
Τέλειωσαν πια οριστικά, πέρασαν στο χώρο των αναμνήσεων, οι ζοφερές μέρες, που έζησε μονάχος, ξεκομμένος απ’ τους συντρόφους του, χωρίς κανένα στήριγμα, έρμαιο μιας τύχης που ωστόσο του στάθηκε σπλαχνική, ποτέ δεν τον εγκατέλειψε. Και σαν τη σπίθα την κρυμμένη στη στάχτη, κάπου βαθιά μέσα του μια ελπίδα κρυφόκαιγε και θέρμαινε την καρδιά του. Πόσο όμως θα βαστούσε;
Δεν είχε αυταπάτες. Το ‘ξέρε. Είχαν πολύ ακόμα δρόμο να διανύσουν. Μακρύ και ανηφορικό…»
Μιχάλης Λιαρούτσος, "Το ΄48 χωρίς φεγγάρι", εκδ. ΕΝΤΟΣ
Τον καιρό του εμφυλίου. Σε κάποιο νησί (Λέσβος). Ο δραματικός αγώνας των αγωνιστών (παράνομων και ανταρτών) κατά των βιαστών της λαϊκής βούλησης. Τα πάθη τους, οι περιπέτειες τους. Τα βάσανα, οι πόνοι, το αίμα, η πείνα, η δίψα, η ασταμάτητη καταδίωξη, η συνεχής επαφή με τον κίνδυνο, η διαρκής εναλλαγή Αγωνίας - Γαλήνης, η καθημερινή αναμέτρηση με το θάνατο, η καρτερική αντιμετώπιση αποτυχιών και συμφορών.
Μαζί και οι ζεστοί δεσμοί με τους ανθρώπους γύρω τους, οι αναπολήσεις και τα όνειρα τους, οι καημοί και οι θλίψεις τους, οι χαρές και οι λύπες τους, ο έρωτας και ο αγώνας της αγαπημένης για τη σωτηρία του τραυματία συντρόφου της κι ακόμα οι λιγοστές απολαύσεις τους, τα λυρικά σκιρτήματά τους στη θέα της ομορφιάς βουνών και θάλασσας, η μαγεία της νύχτας και του σεληνόφωτος, οι νυχτερινοί ψίθυροι της γης και του χώματος κι οι μυστικές φωνές του δάσους.
Λίγα λόγια για τον Μ. Λιαρούτσο:

...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου