Το δεσπόζον πνεύμα της αναταραχής

1. Αλήθεια, η επονείδιστη πράξη του αξιότιμου κυρίου Μαρινόπουλου να πετάξει το δρόμο δώδεκα χιλιάδες εργαζόμενους θα μείνει χωρίς απάντηση; Ας βασανίσουμε τα αυτονόητα: Θα δημευτεί η περιουσία του; Και αφού καταρχάς το κράτος ωφεληθεί, θα δοθεί στη συνέχεια ένα μέρος τουλάχιστον στους εργαζόμενους; Ψευδαισθήσεις! Ιησουίτες ηλίθιοι μπροστά στα μάτια της κυβέρνησης συνθλίβουν ανθρώπους, και αυτοί στα γραφεία τους ψάχνουν λύσεις για εργαζόμενους και Μαρινόπουλο, πιστεύοντας ότι μπορούν να κάνουν μια σύνθεση όπου και οι δύο πλευρές θα είναι ευχαριστημένες. Πώς μπορούν και θεωρούν συμπολίτη τους έναν ανάλγητο, μαζί με όλη την τάξη του, που ασκεί μυστική τυραννία σε βάρος της χώρας; 

2. Δεν έχουμε χρόνο να θέτουμε ερωτήματα. Αυτό είναι προνόμιο των καθεστώτων που διαδέχονται το ένα το άλλο. Μπορεί να παραμυθιάζονται οι Συριζαίοι ότι δεν είναι καθεστώς, αλλά τώρα σχηματίζουν το δικό τους, όπου οι μικροαστοί που έχουν μαζέψει θα έχουν τον πρώτο λόγο. Αν πιστεύουν πως θα εξαντλήσουμε την ουσία μας σχολιάζοντας μόνο τις πράξεις τους, είναι γελασμένοι.

3. Ο Μητσοτάκης με διασκεδάζει αφάνταστα με τη λύσσα του για την πρωθυπουργία. Η πεποίθησή του ότι του χρωστάμε έναν τίτλο συγκινεί, κι ας μην μπορεί κανείς να κάνει τίποτα γι' αυτό. Δεν υπάρχει λογική εξήγηση ούτε μυστικό και, αφού δεν υπάρχει ανταπόκριση στα κελεύσματά του, που υποδηλώνουν πάντα ότι γνωρίζει τη δύναμή του. Μια συμβουλή έχω να του δώσω: «Απ' τον Θεό χαρίσματα πολλά να μη ζητήσεις, μάθε να είσαι μερακλής, το βίο σου να ζήσεις».

4. Αυτό το γενικευμένο πάρε - δώσε των αστικών κομμάτων σκοπό έχει να απομονώσει τον κόσμο στη δίνη της απιστίας και της πονηριάς. Οπου κι αν κοιτάξεις μέσα στον αντεστραμμένο κόσμο, ένας φτηνός πολιτισμός μάς κυκλώνει, χωρίς να παίζει ιδιαίτερο λόγο το ότι δεν έχει κανένα κύρος. Αυτή η κατάσταση της χαμηλής ηθικής στάσης έχει να κάνει με μια δράκα μεγαλοδημοσιογράφων που είναι ειδικοί στην περιττολογία, αυτοί μας κύκλωσαν και μας παιδεύουν. «Για όνομα του Θεού», φωνάζει ο Αμλετ στους Ρόζενκραντς και Γκίλντερστεν, «νομίζετε ότι είμαι πιο εύκολος στο παίξιμο από έναν αυλό;» Δυστυχώς μας έπαιξαν, και αυτό είναι ασυγχώρητο. Ενας σχηματισμός από λείψανα Αριστερών και Δεξιών παρουσιάστηκαν ως αυτόκλητοι κληρονόμοι και δεν άφησαν συμβολαιογράφο σε ησυχία διεκδικώντας τη διαθήκη μας.

5. Ο Μαρξ εκτιμούσε πάντα το «δεσπόζον πνεύμα της αναταραχής». Το συναντάς παντού, κυρίως εκεί που η ανάγκη τα έχει σκεπάσει όλα. Γι' αυτό είμαι βέβαιος πως, παρά την πτώση μας, η αναταραχή, εντελώς ελεύθερη, μακριά από ρυθμίσεις και συμβουλές, θα μιλήσει στην ώρα της.

6. Πόσο ντρέπομαι τους γέροντές μας. Τώρα που θα έπρεπε να απολαμβάνουν, γεμίζουν οι ζωές τους με αβεβαιότητα και βαθιά λύπη. Απορώ πώς ο Κατρούγκαλος συνεχίζει να μιλά για το κέρας της Αμάλθειας που δεν θ' αργήσει να χαρίσει την αφθονία. Ας είναι σίγουρος πως δεν θα αργήσει να ακουστεί ο επικήδειος και γι' αυτήν την κυβέρνηση, που πρόσβαλε τη ζωή και διέρρηξε τους δεσμούς με τους γέροντες και τη σοφία τους που απλόχερα μοιράζουν.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ