Η αντάρτικη ομάδα, του ΔΣ Μανταμάδου, βγήκε στα βουνά της Μυτιλήνης, το δεύτερο δεκαήμερο του Απρίλη 1947.
Είχε ως αποτέλεσμα να συμπληρώσει το κενό που παρουσίασε το δυτικό τμήμα του Δ.Σ. Μυτιλήνης μετά την περιβόητη μάχη του "Αετού" της Ερεσού, και βοήθησε να συνδεθούνε όλοι οι κομμένοι αντάρτες από αυτή, στο κύριο τμήμα.
Το τμήμα το διεύθυναν ο Σταύρος Ζερβός από τον Μανταμάδο που ήταν επικεφαλής του τμήματος και με συνυπεύθυνο τον Γιώργο Μήνα. Μαζί με τους δύο πεπειραμένους, παλιούς αντάρτες, τον Κώστα Αχλιόπιτα οπλοπυροβολητή και τον Παναγιώτη Χαραβάνη.
Η αντάρτικη ομάδα του Μανταμάδου κατάφερε όχι μονάχα να εμφανισθεί ως ένοπλο τμήμα, αλλά αμέσως να μπει σε δράση με τη γνωστή ενέδρα, στο "στσιδ" (σκίδι) του αυτοκινητόδρομου, Μανταμάδου - Μυτιλήνης και να αφοπλίσει ολόκληρη διμοιρία στρατού οι οποία είχε επικεφαλής τον τότε ανθυπολοχαγό πεζικού Βουδούρη...
Επικεφαλής της ενέδρας αυτής, ήταν ο συν. Παναγιώτης Χαραβάνης που έπαιξε το ρόλο του καπετάν-Βοριά.
Ο ίδιος εξιστορεί στον Νίκο Θεοχάρη:" Ήτανε συναγωνιστή Νίκο, πολύ κατάλληλο το μέρος για ενέδρα. Όταν φτάσαμε, ταχτοποιήσαμε τις ενέδρες μας, μπρος και πίσω του δρόμου, το παρατηρητήριό μας και το πολυβολείο να καλύπτει τον έλεγχο, που θα τον έκανα εγώ.
Εκεί παρουσιάστηκα σαν καπετάν Βοριάς. Το παρατηρητήριο, μας ειδοποιεί πως φάνηκε να έρχεται αυτοκίνητο φορτηγό, με στρατό μέσα. Τους απαντάμε αμέσως, να το αφήσουνε να περάσει μέσα στην ενέδρα και να μην πυροβολήσει κανένας. Έτσι και έγινε.
Με απόλυτη ησυχία έφτασε στον έλεγχο όπου τους φωνάξαμε να σταματήσουν. Πυροβόλησα μία φορά στον αέρα λέγοντας: παραδοθείτε και δεν έχετε να πάθετε τίποτα, σας μιλάει υπεύθυνα ο καπετάν Βοριάς. Αυτοί όμως, αγνόησαν την προειδοποίησή μας, σταμάτησαν αμέσως και επιχείρησαν να μας βάλουνε. Ο συν. Κ. Αχλίοπιτας, ο οπλοπολυβολητής, τους ρίχνει μία ολόκληρη ριπή, έπεσαν μπρούμητα μέσα στην κάσα, 3-4 τραυματίστηκαν και τότε ο επικεφαλής τους ανθυπολοχαγός Βουδούρης φώναξε παραδινόμαστε.
Τους διατάξαμε να αφήσουν τον οπλισμό τους και ένας ένας να κατέβουνε από το φορτηγό με τα χέρια ψηλά. Στο αυτοκίνητο έμειναν μόνο οι τραυματίες τους οποίους βοηθήσαμε να κατέβουν.
Η πρώτη μας δουλειά ήταν να πάρουμε τον οπλισμό: 2 οπλοπολυβόλα μπρέν, μερικά αυτόματα τόμσον, 2 κάσες χειρομβοβίδες μιλς και μπόλικα πυρομαχικά. Από τρόφιμα άλλο πράγμα!! Κάτι άσπρες φραντζόλες, δεν χόρταινες να τις βλέπεις! Αυγά, τυριά πολλών ειδών, κονσέρβες, βούτυρα κλπ.
Ένα άλλο πρόβλημα που λύσαμε ήταν του υγειονομικού υλικού αφού πήραμε ολόκληρο νοσοκομειακό σάκο με φάρμακα και επιδέσμους. Με αυτά περιποιηθήκαμε τα τραύματα των χτυπημένων.
Τα λάφυρα κουβαλήθηκαν στην ακροθαλασσιά και με πλεούμενο τα μεταφέραμε σε άλλη περιοχή."
..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου