«Εργαλείο» των αστών οι σύγχρονοι φασίστες

«Εργαλείο» των αστών οι σύγχρονοι φασίστες

Από την ομιλία του καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ σε εκδήλωση της ΝΕ Πέλλας του ΚΚΕ, στα Γιαννιτσά

 

Στην εγκληματική δράση των δοσίλογων σε όλη τη χώρα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, στα αποσπάσματα των ταγματασφαλιτών Πούλου και Σούμπερτ, και στο σύγχρονο φασισμό, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ, μιλώντας σε εκδήλωση - διάλεξη που διοργάνωσε η ΝΕ Πέλλας του ΚΚΕ, με θέμα «Οι δοσίλογοι της κατοχής και ο σύγχρονος φασισμός».

«Στα χέρια αυτών των ηρώων του ελληνικού ναζισμού και της εθνικοφροσύνης, η τύχη του λαού των Γιαννιτσών ήταν δραματική στις 14 Σεπτεμβρίου 1944. Ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια, βιασμοί και κακοποιήσεις κοριτσιών, λεηλασία, κλοπή και κάθε είδους μαρτύριο έζησαν οι κάτοικοι της πόλης τη σκοτεινή εκείνη ημέρα. Κατόπιν, οι Ελληνες ναζί μάζεψαν μερικούς νέους και τους έβαλαν να ανοίξουν λάκκο για να χωρέσει πεντακόσιους νεκρούς. Τελικά, εκτέλεσαν ή σκότωσαν 110 άτομα, προσθέτοντας το όνομα των Γιαννιτσών στη μακρά σειρά των μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδας και της ναζιστικής Νέας Ευρώπης», σημείωσε.

Στη συνέχεια, αναφερόμενος στις εμφανίσεις του φασισμού στην Ελλάδα, είπε: «Η ελληνική κοινωνική και πολιτική ιστορία έχει διασταυρωθεί με το φασιστικό φαινόμενο αρκετές φορές. Οι πιο χαρακτηριστικές από αυτές είναι η Τρία Εψιλον (Εθνική Ενωση Ελλάς), στα 1927 - 1936 και μετά πάλι στα 1941 - 1944, η "Χ" (1944 - 1948) και μαζί της όλα τα σχετικά μορφώματα που γεννήθηκαν τον καιρό της ναζιστικής κατοχής, η Χρυσή Αυγή σήμερα.

Στην Ελλάδα, ακριβώς επειδή τα φασιστικά κινήματα δε στηρίχθηκαν ούτε σε προϋπάρχοντα μαζικά σχήματα, ούτε βρήκαν υποστηρικτές σε ισχυρά μονοπωλιακά και ιμπεριαλιστικά οικονομικά κέντρα, δε μαζικοποιήθηκαν και δεν πλησίασαν την κεντρική πολιτική σκηνή. Αντίθετα, μετατράπηκαν σε μηχανισμούς τύπου Μαφίας (ειδικά όταν διαχειρίστηκαν οικονομικούς πόρους - βοήθεια Ερυθρού Σταυρού ή ΟΥΝΡΑ στην περίπτωση της "Χ") και σε άθροισμα τρομοκρατικών συμμοριών.

Τα φασιστικά κινήματα στην Ελλάδα δεν πήραν ποτέ τις διαστάσεις που ανάλογες κινήσεις πήραν σε συγκρίσιμα - ως προς την ανάπτυξη και την κοινωνική ένταση - κράτη: Δεν έγιναν ούτε ισπανική "Φάλαγγα", ούτε ρουμανική "Λεγεώνα του Αρχαγγέλλου Μιχαήλ". Επίσης, δεν απόλαυσαν ποτέ την σύμπραξη πνευματικών ελίτ (διανοούμενων), όπως έγινε σε όλες τις άλλες περιπτώσεις.

Με βάση αυτά τα ιστορικά δεδομένα, ο ελληνικός φασισμός μπόρεσε μόνο "εργαλειακά" να υπάρξει στην ελληνική κοινωνική και πολιτική ζωή. Δηλαδή, λειτούργησε ως εργαλείο τρίτων και υπήρξε όσο οι τρίτοι αυτοί το είχαν ανάγκη. Ολα τα σχετικά με τη Χρυσή Αυγή στοιχεία δείχνουν ότι τέτοιου είδους διαδρομή ακολουθεί και αυτή: Τρομοκρατικές συμμορίες και μαφιόζικες πρακτικές. Αυτά δεν συναρθρώνουν μαζικό κίνημα με κυριαρχικές πολιτικές φιλοδοξίες.

Αρκεί φυσικά να μη γενικευθεί η "εργαλειακή" χρήση του φαινομένου. Η τελευταία δεν προέρχεται μόνο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που μέσα από τις ακρότητες της Χρυσής Αυγής διαμορφώνουν τεχνητά το δικό τους "δημοκρατικό" προφίλ. Προέρχεται και από το κομμάτι εκείνο της αριστεράς που προσπαθεί να εμπλέξει το ΚΚΕ σε ένα αντιφασιστικό μέτωπο, που θα στρέφεται ενάντια στο φασισμό, ξεχνώντας τις πολιτικές που τον γεννούν και τον ενισχύουν: Τις πολιτικές της άρχουσας τάξης, της ΕΕ, της τρόικας και γενικά όλα όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό. Αυτά τα παιχνίδια είναι επικίνδυνα».

 

rizospastis.gr