ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ … ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΟΥ

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τη στάση των διάφορων δυνάμεων του συνδικαλιστικού κινήματος και τις διαθέσεις τους μπροστά στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται, ήταν η πρώτη μετεκλογική συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ.
Την ώρα που τα προβλήματα των δημοσίων υπαλλήλων συνεχίζουν υπάρχουν και να οξύνονται. Κι ενώ στην πρόσφατη συνάντηση της εκτελεστικής γραμματείας της ΑΔΕΔΥ με τους νέους Υπουργούς Εσωτερικών και Εργασίας, διατυπώθηκαν συγκεκριμένες ερωτήσεις – αιτήματα προς τον υπουργό από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Ερωτήσεις που αφορούσαν,

- την αύξηση του μισθού στα 1400 ευρώ,
- την ανάγκη να μην εφαρμοστεί απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που εξισώνει το όριο συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών και μετατρέπει την κύρια σύνταξη από κοινωνική σε επαγγελματική,
- την ανάγκη να χρηματοδοτηθεί το ταμείο πρόνοιας για να αποδώσει τα εφάπαξ στους χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους που περιμένουν πάνω από δύο χρόνια,
- το αίτημα να διασφαλιστεί το δικαίωμα πλήρους και δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης,
- το αίτημα να καταργηθούν όλοι οι γαλαζοπράσινοι αντιασφαλιστικοί και αντεργατικοί νόμοι.
- Οι υπουργοί σ΄ αυτές τις «ερωτήσεις» δεν απάντησαν τίποτα απολύτως, ούτε δεσμεύτηκαν για το παραμικρό.

Κι αφού σχετικά μ΄ όλα αυτά τα θέματα, που αποτελούν αιτήματα του κλάδου των δημοσίων υπαλλήλων, είχε ληφθεί απόφαση για απεργία απόφαση πριν τις εκλογές, για πραγματοποίηση απεργίας εν΄ όψει προϋπολογισμού.
Παρ΄ όλα αυτά, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ ( ΠΑΣΚ – ΣΥΡΙΖΑ ), αποφάσισε ακόμα μια φορά να βάλει πλάτη στις κυβερνητικές επιδιώξεις, να παγώσει κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων. Κύριο «επιχείρημα» απ΄ την πλευρά της ΠΑΣΚ ήταν ότι «Ο λαός ψήφισε». Λες κι ο λαός ψήφισε ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να διεκδικούν τίποτα. Σα να λένε «σκάσε και σκάβε τώρα». Ενώ απ΄ την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται έχει «ελπίδες» και «αναμονές» απ΄ την νέα κυβέρνηση, ήταν «Αν δε δούμε τον προϋπολογισμό δε μπορούμε να εξαγγείλουμε κινητοποίηση».

Αξιοθαύμαστη ήταν η «ειλικρίνεια» της ΔΑΚΕ, η οποία δια του επικεφαλής της, και επιβεβαιώνοντας το ρόλο που της αποδόθηκε από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ της «αξιωματικής συμπολίτευσης», «πρότεινε» … «φέτος, εν όψει του προϋπολογισμού της συγκεκριμένης χρονιάς, να μη ζητήσουμε αυξήσεις, ούτε να θέσουμε θέμα ενιαίου μισθολογίου».
Αξίζει να σημειώσουμε επίσης την θαυμαστή ταύτιση των συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ, με την ΠΑΣΚ και την κυβέρνηση, στο θέμα της εφαρμογής ή όχι της γνωστής απόφασης του Ευρωδικαστηρίου, που πρότειναν να εφαρμοστεί μεν, αλλά με μια περίοδο χάριτος π.χ. 10 χρόνων, ταυτιζόμενοι απολύτως με τη θέση που διατύπωσε ο υπουργός κ. Παπακωνσταντίνου, την ίδια μέρα, σε συνέντευξη του σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα.

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, ανέδειξαν με τις τοποθετήσεις τους την ανάγκη να μη χαθεί ούτε λεπτό αναμονής απ΄ το συνδικαλιστικό κίνημα, ανέδειξαν ακόμα μια φορά τα αιτήματα που πρέπει να έχει ο κλάδος και πρότειναν τη διενέργεια πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας μ΄ αυτά τα αιτήματα τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου. Απεργία που δεν υιοθετήθηκε απ΄ την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ ( ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ ) στο όνομα της «αναμονής» και της «πίστωσης χρόνου προς την κυβέρνηση».

Μάνος Δούκας