Με αφορμή το θάνατο του 16χρονου και πως δίνονται τα πιστοποιητικά υγείας των αθλητών-τριών. «Στον αέρα» η υγεία των αθλουμένων !!!

Σας παραθέτουμε το κατωτέρω κείμενο που λάβαμε μέσω email από την ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΡΟΥ σχετικά με την υγεία των αθλούμενων παιδιών.

 

Τα θέματα πιστοποίησης υγείας των αθλητών και αθλητριών ρυθμίζονται από το άρθρο 33 παρ.9 του νόμου 2725/1999(ΦΕΚ121): «Η πιστοποίηση της υγείας των αθλητών είναι υποχρεωτική και αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους σε προπονήσεις και αγώνες. Η πιστοποίηση αυτή γίνεται σε δελτία υγείας που εκδίδει η οικεία ομοσπονδία και το οποίο θεωρείται από νομαρχιακό νοσοκομείο ή κέντρο υγείας ή αγροτικό ιατρείο ή υγειονομική στρατιωτική μονάδα ή από έχοντες οποιαδήποτε σχέση με το Δημόσιο ή ΝΠΔΔ ιατρούς».

Σύμφωνα, λοιπόν, με το παραπάνω απόσπασμα, η πιστοποίηση της υγείας του αθλητή και αθλήτριας (σωστά) είναι υποχρεωτική.Υπάρχει όμως και το υπόλοιπο κομμάτι του νόμου: «Οι παθήσεις και οι βλάβες που δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή αθλητών σε προπονήσεις και αγώνες,οι απαιτούμενες ιατρικές εξετάσεις για τη θεώρηση του δελτίου υγείας,οι προϋποθέσεις,η διαδικασία και τα αρμόδια όργανα για τη θεώρηση του δελτίου,καθώς και κάθε άλλο συναφές θέμα καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας,που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση του ΕΚΑΕΤ (Εθνικό Κέντρο Αθλητικών Ερευνών Τεχνολογίας)».

Δηλαδή, για να είναι νόμιμη η πιστοποίηση υγείας αθλητή/τριας πρέπει ο πολιτικός προιστάμενος της υγείας να καθορίσει με απόφασή του τις προϋποθέσεις και τα πλαίσια.

Αυτό επιτάσσει ο νόμος από το 1999. Σήμερα, 14 χρόνια μετά, υπουργική απόφαση δεν έχει ακόμα εκδοθεί!!...  Με αυτόν τον τρόπο, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου αλλά και η σημερινή τριανδρία δείχνουν πόσο, πραγματικά, ενδιαφέρονται για μια σοβαρότατη υπόθεση, όπως η υγεία των αθλητών/τριών –κυρίως των ερασιτεχνών – και η διασφάλισή της, από την αρχή. Λόγω της αδιαφορίας τους, κανένας γιατρός (από νομικής πλευράς) δεν επιτρέπεται να δίνει ιατρική γνωμάτευση. Και όταν το κάνει, νομικά, είναι ακάλυπτος.

Και αν για τον επαγγελματικό αθλητισμό, τα παραπάνω έχουν (σχετικά) μικρή σημασία, για τον ερασιτεχνικό και μαζικό έχουν καθοριστική. Τα παιδιά, οι εργαζόμενοι που θέλουν να αθληθούν, τα σωματεία και οι σύλλογοι είναι απόλυτα εκτεθειμένοι. Και καθημερινά παίζουν «ρώσικη ρουλέτα». Γιατί με λογικές ρουτίνας, τυπικές διαδικασίες και «ωχαδερφιστικές» λογικές δεν αντιμετωπίζεται το τεράστιο θέμα της προληπτικής ιατρικής.

Επίσης το ΙΚΑ ενημερώνει πως: «Οι γιατροί του Ιδρύματος δε χορηγούν στους ασφαλισμένους μας ιατρικές βεβαιώσεις ικανότητας και ιατρικές βεβαιώσεις υγείας που οι ασφαλισμένοι μας πρόκειται να χρησιμοποιήσουν για εξωσχολικά αθλητικά σωματεία, προγράμματα μαζικού αθλητισμού των Δήμων, περιπτώσεις κόπωσης και υπερπροσπάθειας».

Στο νησί μας περίπου 1.000 νέοι και νέες αλλά και άλλων ηλικιών, αθλούνται με το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ,τον κλασσικό αθλητισμό, το κολύμπι, το τέννις κ.λ.π.

Ποιά ιατρική διασφάλιση έχουν όλα αυτά τα παιδιά προσκομίζοντας ένα απλό καρδιογράφημα ή μια απλή εξέταση αίματος και μάλιστα επί πληρωμή, γιατί το Κέντρο Υγείας αδυνατεί να καλύψει αυτές τις ανάγκες και έτσι οι Σύλλογοι, τα Σωματεία ή οι γονείς καταφεύγουν σε ιδιώτες γιατρούς; Ποιός θα είναι υπεύθυνος όταν το κακό συμβεί;

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε αθλητιατρικά συνέδρια «κάθε χρόνο στη χώρα μας συμβαίνουν 20 περιστατικά αιφνίδιου καρδιακού θανάτου, ετησίως».

Το νομικό κενό δεν είναι θέμα τυπολατρίας. Είναι η « κορυφή του παγόβουνου», στον κορμό του οποίου βρίσκεται η ουσία του ζητήματος. Δηλαδή στην έλλειψη θεσμοθετημένων οδηγιών για το ποιές εξετάσεις πρέπει να περιλαμβάνει ο έλεγχος, ποιός τις κάνει, σε τι υποδομές, κάθε πότε, ποιές καταστάσεις υγείας αποκλείονται για άθληση κλπ. Είναι ευθύνη ζωής να υπάρχουν οι οδηγίες αυτές.

Αλλο πλαίσιο απαιτείται π.χ. για ποδοσφαιριστές, άλλο για κολυμβητές. Αλλες ανάγκες και ιδιαιτερότητες (σωματικές ή ψυχικές) έχουν τα παιδιά αθλητές, άλλες οι έφηβοι, άλλες οι άντρες, άλλες οι γυναίκες (για τις οποίες πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη και η αναπαραγωγική τους υγεία) κλπ.

Το θέμα, βέβαια, δεν είναι μόνο η θεσμοθέτηση οδηγιών αλλά και εφαρμογή τους. Ακόμη και αν καθοριστούν οδηγίες αυστηρές και ιδιαίτερα προωθημένες,στις σημερινές συνθήκες παντελούς έλλειψης δημοσίων υποδομών στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και εμπορευματοποίησης του δημοσίου συστήματος υγείας, ποιός θα αναλάβει το κόστος αυτών των εξετάσεων και προληπτικών προγραμμάτων; Ο ερασιτεχνικός, ο μαζικός και λαικός αθλητισμός, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν και δεν πρέπει, αμέσως ή εμμέσως, να φορτωθούν και αυτό.

Η προστασία όμως της υγείας όλου του λαού,άρα και της αθλούμενης νεολαίας,πρέπει να είναι ευθύνη του κράτους και όχι ατομική ευθύνη. Δεν μπορεί να ανατίθεται σε ιδιώτες, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Δήμους, ασφαλιστικά ταμεία, άλλους φορείς.

Η πρόληψη στα θέματα υγείας επιβάλλεται να καλυφθεί με επάρκεια και αποτελεσματικότητα με την δημιουργία ενός αποκλειστικά δημοσίου και δωρεάν, ενιαίου και καθολικού συστήματος Υγείας και Πρόνοιας με ανεπτυγμένη την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Με πυρήνα το Δημόσιο Κέντρο Υγείας μπορούν να λειτουργήσουν υπηρεσίες και τα αντίστοιχα υποστηρικτικά εργαστήρια, για την προληπτική παρακολούθηση της υγείας των αθλητών/τριών, πρόληψη των κινδύνων στους χώρους άθλησης, στο σχολείο, στη γειτονιά, τα γυμναστήρια.

Το ζήτημα είναι σοβαρό και πρέπει να απασχολήσει πρώτα απ’όλους τα αθλητικά σωματεία και τους συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων του νησιού. Αφορά τα ίδια μας τα παιδιά.

 

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΡΟΥ (lsparou.blogspot.gr)

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013