ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

Το ότι έχω διαβάσει αρκετά βιβλία, δεν με καθιστά «κριτικό βιβλίου». Κι αυτό που γράφω δεν το γράφω γιατί νομίζω ότι αν το πω εγώ είναι δεδομένο. Όμως είναι μια στήλη «γνώμης». Κι εγώ πάντα γράφω τη γνώμη μου. Κι η γνώμη που γράφω σήμερα είναι ότι αν δεν έχετε διαβάσει ακόμα το βιβλίο «Απ΄ την 4η Αυγούστου ως τις μέρες μας. Η γενική πορεία της ταξικής πάλης» του Μάκη Μαίλη, εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, τρέξτε να το αγοράσετε και να το διαβάσετε γρήγορα.

Είναι ένα βιβλίο γεμάτο στοιχεία.

· Στοιχεία που ο καθένας μπορεί να βρει βέβαια, αφού όλα «κάπου υπάρχουν». Σε αρχεία. Σε άπαντα. Σε ντοκουμέντα. Σε τόμους ατέλειωτους που δεν είναι εύκολο να αναζητήσει ο καθένας μας. Όμως μέσα σ΄ αυτό το βιβλίο μπορείς να βρεις μαζεμένα τα πιο σημαντικά απ΄ τα στοιχεία που σου χρειάζονται για να διαμορφώσεις άποψη για την εποχή και τα γεγονότα που περιγράφονται.
· Στοιχεία που λίγο πολύ γνωρίζαμε αλλά δεν ήταν εύκολο κάθε φοράς να τα φέρνουμε στην επιφάνεια μέσα απ΄ τους τόμους των «κομματικών μας βιβλίων».
· Αλλά και στοιχεία που δε γνώριζαν πολλοί από μας. Ποιος ήταν ο αληθινός ρόλος του Βενιζέλου; Πως πήρε την εξουσία ο Μεταξάς; Τι έγραφε στο δεύτερο και στο τρίτο του γράμμα ο Ζαχαριάδης (Γνωστό είναι κυρίως το πρώτο); Γιατί προτάθηκε στον Παπανδρέου να ηγηθεί του ΕΑΜ και γιατί αυτός αρνήθηκε ; Τι σχέση είχε ο αστικός πολιτικός κόσμος της Ελλάδας ( Πάγκαλος, Παπανδρέου, Κανελλόπουλος, κλπ ) με τις κυβερνήσεις που είχαν διορίσει οι Γερμανοί στη χώρα (Τσολάκογλου κλπ); Ποια «εργολαβία» ομολογεί ότι ανέλαβε ο Γ. Παπανδρέου μετά την κατοχή απ΄ τον Τσώρτσιλ ; Και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα.

Είναι ένα βιβλίο «επιχείρημα». Με «γιατί» και «επομένως». Που πιάνει κάθε στιγμή της ιστορίας και αναζητά τις αιτίες, τα γεγονότα και τα αποτελέσματά τους. Που αναζητά τις προθέσεις της κάθε πλευράς όπως αυτές περιγράφονται απ΄ τα «δικά» της λόγια.
· Λόγια σαν αυτά του Χάρι Τρούμαν : «Αν δούμε ότι η Γερμανία κερδίζει τον πόλεμο, οφείλουμε να βοηθήσουμε τη Ρωσία. Κι αν τον κερδίζει η Ρωσία, οφείλουμε να βοηθήσουμε τη Γερμανία και με τον τρόπο αυτό να τους αφήσουμε να σκοτώσουν όσο μπορούν περισσότερους». Για να καταλαβαίνει ο καθένας πόσο … «αντιφασιστική» ήταν η αντιφασιστική συμμαχία. Λόγια που από μόνα τους αποτελούν αποδείξεις.
· Ή σαν αυτά του Έντι Μάγιερς που έλεγε : «Η ρίζα του αγγλοαμερικανικού προβλήματος στην Ελλάδα μεταξύ 1941 – 1944 ήταν ότι παρά τις προσπάθειές μας να κάνουμε την αντίσταση και την εξόριστη κυβέρνηση περισσότερο αντιπροσωπευτικές, ώστε να μειώσουμε τις δυσχέρειες της Ελλάδας όταν θα κέρδιζε την ελευθερία της, η άμεση στρατιωτική μας πολιτική υποστήριξης (σ.σ δεν λέει υποστήριξη, λέει πολιτική υποστήριξης) του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ ( του μεγαλύτερου μέχρι τότε κινήματος αντίστασης) ήρθε σε άμεση αντίθεση με τα μακροπρόθεσμα πολιτικά μας σχέδια»
· Λόγια σαν αυτά του λεγόμενου «Γέρου της Δημοκρατίας» που έλεγε : «Εις την Ελλάδα το ΚΚΕ είχε καταστεί παντοδύναμον και είχε συγκροτήσει την κυβέρνησιν των βουνών – την ΠΕΕΑ. Και η αγωνία από την οποία αδιαλείπτως κατειχόμην ήττο : Πως θα κατελύετο ; Δύο ήσαν τα στάδια δια να φθάσωμεν εις την νίκην : πρώτον , η έλευσις είς Αθήνας και δεύτερον ο αφοπλισμός του ΚΚΕ. Δια να έλθομεν εις τας Αθήνας – ως αντίπαλοι του ΚΚΕ – δεν διεθέταμεν δυστυχώς ούτε εις το εσωτερικός ούτε εις το εξωτερικός ελληνικάς δυν/άμεις, αριθμητικώς επαρκείς δια να αντιμετωπίσουν τας μυριάδας του ΕΛΑΣ, τακτικού και εφεδρικού»
· Λόγια σαν αυτά του Τσώρτσιλ που έλεγε : «Τα βρετανικά στρατεύματα πραγματοποίησαν εισβολή στην Ελλάδα, η οποία δεν υπαγορεύετο από πολεμικής αναγκαιότητα». Θα βρείτε μέσα δεκάδες τέτοια παραδείγματα που σας είναι χρήσιμα στην σκέψη και στην επιχειρηματολογία σας.

Είναι ένα βιβλίο Απόδειξη. Που μπορεί να μην αλλάζει τη γνώμη που έχει ο καθένας μας συνειδητά, ή υποσυνείδητα ή συναισθηματικά, για την εποχή εκείνη και τα γεγονότα, αφού ταυτίζεται μ΄ αυτήν. Όμως αποτελεί «απόδειξη» ότι η γνώμη μας είναι αληθινή. Στηρίζεται στα πραγματικά γεγονότα κι όχι στην προπαγάνδα των νικητών του εμφυλίου.
Είναι ένα βιβλίο Γενίκευση. Που πιάνει τις ιστορίες του καθενός μας και τις εντάσσει μέσα στο ιστορικό πλαίσιο. Που βοηθά να εντάξουμε σ΄ ένα γενικό συμπέρασμα την κάθε «τοπική» ή την «οικογενειακή» ιστορία. Που κλείνει και ολοκληρώνει το πάζλ των διάφορων γεγονότων που πολλοί από μας έχουμε σκόρπια και καμιά φορά ασύνδετα στο μυαλό μας.
Είναι ένα βιβλίο Σύνοψη ιστορίας. Για καθέναν που χρειάζεται να έχει μαζεμένη όλη αυτή τη συλλογική εμπειρία. Όχι απλά περιγραφικά. Αλλά και δίνοντας για κάθε στιγμή και εποχή την εικόνα, τις αιτίες, τα αποτελέσματα. Τη ματιά του κόμματος. Τη δική μας οπτική. Τη ματιά της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ.
Είναι ένα βιβλίο Συμβολή για όποιον ιστορικό αύριο θα ασχοληθεί πάλι με αυτή την ιστορική περίοδο. Ένα βιβλίο που σίγουρα θα αποτελεί από τώρα και μετά … «βιβλιογραφία» για τους επόμενους συγγραφείς ιστορίας της αντίστασης και του εμφυλίου. Μπορεί ο ιστορικός του μέλλοντος να έχει πολλά ακόμα να γράψει γι αυτή την περίοδο. Όμως το βιβλίο τούτο αποτελεί προσφορά στο κόμμα, στον αναγνώστη, στον αριστερό άνθρωπο που νοιάζεται και πονά για την ιστορία. Που θέλει με αγωνία να μάθει τα πως και τα γιατί για να βγάλει συμπεράσματα για το σήμερα και την ταξική πάλη όπως διεξάγεται. Γιατί το βιβλίο δεν είναι «ιστορία» γενικά κι αόριστα. Είναι ( όπως λέει και στον τίτλο του ) η γενική πορεία της ταξικής πάλης.
Είναι ένα βιβλίο Απάντηση στη λαθολογία. Ναι. Ένα βασικό μεγάλο λάθος έγινε, που οδήγησε σε όλα τα υπόλοιπα. «Το κόμμα μας, παρά την τεράστια συνεισφορά και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας και τότε ακόμη, ιδίως μετά το 1943, που οι συνθήκες επέβαλλαν να θέσει το ζήτημα της επαναστατικής κατάκτησης της εξουσίας». Κι αυτό δεν είναι ην γνώμη του συγγραφέα, αλλά είναι απόσπασμα απ΄ τα σύγχρονα ντοκουμέντα του κόμματος (Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ).

Είναι ένα βιβλίο Απάντηση στην παλιά και σημερινή συκοφαντία και αντικομουνιστική υστερία. Απάντηση στην σύγχρονη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία.
Είναι ένα βιβλίο που ξαναθυμίζει ότι η ιστορία δεν είναι «γνώμη», αλλά έχει γεγονότα, αιτίες, αποτελέσματα, πρωταγωνιστές που είναι δεδομένα. Γι αυτό η ιστορία είναι επιστήμη και δεν είναι … τηλεπαιχνίδι.
Είναι ένα βιβλίο που δε μπορεί να μη το χρησιμοποιεί στο μάθημά του ο κομμουνιστής, ο αριστερός, ο δημοκράτης εκπαιδευτικός, όταν διδάσκει ιστορία.
Ένα βιβλίο που όπως λέει και στον τίτλο του φτάνει «ως τις μέρες μας», δίνοντας για όλο το διάστημα πολύτιμα γνωστά και άγνωστα στοιχεία. Φτάνει ως τις μέρες μας, όχι μόνο για να τις συνδέσει με το τότε, αλλά κυρίως για να δει και δείξει το σημερινό αγώνα μας, μέσα απ΄ την εμπειρία του τότε.

Δεν τα λέω αυτά γιατί ο Μάκης είναι στέλεχος του κόμματος και στο βιβλίο του γράφει αυτά που σκέφτομαι κι εγώ κι όλοι μας γι αυτή την περίοδο. Τα λέω γιατί έτσι ένοιωσα διαβάζοντας το βιβλίο. Τα λέω γιατί κι αυτοί που δε συμφωνούν με τη δική μας γνώμη, προκειμένου να διαμορφώνουν άποψη για το τι έγινε τότε, για τι λέμε εμείς, πρέπει να έχουν όλα τα στοιχεία που δίνουμε. Κι αυτό το βιβλίο είναι μια πολύ καλή «συλλογή» τέτοιων αποδεικτικών στοιχείων. Το λέω γιατί κι ο «αντικειμενικός» μελετητής της ιστορίας που θέλει να δει και την «άλλη πλευρά», δηλαδή τη δική μας, χρειάζεται αυτό το βιβλίο γιατί είναι σύνοψη όχι της γνώμης μας ( εμείς δε νομίζουμε ότι η ιστορία είναι μια … «γνώμη» ) αλλά της πραγματικότητας όπως την έζησαν κι όπως τη βλέπουν οι κομουνιστές. Και για τον επιστήμονα ιστορικό, είναι ένα πόνημα της συλλογικής γνώμης και εμπειρίας των κομμουνιστών γι αυτά τα χρόνια.

Μάνος Δούκας, εφημ. Νέο Εμπρός

...

Ο ΜΗΤΣΟΣ, Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ... ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ

Απ' τη μια ο Προβόπουλος, απ' την άλλη τα πρόβατα και τώρα, 50 μέρες μετά τις εκλογές, πρέπει να πιστέψουμε πως ο εφιάλτης στην καπιταλιστική κουζίνα είναι η Ντόιτσε Μπανκ που την έπεσε έτσι ξαφνικά στο Μήτσο τον οικοδόμο. Και τη Μαρία τη μάνα του, συνταξιούχα του ΟΓΑ! Γιατί οι κακοκερδοσκόποι φταίνε που δεν ...πείθεται ο Μήτσος κι η Μαρία η μάνα του να καθίσουν στο τραπέζι με τον Ανδρέα το Λοβέρδο και το Μίχαλο και κάτι τύπους από τον Αλμούνια να συζητήσουνε πώς δε θα ξαναγλιστρήσει το Χρηματιστήριο, να ξανασπάσει το πόδι του, να πληρώνει ο Μήτσος κι η Μαρία το γύψο.

Ύστερα ήρθαν κι οι επόμενοι και μας είπαν πως το Μπραχάμι είναι Κολομβία και το Χαλάνδρι Ντουμπάι και χωρίς κελεμπίες και φύλλα κόκας να μασάμε για να ξεχνιόμαστε πρέπει να κάτσουμε σπίτια μας και να προσευχόμαστε να τα καταφέρει ο ...αεροκαβαλάρης στον Αγιο Δομίνικο κι ο Παπακωνσταντίνου που παλεύει σαν Ανδρούτσος του 21ου αιώνα να κερδίσει τη μάχη ενάντια στα αυστηρά αλλά δίκαια κερδοσκοπικά τραστ που μας τιμωρούν γιατί τον ψηφίσαμε.

Αυτό το Σαββατοκύριακο παίζονται πολλά με πεντέμισι χιλιάδες αστυνομικούς να φυλάνε τους οπαδούς μόνο μιας ομάδας που θα γεμίσει τα γήπεδα χωρίς να φιλοξενήσει αντίπαλους και η μετεωρολογική ελέγχεται για δεξιά στροφή, όπως την κατηγορεί το οικολογικό σύστημα αφού θα έχει λιακάδα κι οι Νεοδημοκράτες θα πάνε να διαλέξουνε κριάρι... Θα παλαβώσουμε άμα τους πάρουμε τοις μετρητοίς αλλά κι αν τους πληρώσουμε με δόσεις ανοχής ή εκείνη τη φυσική βαρεμάρα που γεννάει η ναυτία της ψευτιάς, της υποκρισίας, της αλαζονικής σκοπιμότητας. Είναι κι εκείνοι οι άλλοι με τις συνιστώσες στα πρόθυρα ενωτικής νευρικής κρίσης με εκείνο το ύφος της ακατανόητης αριστερής ελίτ που πάει στο διάλογο επίσκεψη κι αποχωρεί πομπωδώς για λόγους αισθητικής...

Το ΚΚΕ είναι όντως πρόβλημα, σύντροφοι, για τους Γερμανούς, τον Πρετεντέρη και τους συν αυτοίς. Αλήθεια λένε οι άνθρωποι. Η ύπαρξή του και μόνο, πολλώ μάλλον η δράση του, συνιστά κατά την κρίση τους «πολιτική αστάθεια». Ο Γιάννης δεν το πήρε το μήνυμα κι απορούσε γιατί νεοεκλεγμένη και με 160 βουλευτές θεωρείται ασταθής η πασοκαρία της διακυβέρνησης. Έπρεπε να έχει καταφέρει να εξαφανίσει το ΚΚΕ ως βολική για το σύστημα πράσινη αριστερά. Για να το πετύχουν οι άνθρωποι είχαν συγχωρήσει μέχρι και τον Πάγκαλο που τους είχε πει ηλίθιους. Τόσο στόκοι είναι πια αυτοί οι κομμουνιστές που δεν επιτρέπουν το κοινό πένθος σε καιρούς κρίσης του κυρ-Μανώλη με τη βιοτεχνία και τους οχτώ εργαζόμενους που πνίγηκε στα χρέη, που θέλει να κλάψει μαζί με τον πρίγκιπα Αμπντουλαζία που κινδυνεύει να χάσει τους δέκα ουρανοξύστες του στο τεχνητό νησί κει κάτω στο Ντουμπάι. Τι ελληνική βιοτεχνία, τι πολυαραβική πολυεθνική εταιρεία διαστημικού τουρισμού. Η γη είναι μία και μία η οικονομία κι όλοι μαζί άτυχοι επιχειρηματίες αντιμέτωποι με την κρίση.

Μωρέ δεν πάνε στο διάολο όλες αυτές οι παπάρες που εμφανίζονται καθημερινά σαν το δολοφόνο με το πριόνι που επιτίθεται όχι απλώς στη νοημοσύνη αλλά στην τσίπα του καθενός και της καθεμιάς μας. Αν το καλοπροσέξουμε είναι σε πανικό γιατί το ΚΚΕ μιλάει για πόλεμο και εκείνοι καμώνονται πως βλέπουν και ζουν σε μια δημοκρατική φαρσοκωμωδία με την ελπίδα να κόψουν και λίγα εισιτήρια, ίσως όχι τόσα όσα οι μούντζες των εξερχομένων θεατών από το εκλογικό έργο.

Είμαστε σε πόλεμο. Αυτοί που τον αρνούνται είναι στο απέναντι στρατόπεδο και τρέμουν τις λιποταξίες. Είναι και μερικοί που το παίζουνε βαρίδι στο ζύγι για να μην αποφασίσουν με κόστος. Αυτή είναι η πραγματική πολιτική αστάθεια. Το ΚΚΕ στους δρόμους βάζει την πραγματική ατζέντα του πραγματικού διαλόγου κι έτσι κανείς δεν μπορεί να καμώνεται ανέξοδα ότι ο ταξικός μονόλογος χρειάζεται συνομιλητή. Κι εκεί που μας χρωστάγανε δεν πήρανε το βόδι γιατί οι... Γερμανοί κατάλαβαν και το Μήτσο τον οικοδόμο και τη Μαρία τη μάνα του, τη συνταξιούχα του ΟΓΑ πιο καλά κι απ' την κυβέρνηση κι απ' τους αναλυτές της. Το ΚΚΕ είναι το πρόβλημα. Ευτυχώς. Και η λύση...

της Λιάνας Κανέλλη

..

ΕΙΧΑΜΕ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ !!!

Μετά από τις μαρτυρίες που παρακολούθησα στο ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου "Η ζωή στους βράχους" αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ προς αυτές τις γυναίκες του ΔΣΕ και να τους πω:

ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την θυσία και τον αγώνα σας…
Γυναίκες του ΔΣΕ - παλικάρια….

..

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΑΤΕΡΕΛΗΣ (1918-2005)

Ο Στρατής Πατερέλης γεννήθηκε το 1918 στην Αγιάσο. Ήταν ο πρωτότοκος γιος της πολυμελούς εργατοαγροτικής φαμίλιας του Παντελή Δημητρίου Πατερέλη (1892 Μεγαλοχώρι - 1970 Αγιάσος) και της Χρυσώς Βασιλείου Παγωτέλη (1891 Αγιάσος - 1961 Αγιάσος). Όντας το μεγαλύτερο παιδί ανάμεσα σε πέντε αγόρια (Ευστράτιος, Γιώργος, Βασίλης, Πρόδρομος και Γρηγόρης), μπήκε από μικρός στη βιοπάλη.

Πήγε φαντάρος το 1939, υπηρέτησε μειωμένη θητεία ως πρωτότοκος. Απολύθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1940, τη μέρα κήρυξης του ελληνοιταλικού πολέμου και έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη από έφεδρος έγινε μάχιμος στρατιώτης και πολέμησε στο μέτωπο της Αλβανίας.

Μετά την ναζιστική επίθεση και την κατάρρευση του μετώπου, επέστρεψε στη Μυτιλήνη. Στρατεύθηκε στον εφεδρικό ΕΛΑΣ και υπηρέτησε στο στρατόπεδο Καρά Τεπέ μέχρι τη Συμφωνία της Βάρκιζας όπου και αποστρατεύθηκε.

Τα μετά της Βάρκιζας γεγονότα γνωστά. Διωγμοί, απειλές, βασανισμοί... Στις 18 Δεκεμβρίου του 1946 ο Στρατής Πατερέλης βγαίνει στο βουνό και εντάσσεται στο αγιασώτικο αντάρτικο τμήμα.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ " ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ "

«Το "πρόβλημα ΚΚΕ"».
Αυτός ήταν ο τίτλος του άρθρου που φιλοτέχνησε χτες στο «Βήμα» ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης και δε θα μπορούσε να είναι πιο εύγλωττος και πιο περιγραφικός όσον αφορά το «πρόβλημα» (του κ. Πρετεντέρη).
Ιδού και η κατακλείδα:
«Με άλλα λόγια - εξηγεί ο αρθρογράφος - το «πρόβλημα ΚΚΕ» (...) χρειάζεται μια λύση. Διότι, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, αυτό το πρόβλημα αρχίζει να έχει κοινωνικό κόστος το οποίο πληρώνουμε όλοι»...

Αν το δει κανείς από την πλευρά του κ. Πρετεντέρη, το δίκιο του είναι βουνό. Αφήστε που το συγκεκριμένο «πρόβλημα» (σ.σ.: το ΚΚΕ, ντε), παραμένει δυσεπίλυτο εδώ και 91 ολόκληρα χρόνια!

Βέβαια, μέσα στο διάστημα αυτό δεν είναι ότι δεν έγιναν φιλότιμες προσπάθειες. Έγιναν. Πολλές.
Για παράδειγμα, ο δικτάτορας Πάγκαλος έθεσε το ΚΚΕ στην παρανομία. Ο Βενιζέλος θέσπισε εναντίον του από το Ιδιώνυμο μέχρι και το νόμο κατά της ...ζωοκλοπής. Ο Παπάγος πήγε να λύσει το «πρόβλημα», χρησιμοποιώντας μέχρι και Ναπάλμ. Ο Μεταξάς με τον Μανιαδάκη σκέφτηκαν να δημιουργήσουν ακόμα και πλαστό «ΚΚΕ», για να ξεμπερδέψουν με το πραγματικό κι όταν απέτυχαν προχώρησαν σε πιο δραστικά μέτρα: πετούσαν τους κομμουνιστές στη θάλασσα κλεισμένους μέσα σε ένα τσουβάλι μαζί με μια γάτα. Μετά τη νέα αποτυχία, ο Σοφούλης σκέφτηκε να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» με τον νόμο 509 περί «μη εθνικοφρόνων», αλλά παρά τα 5.000 εκτελεστικά αποσπάσματα, τις ακόμα περισσότερες καταδίκες και τις δεκάδες χιλιάδες εξορίστων, τζίφος... Επί Πλαστήρα επανέφεραν σε εφαρμογή έως και τον νόμο 375 περί «κατασκοπίας». Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ήλπισε ότι η «λύση» θα ερχόταν με τους «Νέους Παρθενώνες» της Μακρονήσου. Ο Παπαδόπουλος και ο Παττακός ακολούθησαν...

Τόσες προσπάθειες, λοιπόν, κι όμως το «πρόβλημα ΚΚΕ» παραμένει άλυτο.
Και συνεχίζει να ταλαιπωρεί δημοκράτες και γλυκύτατους ανθρώπους σαν τον κ. Πρετεντέρη.
Οι οποίοι, βέβαια, επειδή είναι δημοκράτες και γλυκύτατοι, δεν μπορούμε να πιστέψουμε (για την ακρίβεια: το αποκλείουμε!) ότι έχουν στο μυαλό τους «λύσεις» σαν αυτές που ήδη περιγράψαμε - αφήστε που αποδείχτηκαν και αναποτελεσματικές.

Εντούτοις το «πρόβλημα» παραμένει.
Και πιθανώς - πάντα εντός των πλαισίων της δημοκρατίας - ο κ. Πρετεντέρης, ως επιμελής που δεν περιορίζεται μόνο στον εντοπισμό του «προβλήματος», να έχει αυτός να μας προτείνει τη δική του εκδοχή της «λύσης». Ίσως, δε, να πρόκειται για μια πιο επεξεργασμένη και βελτιωμένη εκδοχή εκείνης της «λύσης» που ο ίδιος είχε σκεφτεί και είχε προτείνει εδώ και μια δεκαετία (έχει παρελθόν ο κ. Πρετεντέρης γύρω από την ενασχόλησή του με «Το "πρόβλημα ΚΚΕ"»), όταν έγραφε πως οι κομμουνιστές είναι «δέκα καραγκιόζηδες και πενήντα σαλεμένοι», που πρέπει να σταλούν να ζήσουν στα «βουνά» («Βήμα», 11/11/99).
Αυτή ήταν η πρότασή του, τότε. Ούτε φυλακές, ούτε εκτελέσεις, ούτε εξορίες, ούτε παρανομίες, φυσικά. Είπαμε, γλυκά και δημοκρατικά πράγματα. Κάτι σαν «πικ - νικ» στο ...βουνό, δηλαδή.

...

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ; ΣΥΝΤΑΞΗ;

Βαρέθηκα κάθε τόσο και λιγάκι να "συνδιαλέγομαι" και να συζητώ για την ασφάλισή μου. Οι ¨εκπρόσωποι¨ των εργαζομένων τύπου προέδρου ΑΔΕΔΥ & ΓΣΕΕ, οι οποίοι πριν τις εκλογές ήταν λαλίστατοι ενώ τώρα λουφάξαν, δεν με εκπροσωπούν. Τέτοιοι συνδικαλιστές που ανταλλάσουν θέσεις συνδικαλιστικές με κυβερνητικές τι πρόκειται να συζητήσουν και να αποφασίσουν για το καλό μου;

Κάθε 2 με 3 χρόνια ανακαλύπτουνε οι κυβερνώντες ότι το ασφαλιστικό σύστημα "νοσεί". Δεν μας λένε όμως ποιός ή ποιοί είναι αυτοί που το έκαναν να "αρρωστήσει".

Η δημοκρατία που επικαλείστε κύριοι, προφανώς είναι να συγκεντρώνονται 10 άτομα και να αποφασίζουν για το μέλλον μου, τα ίδια άτομα πάνω κάτω που συναντήθηκαν και πριν από 2 χρόνια και κόψαν και ράψαν... χωρίς να διωχθεί έστω ένας υπουργός κοινωνικής ασφάλισης, ένας πρόεδρος ασφαλιστικού ταμείου, έτσι για τα μάτια του κόσμου βρε αδερφέ...
ΟΧΙ κύριοι, αυτό δεν είναι δημοκρατία, είναι φασισμός με επικάλυψη "διαλόγου" και αυτόν τον φασισμό εγώ θα τον εμποδίσω.

Και εδώ διαφωνώ με το Π.Α.ΜΕ και το ΚΚΕ, όχι συμβολική κίνηση η εμπόδιση του "διαλόγου", αλλά καθημερινή κίνηση πρέπει να γίνει. Κανένας από αυτούς να μην αφήσουμε ποτέ πια να αποφασίσει για εμάς χωρίς εμάς.

ΠΑΜΕ !!!

Aristeri Poria

Υ.Γ. Να θυμήσω σε ορισμένους "θιγμένους" δημοσιογράφους περί παρεμπόδισης της "δημοκρατίας", ότι όταν οι προηγούμενοι πήγαν να "πειράξουν" τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα τότε έγινε ξεσηκωμός. Ξαφνικά όμως, όταν το πήρε πίσω σταμάτησαν και επικρίσεις και αντιρρήσεις. Προσέχτε μην κάνετε τα ίδια πάλι... εκτός εάν τώρα τα συμφωνήσατε από πριν...

.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΛΗΜΝΟΥ

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών (11 Νοέμβρη 2009) του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λήμνου για ανάδειξη νέου Δ.Σ. και Εξελεγκτικής Επιτροπής:

Ψήφισαν: 172, Άκυρα/Λευκά: 7, Έγκυρα: 165
Έλαβαν:
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: 116 ψήφοι (70.3%), 4 έδρες στο ΔΣ & 2 έδρες στην Ε.Ε.
ΠΑΣΚ: 49 ψήφοι (29,7%), 1 έδρα στο ΔΣ & 1 έδρα στην Ε.Ε.

Η σύνθεση του ΔΣ έχει ως εξής:
Πρόεδρος: Αρναρέλλη Άννα
Αντιπρόεδρος: Κοσμίδου Ανθούλα
Γραμματέας: Μαδυτινός Κώστας
Ταμίας: Σαββόγλου Γιώργος
Μέλος: Μιχάλης Βασίλης

Στη νέα Εξελεγκτική Επιτροπή εκλέχθηκαν:
Γεωργούση Φραγκούλα, Δεληγιάννης Ελευθέριος και Κουνέλλη Μαρία.

.

ΕΚ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ

Γεια σας. Δεν ξέφυγε της μπακάλικης λογικής η κυβέρνηση – κόψε τόσο από δω, δώσε εκεί τόσο – και πάντως είναι ψίχουλα αυτά που βαφτίστηκαν παροχές.

Την ίδια ώρα βέβαια ανασύρονται οι παλιές δοκιμασμένες συνταγές φορολογικών μέτρων. Είναι αστείο το να εξισώνεται κατά κάποιο τρόπο ο υδραυλικός της γειτονιάς που, σύμφωνα με τη λογική των οικονομικών υπηρεσιών, θεωρείται ένοχος για φοροδιαφυγή μέχρις αποδείξεως του εναντίου, με αυτούς που πραγματικά μεν νόμιμα δε στερούν από τον κρατικό κορβανά πολλά έσοδα.

Το καθεστώς της μονόπλευρης ενημέρωσης δίνει για άλλη μια φορά δείγματα δημοκρατικής αντίληψης και στα κρατικά μέσα. Αν περιμένετε ν’ ακούσετε για τα συλλαλητήρια που οργανώνει το ΠΑΜΕ στις 24 του μήνα σε όλη την Ελλάδα..... Το πολύ πολύ να ξαναδείξουν επιχειρηματίες που διαμαρτύρονται επειδή οι εργαζόμενοι διεκδικούν καλύτερους όρους δουλειάς, δηλαδή καλύτερο επίπεδο ζωής σε τελική ανάλυση.

Αλλά όταν τα κανάλια παρουσιάζουν έτσι τις κινητοποιήσεις, έχω καλύτερο τρόπο αντίδρασης: κλείνω την τηλεόραση και παίρνω μέρος στις κινητοποιήσεις.

Μπαίνουμε στο «σαραντάμερο» και να δούμε αν ο παππούς ο χειμώνας θα θυμηθεί φέτος τις παλιές βροχερές συνήθειές του.

Της Βούλας Γαλανού, εφημ. Χαραυγή Φ. 715

.....

ΟΙ " ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟΙ " του 4ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

1. «Δεν επιτρέπεται η χρήση και διακίνηση εντύπων πάσης φύσεως στο σχολείο πλην των σχολικών και των εγκεκριμένων από το ΥΠΕΠΘ. Επίσης απαγορεύονται αυστηρά οι επισκέψεις εξωσχολικών ατόμων στους χώρους του σχολείου, έστω κι αν είναι γνωστοί ή φίλοι των μαθητών. Όποιος εξωσχολικός θέλει να συναντήσει κάποιον μαθητή, θα απευθύνεται στα Γραφεία του Σχολείου (Διευθυντή, Υποδιευθυντή ή εφημερεύοντες καθηγητές). Τα μέτρα θα είναι αυστηρότατα και θα περιλαμβάνουν αν κριθεί αναγκαίο κλήση της αστυνομίας και αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος για το μαθητή (σ.σ. που θα διαβάσει φυλλάδιο της ΚΝΕ ή/και τον "Οδηγητή") του σχολείου που θα εμπλακεί σε τέτοιου είδους περιστατικά».
2. «Η εξωτερική εμφάνιση μαθητών και μαθητριών οφείλει να είναι κόσμια, όπως αρμόζει σε ανθρώπους ισορροπημένους (σ.σ. εσείς που τα γράφετε αυτά "ισορροπείτε";), με προσωπικότητα, που μορφώνονται και δεν έχουν ανάγκη την κακογουστιά, την υπερβολή και την πρόκληση για να προβληθούν».
3. «ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο μαθητής που αποβάλλεται από το μάθημα θα παρουσιάζεται στο Διευθυντή χωρίς ειδική υπόδειξη».
4. «Οι μαθητές φθάνουν στο σχολείο 10 λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι. Με το χτύπημα του κουδουνιού παρατάσσονται χωρίς χρονοτριβές και μετά την προσευχή (σ.σ να έχουν φάει πρωινό ή όχι γιατί θα προσφερθεί αντίδωρο;) μπαίνουν στις τάξεις, όπου κάθονται στις θέσεις τους και περιμένουν τον καθηγητή τους. Μαθητές που προσέρχονται μετά την παράταξη δε γίνονται δεκτοί την πρώτη ώρα, παρά μόνο με σημείωμα του Διευθυντή. Δεν πρέπει να περιφέρονται στους διαδρόμους, γιατί έτσι παρενοχλούν τη διδασκαλία. Αν ο καθηγητής αργήσει περισσότερο από 5 λεπτά ο επιμελητής και μόνον αυτός είναι υποχρεωμένος να κάνει ερώτηση στο Γραφείο».
5. «Οι απουσίες των μαθητών δικαιολογούνται από τον κηδεμόνα μέσα σε 10 ημέρες. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αποχωρεί μαθητής από το σχολείο, ενώ προσήλθε την πρώτη ώρα. Αν αρρωστήσει ή είναι αναγκαίο να φύγει απ' το σχολείο, παίρνει άδεια από το Διευθυντή ή τον Υποδιευθυντή. Μετά το τέλος των μαθημάτων οι μαθητές απομακρύνονται αμέσως από τους χώρους του σχολείου, χωρίς να περάσουν από το χολ των γραφείων».
6. «Δεν επιτρέπεται η προσέλευση των μαθητών στο χώρο υποδοχής με οποιαδήποτε δικαιολογία. Αν συμβαίνει κάτι και πρέπει να ενημερωθεί το Γραφείο, οι μαθητές να απευθύνονται στους εφημερεύοντες καθηγητές. Τα έπιπλα και τα σκεύη του Σχολείου δεν ανήκουν στους συγκεκριμένους μαθητές αλλά στην Πολιτεία. Τα έχουν πληρώσει όλοι οι πολίτες και απλώς φιλοξενούν τους μαθητές κάθε σχολικής χρονιάς. Οι τελευταίοι υποχρεούνται να τα διατηρούν σε άριστη κατάσταση. Το ίδιο ισχύει και για τα διδακτικά βιβλία, τα οποία μπορεί να κληθούν να επιστρέψουν. Οι υπαίτιοι κάθε ζημιάς θα υποχρεώνονται να καταβάλουν το κόστος και στην περίπτωση που δε βρεθούν, θα επιβαρύνεται το ταμείο του τμήματος (σ.σ. κι άλλο; δεν φτάνει που πληρώνουν οι γονείς τους για τα βιβλία ξένων γλωσσών κ.α.;)».
7. «Η παρουσία των μαθητών στους χώρους των Γραφείων για ασήμαντες αφορμές πρέπει να αποφεύγεται (σ.σ. έχουμε και δουλειά βρε παιδιά. Να διαβάσουμε εφημερίδες που για εμάς επιτρέπονται αλλά και διάφορα συνδικαλιστικά μας έντυπα που και αυτά επιτρέπονται για εμάς !). Ο εφημερεύων καθηγητής θα ερωτάται και θα κρίνει αν είναι απαραίτητο να καταφύγει ο μαθητής στο Γραφείο. Για κιμωλίες, χάρτες και γεωμετρικά όργανα είναι υπεύθυνος ο Υποδιευθυντής».
8. «Μπάλες χρησιμοποιούνται μόνο του σχολείου (σ.σ. έχει το σχολείο;) και μόνο αν τις δώσει ο υπεύθυνος καθηγητής Φυσικής Αγωγής. Οι χώροι άθλησης πρέπει να διατηρούνται καθαροί».
9. «Συνιστάται ιδιαιτέρως στους μαθητές να μη φέρουν εξαρτήματα αξίας, κοσμήματα και μεγάλα χρηματικά ποσά και αν υπήρχε λόγος να τα φέρουν φροντίζουν να τα εξασφαλίζουν έχοντάς τα πάντοτε μαζί τους. Οι ίδιοι οι μαθητές είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι. Επίσης συνιστάται στους μαθητές να προσέχουν, ώστε να μην ξεχνούν διάφορα αντικείμενα, τσάντες, στυλό, μπουφάν, φόρμες κτλ».
10. «Πρέπει να αποφεύγονται τα επικίνδυνα παιχνίδια, οι βίαιοι αστεϊσμοί (σ.σ. το "φασίστας" εντάσσεται στους βίαιους αστεϊσμούς;) και ό,τι άλλο μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς».
11. «Στις κενές ώρες (σ.σ. γιατί κενές ώρες;) οι μαθητές κατεβαίνουν αμέσως στην αυλή αθόρυβα και δεν ενοχλούν τη διδασκαλία και τους αθλούμενους».

Αποσπάσματα από τον Εσωτερικό Κανονισμό του 4ου Γυμνασίου Ηρακλείου Αττικής, με ημερομηνία 23 Οκτώβρη 2009, ο οποίος εστάλη στους γονείς για υπογραφή, μαζί με διατάξεις για τις απουσίες των μαθητών. Περισσότερα Εδώ.

Πάντως να σημειώσω εδώ, ότι ποτέ δεν άκουσα τους διευθυντές των σχολείων οι οποίοι διαμαρτύρονται για "φυλλάδια" που μοιράζονται από κομματικές ή μη οργανώσεις να διαμαρτύρονται για την ποιότητα της Παιδείας ή τις ελείψεις που υπάρχουν έστω στους αμέσως ανωτέρους τους αν όχι στο Υπουργείο απευθείας. Και αυτό το λέω γιατί εδώ στο νησί έχουμε μερικούς ...

...

ΑΛΛΑ ΛΕΩ ΚΙ ΑΛΛΑ ΚΑΝΩ ΠΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΤΟ ΠΩ ...

«Το ΔΝΤ λέει πάγωμα μισθών. Εγώ λέω όχι, πρέπει να στηρίξουμε τα μεσαία, ιδιαίτερα τα χαμηλότερα στρώματα» (Γιώργος Παπανδρέου, 28/5/ 2009).

«Όχι βέβαια. Είναι δυνατόν να μας βρίσκει σύμφωνους μία ατζέντα η οποία βασίζεται σε πάγωμα μισθών;» (Γιώργος Παπακωνσταντίνου, 7/9/2009 στον «9,84»).

«Εμείς δε θα κάνουμε πολιτική με τα χρήματα, με τους πόρους, με την περιουσία του ελληνικού λαού. Δε θα κοιτάξουμε να μεταχειριστούμε με ένα φιλικό τρόπο κάποιους και να τους κλείσουμε το μάτι στη φοροδιαφυγή, ενώ κάποιους άλλους επειδή είναι αδύνατοι, επειδή ανήκουν στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα θα τους επιβάλουμε πάγωμα μισθών και συντάξεων» (Γιάννης Ραγκούσης, 2/10/2009, «Αλτερ»).

Αυτές ήταν οι δηλώσεις. Του πρωθυπουργού. Του πρώτου τη τάξει υπουργού του. Του άλλου υπουργού του, του αρμοδίου επί των Οικονομικών. Βέβαια, έγιναν πριν ο ένας γίνει πρωθυπουργός, πριν ο άλλος γίνει πρώτος τη τάξει και πριν ο τρίτος γίνει «τσάρος» της Οικονομίας. Αυτά λέγονταν προεκλογικά.
Επομένως, ένα εκ των δύο συμβαίνει:
`Η έλεγαν ψέματα, συνειδητά, άθλια και ανερυθρίαστα. `Η δε γνώριζαν, δεν ήξεραν την κατάσταση της οικονομίας, παρέλαβαν χάος, βρήκαν καμένη γη, κι άλλα τέτοια αστεία. Που γίνονται ακόμα πιο αστεία μετά από την επίσημη ομολογία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ότι ακόμα και την (τυπική) ενημέρωση για την καταγραφή του ελλείμματος σε διψήφιο ποσοστό ο κ. Παπανδρέου την είχε από τις 8 του Σεπτέμβρη. Αλλά εκείνος - επί ένα μήνα, μέχρι τις εκλογές - συνέχιζε να λέει ότι όχι μόνο δε θα «παγώσει», αλλά και ότι θα αυξήσει τους μισθούς και τις συντάξεις.

Συνεπώς ούτε το άλλοθι περί «δυσμενέστερης κατάστασης» της οικονομίας που τους παρέδωσαν οι προηγούμενοι ισχύει.
Τι ισχύει; Ότι επαναλαμβάνουν το γνωστό εαυτό τους. Οι κύριοι που κυβερνούν είναι του ιδίου κόμματος που το 1985 έταξε «καλύτερες μέρες» και, όμως, δύο μήνες από τις εκλογές επέβαλε - και τότε - «πάγωμα μισθών και συντάξεων» μέσω του περίφημου «σταθεροποιητικού προγράμματος».

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που έχει αναγάγει σε επιστήμη το «άλλα λέω, άλλα εννοώ, άλλα πιστεύω κι άλλα κάνω», δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Μπορούν, όμως, και πρέπει να αλλάξουν όσοι για μια ακόμα φορά πιάστηκαν στα δίχτυα της δημαγωγίας. 'Οσοι εξαπατήθηκαν στις εκλογές και τους ψήφισαν, νομίζοντας ότι ψηφίζουν κάτι διαφορετικό από τη ΝΔ.
Οι κάλπες μπορεί να έκλεισαν. Οι δρόμοι, όμως, όχι. Πολύ περισσότερο οι δρόμοι του αγώνα για την ανατροπή μιας πολιτικής που καμιά κάλπη δεν μπορεί να την επιβάλει αν ο λαός αποσύρει την ψήφο του, όχι σε τρία ή τέσσερα χρόνια, αλλά από αύριο, από σήμερα, από τώρα!

Ριζοσπάστης, 20.11.2009

...

Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ

Όταν σκοπός ενός κινηματογραφιστή είναι η ειλικρινής του πρόθεση να αναζητήσει την αλήθεια, αρκεί μία κάμερα, μία φόρμα κοντινών πλάνων στην «πηγή» και πραγματικό θάρρος να αντέξει την αλήθεια. Διότι στο τέλος, μέσα από το έργο του, «θέλει» δε «θέλει», νομοτελειακά - ή «μοιραία» κατ' άλλους - θα πάρει θέση.

Το νέο ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου με τίτλο «Η ζωή στους βράχους», που θα αρχίσει να προβάλλεται από την Πέμπτη 19 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο «Τριανόν», αποδεικνύει γιατί το περιεχόμενο επιβάλλει τη μορφή και τη φόρμα στην τέχνη του κινηματογράφου: Διότι η αλήθεια που ξεχειλίζει από κάθε πλάνο της καθιστά περιττή κάθε προσπάθεια «στολίσματος». Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Διότι η σκηνοθέτρια, επί τρεις δεκαετίες πίσω από την κάμερα («Καρβουνιάρηδες» 1977, «Θέατρο στο βουνό» 1985, «Πουλιά στο βάλτο» 2008 κ.ά.), όντως επιχειρεί να αναδείξει τον τιτάνιο αγώνα των γυναικών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, από την αρχή του μέχρι και τα κολαστήρια της εξορίας.

Επιλέγει 33 από αυτές τις γυναίκες - από το σύνολο του 30% που αποτελούσαν οι γυναίκες μαχήτριες του ΔΣΕ - και δημιουργεί 33 ξεχωριστά, φαινομενικά, «πορτρέτα», τα οποία όμως ενώνονται από μια «λεπτή κόκκινη κλωστή» αίματος, αυτοθυσίας, πίστης στα ιδανικά για έναν καλύτερο κόσμο. Τριάντα τρεις γυναίκες διηγούνται επί 98 λεπτά το συγκλονιστικότερο έπος της νεότερης ελληνικής ιστορίας.

Μόλις λίγα πλάνα εποχής παρεμβάλλονται. Κι όμως, είναι τέτοια η δύναμη της αλήθειας τους, που όχι μόνο αυτή η λιτή κινηματογραφική επιλογή δεν κουράζει, αλλά στο τέλος νομίζεις πως έχεις «δει» πραγματικά αυτό το έπος. Και πως, μέσα από τη «μαγεία» του ουσιαστικού σινεμά, έχεις «ταξιδέψει» 60 χρόνια πριν. Από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο. Θαρρείς πως έχεις κυνηγηθεί, βασανισθεί, βιασθεί, αποκεφαλιστεί μαζί τους από τους συνεργάτες των ναζί επειδή υπερασπίστηκες και ελευθέρωσες την πατρίδα. Πως έχεις «περάσει» μαζί με τους μαχητές του ΔΣΕ τα αφρισμένα παγωμένα ποτάμια. Έχεις «φάει» χιόνι μαζί τους για να ξεγελάσεις την πείνα σου. Έχεις «γεννήσει» τα παιδιά σου στην εξορία και τα έχεις «δει» να τα αρπάζουν από τα χέρια σου. 'Εχεις απειληθεί ότι δεν θα τα ξαναδείς αν δεν αποκηρύξεις την ύπαρξή σου και την ανθρώπινη υπόστασή σου - διότι αυτό, τελικά, ήταν η «δήλωση» - και έχεις «πει» μαζί με αυτές τις Μάνες «όχι». Και με το κεφάλι ψηλά «δίνεις» εσύ ο ίδιος/ ίδια το σπλάχνο σου στους «αλφαμίτες».

Οι μαχήτριες του ΔΣΕ στο Γράμμο

Είναι στιγμές μέσα σε αυτά τα 98' φιλμικού χρόνου που οι συγκλονιστικές μαρτυρίες, με την ευγένεια και την αξιοπρέπεια αυτής της τιτάνιας γενιάς, μόνο με το αριστουργηματικό «Έλα να δεις» του Ελεμ Κλίμοφ μπορούν να συγκριθούν. Μόλις με μια κάμερα και κοντινά μονοπλάνα...

Πίστη σε υψηλά ιδανικά
Από πού τέτοια δύναμη; «Έλα να δεις» λοιπόν: «Σπάστε τα δεσμά... δεν σας ταιριάζουν οι αλυσίδες του κομμουνισμού (...) Βγείτε έξω Βουλγάρες, απόψε θα πεθάνετε». «Χτύπα ρε φασίστα, χτύπα... εγώ το αίμα του αδερφού μου δεν θα το απαρνηθώ»! «Δεν το βάζαμε κάτω με τίποτα. Χαιρόμασταν την αξιοπρέπειά μας και την ελευθερία του πνεύματος». «Οταν θέλεις να αντέξεις, αντέχεις. Οταν πιστεύεις σε κάτι, τότε τα αντέχεις όλα». «Επρεπε να γίνει έτσι, να το αντέξουμε. Γιατί είχαμε δίκιο». «Είχαμε ιδανικά κυρία μου». «Όσο αναπνέω, αγώνας»!
«Η πολιτική περίοδος που με έτρωγε ήταν τα χρόνια 1940-1950», λέει η σκηνοθέτρια στο συνοδευτικό της σημείωμα. «Μια περίοδος από την οποία είχα βιώματα, αλλά και που διαμορφώθηκε η πολιτική μου οπτική. Και δεν άλλαξα ακριβώς, όπως δεν αλλάζεις - σε καμία περίπτωση - τον πρώτο σου έρωτα. Ξεκίνησα χωρίς κανένα σχέδιο ("σενάριο", όπως λένε) και μάλιστα με επώνυμους από εκείνη την εποχή. Στο δρόμο μπερδεύτηκα. Τι δουλειά έχω εγώ με επώνυμους;

Έτσι βρήκα τις Γυναίκες εκείνες που έφτιαξαν ιστορία. Όλες εκείνες που περπατάνε πλάι μας στις πλατείες, στην αγορά, στα μανάβικα και δεν έχουμε ιδέα για ό,τι έκαναν - και αυτό, γιατί ποτέ δεν ζήτησαν τίποτα. Απλά ξόδεψαν τα νιάτα τους για την πατρίδα τους και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δεν το μετάνιωσαν και είναι έτοιμες να ξανακάνουν το ίδιο. Και ας έχουν ψυχικές διαταραχές, ας είναι μερικές κουφές, ας έχουν ακόμη μερικές στο σώμα τους βόλια, ας βγάζουν έρπη όταν κάνουν αναμνηστικές εκδρομές. Μια από αυτές, μου είπε: "...κοιμάμαι και ξυπνάω με το θάνατο. Βλέπω στον ύπνο μου ότι με σκεπάζουν με χώμα" (...) Το μήνυμα της ταινίας είναι: Η ελπίδα στον άνθρωπο».

Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Μέσα σε λιγότερα από 10 λεπτά, οι αφηγήσεις των μαχητριών αποδομούν και εξαφανίζουν όλο τον αστικό ακαδημαϊκό συρφετό που ξαναγράφει την Ιστορία στα μέτρα του συστήματος. Με λέξεις - «σφυριά» διαλύουν κάθε πολυδιαφημισμένη καλλιτεχνική «επίφαση» αυτού του ξαναγραψίματος της Ιστορίας, που «θέλει», ουσιαστικά, να ξεριζώσει την ουσία του Εμφυλίου: Ότι, όπως κάθε εμφύλιος, ήταν ένας ταξικός πόλεμος.
Αυτό κάνει η ταινία στο πρώτο μέρος, όπου οι μαχήτριες μιλάνε για το ΔΣΕ και γιατί πήγαν στο βουνό. Τις συνθήκες διαβίωσης. Πώς πολέμησαν στην πρώτη γραμμή δίπλα στους άνδρες. Πως ποτέ δεν το μετάνιωσαν. Ξετινάζοντας, έτσι, και κάθε προσπάθεια να εμφανιστούν οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ είτε ως «αγράμματοι χωριάτες», είτε ως «βιαίως επιστρατευμένοι» σε έναν πόλεμο που «δεν καταλάβαιναν».

Στο δεύτερο μέρος «βλέπουμε» τις μαχήτριες στην εξορία. Χίος - Τρίκερι - Μακρόνησος. Το ποιος και πώς έκανε το πραγματικό παιδομάζωμα. Τα βασανιστήρια. Τα ψυχολογικά μαρτύρια. Το ανελέητο ξύλο. Το ανυποχώρητο πείσμα για την τελική νίκη. Αλλά και το πόσο ανθρώπινα αντιμετωπίζουν τις ελάχιστες συναγωνίστριές τους μωρομάνες, που υπέκυψαν στον εκβιασμό. Αξίζει να κλείσουμε με μία, φαινομενικά, άσχετη λεπτομέρεια, όπως αναφέρεται στο συνοδευτικό σημείωμα: «Η ταινία δεν έχει χρηματοδοτηθεί από κανένα φορέα και η υλοποίησή της οφείλεται στους τρεις συνεργάτες της σκηνοθέτιδας».

«Η ζωή στους βράχους»: Σενάριο - Σκηνοθεσία - Παραγωγή: Αλίντα Δημητρίου. Βοηθός σκηνοθέτη: Αφροδίτη Νικολαΐδου. Φωτογραφία: Αλέξης Γρίβας - Αφροδίτη Νικολαΐδου. Μοντάζ: Ηλέκτρα Βενάκη.

Γρ. ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

.

ΣΕΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΛΕΣΒΟΥ: ΑΓΡΟΤΟΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

Στο δρόμο κατεβαίνουν στις 3 Δεκεμβρίου οι αγρότες της Λέσβου.
Πρόκειται για το πρώτο για τον φετινό χειμώνα αγροτοκτηνοτροφικό συλλαλητήριο, που ανακοίνωσε χθες η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των αγροτών.

Όπως αναφέρει με ανακοίνωσή της «οι κυβερνήσεις αλλάζουν όμως τα προβλήματά μας παραμένουν και οξύνονται. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έκανε εξαρχής ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να πάρει κανένα μέτρο για τα ζωτικά προβλήματα της παραγωγής μας - και όταν λέμε ζωτικά, εννοούμε εκείνα που αναφέρονται στις τιμές των προϊόντων, στο κόστος παραγωγής, στην προστασία της εγχώριας παραγωγής από αθρόες εισαγωγές, στην επανασύνδεση της επιδότησης με την παραγωγή - αλλά θα συνεχίσει την ίδια πολιτική που ακολούθησε η Νέα Δημοκρατία, να συσσωρεύει πλούτη στους εμποροβιομήχανους οδηγώντας εμάς στην καταστροφή.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση που για μας τους Λέσβιους αγρότες είναι και γίνεται ακόμα χειρότερη, λόγω των προβλημάτων στην ελαιοπαραγωγή και την καραντίνα στην κτηνοτροφία, ο μόνος δρόμος που μας μένει είναι ο δρόμος της αντίστασης και του αγώνα».

Η ΣΕΑ αγροτών καλεί τους αγρότες και κτηνοτρόφους να πάρουν μέρος μαζικά και αγωνιστικά στη συγκέντρωση που οργανώνει την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου, στις 11 το πρωί, στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη με αιτήματα:
- Θεσμοθέτηση ικανοποιητικών κατώτερων τιμών στα προϊόντα και συγκεκριμένα στο ελαιόλαδο (άσο) 3,5 ευρώ, στο γάλα 1,40 ευρώ, στο κρέας των αμνοεριφίων 8 ευρώ στο κιλό.
- Αποζημίωση των ελαιοπαραγωγών για την καρπόπτωση και δακοπροσβολή, αλλά και των κτηνοτρόφων για την καραντίνα στην εξαγωγή ζώων.
- Επανασύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή και τιμαριθμική αναπροσαρμογή τους.
- Μείωση του κόστους παραγωγής με την εκτέλεση βασικών έργων, κατάργηση ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια και μηχανήματα και επιδοτήσεις των αγροτικών εφοδίων, ζωοτροφών.
- Κατάργηση του διαχωρισμού των αγροτών σε κατά κύριο επάγγελμα ώστε να αποζημιώνονται όλοι ανεξαιρέτως από τον ΕΛΓΑ.
- Άμεσο υποδιπλασιασμό συντάξεων στους αγρότες.

πηγή: Αιολικά Νέα

.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ...

... Τα χρόνια πέρασαν ….Έτσι καθώς ξεφτυλίστηκαν στις μέρες μας οι πολιτικοί….Έτσι καθώς εκείνο το «δημοκρατία είναι η γνώμη των πολλών» εξελίχθηκε σε θηλιά στο λαιμό των λίγων και απόλυτο πνίξιμο στην άποψη του ενός…(Στυγνή η δικτατορία της AGB για παράδειγμα).

Παρατηρώ μερικούς από τους ήρωες του τότε… Της γενιάς του Πολυτεχνείου… Πρόσωπα που μεταμφιέστηκαν με τη μπαμπέσικη κουκούλα του «ήρωα»… Των συμβόλων…Των φωνών που ενέπνευσαν κόσμο και κοσμάκη κάποτε… Να περιφέρονται από κόμμα σε κόμμα… Χρόνια και χρόνια κρατικοδίαιτοι… Να μασάνε τα λόγια τους, να συμβιβάζονται με ημίμετρα, να καταπίνουν λέξεις, να ξεροβήχουν απόψεις…Τρίζει χρόνια η πόρτα και δώστου λάδι… Πολύ λάδι… «Εδώ Πολυτεχνείο»…

Και γω….Με νέο μέλος στην οικογένεια, τον Κωστάκη. Στο νηπιαγωγείο. Δεν τα πάνε πια, τα παιδιά στο Πολυτεχνείο για ν΄αφήσουν ένα λουλούδι. Ποιος να το διανοηθεί με τόσα γεγονότα…Και βέβαια ούτε έλυσε κανείς τα προβλήματα της ΠΑΙΔΕΙΑΣ… Και έτσι φέτος…Για μια χρονιά ακόμα… Μια αγωνία έχω! Να του μιλήσω για τον Παναγούλη… Για «μεγάλους» ανθρώπους. Για τους ανένταχτους ή τους απολύτως ενταγμένους στη συνείδησή τους. Και για μια πόρτα ορθάνοιχτη… Να πετάξουμε μια μέρα έξω σαβούρα, πολύ σαβούρα… Όχι αναγκαστικά όλοι μαζί. Το «όλοι» μετατοπίζει πρόστυχα την ευθύνη του ενός. Μπορεί και ο καθένας μόνος του.

απόσπασμα από άρθρο της Ρέας Βιτάλη "Πολυτεχνείο blues"

.....

ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΑΛΑ ΠΑΣΟΚ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ…

Τα παραπάνω λόγια θα τα βρείτε στα επίσημα πρακτικά της Βουλής.
Είναι η ομιλία που έκανε ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Διαμαντίδης, στις 3/3/2009, καταγγέλλοντας - από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης - τη σύμβαση της ΝΔ με την Cosco.
Ήταν τότε που μιλούσαν για «αποικιοκρατική σύμβαση», στην οποία όπως έλεγαν, δε θα γίνονταν «τριτεγγυητές». «Ο ελληνικός λαός, τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, οι χρήστες των λιμανιών, όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες ενός σκανδάλου που συντελέστηκε με αργό και μεθοδικό τρόπο επί χρόνια στο όνομα της δήθεν ανταγωνιστικότητας και στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας της ανάπτυξης και του ανταγωνισμού. Ιδού λοιπόν η προίκα, ιδού και οι προικοθήρες».

«Εσείς είστε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, που με την πολιτική σας οδηγήσατε τους εργαζόμενους, ερήμην των οποίων έγινε αυτή η σύμβαση, σε κινητοποιήσεις και απαξιώσατε το λιμάνι και τον ΟΛΠ. Γιατί; Για να το δώσετε πιο εύκολα και με μικρότερο τίμημα».

«...η ανεξήγητη εμμονή και σπουδή της σημερινής Κυβέρνησης να εκχωρήσει μαζί με το δημόσιο πλούτο και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους, δεν αποτελεί μεταρρύθμιση ούτε και επιβεβλημένο οικονομικό σχεδιασμό, καθόσον τόσο το λιμάνι του Πειραιά όσο και της Θεσσαλονίκης αποτελούν κερδοφόρους και φερέγγυους οργανισμούς ώστε να μπορούν με ίδια κεφάλαια ή δανεισμό, γιατί έχουν πιστοληπτική ικανότητα, να προβούν χωρίς καμία δυσκολία στον εκσυγχρονισμό και την επέκταση των εγκαταστάσεών τους, των υποδομών, αναδομών και τεχνολογικού εξοπλισμού. Υπάρχει βεβαίως και το θέμα της ασφάλειας».

«...έχετε χαράξει λάθος πολιτική που μοιραία θα αποβεί και εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος».

«... έπρεπε να διασφαλίσετε, και δεν το κάνατε, το δημόσιο δηλαδή χαρακτήρα αυτών των οργανισμών για το συμφέρον της χώρας, για το συμφέρον της εθνικής μας ασφάλειας και των εθνικών μας συμφερόντων. Τα λιμάνια, όπως και άλλοι τομείς, όπως οι τηλεπικοινωνίες, είναι μείζονος σημασίας για την ασφάλεια της χώρας μας. Εσείς δεν το κάνατε αυτό».

«... (η κυβέρνηση) συνεχώς εξωθεί τους εργαζόμενους σε απεργιακές κινητοποιήσεις ή σε αποχή από τις υπερωρίες χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα "ρετιρέ" για να τους εκθέσει στην κοινωνία; Τα "ρετιρέ" των λιμενεργατών τα ξέρατε αφού αυτοί επί πολλά χρόνια εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των λιμανιών ικανοποιητικά. Τα ρετιρέ των "golden boys" γιατί δεν τα καταγγείλατε τόσο καιρό; Το ένα καλό παιδί και το άλλο αποπαίδι;».

«Εμείς φυσικά δε θα συμπράξουμε με τις επιλογές σας αυτές και την καταστροφική πολιτική και θα το καταψηφίσουμε».

«...για να εξασφαλίσετε αυτές τις φοροαπαλλαγές (σ.σ.: προς την Cosco) βάζετε το άρθρο 3 και αναφέρεστε στο διάταγμα του Μαρκεζίνη το 2687/1953, δηλαδή στο χουντικό πρωθυπουργό της χώρας. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορεί να γίνει αυτό. Δεν μπορούμε σήμερα, στο 2009, να μιλάμε με όρους του 1953».

«...η μεθόδευση για την απαξίωση του λιμανιού του Πειραιά ξεκινά από την πρώτη στιγμή που η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο κ. Καραμανλής προσωπικά ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας. Για ποιο λόγο άραγε; Προφανώς ήταν μια επιταγή που έπρεπε να καλυφθεί. Μη μας ζητάτε, λοιπόν, να μπούμε εμείς ως τριτεγγυητές σ' αυτό. Δε θα γίνουμε συνένοχοι στην κακή πολιτική σας».

«Κατά την άποψή μου, κύριε Πρόεδρε, αυτή η σύμβαση είναι μία σύμβαση αποικιοκρατικού χαρακτήρα και γι' αυτό ακριβώς το ΠΑΣΟΚ την καταψηφίζει».(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)

ΣΤΡΙΒΕΙΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΡΡΑΒΩΝΟΣ ΜΟΛΙΣ ΕΓΙΝΑΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
«... δεν μπορεί μια κυβέρνηση να απαλλάσσεται από υποχρεώσεις που έχουν συναφθεί νομίμως από την προηγούμενη».
«Σημειωτέον δε ότι πρόκειται για μια διεθνή σύμβαση με έναν κινεζικό κολοσσό, ο οποίος μπορεί να μετατρέψει τον Πειραιά σε κεντρικό λιμάνι της Μεσογείου».
«... η συμφωνία με την Cosco είναι θέμα γεωπολιτικής στρατηγικής επιλογής».
Πρόκειται για δηλώσεις που έγιναν μόλις την περασμένη Κυριακή, στην εφημερίδα «Καθημερινή» (8/11/2009). Ανήκουν στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Θεόδωρο Πάγκαλο.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ …ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ…

ΜΑΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ

..

ΚΟΙΜΗΘΕΙΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ

Κοιμηθείτε, αδέρφια.
Σ' όποιο χώμα κι αν πέσατε
θ' ακούτε τώρα τα πλατιά βήματα των συντρόφων σας
που προχωράνε σ' όλη τη γη
θ' ακούτε να τραγουδάνε τα πελώρια τραγούδια που ΄χατε
κάποτε κι εσείς τραγουδήσει
που οι ήχοι τους ανεβαίνουν και κατεβαίνουν και πηγαίνουν
κι έρχονται
σαν τις μεγάλες αναπνοές του ανέμου πάνω από απέραντα
χωράφια με στάχυα.
Θα τ'ακούτε, σαν καταιγίδα τώρα, να τραγουδιώνται απ'
όλους τους λαούς μαζί.
Και με τα δυνατά σας χέρια μες απ'το χώμα.
Θα υποβαστάζετε τον κόσμο......

Τάσος Λειβαδίτης, Κοιμηθείτε Αδέρφια (απόσπασμα άπο "το συντροφικό τραγούδι'')

noemvris


....

ΤΟ ΜΕΡΤΙΚΟ...

“ ….. Τιμούμε τον αγώνα και τη θυσία τους και προσπαθούμε να τους μοιάσουμε. Να αφοσιωνόμαστε στα ίδια ιδανικά. Θυμόμαστε και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να ξεχάσει. Αν τώρα «η άλλη πλευρά ντρέπεται» που είναι «άλλη πλευρά», ας το κρύβει.
Αν εκείνοι που οι πρόγονοί τους (φυσικοί και πολιτικοί ) γονάτισαν απέναντι στον Τσώρτσιλ και το Βαν Φλύτ «κι έδωσαν γη και ύδωρ» σήμερα επιδιώκουν τη λήθη, εμείς ούτε φταίμε, ούτε μπορούμε να το επιτρέψουμε. Αν εκείνοι ντρέπονται και για τον πρόστυχο ρόλο των πολιτικών του «κέντρου» και σ΄ αυτή την περίοδο, όπως του Κανελλόπουλου ( «Στρατηγέ μου ιδού ο Στρατός σας» προς τον Βαν Φλύτ ) και του Γεωργίου Παπανδρέου, του Πρωθυπουργού του εμφυλίου, δε μπορούμε να τους βοηθήσουμε. Μόνο μπορούμε να χαμογελάμε με νόημα όταν μια τέτοια ταινία αποφεύγει να αναφερθεί και σ΄ αυτούς, αφήνοντάς τους στο απυρόβλητο και στο «εθνικό κεφάλαιο».

Αν οι γλυκανάλατοι όλων των ειδών επιδιώκουν απ΄ τη μια να παρουσιάσουν το θέμα σαν … «εθνική τραγωδία» που επουλώνεται με … «εθνική ομοψυχία», θα μας επιτρέψουν να γελάμε μαζί τους. Γιατί απ΄ τη μια λένε αυτό, αλλά απ΄ την άλλη προσπαθούν με κάθε τρόπο να πάρουν «μερτικό» απ΄ τη δόξα του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ. Μερτικό απ΄ τον ηρωισμό, την αφοσίωση και την θυσία.
Αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφέστατα ότι ό,τι έντιμο και μεγάλο έχει συμβεί στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, έχει τη σφραγίδα του ΚΚΕ. Έχω ακούσει εκατοντάδες ανθρώπους κατά καιρούς να ισχυρίζονται ότι «ήμουν κι εγώ στο ΚΚΕ», «Ήμουν κι εγώ στην αντίσταση», «ο παππούς μου ήταν στη Μακρόνησο». Δεν έχει σημασία αν λένε αλήθεια ή ψέματα.
Το πιθανότερο είναι να λένε αλήθεια. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι χρησιμοποιούν την όποια σχέση τους με το ΚΚΕ και το κίνημα σαν απόδειξη εντιμότητας, αφοσίωσης και ανιδιοτέλειας, που πιθανά εκείνη τη στιγμή που την επικαλούνται να τα έχουν πια χάσει και να έχουν γίνει γιάπηδες. …”

Εάν θέλετε να διαβάστε όλο άρθρο: bazoma.blogspot.com

..

ΟΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣΩΤΗΡΕΣ

Επιτέλους τους … «τσάκωσε» τους εχθρούς του περιβάλλοντος και της «πράσινης ανάπτυξης» το υπουργείο Περιβάλλοντος. Το σχέδιό τους ήταν ύπουλο και καλοστημένο, αλλά τους αποκάλυψε. Μιλάμε για τους χιλιάδες αυτούς συνωμότες που πριν από 10 χρόνια αγόρασαν αυτοκίνητα 1200 και 1400 κυβικών που επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Με χαιρέκακα χαμόγελα τα κράτησαν και τα ξεπλήρωναν τόσο καιρό χωρίς να αποκαλύπτουν τους σκοπούς τους. Ούτε καν διανοήθηκαν να αγοράσουν καινούργια, νέας τεχνολογίας, καθόλα φιλικά στο περιβάλλον.

Τι κι αν οι αυτοκινητοβιομηχανίες ξόδεψαν τόσα λεφτά σε διαφημίσεις, πλασάροντας τα προϊόντα τους; Τι κι αν οι τράπεζες «ξεραρυγκιάστηκαν» να λένε ότι τους δίνουν δάνεια για να έχουν να ξεχρεώνουν; Τίποτε αυτοί. «Το βιολί τους».
Έτσι τώρα, φθαρμένα και ρυπογόνα θέλουν να βγάλουν τα εγκληματικά τους αυτοκίνητα – συντονισμένα πάντα και με σχέδιο – στους δρόμους και να μολύνουν την ατμόσφαιρα. Και λίγα τους κάνει, δηλαδή, η κυβέρνηση με τα φορολογικά της χαράτσια.
Κι αυτά αντί να παραδειγματιστούν από τους βιομηχάνους αυτής της χώρας που ποτέ δε ρίχνουν λύματα σε ποτάμια, που ελέγχουν πάντα τι βγαίνει από τα φουγάρα τους. Ή τους εφοπλιστές μας, που παίρνουν κάθε μέτρο για να μη ρυπαίνεται η θάλασσα…

Γι΄αυτό και η καλή μας («πράσινη» όνομα και πράγμα) κυβέρνηση θα φορολογήσει αλύπητα τους πρώτους και θα φοροαπαλλάξει όσο περισσότερο τους δεύτερους. Δίκαια πράγματα. Δεν κάνει φοροεπιδρομή όπως λένε, «κοινωνική πολιτική» κάνει…

Αναδημοσίευση από το Νέο Εμπρός, 04/11/2009

....

ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΓΙΑ ΥΠΕΡ-ΠΗΔΗΣΗ ΕΜΠΟΔΙΩΝ

“ Με παρέμβαση και πρωτοβουλία του (σ.σ καλού μας) Υπουργού Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Ανδρέα Λοβέρδου, πραγματοποιήθηκε σήμερα συνάντηση στο Υπουργείο ανάμεσα στους κ.κ. Α. Λοβέρδο -Υπ. Εργασίας-, Κ. Πηλαδάκη -Ιδιοκτήτη Καζίνο Ρίο & Ξάνθης-, Δ. Καραγεωργόπουλο -Πρόεδρο Εργαζ. Καζίνο Ρίο- και Ι. Λογοθέτη -Πρόεδρο Ομοσπονδίας Εργαζ. Καζίνο- με αντικείμενο συζήτησης των τερματισμό του συστήματος 4ημερης εργασίας που είχε εφαρμόσει η εργοδότρια εταιρεία από τον περασμένο Μάιο σε 141 συναδέλφους. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης τα δύο μέρη - εργοδοτική και εργατική πλευρά – με παρότρυνση του κ. Υπουργού (σ.σ. μην τυχόν και ξεχάσουμε να το πούμε), προχώρησαν σε μια έντιμη συμφωνία για οριστικό τερματισμό της 4ημερης απασχόλησης στο Καζίνο Ρίο από 1 Νοέμβρη και γι’ άνοιγμα ξανά της πρωινής βάρδιας. (…) Οι εργαζόμενοι κέρδισαν μια δίκαιη και εύλογη διεκδίκηση για επαναφορά των κεκτημένων τους, ενώ η εταιρεία θα κερδίσει από την υπεραξία της εργασιακής ειρήνης και την αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών προς το πελατολόγιο της. Τέλος θεωρούμε ότι, αφενός είναι βασική προϋπόθεση η μελλοντική διασφάλιση των θέσεων εργασίας, αφετέρου είναι απαιτούμενη η ανάληψη πρωτοβουλιών από την πλευρά της Κυβέρνησης που θα βοηθήσουν στην «υπερπήδηση» γραφειοκρατικών εμποδίων που «φρενάρουν» τις επενδύσεις και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον κλάδο. ”

Μπορείτε να φανταστείτε ποιος γράφει τα ανωτέρω (οι φράσεις εντός παρενθέσεων είναι δικές μας);
1. ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης
2. ο συνδικαλιστικός φορέας των εργαζομένων
3. κάποιος δημοσιογράφος σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων
4. είναι ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ
5. δεν ξέρω / δεν απαντώ / δεν έχω αποφασίσει ακόμα / δεν είμαι από εδώ… κ.ο.κ.

Αφού λοιπόν απαντήσατε στο πρώτο Quiz, θα σας παρακαλούσα να απαντήσετε και στο επόμενο κρατώντας στο μυαλό σας ότι “ προχώρησαν σε μια έντιμη συμφωνία ” και ότι “ πρέπει να γίνει ανάληψη πρωτοβουλιών από την Κυβέρνηση για «υπερπήδηση» εμποδίων που «φρενάρουν» τις επενδύσεις …”:

“ … Το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Καραγεωργόπουλος, μαζί με την κυβέρνηση του – που πριν μία βδομάδα ξυλοκόπησε άγρια τους απεργούς της Ζώνης στο Πέραμα- και τον εργοδότη τους, κεφαλαιοκράτη Πηλαδάκη κανόνιζαν συνάντηση με άλλη ατζέντα! Προφανώς ν’ αποσυρθεί το part – time, να μπει το σωματείο στο γύψο και να εμφανιστεί ο εργατοπατέρας ΠΑΣΚίτης ως ο σωτήρας μας, με αντάλλαγμα τη στήριξη της ΠΑΣΚΕ στο αίτημα Πηλαδάκη μετεγκατάστασης του Καζίνο που συνοδεύεται από κρατικές επιδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ (σ.σ. λέω και εγώ που κόλλαγε η τελευταία παράγραφος της ανακοίνωσης του σωματείου..). Δεν είναι κάτι καινούριο, άλλωστε η ΠΑΣΟΚική πλειοψηφία του Κέντρου τα ‘ χει βρει με τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες στην ΟΚΕ και στα τραπέζια των κοινωνικών διαλόγων. ... ”

Ποιος αναφέρει τα παραπάνω;
1. ο ίδιος δημοσιογράφος με πριν
2. η Τοπική Γραμματεία του Π.Α.ΜΕ. Πάτρας
3. ο συνδικαλιστικός φορέας των εργαζομένων
4. δεν ξέρω / δεν απαντώ / δεν έχω αποφασίσει ακόμα / δεν είμαι από εδώ… κ.ο.κ.

 “ …. Σύμφωνα με τον κ. Δ. Καραγεωργόπουλο, η απόφαση του κ. Πηλαδάκη να μειώσει την εργασία σε τετραήμερη για 141 εργαζομένους στο Καζίνο Ρίου και για 75 στο Καζίνο Ξάνθης είναι παράνομη και καταχρηστική, διότι δεν τήρησε τη διαδικασία που ορίζει η νομοθεσία, δηλαδή έπρεπε να έχει προηγηθεί διαβούλευση με τους εργαζομένους και κατάθεση σχετικού πρακτικού στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. ”

«Το Βήμα», 24/10/2009

Δηλαδή για να καταλάβω, εάν τηρούσε την νομοθεσία θα ήταν όλα εντάξει; Ποιές κυβερνησεις ήταν αυτές που άνοιξαν την πόρτα σε τέτοιου είδους "πρακτικές". Ποιά κυβέρνηση είναι αυτή που νομοθέτησε για μερική απασχόληση, για διευθέτηση του χρόνου εργασίας, για τοπικά σύμφωνα απασχόλησης; Μήπως ήταν … ο Περισσός ;
Όχι τίποτα άλλο, αλλά να ρε παιδί μου μιας και ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Καζίνο Ρίου, το δηλώνει ευθαρσώς: “Δεν είμαι αντικουμμουνιστής αλλά φανατικός αντίπαλος των διασπαστικών πρακτικών του Π.Α.ΜΕ και του σημερινού Κ.Κ.Ε. ”, ρωτάω για να μάθω. Με την ΠΑΣΚΕ και την ΓΣΕΕ πρέπει να συνταχθώ για να προστατεύσω τα εργασιακά μου δικαιώματα;



...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΓΝΩΜΗ". ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

«( ο Στάλιν ) Ανάγκασε και εμάς
που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές
να πολεμήσουμε ενάντια των ιμπεριαλιστών»
( Από Ομιλία του Γουίνστον Τσόρτσιλ )

Έβλεπα αυτές τις μέρες ένα ντοκιμαντέρ του BBC στην ΕΡΤ, με θέμα το Στάλιν και το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, σε συνέχειες. Η εντύπωση που σχημάτιζε κανείς απ΄ αυτό είναι ότι στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, ο εχθρός ήταν η ΕΣΣΔ κι ο Στάλιν. Και πράγματι, ήταν. Είναι η πρώτη φορά που οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού δέχονται δημόσια μ΄ αυτό τον τρόπο, ότι τότε ο εχθρός τους ήταν η ΕΣΣΔ κι ο Σοσιαλισμός. Κι ότι όλος ο αρχικός σχεδιασμός τους ήταν πως θα βάλουν τη Γερμανία και την Ιαπωνία να «πνίξουν» το Σοσιαλισμό στη Σοβιετική Ένωση και συγχρόνως να εξασθενήσουν οι ίδιοι για να είναι εύκολοι αντίπαλοι στη συνέχεια.

Είναι λοιπόν ένα «ντοκιμαντέρ» τόσο έγκυρο, που ισχυριζόταν ότι «ο Στάλιν ήταν πανικόβλητος απ΄ την εισβολή των Γερμανών» κι ήταν λέει «έτοιμος να εγκαταλείψει τη Μόσχα», αλλά την ίδια στιγμή «πίεζε δήθεν τους Άγγλους να μοιράσουν τον κόσμο, την ώρα που οι Γερμανοί ήταν έξω απ΄ τη Μόσχα». Που ισχυριζόταν π.χ. ότι «ο Στάλιν, μετά την εισβολή των Γερμανών και την υποχώρηση του κόκκινου στρατού, φοβόταν ότι θα τον απομάκρυναν από την εξουσία και θα τον συνελλάμβαναν ( η ηγεσία του ΚΚΣΕ )» κι απ΄ την άλλη ότι «ήταν ο μόνος που ήθελε να υπερασπιστούν τη Μόσχα και υποχρέωσε όλο το κόμμα, το σοβιετικό κράτος και τον κόκκινο στρατό να το κάνει με το ζόρι».

Εγώ ιστορικός δεν είμαι. Όμως έχω να σας προτείνω μια Αμερικανοσοβιετική παραγωγή (άρα ελεγμένη για την εγκυρότητά της κι απ΄ τις δύο «πλευρές» ) για το ρόλο της ΕΣΣΔ στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Λέγεται «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» και εκφωνητής στα επεισόδιά του ήταν ο Μπάρτ Λάγκαστερ. (Μπορείτε να το βρείτε στη Σύγχρονη εποχή ή να ρωτήσετε στα γραφεία του ΚΚΕ).

Αλλά έχω να θέσω και κάποια ερωτήματα προς όποιον μελετά την ιστορία (κι όχι την σύγχρονη προπαγάνδα) αυτής της περιόδου. Αρκεί να μη την «μελετά» φορώντας αντικομουνιστικά και αντισοβιετικά γυαλιά. Κάτι σαν πρόταση αυτομόρφωσης για όποιον θέλει.

1. Η Γερμανία ήταν ηττημένη απ΄ τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Είχε συνθηκολογήσει κι είχε υποχρεωθεί σε βαρείς όρους, μεταξύ των οποίων ήταν να έχει περιορισμένο στρατό, ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία να υπάρχει μια αποστρατικοποιημένη ζώνη, κλπ ( Συνθήκη των Βερσαλλιών ). Πως μπόρεσε να ξαναστήσει τόσο μεγάλο στρατό ; Ποιο ρόλο έπαιξαν οι δυνάμεις που ήταν υπεύθυνες για την τήρηση αυτής της συμφωνίας ( Γαλλία – Αγγλία ) ;

2. Μέσα από ποια διαδικασία μπόρεσε ο Χίτλερ να ανορθώσει τη Γερμανία οικονομικά και στρατιωτικά ; Τι ρόλο έπαιξαν τα σχέδια Ντοζ (1924) και Γιανκ (1929), τα οποία εμπνεύστηκαν κι έθεσαν σε εφαρμογή οι κύριοι εκπρόσωποι του αμερικανικού και του αγγλογαλλικού κεφαλαίου ;

3. Είναι τυχαίο που την εφαρμογή αυτών των σχεδίων την ανέλαβαν τα μεγαλύτερα αμερικανικά μονοπώλια, («Standard Oil, General Electric, General Motors, International Telegraph and Telephone Company, Ford, Anaconda κλπ.) με στόχο και αποτέλεσμα να διεισδύσουν στη καθαρά πολεμική γερμανική βιομηχανία με τη μέθοδο των απευθείας επενδύσεων ;

4. Πως μπόρεσε λοιπόν η Γερμανία στα χρόνια 1933-39 να αυξήσει τα πολεμικά έξοδα της περισσότερο από 12 φορές, ενώ η Γερμανική πολεμική παραγωγή αυξήθηκε 22 φορές, χωρίς … να το πάρουν είδηση οι δυνάμεις που ήταν υπεύθυνες για την τήρηση της συνθήκης των Βερσαλλιών ;

5. Τι έκαναν οι «σύμμαχοι» ( Άγγλοι και Γάλλοι ) όταν η Γερμανία (1935) παραβίασε άρθρα της Συνθήκης Ειρήνης των Βερσαλλιών και κήρυξε στη χώρα γενική επιστράτευση ;

6. Αλλά κι όταν (1936) τα Γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν την αποστρατικοποιημένη ζώνη της Ρηνανίας ;

7. Τι έκαναν οι «σύμμαχοι» ( Άγγλοι - Γάλλοι ) όταν οι Γερμανοί προσάρτησαν την Αυστρία ;

8. Τι ρόλο έπαιζε και τι στόχο είχε (1936) το «αντικομουνιστικό σύμφωνο» (ενάντια στη Γ' Διεθνή), που υπέγραψαν η Γερμανία, η Ιαπωνία κι η Ιταλία, που οδήγησε στους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους με την εισβολή της Ιαπωνίας στην Κίνα (άρχισε το 1931), την εισβολή της Ιταλίας στην Αιθιοπία (1935-1936) και τη Γερμανοϊταλική επέμβαση στην Ισπανία (1936-1939). Και τι έκαναν οι δυτικές δυνάμεις όταν ξέσπασαν αυτές οι φασιστικές επιθέσεις ;

9. Τι ήταν η συμφωνία του Μονάχου (1938) όπου έγινε συνάντηση Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας και συμφωνήθηκε η Τσεχοσλοβακία να δοθεί στον Χίτλερ, με πρόσχημα το θέμα της Σουδητίας, χωρίς ουσιαστικά να γίνει συζήτηση και χωρίς να παρευρίσκεται η κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας ;

10. Τι έκαναν οι «σύμμαχοι» όταν ο Χίτλερ κατέλαβε την περιοχή Μέμελ της Λετονίας και επέβαλε στη Ρουμανία υποδουλωτικό «οικονομικό» σύμφωνο ή και όταν η Ιταλία (1939) κατέλαβε την Αλβανία ;

11. Τι έκαναν όταν ο Χίτλερ δημιούργησε (1938) την διπλωματική κρίση του Ντάντσιχ στην Πολωνία ;

12. Τι έκαναν όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στη Δανία και τη Νορβηγία ;

13. Πάρτε μετά απ΄ όλα αυτά το χάρτη της Ευρώπης, δέστε την πορεία της Γερμανίας προς την Ανατολή και σκεφτείτε γιατί αυτοί έκαναν … το κορόιδο ; Γιατί οι ΗΠΑ μέχρι τότε κρατούσαν στάση ουδετερότητας ; Και ποιος ήταν ο στόχος όλων τους ;

14. Αναρωτηθείτε στη συνέχεια : γιατί οι Αγγλογάλλοι αρνήθηκαν να υπογράψουν τότε το σύμφωνο που τους πρότεινε η ΕΣΣΔ που μιλούσε για κοινό μέτωπο κατά των ναζιστών ; Γιατί αντίθετα πρότειναν στη Σοβιετική Ένωση να αναλάβει μονομερείς υποχρεώσεις να βοηθήσει οποιονδήποτε Ευρωπαίο γείτονά της σε περίπτωση επίθεσης εναντίον του ; Μήπως για να παρασύρουν την ΕΣΣΔ σε πόλεμο εναντίον της Γερμανίας και να την αφήσουν μόνη της ;

15. Όταν θα απαντήσετε σ΄ αυτά τα ερωτήματα, ξανασκεφτείτε το σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ και γιατί έγινε. Ξανασκεφτείτε ότι στο χρόνο που κέρδισε έτσι η ΕΣΣΔ, μπόρεσε να μεταφέρει όλη της τη βιομηχανία στα Ανατολικά για να συνεχίσει την παραγωγή και να βγάλει από κει τα άρματα, τα αεροπλάνα και τις περιβόητες «Κατιούσες» που τη βοήθησαν στη συνέχεια να συντρίψει τη Γερμανία και να κερδίσει ΜΟΝΗ της τον πόλεμο στην Ευρώπη.

16. Κι αν θέλετε να σκεφτείτε π.χ. την υπόθεση «Κατίν» ή οποιαδήποτε άλλη τέτοια «υπόθεση», ψάξτε να βρείτε ένα οποιοδήποτε στοιχείο (εκτός απ΄ την προπαγάνδα των ΕΣ-ΕΣ που πάντα είχε έφεση στην προβοκάτσια) και δε θα βρείτε. Γιατί και οι σφαίρες που βρέθηκαν στα πτώματα στο Κατίν, ήταν Γερμανικές και τα κορμιά των νεκρών ήταν δεμένα πισθάγκωνα με σχοινί που κατασκευαζόταν στη Γερμανία.

17. Και σκεφτείτε : Αν η υπόθεση Κατίν είναι αληθινή, πως την ίδια χρονιά (1941) που συνέβη αυτό το υποτιθέμενο γεγονός στο Κατίν κι ο περίφημος «διαμελισμός της Πολωνίας» ( αλλά λίγους μήνες αργότερα ) η Πολωνία κι εξόριστη κυβέρνησή της, δια του Στρατηγού Σικόρσκι, επισκέφτηκε τη Μόσχα και το Στάλιν κι έγινε σύμμαχος της ΕΣΣΔ στον αγώνα κατά των ναζιστών ;

18. Αλλά ιδιαίτερα ενδεικτικό (και μάλλον με γνωστή απάντηση) είναι και το τελευταίο ερώτημα : Το 1942 ο υπουργός εξωτερικών της ΕΣΣΔ πήγε στην Ουάσιγκτον, είχε συνομιλίες με την ηγεσία των ΗΠΑ (που είχαν πια μπει στον πόλεμο μετά το Περλ Χάρμπορ) και ζήτησε τη δημιουργία δευτέρου μετώπου στην Ευρώπη μέσα στο 1942. (Μέχρι τότε υπήρχε μόνο ένα μέτωπο. Αυτό του Χίτλερ εναντίον της ΕΣΣΔ). Γιατί οι ΗΠΑ, αφού υπέγραψαν κοινό ανακοινωθέν που μιλούσε για δεύτερο μέτωπο μέσα στο 1942, στη συνέχεια αρνήθηκαν να το πράξουν ;

19. Και πότε «άνοιξαν» αυτό το μέτωπο ; Μήπως άνοιξε ( 1944 Νορμανδία ) αφού πρώτα είχε προηγηθεί η μεγαλειώδης νίκη στο Στάλινγκραντ κι οι αλλεπάλληλες νίκες τους στο Λένινγκραντ, στο Κίεβο, στη Μόσχα και αλλού ; Μήπως άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στη Νορμανδία αφού πρώτα οι Σοβιετικοί στρατιώτες είχαν καταφέρει να γυρίσουν τον πόλεμο ανάποδα και να προχωρούν ραγδαία προς το Βερολίνο ; Μήπως όταν κατάλαβαν ότι είτε πάνε στην Ευρώπη είτε δεν πάνε, για τον κόκκινο στρατό και τη έκβαση του πολέμου είναι το ίδιο ;

Σας το ξαναλέω : Εγώ ιστορικός δεν είμαι. Αλλά αυτά τα ερωτήματα δεν είναι «αναπάντητα». Είναι απαντημένα και ξεκάθαρα μάλιστα. Ψάξτε τα γεγονότα. Όπου νομίζετε. Για παράδειγμα βρέστε μόνο τις ημερομηνίες απ΄ αυτά τα γεγονότα και βάλτε τα στη σειρά.
Το μόνο που θέλω να σας αναφέρω σαν «κλείσιμο», είναι μια «γνώμη» του Τσόρτσιλ για το Στάλιν, που σας προτείνω να το κρατήσετε να το έχετε :

«Μεγάλη ευτυχία για τη Ρωσία (σ.σ. ΕΣΣΔ) ήταν, ότι στα χρόνια των σκληρών δοκιμασιών, την καθοδήγησε, ο μεγαλοφυής και ακλόνητος στρατηλάτης Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν. Ο Στάλιν ήταν άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας, πολυμορφωμένος, στα έργα του αντηχούσε πάντα η εκτελεστική δύναμη. Η δύναμη αυτή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αναδείχτηκε σε ανεπανάληπτο ηγέτη μεταξύ των καθοδηγητών εκείνων των καιρών. Κατείχε βαθιά συνετή σοφία, ήταν ανυπέρβλητα μάστορας και κατάφερνε να βρίσκει στις δύσκολες στιγμές διέξοδο, από την πιο αδιέξοδη κατάσταση. Στις πιο τραγικές στιγμές και σε στιγμές θριάμβου ήταν όμοια συγκρατημένος και ποτέ δεν παρασυρόταν από τις συγκινήσεις. Ήταν άνθρωπος που συνέτριβε τον εχθρό του, με τα χέρια των εχθρών του. Μάλιστα, ανάγκασε και εμάς που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές να πολεμήσουμε ενάντια των ιμπεριαλιστών. Παρέλαβε μια Ρωσία με ξύλινο αλέτρι και την άφησε εξοπλισμένη με ατομικά όπλα. Ό,τι και να λέμε γι αυτόν τέτοιους άνδρες η ιστορία και οι λαοί δεν πρέπει να τους λησμονούν» ( Από Ομιλία του Τσόρτσιλ, μεγάλου πολέμιου του κομμουνισμού, μιλώντας στη Βουλή των Λόρδων, με την ευκαιρία των 80 χρόνων από τη γέννηση του Στάλιν)

Μήπως η φράση «ανάγκασε και εμάς που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές να πολεμήσουμε ενάντια των ιμπεριαλιστών» είναι «όλα τα λεφτά» κι όλη η ουσία της εξέλιξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ;

Μάνος Δούκας

Υ.Γ. Το να με αποκαλέσει κάποιος «Σταλινικό» ή οτιδήποτε άλλο, προφανώς δεν αποτελεί απάντηση στα ερωτήματα που προηγήθηκαν. Και συνέχεια δίνουμε αν κάποιος θέλει.

ΕΜΨΥΧΩΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

Σίγουρα θα έχετε δει έστω και κατά λάθος μια πολιτισμική «αμερικανιά», που συνοδεύει εδώ και χρόνια το μπάσκετ, ωραίο και αμερικανογεννημένο ομαδικό άθλημα. Είναι οι Cheerleaders, οι εμψυχώτριες ομάδας και κοινού κοπέλες, με επιμελημένη προκλητική εμφάνιση, φανταχτερές στολές, χορευτικές κι ενίοτε ακροβατικές ικανότητες. Στην αρχή ήταν ερασιτέχνες. Σήμερα πια, ομάδες επαγγελματικές με υψηλές αμοιβές και υπεραξία «διασημότητας» τεράστια.

Οι ...εμψυχώτριες επιλέγονται με αυστηρά κριτήρια από τον αρμόδιο πυρήνα των γιγάντιων εταιρικών θηρίων, που επενδύουν, κινούν και εκτοξεύουν ασύλληπτα κεφάλαια της αθλητικής (;) μπίζνες. Ομοιόμορφα ωραίες και νέες υποχρεωτικώς, προπονούνται σκληρά για να συνεγείρουν ελεγχόμενα τα ταπεινότερα και υψηλότερα των ενστίκτων της μάζας των θεατών. Είναι η αφρόκρεμα της ηδονιστικής έως αφέλειας διαδικασίας μετατροπής των θεατών από όχλο σε κοινό κι από κοινό σε πελάτη - καταναλωτή ενός θεάματος ολιγόλεπτου, που αιχμαλωτίζει την προσοχή, όπως ακριβώς στο τσίρκο, όσην ώρα διαρκεί η απουσία των θηρίων - παικτών από την αρένα - παρκέ. Δεν είναι πρωτότυπος θεσμός (!sic). Πρόκειται για μετεξέλιξη θλιβερών υπάρξεων στις ρωμαϊκές αρένες και των γελωτοποιών στα τσίρκα.

Οι εμψυχώτριες επαγγελματοποιήθηκαν ταχύτατα. Σήμερα αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της ομάδας - μάρκας. Βοηθούσης και της τηλεόρασης μπήκαν σε σπίτια και σχολεία, στα μυαλά των φιλάθλων - καταναλωτών όπου Γης. Έτσι σήμερα θα τις βρείτε ακόμη και στα σχολεία της χώρας μας να κουνάνε πισινούς και μπουτάκια όταν δεν παίζουν τα αγοράκια, ντυμένες και εξοπλισμένες με τις απαραίτητες γνώσεις, εξόδοις γονέων, συνήθως ματαιόδοξης μαμάς που κάπως έτσι αντιλαμβάνεται την ...«ισότητα» των φύλων.

Απαραίτητη σύντροφοι, δυστυχώς, η ανάλυση του είδους «εμψυχώτριες», για να καταδειχτεί η ανατρεπτική ισοτιμία τους στο θέατρο της τρομοκρατίας. Εμψυχωτές, και μάλιστα της καταστολής, είναι κι αυτές οι προβοκατόρικες οργανώσεις, οι τρομοκρατικές νέας κοπής, που εισέβαλαν με «καλάσνικοφ» και χειροβομβίδες κι άλλα ηχηρά και πολύκροτα πλουμίδια στην ασφυκτιώσα κοινωνία. Δεν ξεφύτρωσαν απ' την κοιλιά της ιθαγένειας ή της εντοπιότητας έστω. Ρίχτηκαν καλά προγραμματισμένα στην αρένα της επιβολής της αστικής ισχύος. Έχουν μελετηθεί κατάλληλα από τους ωφελούμενους και εισπράττοντες την αξία και το καπέλο της τιμής του προϊόντος τρόμος. Εφοδιάζονται με τη στολή του «τρομοκράτη». Εξασφαλίζουν τον εξοπλισμό, την εικόνα και τη διαφημιστική προβολή που απαιτούνται, ώστε να θεωρούνται όχι απλώς αξεσουάρ, αλλά σήμα κατατεθέν.

Εμψυχωτές του κατασταλτικού μηχανισμού είναι. Cheerleaders του κοινού - κοινωνία, που μαθαίνει συνεχώς και θεαματικότερα εκπαιδευόμενη, να χειροκροτεί τα «θηρία» του ταξικού παιγνίου - μάχης που έχουν άλλωστε και το χοντρό βάρος του αγώνα για «νόμο και τάξη» στις πλάτες τους...

Παίρνουν το ρόλο του εύκολου και σ' αυτήν την περίπτωση αιματηρού κι αποτρόπαιου φονιά, διασκεδάζοντας την κριτική ικανότητα των πολιτών μέχρις εξοντώσεως και των πολιτών και της πολιτικής. Περιβάλλονται τον τύπο της απολουμπενοποιημένης μαφίας με ιδεολογικά κουρελόχαρτα, ηδονίζοντας τους επαγγελματίες χειροκροτητές με ταπεινά κίνητρα και αβαθείς σχοινοτενείς αναλύσεις. Cheerleaders των ορδών είναι. Ενθεν κακείθεν της αβύσσου της καταστολής. Με τη φιλοδοξία (;) να παραλύσουν από ευεργετικό για το κεφάλαιο φόβο οι κρίσιμες εκείνες μάζες της εργατικής τάξης που μπορούν και θέλουν να αντισταθούν. Μόνο «παιδιά» δεν είναι...

Της Λιάνας Κανέλλη

.....