Η απάτη άργησε μια μέρα...

Είχε πει ότι θα έφερνε συμφωνία σε 48 ώρες. Το είπε πριν από το δημοψήφισμα. Ήταν αναμενόμενο ότι ένα τέτοιο μνημόνιο θα έφερνε έτσι κι αλλιώς. Άλλωστε το είχε προτείνει στους θεσμούς  πριν την εξαγγελία του δημοψηφίσματος, το έκανε και μετά. Πήρε το ΟΧΙ σου και το έκανε Ναι σε Όλα, σαν τον παλιό καιρό και μάλιστα φρόντισε να σε κάνει και συνένοχο σε εκείνο το διάγγελμα όταν έλεγε πως όποιος ψηφίσει ΝΑΙ θα είναι συνένοχος. Τελικά μάλλον άλλο ήθελε να πει.

Αντί σε 48 έφερε τη συμφωνία μια μέρα μετά. Κι αυτό γιατί ενδιάμεσα είχε να κάνει μια από τις γνωστές συγκινητικές ομιλίες, αυτή τη φορά στο Ευρωκοινοβούλιο. Σαν να ήθελε να δώσει μια τελευταία χαρά, ένα κύκνειο άσμα στα συριζοτρόλ του διαδικτύου να αναπνεύσουν λίγο τελευταίο αέρα αξιοπρέπειας και εθνικής περηφάνειας. Από τότε οι ΣΥΡΙΖΑιοι και οι άλλοι φανατικοί του ΟΧΙ, κυρίως η πλειοψηφία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, βιώνουν αυτό το συναίσθημα που οι γάλλοι περιγράφουν ως «μικρό θάνατο». Το συναίσθημα δηλαδή μετά τον οργασμό, εκεί όπου έχεις εξαντλήσει τις ζωτικές σου ενέργειες και βιώνεις ένα άδειασμα.

Και ενώ ορισμένοι ΣΥΡΙΖΑιοι είχαν καταλάβει που πάει το πράγμα και αποτραβήχτηκαν από τα πληκτρολόγια τους, άλλοι είχαν ακόμα φρούδες ελπίδες και έπεσαν από τα σύννεφα όταν ο Τσίπρας έκανε το αναμενόμενο. Μέλη και οπαδοί της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που μέχρι την Τρίτη είχαν προλάβει να γίνουν σχεδόν ένα με τον ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν άλλωστε και το κοινό στις κομματικές συγκεντρώσεις του ΟΧΙ (μη μου πει κανείς ότι δεν είναι κομματική μια συγκέντρωση στην οποία ομιλητής είναι ο Πρόεδρος ενός κόμματος), είχαν λυσσάξει να ανεβάζουν κείμενα αποθέωσης του Τσίπρα και των Υπουργών του, μιλούσαν με τέτοιο τρόπο που αν δεν τους ήξερες δεν καταλάβαινες αν είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν κατάλαβαν ούτε μετά την Κυριακή που πάει το πράγμα.

Αγνός κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ γιατί πίστευε ότι η Αριστερά δεν είναι σαν τους άλλους, ότι τουλάχιστον αυτά που λέει τα εννοεί. Πίστεψαν ίσως ότι από το να φέρει μνημόνια θα προτιμήσει να παραιτηθεί γιατί δεν είναι οι άνθρωποι κολλημένοι στις καρέκλες τους. Κόσμος που πίστευε ότι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν ριζοσπάστες άνθρωποι που θα γυρίσουν το καράβι προς τα Αριστερά. Κόσμος που καλόπιστα πίστευε πως έστω και μέσα στο ευρώ, έστω και με κάποια συμφωνία όχι πολύ επώδυνη τα πράγματα θα βελτιωθούν.

Αυτοί και άλλοι πολλοί εξαπατήθηκαν συνειδητά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται, και το γράφω με πλήρη συνείδηση, για την μεγαλύτερη πολιτική απάτη της σύγχρονης ιστορίας της χώρας.

Πολιτικά διαφωνώ με τον ΣΥΡΙΖΑ και με ό,τι αντιπροσωπεύει. Βεβαίως και δέχομαι ότι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν άνθρωποι αγωνιστές, δημοκράτες, προοδευτικοί. Επίσης ο κόσμος που τον ακολούθησε είναι στη συντριπτική του πλειοψηφία αγνός, λαϊκός κόσμος που αγανάκτησε και ήθελε μια χαραμάδα ελπίδας. Όμως εδώ δεν πρόκειται για απλή πολιτική διαφωνία με ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και ό,τι εκπροσωπεί.

Η απάτη ήταν συνειδητή. Δεν μπορεί να κρυφτεί στην άγνοια των διαδικασιών, ούτε στην απειρία του πρωτάρη. Ούτε στον αποδιοπομπαίο τράγο Γ. Βαρουφάκη. Ο Ζίζεκ που τόσο αγαπάει ο ΣΥΡΙΖΑ γράφει ότι στις μέρες μας η Αριστερά κάνει ό,τι θέλει αλλά δεν μπορεί να κάνει η Δεξιά και το αντίστροφο. Κατάφερε να φέρει ένα μνημόνιο που δεν θα τολμούσε να σκεφτεί ο Σαμαράς. Ούτε καν ο Τζήμερος.

Κατάφερε να βάλει την υπογραφή στον βίαιο θάνατο του ελληνικού λαού στο αριστερό υποσέλιδο ενός κατάπτυστου κειμένου.

Αυτές τις μέρες γράφτηκαν πολλά. Βάλτε τα κείμενα για τον Τσίπρα που ρισκάρει τη ζωή του για να μας σώσει, τα άλλα για τον ευρωπαίο ηγέτη που αλλάζει την ΕΕ και εκείνα για την εθνική περηφάνεια στον κάδο ανακύκλωσης και αδειάστε τον. Έχουμε δύσκολες μέρες μπροστά μας.

Χρέος μας είναι να μην αφήσουμε τον κόσμο που προδόθηκε από την πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση να επιστρέψει με τα κεφάλια κάτω στην μιζέρια της μνημονιακής ζωής. Να μην αφήσουμε τον λαό έρμαιο στις ορέξεις των δήθεν αντισυστημικών νεοναζί. Τώρα που έπεσαν οι μάσκες τα πράγματα ξεκαθαρίζουν.

2310net.wordpress.com