λεηλασία της ζωής σου;
Να ζητάνε να πεις ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών που όμως περιμένουν ότι μπορεί να βελτιωθεί, οπότε θα σου πουν να πεις ΝΑΙ;
Δηλαδή ομολογούν ότι η διαφορά δεν είναι στο αν θα γίνει η σφαγή ή όχι, αλλά στο μέγεθος του μπαλτά που θα σε αποκεφαλίσει.
Με λίγα και απλά λόγια η κυβέρνηση, που κάθε λεπτό με όλους τους τρόπους δηλώνει πίστη στην ΕΕ και το ευρώ, λέει το εξής:
Η υποταγή σε μια νέα φρικτή και απάνθρωπη συμφωνία που θα φέρνει νέα μέτρα λεηλασίας της ζωής μας, χωρίς να καταργεί ούτε έναν μνημονιακό νόμο από τους προηγούμενους, ούτε ένα μέτρο από αυτά που μας τσακίζουν τα τελευταία χρόνια, είναι μια γενναία και κορυφαία πράξη αντίστασης!
Ειδικά αυτές τις λίγες μέρες η κοροϊδία κορυφώθηκε!
Την ίδια στιγμή που «κάνουν αντίσταση» στον εκβιασμό της ΕΕ, δεν χάνουν ευκαιρία να πουν ότι δεν επιδιώκουν σε καμιά περίπτωση τη ρήξη, δεν χάνουν ευκαιρία να δηλώσουν ότι δεν αμφισβητούν την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας», την παραμονή την ΕΕ και το ευρώ.
Δηλαδή, ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ αλλά ΖΗΤΩ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ!
Κι όμως παρ' όλα αυτά υπάρχουν πολλοί που λένε ότι αυτό το «ΟΧΙ» είναι μια καθαρή και αψεγάδιαστη επιλογή για το λαό.
Το δημοψήφισμα λένε (δηλώσεις Κατρούγκαλου) είναι συνέχιση της διαπραγμάτευσης με άλλα μέσα.
Και το ΝΑΙ και το ΟΧΙ λοιπόν εντάσσονται στο πλαίσιο αυτής της διαπραγμάτευσης που έχει στόχο μια νέα συμφωνία.
Αυτό ακριβώς έλεγε και η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου:
«Το δημοψήφισμα προτείνεται από το Υπουργικό Συμβούλιο προκειμένου ο ελληνικός λαός, αφού ενημερωθεί αναλυτικά για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων που διαρκούν από την 20/02/2015 έως σήμερα εντατικά σε όλα τα θεσμικά επίπεδα της Ευρωπαϊκής 'Ένωσης και της Ευρωζώνης, να πάρει θέση για το περιεχόμενο της πρότασης των ως άνω τριών θεσμών και να εξουσιοδοτήσει την κυβέρνησή του στους περαιτέρω χειρισμούς της κρίσιμης εθνικής υπόθεσης. Κατά συνέπεια, το δημοψήφισμα εντάσσεται στην διαδικασία της διαπραγμάτευσης για τη σύναψη της συμφωνίας και ο λαός καλείται από την κυβέρνηση να έχει τον πρώτο λόγο για τη συμφωνία αυτή».
Πολύ ωραία. Τότε όμως αυτοί που δεν δέχονται ότι αυτή η διαπραγμάτευση έχει να προσφέρει κάτι καλύτερο στη ζωή μας πού εντάσσονται; Στο ΝΑΙ ή στο ΟΧΙ τους;
Ο ίδιος ο κ. Βούτσης είπε ότι το ΟΧΙ θα εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να προχωρήσει στη νέα συμφωνία που θα ακολουθήσει.
Εμείς λοιπόν οι τόσο πολλοί που δεν θέλουμε να γίνει νέα συμφωνία με πρόταση, που όπως είδαμε γραμμένη και υπογραμμένη από τον πρωθυπουργό περιλαμβάνει νέα μέτρα πολλών δισ. εναντίον μας, σε ποιο ΟΧΙ χωράμε;
Προφανώς όχι σ' αυτό το ΟΧΙ που ζητάει η κυβέρνηση από το λαό να της δώσει.
Να πούμε ότι και μόνο το ότι η κυβέρνηση δεν βάζει τη δική της πρόταση σε ψηφοφορία, αλλά προσπαθεί να εκμαιεύσει αποδοχή της πολιτικής της μέσω απόρριψης της άλλης πρότασης ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ είναι παράξενο και θα έπρεπε να δημιουργεί προβληματισμό.
Τι είναι λοιπόν αυτό το ΟΧΙ που προτρέπει η κυβέρνηση το λαό να ψηφίσει;
Αντίσταση στη λεηλασία ή αποδοχή και υποταγή;
Είναι ΟΧΙ σε κάθε λογική νέων μέτρων ή ΟΧΙ στα μέτρα που προτείνουν οι «εταίροι» αλλά ΝΑΙ στα μέτρα που προτείνει εκείνη, και που μόλις πριν λίγες μέρες μας έλεγαν ότι δεν έχουν και πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους;
Γιατί απαιτούν με τέτοιο θολό και ύπουλο τρόπο το χειροκρότημα του λαού ενώ ετοιμάζουν νέα μέτρα σφαγής εναντίον του, ενώ ξέρουν ότι τους αξίζει η απόρριψη μετά την τόση παραπλάνηση;
Νομίζουμε ότι για όσους δεν θέλουν να κλείνουν τα μάτια, για όσους θεωρούν καθήκον τους να είναι δύσπιστοι απέναντι σε κυβερνήσεις που ορκίζονται στην ΕΕ (και που αντικειμενικά είναι διαχειριστές της καπιταλιστικής εξουσίας και οικονομίας και επομένως δεν είναι δυνατόν ή λογικό να θεωρούνται «εκπρόσωποι του φτωχού λαού»), η απάντηση είναι προφανής.
Ο φτωχός λαός και η ζωή του δεν χωράνε στο ΟΧΙ της κυβέρνησης.
Είναι ένα «ΟΧΙ» που δεν έχει στόχο τη ριζοσπαστικοποίηση και τη λύτρωση του λαού από το μαρτύριό του αλλά αντίθετα επιδιώκει πονηρά τον εγκλωβισμό του, που δεν θα μπορούσε να υποκλαπεί με διαφορετικό τρόπο.
Είναι μια πονηρή επιλογή, ένα ωραίο κόλπο, όπου ό,τι και να πει ο λαός, είτε ΝΑΙ είτε ΟΧΙ, θα έχει επιλέξει την αυτοσφαγή του.
Μπράβο τους λοιπόν! Η επιστήμη του εγκλωβισμού του λαού σε απαράδεκτες επιλογές έκανε ακόμη ένα βήμα, και μάλιστα αυτή τη φορά με τη σφραγίδα της «Αριστεράς», μιας «αριστεράς» όμως της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε λάθος και να αδικούμε την κυβέρνηση και αυτούς που λένε ότι το ΟΧΙ είναι ένα χαστούκι στους εκβιασμούς της ΕΕ;
Μα είναι καθαρό ότι αν υπήρχε τέτοιο ΟΧΙ αντίστασης στην ΕΕ από την κυβέρνηση θα το είχαμε δει ήδη σ' αυτούς τους 6 μήνες.
Τους 6 μήνες που βαρεθήκαμε να ακούμε για την ΕΕ που είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι».
Τους 6 μήνες «αριστερής» ή αριστεροδεξιοεθνικιστικής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που δεν κατάργησε ούτε ένα μνημονιακό νόμο, που δεν αρνήθηκε και δεν στάθηκε απέναντι ούτε σε μια επιλογή των εταίρων σε διεθνές επίπεδο (Ουκρανία, Συρία, ΝΑΤΟ κλπ.), που δεν αρνήθηκε ούτε μια ευρωπαϊκή «οδηγία» σε κανένα επίπεδο, όπως είδαμε και στη συζήτηση στη Βουλή για το ζήτημα της ιθαγένειας όπου απέρριψαν και εκεί κάθε τροπολογία που πρότεινε το ΚΚΕ.
Μήπως όμως η κυβέρνηση ζητάει πραγματικά από το λαό να απορρίψει κάθε νέο μνημόνιο και την αδικούμε;
Αν ήθελε όμως κάτι τέτοιο θα έβαζε σε ψηφοφορία αυτήν την πρόταση και όχι την «πονηρή» της απόρριψης της πρότασης των δανειστών αλλά όχι της δικής της.
Εκτός αν δεχτούμε το βιασμό της λογικής, ότι θα ήταν δυνατόν η κυβέρνηση να ζητήσει από το λαό όχι να δεχτεί αλλά να απορρίψει την πολιτική της!
Λένε ότι το δημοψήφισμα είναι μια κορυφαία δημοκρατική επιλογή και ότι έτσι «ο λαός έχει επιτέλους το λόγο».
Βέβαια κανείς μας δεν μπορεί να αντιδρά σε ένα δημοψήφισμα ή σε κάθε στιγμή που ο λαός έχει τον λόγο.
Έχει όμως ο λαός τον λόγο;
Αν είναι έτσι, γιατί όχι μόνο απέρριψαν αλλά δεν έβαλαν καν σε ψηφοφορία την πρόταση του ΚΚΕ, που ζητούσε να δοθεί η δυνατότητα να εκφραστεί και η άποψη που ζητάει: 1.Την απόρριψη και των δύο μνημονίων, και αυτό των δανειστών αλλά και αυτό της κυβέρνησης και 2. Ζητά την έξοδο από την ΕΕ.
Πόσο κορυφαία δημοκρατική επιλογή είναι εκείνη που εμποδίζει την έκφραση της μόνης πραγματικά ριζοσπαστικής άποψης; Πόσο δημοκρατικό είναι να σπρώχνεις στο κενό όποια άποψη ενοχλεί την εξουσία;
Τι πρέπει να κάνει λοιπόν ο λαός;
Μα τι άλλο;
Να σκεφτεί σοβαρά ποιοι είναι αυτοί που τον έφεραν ως εδώ, ποιοι είναι αυτοί που προσπαθούν να συνεχίσουν τη σφαγή του και να σταθεί αποφασιστικά και πραγματικά ριζοσπαστικά απέναντί τους με κάθε τρόπο που έχει.
Και με τον αγώνα του στους τόπους δουλειάς και στους δρόμους, αλλά και με την όποια δυνατότητα που του δίνει μια ψηφοφορία.
Να αποκαλύψει όπως και όσο μπορεί το ρόλο της ΕΕ και των εκπροσώπων της.
Αλλά και να δηλώσει την αντίθεσή του και στην κυβέρνηση που ενώ τον οδηγεί πεντακάθαρα και ομολογημένα σε νέα σφαγή απαιτεί ύπουλα όχι μόνο την έγκριση του αλλά και το χειροκρότημά του!
Ο δρόμος λοιπόν γι' αυτούς που δεν θέλουν να κρύβονται μέσα στο πλήθος αλλά να γίνονται λαός και πέτρα στο τζάμι της εξουσίας είναι καθαρός.
Το πραγματικό ΟΧΙ σε κάθε πρόταση νέας λεηλασίας της ζωής μας.
Να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από μισόλογα και θολές επιλογές που όλα δείχνουν που οδηγούν και να πούμε τα πράγματα καθαρά, μαχητικά και χωρίς φόβο:
ΟΧΙ στις προτάσεις των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ
ΟΧΙ στο νέο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
ΟΧΙ στην ΕΕ. Αποδέσμευση με το λαό στην εξουσία!
ΥΓ: Εννοείται πως δε θεωρώ απαραίτητο να βρω επιχειρήματα κόντρα στο ΝΑΙ των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι και σία. Το ΝΑΙ των Σαμαράδων, Παπανδρέου, Βενιζέλων, Θεοδωράκηδων και άλλων υπαλλήλων αυτής της πλευράς του μεγάλου κεφαλαίου στην Ελλάδα.
Μια βόλτα στη ζωή μας τα τελευταία 5 χρόνια αρκεί.
Το κακό είναι όμως ότι το πραγματικό περιεχόμενο του ΝΑΙ μοιάζει πολύ μ' αυτό του ΟΧΙ.
Κι αυτό θα επηρεάσει φυσικά και την ψηφοφορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου