ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

Από τις συγκεντρώσεις που είχα παραβρεθεί; μακράν η μεγαλύτερη. Δεν θα σταθώ στο μέγεθος, πόσοι είμασταν μέτρησαν αυτοί που πρέπει και σίγουρα "οι ψύλλοι στ' αυτιά τους" πρέπει να τους βασανίζουν. Υπολόγισαν ότι δύσκολα θα εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα (αφού "Εδώ υπάρχει Π.Α.ΜΕ, δεν είναι Ιρλανδία ") όμως τόσο δύσκολα δεν το φαντάζονταν…
Μην ανησυχείτε που δε θα σας αναφέρω αριθμό, θα μας ενημερώσουν για τον όγκο του Συλλαλητηρίου εφημερίδες και κανάλια !!!

Σε αυτό που θέλω να σταθώ είναι το γεγονός ότι σύντροφοι και φίλοι ξεκίνησαν από όλη την Ελλάδα για να έρθουν σήμερα να ενώσουν τη φωνή τους. Πληρώνοντας για το ταξίδι τους (μακρινό ή κοντινό) από το προσωπικό τους υστέρημα, χωρίς να αναμένουν κάποιο διορισμό ή/και ρουσφέτι. Πρόσωπα ηλιοκαμένα από τον ήλιο του χωραφιού και της οικοδομής, άνθρωποι ξεχασμένοι από τους υπεύθυνους - μακριά από την έδρα της κυβέρνησης του ΣΕΒ, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και προσφάτως του ΔΝΤ, ήρθαν να διαδηλώσουν αυτό το Σάββατο. Πολλοί τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές θα είναι ακόμα στο πλοίο της επιστροφής.

Νέοι και νέες, φοιτητές και εργαζόμενοι που η ορμή και το πάθος τους παρέσυραν και τους μεγαλύτερους. Όπου κι αν κοίταζες, χαμόγελα και αισιοδοξία ότι "μπορούμε". Με όποιον κι αν μιλούσες το ένιωθες "δεν θα τους περάσει".

To σημερινό αυτό "αντάμωμα" νομίζω ότι μας ατσάλωσε. Γέμισε με αισιοδοξία εμάς αλλά κυρίως έστειλε το μήνυμα που είχε ως στόχο: «ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ», ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ» για να μην εφαρμοστούν τα μέτρα τους. Και αφού τα μέτρα αυτά σερβίρονται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης «ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ»…

Ίσως ένα ευχαριστώ σε αυτούς που άφησαν δουλειές και υποχρεώσεις για να έρθουν σήμερα στην Αθήνα δεν είναι τίποτα, όμως αφού το νιώθω πρέπει να το πω.

Υ.Γ. Αξίζει να δείτε και αυτό: Κάποιοι θα πρέπει να ανησυχούν...


...