Τρίτη 30 Απριλίου 2013

ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΣ: ΠΕΜΠΤΗ 9 ΜΑΗ - ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΠΕΜΠΤΗ 9 ΜΑΗ 2013, 11 π.μ.
 
Στο Μνημείο Λαϊκών Αγωνιστών Μανταμάδου
 
Τιμούμε την ΑΝΤΙΦΑΣΤΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ των ΛΑΩΝ
τους Αγωνιστές και Αγωνίστριες που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για τη Λευτεριά του Λαού την Κοινωνική Δικαιοσύνη τη Λαϊκή Εξουσία και το Σοσιαλισμό.
 
 
Ομιλητής: Γιάννης Ζαφειρίου μέλος της Τομεακής Επιτροπής Υπαίθρου Λέσβου του ΚΚΕ
 

«Αγωνιστική συνεργασία ΔΕΗ»: Ελπιδοφόρο μήνυμα - Αύξηση σε ψήφους και ποσοστά των δυνάμεων του ΠΑΜΕ

Αύξηση σε ψήφους και ποσοστά των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στις εκλογές που έγιναν για την ανάδειξη των εκπροσώπων στα Διοικητικά Συμβούλια των ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ

Οι εκλογές για τις «κοινωνικοποιήσεις» πραγματοποιήθηκαν σε μια περίοδο που προχωράνε τα σχέδια για ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ Α.Ε, το κλείσιμο ορυχείων και σταθμών, η περεταίρω συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων.

Ταυτόχρονα το δουλεμπόριο επεκτείνεται με τους εργολαβικούς εργαζόμενους να παίρνουν μισθούς πείνας και σε πολλές περιπτώσεις να παραμένουν απλήρωτοι για μήνες. Η τελευταία τροπολογία για τις μετεγκαταστάσεις αποδεικνύει ότι η επίθεση είναι ενιαία ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής.

Οι εξελίξεις το επόμενο διάστημα θα φέρουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής μπροστά στον εφιάλτη της ανεργίας, των μισθών πείνας, ενώ οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ θα οδηγήσουν μεγάλο μέρος του λαού να μην μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες του.
 
Στα πλαίσια αυτά αποτελεί ελπιδοφόρο μήνυμα η αύξηση σε ψήφους και ποσοστά των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στις εκλογές που έγιναν για την ανάδειξη των εκπροσώπων στα Διοικητικά Συμβούλια των ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ. Τα ψηφοδέλτια της «Αγωνιστικής Συνεργασίας», που στήριξε το ΠΑΜΕ, αύξησαν κατά 600 τις ψήφους τους και από 1.369 εργαζόμενοι το 2010, τώρα στήριξαν τα ψηφοδέλτια 1.960 εργαζόμενοι ενώ οι ψηφίσαντες μειώθηκαν κατά 1600 άτομα. Το ποσοστό της παράταξης ανέβηκε στο 17,5% (από 10,8%). Στην περιοχή μας κατέγραψε και 3 πρωτιές !!! στο Ορυχείο Κύριου Πεδίου ,στο ΚΥΤ Καρδιάς και στη Διανομή Κοζάνης – Πτολεμαΐδας.
 
Πρόκειται για αποτέλεσμα που προέκυψε από τη συστηματική δουλειά που κάνουν οι ταξικές δυνάμεις, τη μόνιμη και σταθερή επαφή με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα, την επιβεβαίωση των θέσεων των ταξικών δυνάμεων.
 
Βασικό ζήτημα στην ικανότητα των εργαζομένων της περιοχής να αντιπαλέψουν την κόλαση που έχουν μπροστά τους είναι η ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση συμπορευόμενοι με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, κάνοντας στην άκρη του συμβιβασμένους κυβερνητικούς – εργοδοτικούς συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Έγινε ένα βήμα σε αυτή τη κατεύθυνση. Οι δυνάμεις αυτές δέχτηκαν ένα πλήγμα όμως διατηρούν ακόμα σημαντικές δυνάμεις. Παράλληλα οι δυνάμεις που προετοιμάζουν το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό (το ΕΜΕΙΣ και το κοινό ψηφοδέλτιο συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΕΠΑΜ ) δεν κατάφεραν να εμπνεύσουν τους εργαζόμενους, αποδεικνύοντας το ρόλο τους ως αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση τους.
 
Οι εργαζόμενοι του ομίλου ΔΕΗ παρά τις πιέσεις του εργοδοτικού μηχανισμού (στελέχη του ήταν υποψήφιοι και άσκησαν πολύμορφες πιέσεις) δείχνουν αυξημένη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ για την αταλάντευτη και αγωνιστική τους στάση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής.
 
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη ΔΕΗ με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, μαζί με τους εργαζόμενους του ομίλου της ΔΕΗ ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης (μόνιμοι, οκταμηνίτες, εργολαβικοί), θα οργανώσουν την πάλη για να μην περάσει το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής. Πρώτη μάχη είναι η επιτυχία της απεργίας την 1η Μάη και οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Π.Α.ΜΕ. Εκπαιδευτικών Λέσβου: ΕΚΛΟΓΕΣ για την ανάδειξη ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ στο 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ της ΟΛΜΕ

 
ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΟ 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ - Ιούνης 2013

 
Για να απαλλαγούμε και να προφυλαχθούμε από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό στη σημερινή του εκδοχή και στην αυριανή που προετοιμάζεται
 
Ψηφίζουμε παντού το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το Π.Α.ΜΕ.
 
 
ΕΣΑΚ-Π.Α.ΜΕ Εκπαιδευτικών Λέσβου

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΛΗΜΝΟΥ: Για την Οργανικότητα

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΛΗΜΝΟΥ «ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΟΣΧΙΔΗΣ»
 
                                                                     
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, αγαπητοί γονείς,
 
Το Υπουργείο Παιδείας, με σχετικό έγγραφο (44506 /Δ4/02-04-2013) που απέστειλε στους Περιφερειακούς Διευθυντές Π.Ε. & Δ.Ε. Εκπαίδευσης αναφέρει πως «μεγάλος αριθμός σχολικών μονάδων διατηρεί αυξημένη οργανικότητα, η οποία είναι δυσανάλογη με το μαθητικό δυναμικό». Μάλιστα, αποστέλλονται και πίνακες στα σχολεία με στήλη η οποία αναφέρει τι οργανικότητα θα έπρεπε να έχει κάθε σχολική μονάδα βάσει του μαθητικού της δυναμικού, αγνοώντας προκλητικά τις ιδιαίτερες συνθήκες ζωής της κάθε περιοχής και ειδικά του ακριτικού νησιού μας.
 
Να θυμίσουμε ότι πριν από δυο μήνες δόθηκε εντολή στους διευθυντές των δημοτικών και τις προϊσταμένες νηπιαγωγείων σε όλη την Ελλάδα, να συμπληρώσουν πόσοι μαθητές χωράνε σε κάθε αίθουσα στο survey! Μάλιστα σύστημα έδινε 2 τ.μ. για κάθε νήπιο-προνήπιο και 1,5 τ.μ. για κάθε μαθητή δημοτικού!
 
Είναι φανερό που στοχεύουν:
Σαρωτικές συμπτύξεις/ συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων άμεσα και χάσιμο οργανικών θέσεων!
Μόνο για τα Δημοτικά Σχολεία της Λήμνου, υπολογίζουμε ότι θα χαθούν 33 οργανικές θέσεις δασκάλων μόνο από τα πρωινά τμήματα, χωρίς να υπολογίσουμε πόσες θέσεις θα χαθούν από τα Ολοήμερα Τμήματα και από τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων!
 
Η εξέλιξη αυτή θα φέρει:
  • Επιπλέον υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με αρνητικές συνέπειες στη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.
  • Νέους κινδύνους ασθενειών σε μια περίοδο που η πρόσβαση στις δομές της υγείας δυσκολεύει.
  • Γενικά η διαβίωση των μαθητών θα χειροτερέψει. Επιπλέον θα δυσκολέψει η μετακίνηση των μαθητών, αφού θα είναι υποχρεωμένοι να διανύουν χιλιόμετρα ως το σχολείο, αφού και άλλα σχολεία θα κλείσουν!
  • Η τρικομματική συγκυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας, επιβεβαιώνουν και από την πλευρά αυτή την πρόθεσή τους να μηδενίσουν τους μόνιμους διορισμούς και να ελαχιστοποιήσουν την πρόσληψη αναπληρωτών. Τα χιλιάδες κενά θα τα καλύψουν με αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, δηλαδή θα αυξήσουν την απλήρωτη εργασία.
Αυτό είναι το νέο σχολείο της αγοράς, της ημιμάθειας και των επιχειρήσεων.
Φτάνει πια! Η μόρφωση είναι δικαίωμα όχι εμπόρευμα.
Εδώ και τώρα να αποσύρει το Υπουργείο Παιδείας το αίτημα της συμπλήρωσης της στήλης αυτής.
 
Διεκδικούμε:
Καμία νέα σύμπτυξη-συγχώνευση σχολείων και τμημάτων στο νησί μας.
Μαζικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των κενών.
15 νήπια-προνήπια ανά νηπιαγωγό και δάσκαλο Α και Β τάξης. 20 μαθητές ανά δάσκαλο στις υπόλοιπες τάξεις του Δημοτικού.
Αναβάθμιση και όχι υποβάθμιση της οργανικότητας των νηπιαγωγείων και σχολείων.
Έκτακτη χρηματοδότηση για την κάλυψη των οξυμένων άμεσων αναγκών των σχολείων.
Κτηριακή και υλικοτεχνική υποδομή αλλά και εποπτικά μέσα για την κάλυψη όλων των αναγκών της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Ενιαία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, με βάση τις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, για όλα τα παιδιά.
 
 

ΣΥΡΙΖΑ: Η κρυφή γοητεία του οπορτουνισμού ή αλλιώς «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ»

Του Νικολαου Μόττα *

image
«Μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για λίγο, μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πάντα», 'Αβρααμ Λίνκολν.
 
Η ανάδειξη του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η εκτίναξη των εκλογικών του ποσοστών κατά τις εκλογές του 2012 υπήρξε αποτέλεσμα δύο αλληλένδετων μεταξύ τους παραγόντων: Της λαϊκής αγανάκτισης και απογοήτευσης από τη μια και, απ' την άλλη, των αυταπατών που συνειδητά έσπειρε και σπέρνει. Λειτουργώντας ουσιαστικά ως προστατευτική ασπίδα ενός τραυματισμένου συστήματος – αυτό του αστικού καπιταλιστικού κατεστημένου της χώρας – ο ΣΥΡΙΖΑ απορρόφησε κάθε δυνατότητα λαϊκής αντεπίθεσης. Ακινητοποίησε το μαζικό εργατικό λαϊκό κίνημα, σαγηνεύοντας με κενές περιεχομένου αριστερίστικες ρητορείες το μικροαστικό ένστικτο των δοκιμαζόμενων απ' την καπιταλιστική κρίση μαζών.
 
Ο Αλέξης Τσίπρας – ο «φέρελπις πολιτικός» της Ευρώπης, αυτόν που «τρέμει το κατεστημένο της ΕΕ», ο επίδοξος «φονιάς του Ευρώ» - έχτισε και χτίζει μεθοδικά το προφίλ του «ριζοσπάστη», του «σύγχρονου επαναστάτη» που αποτελεί την δήθεν εναλλακτική λύση στην σημερινή τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Η ριζοσπαστικότητα, παρ' όλα αυτά, του κυρίου Τσίπρα και του κόμματος του σταματούν εκεί όπου αρχίζουν οι αντιφάσεις και η προφανής επιχείρηση του να σπείρει αυταπάτες στο λαό. Αυταπάτες που σχετίζονται με τον εξωραϊσμό του Καπιταλισμού, με τη φιλολαϊκή έξοδο απ' την κρίση χωρίς ρήξη με το κεφάλαιο και τα μονοπώλια, με την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, με το νέο μείγμα πολιτικής που υπόσχεται.
 
Από το σκίσιμο του μνημονίου στην... επαναδιαπραγμάτευση
 
Μια προφανέστατη – ακόμη και για τους πλέον καλόπιστους στην οπορτουνίστικη φλυαρία του ΣΥΡΙΖΑ – αντίφαση της στάσης του κ.Τσίπρα είναι η θέση του κόμματος του αναφορικά με το περίφημο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Μια θεμελιώδης απάτη είναι ο διαχωρισμός «μνημονίου» και «δανειακής σύμβασης», λες και πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Μιλώντας στον ΣΚΑΪ, στις 20 Μάη 2012, ο κ.Τσίπρας δήλωνε επι λέξει: «ένα θέμα είναι η δανειακή σύμβαση και ένα άλλο θέμα είναι το μνημόνιο» [1], υποσχόμενος την αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου («Κι έρχεται μια νέα κυβέρνηση που λέει ότι παγώνω την εφαρμογή του με νόμο και πάει στην Ευρώπη και τους λέει: τώρα ήρθε η ώρα της πολιτικής διαπραγμάτευσης»). Μόλις δύο μέρες πριν, στις 18 Μάη, ο ίδιος κ.Τσίπρας σε συνέντευξη του στη βρετανική εφημερίδα Guardian έλεγε πως το πρώτο πράγμα που θα έκανε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν «να σκίσει το μνημόνιο» [2]. Τον περασμένο Γενάρη, έπειτα απ' την συνάντηση του με το γερμανό υπουργό οικονομικών διαβεβαίωνε προς όλες τις κατευθύνσεις πως «ο ΣΥΡΙΖΑ θα επαναδιαπραγματευτεί τη δανειακή σύμβαση» [3], κάτι που το επανέλαβε μόλις προ λίγων ημερών σε ομιλία του στο Λονδίνο. Εδώ, λοιπόν, τίθενται δύο βασικά ζητήματα:
 
Το πρώτο είναι η προφανής προσπάθεια να αποσυνδεθεί το μνημόνιο (δηλαδή τα μέτρα λιτότητας) από τη δανειακή σύμβαση. Πως θα γίνει όμως αυτό την στιγμή που η ίδια η Δανειακή Σύμβαση θεωρεί την εφαρμογή των όρων του μνημονίου ως προαπαιτούμενο, όταν μνημόνιο και σύμβαση δανείου είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος; Στην σελίδα 59, παράγραφο 8 της Δανειακής Σύμβασης διαβάζουμε: «Η διαθεσιμότητα αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης εξαρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο Μνημόνιο...». Τι εννοεί, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλάει για «κατάργηση» του μνημονίου, αλλά επαναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης; Ότι θα πείσει την ΕΕ, το ΔΝΤ και τους πιστωτές της χώρας να συνεχίζουν να δανείζουν αλλά... χωρίς μέτρα λιτότητας, χωρίς σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία, πως θα υπογράψει μια νέα δανειακή σύμβαση με μέτρα λιγότερο επαχθή για το λαό;
 
Το δεύτερο είναι η συνεχής εναλλαγή των θέσεων που εκφράζει τόσο ο κ.Τσίπρας όσο και κορυφαία στελέχη του κόμματος του. Αντιφατικές εναλλαγές μεταξύ «κατάργησης» και «αναδιαπραγμάτευσης» του μνημονίου. Πρόκειται για διατήρηση σκόπιμης θολούρας με σκοπό να προσελκύσει μέρος της ριζοσπαστικοποιημένης εργατικής τάξης (“κατάργηση”) αλλά και να χαϊδέψει τα αυτιά του μικροαστισμού (“αναδιαπραγμάτευση”) στον οποίο στηρίζεται εκλογικά. Ας δούμε ορισμένες από τις κατά καιρούς αναφορές:
 
     «Πρέπει να πάμε σε μια συνολική επαναδιαπραγμάτευση των πάντων», Γιάννης Δραγασάκης στον ΣΚΑΪ, 29.4.2012.
«Αυτό που εμείς θα κάνουμε, καταρχάς ως κυβέρνηση, είναι να ακυρώσουμε τα μνημόνια [...] θα ακυρώσουμε τα μνημόνια με νομοθετική παρέμβαση στη Βουλή- είναι άμεσο μέτρο», Παναγ. Λαφαζάνης, Βήμα FM, 18.5.2012.
«Εάν είχαμε νικήσει, δε θα είχαμε ακυρώσει το Μνημόνιο, αλλά θα το είχαμε εξ ολοκλήρου αναδιαπραγματευθεί», Γιωργ. Σταθάκης, υπεύθυνος τομεάρχης ενέργειας ΣΥΡΙΖΑ, latribune.fr, 29.6.2012.
«Εμείς έχουμε εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα [...] Ένα πολιτικό σχέδιο που θα αντικαταστήσει το μνημόνιο. Και στη βάση του οποίου θα αναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση με τους εταίρους μας», Αλέξης Τσίπρας, Ομιλία Ελλην/αμερικανικό επιμελητήριο, 4.12.2012.
«Η κεντρική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Και μιλάμε για μονομερή ακύρωση των μνημονίων, όχι για να επαναδιαπραγματευθούμε ένα δήθεν ¨καλό¨ μνημόνιο αλλά για να τερματίσουμε κάθε μορφής μνημονιακή δέσμευση», Παν. Λαφαζάνης, Εφημ. “Το Χωνί”, 9.12.2012.
«Κατάργηση του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης», Γιάννης Μηλιός, υπεύθυνος οικονομικών ΣΥΡΙΖΑ, 19.1.2013.
«SYRIZA has stated that a future government will put a stop to the austerity policies (σ.σ: θα βάλει ένα τέλος στις πολιτικές λιτότητας – προσωρινό; μόνιμο;) while, at the same time, renegotiating the loan agreement with our creditors», Αλ. Τσίπρας, Λονδίνο 16.3.2013.
 
Σε αυτήν την σκόπιμη θολούρα της πολιτικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ περί «κατάργησης», «αναδιαπραγμάτευσης» και «επαναδιαπραγμάτευσης» των μνημονίων προστίθενται συχνά-πυκνά δηλώσεις που αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο αντικατάστασης των μνημονίων της τρικομματικής κυβέρνησης με κάποιο... άλλο μνημόνιο. Για παράδειγμα, ο υπεύθυνος τομεάρχης ανάπτυξης του κόμματος Γ. Σταθάκης δήλωνε στις 31 Μάη 2012 πως «ισχύει η πρόταση κατάργησης του μνημονίου. Φυσικά θα διατηρήσουμε τη χρηματοδότηση με επαναδιαπραγμάτευση συνολική» [4]. Τι προαπαιτεί όμως, σύμφωνα με τον κ.Σταθάκη, αυτή η «συνολική επαναδιαπραγμάτευση»; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος: «Το αντάλλαγμα (σ.σ: εννοεί για μια πιθανή νέα αναδιάρθρωση του χρέους) που λογικά μπορεί να ζητηθεί, είναι ένα αξιόπιστο πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθεροποίησης σε συνθήκες ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας» [5]. Με απλά λόγια ένα νέο μνημόνιο, που για λόγους “αριστερής” πολιτικής ορθότητας το βαφτίζει «πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθεροποίησης». Ο ίδιος ο κ.Τσίπρας άλλωστε είχε δηλώσει πως η αποτυχία του μνημονίου συνίσταται στο γεγονός ότι... δεν έπιασε τους στόχους του: «Πιστεύουμε ότι το μνημόνιο είναι απολύτως αποτυχημένο, γιατί το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε τα δυόμισι αυτά χρόνια στην Ελλάδα δεν έχει πετύχει κανέναν από τους στόχους τους», Αλέξης Τσίπρας στο CNN, 13 Νοέμβρη 2012. Δηλαδή, για τον κ.Τσίπρα, το μνημόνιο «είναι απολύτως αποτυχημένο», όχι γιατί αποτελεί de facto μέτρο με αποκλειστικό στόχο την καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος προς όφελος των μονοπωλίων, αλλά διότι «δεν έχει πετύχει κανέναν από τους στόχους τους». Από τα λεγόμενα του κ.Τσίπρα – όπως και παραπάνω του κ.Σταθάκη – βγαίνει το συμπέρασμα ότι υπάρχει και «καλό μνημόνιο», υπάρχει δηλαδή και λιγότερο επώδυνος τρόπος δημοσιονομικής προσαρμογής στις απαιτήσεις της ΕΕ και της πλουτοκρατίας, που μπορεί να προκύψει από μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Άλλο ένα δείγμα για το τι εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την «επαναδιαπραγμάτευση» της δανειακής σύμβασης – επαναδιαπραγμάτευση για ένα άλλο μίγμα διαχείρισης της κρίσης.
 
Απ' τη διαγραφή του χρέους στο... «μορατόριουμ»
 
Οι αντιφάσεις που παρουσιάζει η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την κρίση δεν περιορίζονται ασφαλώς μόνο στο ζήτημα των μνημονίων. Υπάρχει το θέμα του κρατικού χρέους, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ πότε θεωρεί ότι είναι επαχθές, πότε ζητά την αναδιάρθρωση του και πότε αναστολή για την εξυπηρέτηση του. Όλα αυτά βέβαια, πάντοτε, στο πλαίσιο της ΕΕ, σε συμφωνία με τους δανειστές και στη βάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η πιο πρόσφατη θέση του ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να υποθέσουμε πως είναι αυτή που εξέφρασε ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο τον περασμένο Δεκέμβρη. Είπε λοιπόν ο κ.Τσίπρας ενώπιον του ακροατηρίου επιχειρηματιών (διαφορετικό, αν μη τι άλλο, ακροατήριο σε σχέση με τις κομματικές συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ):
 
«Διότι ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας σημαίνει έξοδος της Ευρώπης απ' την κρίση και την αβεβαιότητα, σημαίνει και δυνατότητα αποπληρωμής μελλοντικά σημαντικού μέρους των χρημάτων που έχουν δανείσει στην Ελλάδα. Γι' αυτό το λόγο ζητάμε χρόνο. Για αυτό το λόγο ζητάμε αναστολή, μορατόριουμ στην εξυπηρέτηση του χρέους» (4.12.2012).
 
Ο κ.Τσίπρας ζητά «μορατόριουμ» για την εξυπηρέτηση του χρέους (ή σημαντικού μέρους του), κάτι που συνεπάγεται πως αναγνωρίζει το χρέος. Αναγνωρίζει, με απλά λόγια, πως ο ελληνικός λαός, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώμματα, οφείλουν να αποπληρώσουν ένα χρέος που συσσωρεύτηκε επι χρόνια από τις αστικές κυβερνήσεις για την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων και του Κεφαλαίου. Προεκλογικά, η θέση αυτή είχε καλυφθεί έντεχνα πίσω από μεγαλοστομίες περί «διαγραφής του χρέους» και «κουρέματα». Στις 13 Μάρτη 2012, μιλώντας σε εργαζόμενους στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός έλεγε ο κ.Τσίπρας: «Άρα μεγάλη διαγραφή του χρέους, αναστολή πληρωμών, να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους τοκογλύφους για να στηρίξουμε την κοινωνία και αναδιανομή του πλούτου με προοπτική ανάπτυξης».
 
Προτού φτάσει στο μορατόριουμ για την αποπληρωμή του χρέους, η αφερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ και της πολιτικής του πρότασης ανήλθε στην επιφάνεια μέσα απ' τις ίδιες τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του. Μιλώντας στον Real FM, στις 11 Μάη 2012, ο Γιάννης Δραγασάκης σημείωνε πως «Στη σκέψη τη δική μας δεν υπάρχει η έννοια της μονομερούς πράξης. Δηλαδή να βγούμε και μονομερώς να πούμε ότι διαγράφουμε το χρέος». Λίγους μήνες αργότερα, με αφορμή την ψήφιση των νέων αντιλαϊκών μέτρων στη Βουλή, ο Δημήτρης Στρατούλης δήλωνε: «Αν δεν περάσουν τα μέτρα και δεν έχει τη δεδηλωμένη η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα θέσει θέμα, για να έρθει νέα κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ με μονομερή διαγραφή του χρέους» (1 Νοέμβρη 2012).
 
Την ίδια περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του συζητούσαν τη διαγραφή μέρους του χρέους ή την αποπληρωμή του σε δόσεις, που επιδίδονταν σε μπαράζ αντιφατικών μεταξύ τους δηλώσεων, που υπέκρυπταν πως το διογκωμένο κρατικό χρέος δεν αποτελεί την καρδιά της κρίσης αλλά μέσο για την επιβολή διαρκών μέτρων λιτότητας, το ΚΚΕ είχε δώσει απο νωρίς ξεκάθαρες απαντήσεις στο λαό. Από τον Ιούλη του 2011 τονίζονταν, μεταξύ άλλων, σε ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ [6]: «Η πρωτοφανής κλιμάκωση της επίθεσης που δέχεται ο λαός στα δικαιώματα και στο εισόδημά του, δεν οφείλεται στη υπαρκτή διόγκωση του δημόσιου χρέους. Σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ εφαρμόζεται σήμερα πολιτική «Μνημονίου Διαρκείας» που οδηγεί το λαό σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση και διασφαλίζει φθηνότερη εργατική δύναμη, επιταχύνει τη συγκέντρωση, συγκεντροποίηση του κεφαλαίου». Σημείωνε επίσης πως «όλα τα προηγούμενα χρόνια, το κράτος δανείσθηκε για να υπηρετήσει τις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου και τώρα καλεί τους εργαζόμενους να πληρώσουν» αποκαλύπτοντας μια προς μία τις βασικές αιτίες διόγκωσης του χρέους (νόμιμες φοροελαφρύνσεις της κερδοφορίας του μεγάλου Κεφαλαίου, τεράστιες δαπάνες εξοπλιστικών προγραμμάτων στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, συνέπειες ενσωμάτωσης της ελληνικής οικονομίας σε Ε.Ε και ΟΝΕ, όροι δανεισμού, κλπ.). «Αυτό που ανησυχεί τα ιμπεριαλιστικά κέντρα δεν είναι κυρίως το μέγεθος του ελληνικού χρέους, αλλά η δυσκολία διαχείρισης της αλυσιδωτής εξέλιξης σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία, πάντα με στόχο τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που είναι θεμελιακός μηχανισμός της καπιταλιστικής συσσώρευσης» τόνιζε η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, προβάλλοντας τη μοναδική ρεαλιστική πρόταση για φιλολαϊκή έξοδο απ' τον φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής κρίσης: Την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία.
 
Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος κινείται στα πλαίσια της αστικής διαχείρισης, του συμβιβασμού με τους δανειστές-τοκογλύφους, του διαχωρισμού του χρέους σε «νόμιμο» και «παράνομο» (επαχθές). Όπως και σε πολλά θέματα, πατάει σε δύο βάρκες επιδιώκοντας την επικοινωνιακή εξαπάτηση των λαϊκών στρωμμάτων: Χαϊδεύει τ'αυτιά των ψηφοφόρων του λέγοντας πως δεν θα πληρώσει ένα μέρος του χρέους ενώ επιχειρεί ταυτόχρονα να ικανοποιήσει το εγχώριο και ευρωπαϊκό μεγάλο Κεφάλαιο, τους δανειστές και την ΕΕ αναγνωρίζοντας την ύπαρξη χρέους που πρέπει να αποπληρωθεί. Ζητά μορατόριουμ, ρύθμιση του χρέους και νέα κουρέματα αποκρύπτοντας απο το λαό πως – σε καπιταλιστικό πλαίσιο – αυτό συνεπάγεται νέες φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο Κεφάλαιο και νέες αιματηρές θυσίες για τους εργαζόμενους. Ποιόν κοροϊδεύουν λοιπόν;
 
Επιστροφή στο 2009
 
Η κοροϊδία επεκτείνεται όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος και τα στελέχη του, αναφέρονται στην σταδιακή επαναφορά μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009. Τον περασμένο Νοέμβρη, μιλώντας σε εργαζόμενους στη Λάρκο, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε: «Το μεγάλο έγκλημα δεν είναι οι μισθοί και οι συντάξεις - που θα επαναφέρουμε με ένα νόμο και ένα άρθρο, όταν πολύ γρήγορα θα βρεθούμε σε θέση διακυβέρνησης, για να αντιστρέψουμε αυτή την καταστροφή». Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο κ.Τσίπρας τάζει στο λαό πως θα επαναφέρει – με ένα νόμο και ένα άρθρο - μισθούς και συντάξεις πείνας (π.χ. 486 ευρώ στο ΙΚΑ το 2009), επαναφέροντας το προ-μνημονίων καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης. Από την άλλη πλευρά, κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει αντιφατικές δηλώσεις για το θέμα αυτό. Μιλώντας στην εφημερίδα “Ημερησία”, ο Γιάννης Δραγασάκης τόνιζε πως «στόχος μας δεν είναι να επιστρέψουμε στο παρελθόν ούτε να αναστήσουμε ένα μοντέλο που έχει καταρρεύσει» προσθέτοντας ταυτόχρονα πως μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει στο... «να αρχίσει η σταθεροποίηση και η ανάκαμψη των εισοδημάτων, αρχίζοντας με την αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στα προηγούμενα επίπεδά του» (24.11.2012). Για να μην θίξει την ηγεμονία του Κεφαλαίου ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ως βασικό στόχο την σταδιακή επιστροφή στο 2009, με την προϋπόθεση βέβαια να υπάρχει και ανάλογη ανάπτυξη – παραδέχεται επί της ουσίας ότι θα εφαρμόσει ένα μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης, διαφοροποιημένο σε ορισμένους τομείς απ' ότι έπραξαν οι συγκυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ. Το έχει πει άλλωστε και ο Γ.Σταθάκης: «Η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009 μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009. Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία» (Το Βήμα, 24.3.2013).
 
Συμπέρασμα; Οι μεγαλοστομίες του ΣΥΡΙΖΑ περί δήθεν δίκαιης αναδιανομής του πλούτου ήταν προεκλογικές φανφάρες. Η περιβόητη “κυβέρνηση της Αριστεράς” δεν πρόκειται να αναδιανείμει κανέναν πλούτο προς όφελος του λαού ακριβώς επειδή δεν αμφισβητεί, ούτε κατά το ελάχιστο, τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, δεν αναγνωρίζει την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής ως μοναδικό δρόμο για τη λαϊκή ευημερία. Αντιθέτως, κάνοντας λόγο για μετάβαση στα επίπεδα μισθών και συντάξεων του 2009, αναγνωρίζει το πλαίσιο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, αναγνωρίζει την πολιτική της λιτότητας και των αντεργατικών νόμων των τελευταίων χρόνων ο θεμέλιος λίθος της οποίας μπήκε με την Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 (την οποία ο τότε Συνασπισμός είχε ψηφίσει).
 
Σοσιαλισμός μέσω...Ευρωπαϊκής Ένωσης
 
«Υπάρχει κάτι να φοβηθεί κανείς από την Αριστερά στην Ελλάδα; Με ποιο τρόπο είμαστε ριζοσπαστικοί;», Αλ.Τσίπρας, Ομιλία στο Brookings [7].
 
Ο καιροσκοπισμός και η αφερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε και κατά τα πρόσφατα ταξίδια του Αλέξη Τσίπρα στο εξωτερικό. Σε μια προσπάθεια δημιουργίας ηγετικού πολιτικού προφίλ με διεθνή αναγνώριση, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισκέφτηκε αρχικά τη Γερμανία όπου είχε συνάντηση με τον υπουργό οικονομικών της χώρας Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε (14.1.2013). Στην συνάντηση, ο κ.Τσίπρας ξέχασε τις κορώνες περί «κατοχικής δύναμης» και γερμανικού οικονομικού επεκτατισμού που εκστομίζει στα εγχώρια φόρα, παραδίδοντας ουσιαστικά διαπιστευτήρια καπιταλιστικής διαχείρισης στη γερμανική πολιτική ηγεσία. Αναφέρθηκε στο «λάθος μίγμα» διαχείρισης της κρίσης – λες και ο Β.Σόϊμπλε είναι κάποιος αφελής πολιτικός που δεν στηρίζει πάγια τα οικονομικά συμφέροντα της γερμανικής αστικής τάξης – και υποσχέθηκε την εξάλειψη της γραφειοκρατίας που εμποδίζει την «υγιή επιχειρηματικότητα» να διαπρέψει στην Ελλάδα. Με απλά λόγια ο κ.Τσίπρας θέλησε να καταστήσει σαφές στην γερμανική ηγεσία πως το μόνο που θα αμφισβητήσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς (όταν έρθει στην εξουσία) θα είναι το μίγμα διαχείρισης της κρίσης και πως θα παραμείνει πιστή στις βασικές δομές της ΕΕ – δηλαδή τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, την ελεύθερη αγορά, τον ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα ως δύναμη επιβολής των μονοπωλιακών συμφερόντων.
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κόμμα του ευρωενωσιακού μονόδρομου εκφράζοντας παράλληλα διαφωνίες για την «αρχιτεκτονική του ευρώ», επιδιώκοντας τη δημιουργία συμμαχιών (ή καλύτερα λυκοσυμμαχιών) εντός της ΕΕ. Δημιουργεί την αυταπάτη στα λαϊκά στρώμματα πως εάν δημιουργηθεί ένας πόλος (π.χ. Γαλλία και χώρες του ευρωπαϊκού νότου) ενάντια στη νεοφιλελεύθερη συνταγή του Βερολίνου θα αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ των λαών. Μόνο που αυτή η σκέψη αποκρύπτει την ιμπεριαλιστική δομή της ΕΕ ως υπερεθνικής συμμαχίας στην οποία – όπως σε κάθε άλλη ιμπεριαλιστική ένωση – υπερισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου. Άλλωστε, τα νέα μέτρα λιτότητας που η κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Φρανσουά Ολάντ έχει επιβάλλει στο γαλλικό λαό αποδεικνύουν πως ο «άλλος αέρας» που, δήθεν, θα έπνεε στην Ευρώπη μετά την ήττα του δεξιού Σαρκοζί ήταν αέρας κοπανιστός.
 
Να τι λέει, μεταξύ άλλων, το κείμενο της Διακύρηξης του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ που εγκρίθηκε από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη: «να διεκδικήσουμε με όλα τα πρόσφορα μέσα το αίτημα για ανατροπή της σημερινής μορφής ολοκλήρωσης της Ευρώπης, της σημερινής αρχιτεκτονικής του ευρώ και της νεοφιλελεύθερης λογικής που διέπει το κοινό νόμισμα ώστε να επαναθεμελιωθούν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί στην κατεύθυνση και υπό τη σκοπιά της κοινωνικής δικαιοσύνης και του σοσιαλισμού» [8]. Δηλαδή, με απλούστερα λόγια, σοσιαλισμός μέσω... Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με «επαναθεμελίωση» των ευρωπαϊκών θεσμών. Η θεσμολαγνεία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου τυχαία και συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια του να μην θιχτεί η εξουσία του Κεφαλαίου, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Επιπλέον, αποκρύπτει ότι από το 1957, από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά τον μανδύα του αντεργατικού, αντιλαϊκού, φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα της Ένωσης. Η λεγόμενη «Ανανεωτική Αριστερά» - αυτήν που γέννησε τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ – το 1981 μιλούσε για την «ΕΟΚ των λαών και των εργαζομένων», το 1992 ψήφιζε περήφανα την Συνθήκη του Μάαστριχτ και την παγίωση των αντεργατικών νόμων, το 2011 μέσω της «Αυγής» έκανε λόγο για «Επανίδρυση της ΕΕ» με «δημοκρατία και αλληλεγγύη» εντός της Ένωσης.
 
Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, προσπαθεί να μην αφήσει κανέναν απογοητευμένο. Ούτε το λαό, ούτε τους εκμεταλλευτές του λαού. Εντός της ελληνικής πολιτικής σκηνής επιχειρεί να προσεγγίσει την εργατική τάξη με κορώνες περί «σοσιαλισμού» και «αναδιανομής του πλούτου» χωρίς να αμφισβητεί την εξουσία του Κεφαλαίου. Υπόσχεται τη δημιουργία πρόσφορου εδάφους για ιδιωτικές επενδύσεις υμνώντας την «υγιή επιχειρηματικότητα». «Προσέξτε: Εγώ δεν έχω πρόβλημα με την ανάπτυξη, με την επιχειρηματικότητα, με το υγιές κέρδος. Με την αισχροκέρδεια έχω πρόβλημα, με την ατιμία έχω πρόβλημα» έλεγε τον περασμένο Δεκέμβρη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εξαγνίζοντας ουσιαστικά την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Λες και το κέρδος που βγάζει ο κεφαλαιοκράτης μέσα απ΄την εκμετάλλευση του εργαζόμενου χωρίζεται σε «υγιές» και «μη-υγιές», λες και υπάρχει «καλή» και «κακή» εκμετάλλευση. Πόσος κάλπικος σοσιαλισμός, πόσος πολιτικός καιροσκοπισμός, εμπεριέχεται σε αυτά τα λόγια – και κυρίως σε αυτές τις προθέσεις;
 
Κατά την επίσκεψη του στις ΗΠΑ, τον περασμένο Γενάρη, ο κ.Τσίπρας δεν παρέλειψε να επαινέσει τη διοίκηση του Μπαράκ Ομπάμα για τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης, σε αντιδιαστολή με την πολιτική της ΕΕ. «Δεδομένης της δομής της Ευρωζώνης (...) θα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τον τρόπο με τον οποίο η αμερικανική κυβέρνηση, η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα, προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση με μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική» (22.1.2013) δήλωνε στο Ινστιτούτο Brookings ο κ.Τσίπρας κλείνοντας τα μάτια στα 40 εκατομμύρια ανασφάλιστων πολιτών στις ΗΠΑ, στην αύξηση του ποσοστού της φτώχειας (από 12,5% το 2008 σε 15,1% το 2011), στην αύξηση μέσα σε τρία χρόνια (2009-2012) των αμερικανών πολιτών που τρέφονται “με το κουπόνι” κατά 14 εκατομμύρια! Προφανώς, λοιπόν, ο κ.Τσίπρας, μετακινούμενος από το Brookings στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια δεν πρόσεξε τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης στις ΗΠΑ, δεν είχε την ευκαιρία να επισκεπτεί τις φτωχογειτονιές των μεγαλουπόλεων, την ερημοποίηση των γκέτο, την κοινωνική απομόνωση, τους εκατοντάδες χιλιάδες άστεγους που ζουν το αμερικανικό όνειρο μέσα σε χαρτόκουτα.
 
Ακολουθώντας βέβαια την πολιτική του «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε παρά είναι τόσο με τον Ομπάμα όσο και με τον Ούγκο Τσάβες. Δηλαδή και με τον ιμπεριαλιστή και με τον καταπιεζόμενο, και με τη φιλομονοπωλιακή πολιτική της Ουάσινγκτον και με την ιδιότυπα σοσιαλιστική, φιλολαϊκή πολιτική του λαοφιλούς αποθανόντα ηγέτη της Βενεζουέλας.
Ο δήθεν ριζοσπαστικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ χάνεται κάπου μεταξύ των αντιφάσεων που επιχειρούν – ανεπιτυχώς – να γεφυρώσουν τα αγεφύρωτα: την ηγεμονία του Κεφαλαίου με την κοινωνική δικαιοσύνη, την καπιταλιστική ανάπτυξη με τον σοσιαλισμό, την εργατική εξουσία με την υγιή επιχειρηματικότητα, τα ειρηνευτικά κινήματα με τον Ιμπεριαλισμό. Οι αντιφάσεις όμως του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά αποτέλεσμα της διαδικασίας μετασχηματισμού του από οπορτουνιστικό σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Μια διαδικασία που διατηρεί στο ακέραιο τον πολιτικό καιροσκοπισμό και την προσπάθεια να σπείρει αυταπάτες στα λαϊκά στρώμματα.
 
Αυτό που είναι φανερό είναι πως η εναλλακτική διαχείριση του συστήματος, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα συνεχίσει για ένα σημαντικό διάστημα να έχει έρεισμα σε τμήματα των λαϊκών στρωμμάτων, καθώς ο οπορτουνίστικος καιροσκοπισμός διαθέτει την ικανότητα να γοητεύει και να αυταπατά. Το μόνο βέβαιο είναι πως, οι κομμουνιστές, οφείλουμε να τον ξεσκεπάζουμε σε κάθε περίσταση, μεθοδικά και μελετημένα, ώστε να απεκδυθεί του ριζοσπαστικού του προσωπείου. Και να γίνει σαφής ο πραγματικός του ρόλος: αυτός του υπηρέτη του Κεφαλαίου και του στηλοβάτη του Καπιταλισμού.
 
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
 
[1] “Καλημέρα με τον Γ.Αυτιά”, ΣΚΑΪ, 20 Μάη 2012.
[2] Εφημερίδα Guardian, “Greek leftist leader Alexis Tsipras: 'It's a war between people and capitalism”, 18 Μάη 2012.
[3] “Αλ. Τσίπρας: Επαναδιαπραγμάτευση χωρίς μνημόνιο”, Το Βήμα, 28 Γενάρη 2013.
[4] Αθηναϊκο Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, 31 Μάη 2012.
[5] Συνέντευξη στο “Βήμα της Κυριακής”, 30 Σεπτ. 2012.
[6] “Για την οικονομική καπιταλιστική κρίση και το χρέος”, Ριζοσπάστης, 17 Ιούλη 2011.
[7] Ομιλία του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Αλέξη Τσίπρα στο Ινστιτούτο Brookings, Η Αυγή, 22.1.2013.
[8] Διακύρηξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Δεκέμβρης 2012, www.syriza.gr
 
 
* Ο Νικόλας Μόττας είναι υποψήφιος διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας (PhD), ιδρυτής και διαχειριστής του Ελληνικού Αρχείου Τσε Γκεβάρα (guevaristas.net) και αρθρογράφος.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ΣΥΜΕΩΝ (ΜΕΝΙΟΣ) ΑΔΑΜΙΔΗΣ του Λεωκράτη και της Πηνελόπης (1828) - Μέρος Ε΄

ΣΥΜΕΩΝ (ΜΕΝΙΟΣ) ΑΔΑΜΙΔΗΣ του Λεωκράτη και της Πηνελόπης(1828)

Επιμέλεια Δημήτρη Π. Καρατζιτζή *

 Ε’ ΜΕΡΟΣ
συνέχεια από το προηγούμενο (Δ΄μέρος)

Από το Μεταγωγών της Αθήνας

Στο Μεταγωγών Αθηνών που μας πήγανε, μας βάλανε σε ένα κρατητήριο που ήταν στο υπόγειο και είχε ένα παραθυράκι διαστάσεων 20Χ40, ήταν ψηλά και έβλεπε στο δρόμο, φραγμένο με κάγκελα και σύρμα, εκεί στο δρόμο βάζανε τα αυτοκίνητα, που δουλεύανε συνέχεια, και με την εξάτμιση τους στα παράθυρα, ήταν καλοκαίρι, είχε πολύ ζέστη και μέσα στο κελί έβραζε ο τόπος και σε ερχότανε να λιποθυμήσεις και όλη τη μέρα κάναμε αέρα με το σεντόνι γιατί βρωμούσε και ήταν ανυπόφορα.
Το πρωινό που μας βγάζανε για να πλυθούμε και να πάμε στην τουαλέτα, είχαμε στη διάθεσή μας πέντε λεπτά και ήταν κάποιος Ανθυπομοίραρχος, ονομαζόμενος Μόρφης, που μας έλεγε: «Κύριοι κομμουνιστές, πέντε λεπτά έχετε για πλύσιμο ή χέσιμο, διαλέγεις και κάνεις!!»
Εκεί μας φέρανε ένα κρατούμενο, από άλλες φυλακές, που είχε μεγάλη γενειάδα, το θεώρησαν αντάρτη και θέλανε να τον πάρουν και να το δείρουν, γι’ αυτό μας ζήτησε ξυραφάκι να ξυριστεί, αλλά εμείς δεν είχαμε ούτε σαπούνι, ούτε ξυραφάκι για ξύρισμα, με τα πολλά βρέθηκε ένας που είχε ένα για να ξύνει το μολύβι του και με αυτό τον ξυρίσαμε.

Το 1967, στις 21 Απριλίου

Η τότε τρόικα των συνταγματαρχών, οι πραξικοπηματίες, για να «σώσουν» την Ελλάδα από τον κομμουνισμό, όπως αυτοί έλεγαν, κήρυξαν τη δικτατορία - αυτοί την έλεγαν δημοκρατία γιατί για τον καπιταλισμό δημοκρατία είναι όταν ο λαός δεν μπορεί να μιλήσει… και τότε άρχισαν να μαζεύουν τους κομμουνιστές και έτσι την ίδια μέρα, το βράδυ, μετά τα μεσάνυχτα κατά στις 2 η ώρα χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού μου, ο υποδιοικητής της Ασφάλειας μαζί με 2-3 άλλους ασφαλίτες και μου είπαν να ετοιμαστώ για να με πάρουν για να με πάνε στην ασφάλεια και έτσι και έγινε.

Όταν με πήγανε στην ασφάλεια, που ήταν στο Κιόσκι, με βάλανε στο κρατητήριο μόνο μου γιατί τους άλλους που είχαν μαζέψει από νωρίς τους είχαν πάει στην Ακαδημία. Όταν ξημέρωσε μαζί με δυο άλλους, που φέρανε τις πρωινές ώρες, μας πήγαν και εμάς στην Ακαδημία. Εκεί μαζευτήκαμε γύρω στα 150 άτομα και καθίσαμε καμιά δεκαριά μέρες και εκεί κάναμε Πάσχα.
Στο διάστημα που μας είχαν στην Ακαδημία αρρώστησα και γιατρός δεν υπήρχε, μόνο ένας φαρμακοποιός κρατούμενος από την Αγία Παρασκευή, ο Πάνος Ευαγγελινός, που ήταν συνέχεια κοντά μου γιατί ήμουν σε άσχημη κατάσταση. Διαμαρτυρηθήκαμε στη Διοίκηση και μας φέρανε ένα γιατρό - στο μεταξύ αρρώστησαν και άλλοι - και το μόνο που μας έκανε ήταν να διαπιστώσει την ασθένεια. Είχαμε  πάθει δηλητηρίαση από χαλασμένα φαγητά γιατί δεν υπήρχε ψυγείο για να προφυλάγουμε τα φαγητά.

Ο Διοικητής της φυλακής (κτήριο της Ακαδημίας) όταν διαμαρτυρόμασταν για κάτι - όπως για το φαγητό ή για την παραμονή μας - μας αντιμετώπιζε με ειρωνεία. Όταν ήρθε η ώρα για να μας πάρουν από εκεί, γιατί θα άνοιγε η Ακαδημία μετά τις διακοπές του Πάσχα, μας ειδοποίησαν να ετοιμαστούμε γιατί θα φεύγαμε. Εμείς συμμαζέψαμε τα πράματά μας και περιμέναμε πότε θα μας φωνάξουν για να φύγουμε. Πράγματι το απόγευμα της ίδιας μέρας είδαμε τα φορτηγά του στρατού με μουσαμάδες κλειστοί που μας περιμένανε. Όταν μας βάλανε στα φορτηγά δεν ξέραμε που θα μας πάνε, μόνο βλέπαμε από καμιά χαραμάδα του μουσαμά ότι ανά πέντε με έξη μέτρα είχαν βάλει ένα φαντάρο σκοπό για να μην τυχόν… και δραπετεύσουμε.

Τότε είδαμε ότι η κατεύθυνσή μας ήταν προς τη Μυτιλήνη και έτσι είδαμε το αρματαγωγό που ήταν στο λιμάνι και καταλάβαμε πως για εκεί μας πάνε. Όταν φτάσαμε, μας κατεβάσανε από τα φορτηγά και μας είπανε να πάρουμε τα πράματά μας και να περάσουμε μέσα στο καράβι. Θα έπρεπε να μπορέσουμε να τα πάρουμε όλα με μιας γιατί δεν θα μπορούμε να βγούμε ξανά να πάρουμε τα υπόλοιπα. Εγώ επειδή ακόμη δεν είχα συνέλθει από την αρρώστια και δεν μπορούσα να τα πάρω όλα, περίμενα να τελειώσουν όλα και τότες μου τα έδωσαν αυτοί.
Στο καράβι δεν άφηναν να μας πλησιάσουν οι δικοί μας. Μέσα στο αρματαγωγό βρήκαμε και άλλους 150 που τους φέρανε από τη Μακεδονία. Όταν φτάσαμε στη Χίο το καράβι χάλασε και περιμέναμε μερικές ημέρες ώσπου νάρθει ένα άλλο αρματαγωγό για να μας πάρει. Στο μεταξύ μας φέρανε και από τη Σάμο και από άλλα μέρη άλλους 150 περίπου και όταν ήρθε το άλλο αρματαγωγό μας μεταφέρανε σ’ αυτό για να πάμε εκεί που μας προορίζανε και που δεν ξέραμε ακόμα για πού θα μας πάνε. Μας μοιράσανε και σωσίβια γιατί είχε μεγάλη φουρτούνα. Ρωτούσαμε τους ναύτες για πού μας πηγαίνουν και μας λέγανε: Πιο πολύ ξέρετε εσείς παρά εμείς. Ρωτούσαμε τους Αξιωματικούς, ούτε αυτοί μας λέγανε.
Μας είχανε δεμένους ανά δύο και δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε από τη θέση μας. Το καράβι σηκωνόταν όρθιο και περιμέναμε πότε θα βουλιάξουμε. Τους λέγαμε να μας μιλήσουν, μας έλεγαν πως δε μπορούνε, γιατί αυτή είναι η διαταγή. Δεν μπορούσαμε να πάμε στην τουαλέτα που ήταν στον καταπέλτη, σαν να λέμε στην ύπαιθρο, από κάτω στο αμπάρι που μας είχαν, εκεί που βάζανε τα άρματα και τα αυτοκίνητα.

 Μετά από πολλές ώρες ταλαιπωρία ακούσαμε να ρίχνουν την άγκυρα και τότες ησυχάσαμε, αλλά το καράβι δε μπορούσε να δέσει, γιατί είχε πολύ φουρτούνα. Μάζεψε ξανά την άγκυρα και έφυγε μακριά για να κάνει στροφή για να βρει κατάλληλο μέρος για να δέσει. Εμείς δεν ξέραμε, ακόμη, σε πιο μέρος έχουμε φτάσει γιατί δε μπορούσαμε να δούμε μέσα από το αμπάρι που μας είχαν. Μετά από αρκετή ώρα έριξαν ξανά άγκυρα και τότε πια μας βγάλανε και όταν είδαμε τα κτίρια της φυλακής καταλάβαμε ότι μας φέρανε στα Γιούρα (Γυάρο), στον τέταρτο όρμο. Εκεί βρήκαμε και άλλους που τους είχαν πάει πριν από μας. Μας μοιράσανε σκηνές για να τις στήσουμε εμείς, εκεί τη νύχτα. Έκανε και πολύ κρύο και την ημέρα πολύ ζέστη. Όταν ξεκινήσαμε να στήνομαι τη σκηνή εγώ δε μπορούσα γιατί ήμουν ακόμη άρρωστος και από τη ταλαιπωρία του καραβιού δεν άντεξα και λιποθύμησα. Τότε τρέξανε οι άλλοι που με γνώριζαν από παλιά, με πήρανε στη σκηνή τους για τις πρώτες βοήθειες γιατί ήμουν πολύ εξαντλημένος. Βγήκα στην αναφορά για να με δει ο γιατρός, αλλά δεν είχαν γιατρό στρατιωτικό, παρά μόνο γιατροί δικοί μας, κρατούμενοι, υπήρχαν.

Μετά από 3 μήνες φωνάξανε το όνομά μου, μαζί με άλλους, για να φύγω. Στους 3 μήνες που έμεινα εκεί δεν έγιναν έκτροπα γιατί ο στρατός που ήταν εκεί και μας φύλαγε ένοιωθαν και αυτοί «εξόριστοι». Μετά που άλλαξε η φρουρά ήταν χειρότερα. Όταν έφτασα στη Μυτιλήνη, μετά από λίγες μέρες με φωνάζουν στην Ασφάλεια και μου είπαν να περνάω μια φορά τη βδομάδα από εκεί για να δίνω παρόν και πως δε μπορώ να βγαίνω έξω από τα σύνορα του Δήμου Μυτιλήνης. Μας γράψανε σε ένα κατάλογο, σε ειδικό βιβλίο, με τη φωτογραφία καθενός και εκεί υπογράφαμε και όταν ήταν να βγούμε έξω από τα όρια που μας είχαν καθορίσει θα έπρεπε να μας δώσουνε ειδική άδεια. Άδεια γραπτή για το συγκεκριμένο μέρος που θα πηγαίναμε και εκεί να δείχναμε την άδεια στο Σταθμάρχη να την υπογράφει για να είμαστε «νόμιμοι», γιατί αν δε γινόταν αυτό και μας εύρισκε κάποιος ασφαλίτης θα είχαμε συνέπειες. Και όταν θα φεύγαμε από κει θα έπρεπε να πάμε πάλι στο σταθμό χωροφυλακής να την υπογράψει ξανά ο σταθμάρχης για να τη δείξουμε πάλι στην Ασφάλεια. Εγώ και λόγω της δουλειάς μου - ηλεκτρολόγος - που έπρεπε να βγαίνω τακτικά εκτός πόλης και επειδή δεν ήθελα να μπαινοβγαίνω στην Ασφάλεια, κατάργησα από μόνος μου την άδεια και δεν πήγαινα να δίνω παρών. Και έτσι σιγά-σιγά πέρασε η δικτατορία. Πότε να με καλούν στην Ασφάλεια, πότε να με παρακολουθούν, φτάσαμε στην ανατροπή της δικτατορίας.
 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Νέο Εμπρός", φ. 997, 10.4.2013 (http://issuu.com/neoempros/docs/997)

* Ο Δημήτρης Π. Καρατζιτζής είναι εκπαιδευτικός, πρώην Δήμαρχος Μανταμάδου

 Διαβάστε επίσης:
Α΄ μέρος: ΣΥΜΕΩΝ (ΜΕΝΙΟΣ) ΑΔΑΜΙΔΗΣ - Α΄ ΜΕΡΟΣ
Β΄ μέρος: ΣΥΜΕΩΝ (ΜΕΝΙΟΣ) ΑΔΑΜΙΔΗΣ - Β΄ ΜΕΡΟΣ
Γ΄ μέρος: ΣΥΜΕΩΝ (ΜΕΝΙΟΣ) ΑΔΑΜΙΔΗΣ - Γ΄ ΜΕΡΟΣ
Δ΄ μέρος: ΣΥΜΕΩΝ (ΜΕΝΙΟΣ) ΑΔΑΜΙΔΗΣ - Δ΄ΜΕΡΟΣ

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ (Blogs)

Ιστοσελίδες και blogs των ΛΑΪΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ανά Δήμο:


ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ


Η λίστα θα ανανεώνεται - μπορείτε να την παρακολουθείτε από το δεξί μέρος του blog μας


ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑΣ “SOFTEX” ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΣΥΜΒΑΣΗ !

ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑΣ “SOFTEX
ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΣΥΜΒΑΣΗ
Το Δ.Σ. του Σωματείου υπέγραψε με την διεύθυνση του εργοστασίου της Σόφτεξ την επιχειρησιακή Σ.Σ.Ε. για το 2013, μετά και την ομόφωνη απόφαση της Γ.Σ. των εργαζομένων.
Η επιχειρησιακή Σ.Σ.Ε. που υπογράφτηκε κατοχυρώνει όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων, χωρίς καμία μείωση μισθολογικά και θεσμικά, ακόμη και των εργαζομένων που αμείβονται με κλαδική Σ.Σ.Ε.
 

Αυτή η Σ.Σ.Ε. που υπόγραψε το Δ.Σ. του Σωματείου αποκτά ιδιαίτερη σημασία σήμερα, όχι μόνο για τους εργαζόμενους της Σόφτεξ,αλλά και για όλο τον κλάδο. Υπογράφτηκε σε μια περίοδο που η εργοδοσία στον κλάδο ακουμπώντας πάνω στους αντεργατικούς νόμους Κυβέρνησης και Ε.Ε. έχει βάλει στόχο την κατάργηση των Σ.Σ. ή την υπογραφή τους με μειώσεις μισθών.

Το Δ.Σ. του Σωματείου της Σόφτεξ, υπέγραψε Σ.Σ. γιατί έχει πετύχει την ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, και παλεύει και διεκδικεί την κατοχύρωση και την διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Προσανατολίζει την πάλη των εργαζομένων ενάντια στην συνολική πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη των εργοδοτών και όχι στον μεμονωμένο εργοδότη.

Και όμως σε συνθήκες υποχώρησης του εργατικού κινήματος, τα ταξικά Συνδικάτα, μετράνε έστω και μικρές κατακτήσεις.
 
Πανελλαδική Ένωση Λιθογράφων panelladiki-enosi-lithografon.blogspot.gr
 

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Βορείου Αιγαίου: Μια οφειλόμενη διόρθωση και ένας σχολιασμός δύο σχολιασμών


                             ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ                                          

24 Απριλίου 2013

Μια οφειλόμενη διόρθωση και ένας σχολιασμός δύο σχολιασμών:

- Πράγματι από λάθος  δόθηκε στη δημοσιότητα ένα άλλο σχέδιο ψηφίσματος και όχι αυτό στο οποίο καταλήξαμε και το οποίο είναι εξάλλου πιο «μετρημένο». Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί με τις νέες…τεχνολογίες. Ζητάμε γι’ αυτό συγνώμη και δίνουμε σήμερα  το σχέδιο που μοιράστηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Να μας επιτραπεί όμως να σημειώσουμε, αφού ευχαριστήσουμε τους κκ. Τεντόμα και Μπάκα για την υπόμνηση, ότι επί της ουσίας θα άλλαζε κάτι αν μας έλεγαν ότι θα ψήφιζαν αυτό που κατά λάθος δόθηκε στη δημοσιότητα ενώ δεν μπορούσαν να ψηφίσουν το άλλο.

-  Οφείλουμε επίσης να ζητήσουμε συγνώμη από τον κ. Μπάκα διότι μας διέφυγε ότι, πράγματι, ήταν ο μόνος που καταψήφισε, για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος. Πρέπει όμως να παραδεχθεί ότι είμαστε υποχρεωμένοι – και ο ίδιος- να μεταφερόμαστε, να θερμαινόμαστε, να μαγειρεύουμε, να πλενόμαστε, να φωτιζόμαστε κλπ.. με πετρέλαιο, αέριο και παράγωγά τους που κάπου παράγονται επιβαρύνοντας το περιβάλλον, αλλά…. κάπου αλλού.

Άρα δεν μπορούμε να είμαστε κατά της αξιοποίησης του φυσικού μας πλούτου (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) φτάνει, κατά τη γνώμη μας, να γίνεται από δημόσιο φορέα, για να καλύψει τις ανάγκες του λαού μας, σε χαμηλές τιμές και με τη μέγιστη δυνατή φροντίδα για το περιβάλλον, πράγμα που δεχτήκαμε και συμπληρώσαμε στο ψήφισμα.

- Τα παραπάνω απευθύνονται και στον κ. Τεντόμα οποίος τόσο κατά την τοποθέτησή του στο Περιφερειακό Συμβούλιο όσο και στο σχόλιό του δεν είπε τίποτα για την «ταμπακέρα» : για  την «συνδιαχείριση» και «συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο που ζητά και προωθεί η Τουρκία (και με τις έρευνες που κάνει στο Καστελόριζο και στην ευρύτερη περιοχή της Ρόδου), για την εμπλοκή της Ελλάδας στους ΝΑΤΟϊκούς επεμβατικούς-πολεμικούς σχεδιασμούς στην Ανατολικη Μεσόγειο, για τον χαρακτηρισμό του φυσικού πλούτου μας από ελληνικό σε ευρωπαϊκό κλπ.

 Ως προς την ΑΟΖ, ο κ. Τεντόμας έκλεισε το θέμα λέγοντας ότι « δεν μπορεί να ανακηρυχτεί μονομερώς», όταν είναι γνωστό ότι ένα κράτος έχει το δικαίωμα να ανακηρύξει μονομερώς την ΑΟΖ του και αν οι γείτονές του έχουν αντιρρήσεις τότε διαπραγματεύεται.  Ποιόν άραγε ωφελεί αυτός ο ισχυρισμός του κ. Τεντόμα;

Μια ακόμη επισήμανση: με τον κ.  Τεντόμα και τον πολιτικό-ιδεολογικό του χώρο, όπως πολύ καλά το ξέρει, δεν είμαστε σε εμφύλια αντιπαράθεση αλλά σε ταξική, όπως εξάλλου και με τους άλλους χώρους με τους οποίους συναγελάζεται  κάτω στη θολούρα του αντιμνημονιακού νέφους αφήνοντας στο απυρόβλητο τους πραγματικούς υπαίτιους των δεινών του λαού μας..

Κατά τα άλλα το αρχικό μας σχόλιο μένει ως έχει  :

Κατά τη συνεδρίαση του Περιφ. Συμβουλίου Β.Αιγαίου που συνήλθε στη Χίο στις 18 Απριλίου, οι περιφερειακοί Σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης, παίρνοντας υπόψη τις ανησυχητικές εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή (Συρία, Ιράν, Ισραήλ, Κύπρος) καθώς και την πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργούς κ. Σαμαρά στην Τουρκία, έφεραν για άλλη μια φορά το θέμα του Αιγαίου (ΑΟΖ, εκμετάλλευση φυσικού πλούτου, αποδυνάμωση της αμυντικής θωράκισης των νησιών του Αν. Αιγαίου -μάλλον  κατ’ απαίτηση της Τουρκίας- ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου), προτείναμε προς ψήφιση το παρακάτω ψήφισμα.

Το ψήφισμα  θέτει, μετρημένα, τα βασικά ζητήματα της διασφάλισης των συμφερόντων του λαού μας, μέσω μιας πολιτικής ειρήνης και φιλίας με όλους τους γειτονικούς λαούς και χώρες, σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου,  της αμοιβαία  ωφέλιμης συνεργασίας και του αλληλοσεβασμού. Θέτει τον καθένα μπροστά στις ευθύνες του απέναντι σ’ αυτά τα θεμελιακά για το λαό μας ζητήματα που διακυβεύονται άμεσα εξ αιτίας του εναγκαλισμού της χώρας μας με τους αμερικανονατοϊκούς ιμπεριαλιστές  και της πολιτικής ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας που ακολουθεί η Κυβέρνηση της χώρας μας, υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Τελικά το ψήφισμα  συγκέντρωσε μόνο τις ψήφους των δύο παρόντων Συμβούλων της Λαϊκής Συσπείρωσης ενώ όλοι οι άλλοι παρόντες ψήφισαν λευκό (πριν δύο χρόνια είχε συγκεντρώσει δέκα (10).

Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένας από τους παρόντες Συμβούλους πρόσκεινται στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ δεν πήρε το λόγο και δεν έκανε καμιά πρόταση.

Ο Σύμβουλος του ΣΥΡΙΖΑ που πριν δυο χρόνια το είχε ψηφίσει τώρα δεν το ψήφισε παρά το ότι οι επι μέρους παρατηρήσεις που έκανε έγιναν δεκτές  από τη Λ. Συσπείρωση. Γίνεται φανερό ότι τα δύο τελευταία χρόνια «κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι» και τα υπερπόντια αλλά και ανα την Ευρώπη ταξίδια αποδίδουν.

Παρόμοιες παρατηρήσεις με τον εκπρόσωπο της παράταξης που πρόσκειται στο  ΣΥΡΙΖΑ, έκανε και ο νέος Σύμβουλος των οικολόγων που παρά την αποδοχή τους στο μεγαλύτερο μέρος τους, ψήφισε λευκό.

Εμείς τους παραδίδουμε στη κρίση του λαού μας.

Το σχέδιο ψηφίσματος έχει ως εξής :

ΣΧΕΔΙΟ  ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

Το  Περιφερειακό Συμβούλιο Β. Αιγαίου εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τις εξελίξεις στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή, για το ρόλο που διαδραματίζει σ’ αυτές η Ελληνική Κυβέρνηση, για τις απειλές που εγκυμονούν για τα κυριαρχικά δικαιώματα και εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. 

Πιο συγκεκριμένα, ζούμε σε συνθήκες εντεινόμενου ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών  πηγών, κυρίως πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Η ελληνική Κυβέρνηση, και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Τουρκία, βάδισε στα βήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων.  Αντί να αποστασιοποιηθεί από τους ανταγωνισμούς αυτούς και να διασφαλίσει τα συμφέροντα της χώρας και του λαού μας, με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου της θάλασσας στο Αιγαίο, ανακηρύσσοντας την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας (ΑΟΖ), όπως δικαιούμαστε και όπως πολλές χώρες  έχουν πράξει  (και η Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα), έχει προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις και  συναλλαγές με την Τουρκία και τις πολυεθνικές για την «συνεκμετάλλευση»- «συνδιαχείριση» (50-50%, kazan-kazan) των πιθανών σημαντικότατων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου  στο Αιγαίο. Στο πνεύμα αυτό, ο πρωθυπουργός της χώρας μας αποχαρακτήρισε τον φυσικό μας πλούτο  χαρακτηρίζοντάς τον «ευρωπαϊκό»

Τις ανησυχίες μας επιτείνουν  ορισμένοι άλλοι παράγοντες όπως η συνεχής αποδυνάμωση της αμυντικής θωράκισης ,των νησιών μας, οι πληροφορίες για αποστρατιωτικοποίηση  ελληνικών  νησιών του Αιγαίου κατ’ απαίτηση της Τουρκίας, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ  (που δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των χωρών μελών του και σύμφωνα με το νέο δόγμα του δίνει στις δυνάμεις του το δικαίωμα να επεμβαίνουν  όπου γης). Εμπλέκεται στους εντεινόμενους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών που, όπως η ιστορία μαρτυρά, μπορούν να καταλήξουν σε πολεμικές συρράξεις.

Ιδιαίτερα ανησυχητικές είναι και οι συμφωνίες της  Κυβέρνησης με το Ισραήλ και τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια με Ισραήλ και ΗΠΑ, με προφανείς τους κινδύνους   που προκαλούν κυρίως από το γεγονός ότι η χώρα μας γίνεται ανοιχτά σύμμαχος του σφαγέα του Παλαιστινιακού λαού. 

Το Περιφερειακό Συμβούλιο Β. Αιγαίου τάσσεται υπέρ  της ειρηνικής συμβίωσης των λαών και χωρών και της αμοιβαία ωφέλιμης συνεργασίας  με όλους τους γείτονές μας ,στη βάση  των αρχών του διεθνούς δικαίου και του αλληλοσεβασμού. Αυτό που διαπιστώνεται, όμως, είναι ότι οι συνομιλίες με την  τουρκική ηγεσία  γίνονται με φόντο τις συνεχείς και προκλητικές παραβιάσεις του θαλάσσιου και εναέριου χώρου μας , με τα γνωστά «casus belli” σε ισχύ, διανθισμένα με επεκτατικές «επιθέσεις φιλίας» και ενώ  συνεχίζεται η κατοχή του 37% της  Κύπρου. 

Το Περιφερειακό Συμβούλιο Β. Αιγαίου εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τις εξελίξεις αυτές . 

Το Περιφερειακά Συμβούλιο τάσσεται υπέρ :  

-  Της  άμεσης ανακήρυξης  της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μας,

-  Της αξιοποίησης των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου για την κάλυψη των αναγκών του λαού μας σε χαμηλές τιμές και με προστασία του περιβάλλοντος.

- Καλεί τον λαό των νησιών μας να αγωνιστεί για την   απεμπλοκή της χώρας μας από τον επικίνδυνο εναγκαλισμό με το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ και να ακολουθήσει μια εξωτερική πολιτική ειρήνης και φιλίας με όλους τους γειτονικούς λαούς και χώρες, σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου,  της αμοιβαία  ωφέλιμης συνεργασίας και του αλληλοσεβασμού.

Εκ μέρους της Λαϊκής Συσπείρωσης

Στρατής Κόρακας,
Περιφερειακός Σύμβουλος Β. Αιγαίου.