Λαγός τη φτέρη έσειε...

Μια πρόσφατη φορά κι έναν κακό μας τον καιρό ήταν ένα μικρό σχολειό σ' ένα εργατικό ένδοξο παλάτι της φτωχολογιάς που το λέγαν Πέραμα, αλλά είχε γίνει πέρασμα λιστών, ληστών και καπιταλιστών. Το σχολείο το είχανε βαφτίσει Νέο Ικόνιο τοκιστές και σουλατσαδόροι επειδή έκαναν ορθογραφικό λάθος. Και ήθελαν να το βγάλουν Νέο Κώνιο, γιατί εκεί άτυχα παιδιά δηλητηριάζονταν κάθε μέρα λίγο - λίγο μέχρι να μάθουν να κοιτάνε τα προσωπάκια τους στον καθρέφτη και να τρομάζουν. Η παλιά προσφυγιά προσπαθούσε ν' αντισταθεί όπως η χελώνα στο λαγό στο μύθο του Αισώπου. Δηλαδή, να παίξει στο επίπεδο του ανταγωνισμού της επιβίωσης με όσα είχε κι όσα έμαθε. Το πρόβλημα με το δηλητηριασμό παιδιών από «γονείς» με μαύρες φανέλες που γράφαν για χρυσά φασισταριά ανατολικών, δυτικών, βορείων και νοτίων προαστίων, μεγάλωσε όταν για ένα τετράωρο σαν την καθιερωμένη προσωρινή εναλλασσόμενη εργασία ήρθαν να φοιτήσουν παιδάκια με πολύχρωμες ψυχές, πολυποίκιλα τραυματισμένες από τις δηλητηριασμένες βόμβες ανατολικών, δυτικών και ντόπιων ιμπεριαλιστών... Η ιστορία συνεχίζεται...

 

Για να σοβαρευτούμε, περισσότερο απ' την πραγματικότητα είναι δύσκολο ακόμα και όταν αυτή εμφανίζεται γυμνή και το κάθε Πέραμα, όπως και να το λένε, όπου και να 'ναι, πέφτει στα νύχια των μαύρων κορακιών με τα νύχια τα γαμψά, τα πραγματικά και ιδεαλιστικά φονικά ρόπαλα, πιστόλια και μαχαίρια και μικρά ρυάκια από αίμα του Φύσσα, των ναυτεργατών - των Αιγύπτιων ψαράδων μαργαριταριών της επιβίωσης, μοιάζει να μην αρκούν, για να προξενήσουν πραγματικά προειδοποιητικό σεισμό σε μια αιχμαλωτισμένη απ' την ανάγκη κοινωνία.

 

Πέρα απ' την ειλικρινή, αυθόρμητη αλλά και καλά επεξεργασμένη αντιφασιστική αντίδραση επί τόπου στο σχολείο του Περάματος από γονείς, δασκάλους, πολίτες μικρούς το δέμας που είχαν το κουράγιο να σταθούν μπροστά σ' ένα θηριώδη λαγό που τη φτέρη έσειε για καλό της κεφαλής του, ξεφύτρωσαν κι οι σκοπιμότητες της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου. Τώρα που αξιολογούνται οι διαπραγματευτές απ' τα αναγνωρισμένα και πολυτιμημένα στον καπιταλιστικό τους παράδεισο κοράκια, τώρα που η δίκη των χρυσαυγιτών αναδεικνύει όλη τη χρυσαυγίτικη φονική μπόχα και τη θανατίλα την ψηφισμένη, το σχολείο τραβάει την προσοχή απ' την προκρούστεια κλίνη του κόφτη κι άλλων εργαλείων εξόντωσης κάθε αντίστασης της εργατικής τάξης.

Σε κάτι τέτοια γεγονότα, ευτυχώς ακόμα λίγα τον αριθμό, μιας και η Χρυσή Αυγή υποβοηθούμενη με ανοχή, τυπικότητες, νομιμότητες και άλλα τέτοια συναφή, βγαίνει πάλι μπροστά, έχοντας τόσο όσο πρέπει και της είπαν να κάνει οι χορηγοί της, επιλέγοντας εκστρατεία ηθικών φόνων, δημόσιων εξευτελισμών και προπηλακισμών on camera, παραγωγή φασιστικής ειδησεογραφίας. Τα ξεκουλουριάσματα του ναζιστικού φιδιού και το θρασίμικο βγάλσιμο της διχαλωτής γλώσσας της ναζιστικής οχιάς στα μούτρα μας δεν είναι ούτε αυθόρμητα, ούτε τυχαία, ούτε πολύ κάτω στην ατζέντα των πολιτικών καιρών. Ερχονται στοχευμένα και προσφέρονται πολλαπλώς στη μεν κυβέρνηση για να φαίνεται ότι δεν πάει μόνον στο Καστελόριζο, στην αντιπολίτευση για να μετράει κέρδη εκεί όπου φρόντισε δεκαετίες να λιγοστέψουν οι κομμουνιστές και στην ίδια τη Χρυσή Αυγή για να κάνει χρήση της τηλεθέασης βρίζοντας την Τατιάνα και πουλώντας το σλόγκαν του ρατσισμού σε συσκευασία δώρου.

 

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μετακίνηση του επικοινωνιακού άξονα του πολιτικού μεγκελισμού στο επίπεδο των παιδιών («Κάτω τα χέρια απ' τα παιδιά μου» φωνάζουν όλοι όταν επιτρέπουν να μετατρέπονται σε προϊόν). Κι αυτό γιατί σε μια εξαντλημένη κοινωνία η απεύθυνση στο θυμικό είναι εύκολη λύση σε προεκλογικά αδίστακτη ψηφοθηρία εντυπώσεων. Το μυστικό κρύβεται στο σκεπτικό της απόφασης του ανώτατου δικαστηρίου της Γερμανίας που αποφάσισε να μην απαγορεύσει την εκεί Χρυσή Αυγή, επειδή έχει ασήμαντη παρουσία και ισχύ. Ετσι άνοιξε το δρόμο στη μασκαρισμένη ΧΑ στην οποία μπορούν να καταφύγουν οι φασίστες που μετατρέπονται προσωρινά σε εθνοπατριώτες. Μήπως, λέω μήπως, να μετονομαστεί το «Νέο Ικόνιο» σε «Παύλος Φύσσας» για να δούμε αν το δηλητήριο στην ψυχή των παιδιών το εξαερώνουν και το καθαρίζουν κι άλλες μέθοδοι απ' τις κραυγές και τους ψιθύρους; Γιατί, λαγός τη φτέρη έσειε, κακό της κεφαλής του!...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ