Αν εκείνοι που οι πρόγονοί τους (φυσικοί και πολιτικοί ) γονάτισαν απέναντι στον Τσώρτσιλ και το Βαν Φλύτ «κι έδωσαν γη και ύδωρ» σήμερα επιδιώκουν τη λήθη, εμείς ούτε φταίμε, ούτε μπορούμε να το επιτρέψουμε. Αν εκείνοι ντρέπονται και για τον πρόστυχο ρόλο των πολιτικών του «κέντρου» και σ΄ αυτή την περίοδο, όπως του Κανελλόπουλου ( «Στρατηγέ μου ιδού ο Στρατός σας» προς τον Βαν Φλύτ ) και του Γεωργίου Παπανδρέου, του Πρωθυπουργού του εμφυλίου, δε μπορούμε να τους βοηθήσουμε. Μόνο μπορούμε να χαμογελάμε με νόημα όταν μια τέτοια ταινία αποφεύγει να αναφερθεί και σ΄ αυτούς, αφήνοντάς τους στο απυρόβλητο και στο «εθνικό κεφάλαιο».
Αν οι γλυκανάλατοι όλων των ειδών επιδιώκουν απ΄ τη μια να παρουσιάσουν το θέμα σαν … «εθνική τραγωδία» που επουλώνεται με … «εθνική ομοψυχία», θα μας επιτρέψουν να γελάμε μαζί τους. Γιατί απ΄ τη μια λένε αυτό, αλλά απ΄ την άλλη προσπαθούν με κάθε τρόπο να πάρουν «μερτικό» απ΄ τη δόξα του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ. Μερτικό απ΄ τον ηρωισμό, την αφοσίωση και την θυσία.
Αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφέστατα ότι ό,τι έντιμο και μεγάλο έχει συμβεί στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, έχει τη σφραγίδα του ΚΚΕ. Έχω ακούσει εκατοντάδες ανθρώπους κατά καιρούς να ισχυρίζονται ότι «ήμουν κι εγώ στο ΚΚΕ», «Ήμουν κι εγώ στην αντίσταση», «ο παππούς μου ήταν στη Μακρόνησο». Δεν έχει σημασία αν λένε αλήθεια ή ψέματα.
Το πιθανότερο είναι να λένε αλήθεια. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι χρησιμοποιούν την όποια σχέση τους με το ΚΚΕ και το κίνημα σαν απόδειξη εντιμότητας, αφοσίωσης και ανιδιοτέλειας, που πιθανά εκείνη τη στιγμή που την επικαλούνται να τα έχουν πια χάσει και να έχουν γίνει γιάπηδες. …”
Εάν θέλετε να διαβάστε όλο άρθρο: bazoma.blogspot.com
..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου