Αυτά δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ στη Βουλή και τα περιέχει ρεπορτάζ της Ημερησίας. Καταλάβατε; Αυτό θέλουν να ξέρετε, να σκέφτεστε, να νοιώθετε. Αυτό παπαγαλίζουν οι ρουφιάνοι τους στην τηλεόραση. Αυτή είναι η δική τους πραγματικότητα.
Η δική μας είναι άλλη.
Πέμπτη 1/7/2010: Η ΦΑΓΕ, μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στην Ευρώπη (κέρδη 6,2 εκατομμύρια ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2010), απολύει άλλους 22 εργαζόμενους. Πριν από δυόμισυ μήνες είχε απολύσει άλλους 15. Ο όμιλος Φιλίππου είχε προχωρήσει και τον περασμένο Οκτώβρη σε άλλες 18 απολύσεις. 73 απολύσεις εργατών της μέσα σε 9 μήνες. Αλλά και στην ΕΒΓΑ που είναι μέλος του Ομίλου της ΦΑΓΕ, έχει προχωρήσει σε απολύσεις 30 εργαζομένων τα τελευταία χρόνια. Το σωματείο της ΦΑΓΕ αντιδρά αμέσως. Απεργία και Γενική Συνέλευση.Παρασκευή 2/7/2010: 5π.μ. μπροστά στο εργοστάσιο της ΦΑΓΕ ... απεργιακή φρουρά ... δεκάδες εργαζόμενοι φυλάνε την πύλη ... άλλοι τόσοι φυλάνε την είσοδο των φορτηγών ... ακόμα και στις τρύπες που έχει ο φράχτης έχουμε φρουρά ... κι είμαστε πάλι όπως στο λιμάνι ... όλοι οι κλάδοι ... εργάτες της ΦΑΓΕ ... της ΔΕΛΤΑ ... απ΄ το μέταλλο ... απ΄ το φάρμακο ... εκπαιδευτικοί ... ΕΒΕδες της γειτονιάς ... μαθητές και φοιτητές .... μια γροθιά ...
Κι είναι όλα αλλιώς σήμερα ... άλλες μέρες κάποιοι εργαζόμενοι έχουν επιφυλάξεις ... ή και γκρίνια ... θα χαθεί το μεροκάματο ... για να πεισθούν χρειάζεται κουβέντα ... αυτό που διακυβεύεται είναι γενικότερο ... ευρύτετο ... δυσκολότερα αντιληπτό ... Σήμερα το πράγμα είναι απλό ... σήμερα η σειρά αυτών των 21 ... αύριο η σειρά σου ... προφανές ... οι απολύσεις απελευθερώθηκαν με νόμο ... και μάλιστα αυτοί που απολύθηκαν δεν είναι μόνο απ΄ αυτούς που έκαναν απεργία ...
- Απολύθηκε ένας θυρωρός που σ΄ όλες τις απεργίες μέχρι εκείνη τη μέρα ήταν απ΄ τα σκυλιά της εργοδοσίας που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σπάσει η απεργιακή φρουρά και να μπουν μέσα όσο γίνεται περισσότεροι απεργοσπάστες ... πάει κι αυτός ...
- Απολύθηκε ο προσωπάρχης κι άλλα 7 διευθυντικά στελέχη.
- Απολύθηκε ένας εργαζόμενος που ήταν αυτός που έκανε όλες τις βρωμοδουλειές κυριολεκτικά του εργοστασίου (ξεσκάτισμα βόθρων, καθάρισμα φρεατίων κλπ) και που την ίδια δουλειά έκανε συχνά πυκνά χωρίς αμοιβή και στα σπίτια ή τα εξοχικά των αφεντικών του.
- Φυσικά απολύθηκαν και πέντε συνδικαλιστές του εργαστασίου – υποψήφιοι για το Δ.Σ. του Σωματείου και αντιπρόσωποι στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Τροφίμου-Γάλακτος-Ποτού.
Οι κουβέντες που γινόταν ήταν αποκαλυπτικές. Και τα συμεράσματα το ίδιο.
· Ο καπιταλιστής δεν απολύει επειδή «δεν είναι καλός άνθρωπος» ή «είναι άκαρδος». Απ΄ τη στιγμή που μπαίνει στη λογική του νόμου του κέρδους και του ανταγωνισμού, θα το κάνει θέλει δε θέλει.
· Ο καπιταλιστής δεν απολύει επειδή ... «χάνει». Αυτός θεωρεί ζημιά τη μείωση των κερδών του. Ζει για να αυξάνει τα κέρδη του. Και σε μια περίοδο που δεν μπορεί να τα αυξήσει απ΄ την αύξηση της κατανάλωσης θα τα αυξήσει μειώνοντας το κόστος. Το κόστος είσαι εσύ για όλους αυτούς. Εσύ, το μεροκάματό σου, η ασφάλειά σου και η ποιότητα της ζωής σου.
· Ο καπιταλιστής δεν απολύει επειδή υπάρχει κρίση. Χρησιμοποιεί την κρίση σαν πρόσχημα για να καταργήσει εργασιακά, ασφαλιστικά, οικονομικά δικαιώματατα. Έτσι έγινε και τώρα με την ψήφιση του νόμου που διπλασιάζει το όριο των απολύσεων ανά επιχείρηση και μειώνει δραματικά το ποσό της αποζημίωσης. Ουσιαστικά απελευθερώνει τις απολύσεις.
· Ο καπιταλιστής δεν απολύει τους «εχθρούς» του. Εχθρούς του θεωρεί τους «ακριβούς» εργαζόμενους. Τους πιο παλιούς. Τους πιο μεγάλους. Τους λιγότερο παραγωγικούς. Όταν λοιπόν του δίνεται η δυνατότητα να τους ξεφορτωθεί με ρυθμό 4% το μήνα και χωρίς αποζημιώσεις θα το κάνει και θα προσλάβει την ώρα που θα χρειαστεί άλλους με 500 ευρώ μικτά (προβλέπεται κι αυτό στους νόμους τους).
· Ο καπιταλιστής δεν «κρατά» τους «υπάκουους», τους γλύφτες και τους χαφιέδες του. Όταν θα εκτιμήσει ότι του περισεύουν θα τους δώσει «δρόμο» κι αυτούς. Και θα προσλάβει εξίσου πρόθυμους χαφιέδες και τσιράκια αλλά φτηνότερους.
· Ο καπιταλιστής δεν «κρατά» τους πιο φιλότιμους. Κρατά τους πιο υγιείς και ακμαίους. Ο καπιταλιστής ... «σκοτώνει τα άλογα όταν γεράσουν». Ό, τι γίνεται με τα άλογα, με τα γαϊδούρια, με τα βόδια.
· Ο καπιταλιστής δε σκέφτεται πού θα βρει δουλειά στα 50 ή στα 55 του ένας εργάτης που του δούλευε 20 ή και 25 χρόνια. Δεν είναι δικό του πρόβλημα. Ο νόμος του κέρδους δε γνωρίζει φιλίες, ανθρώπινες σχέσεις, δικαιώματα, συναισθήματα. Όσο για τους νόμους .... ο καπιταλιστής αγοράζει όσους θέλει ... μη σας πω ότι τους παίρνει και τσάμπα τις πιο πολλές φορές απ΄ τα τσιράκια του – υπουργούς και τις μαριονέτες του πρωθυπουργούς.
· Λίγες μέρες πριν είχε «ξεφωρτωθεί» 10 «αντιπροσώπους» της. Αυτούς που τους υποχρέωσε παλιότερα από υπάλληλοί της (οδηγοί φορτηγών) να χρεωθούν στις τράπεζες για να αγοράσουν τα φορτηγά απ΄ την ίδια την εταιρεία .... να γίνουν «εργολάβοι» - αντιπρόσωποι της εταιρείας που πουλάνε μόνο τα δικά της τα προϊόντα. Και μάλιστα να τα πουλάνε μόνο στις περιοχές που θα επιλέγει κάθε φορά η εταιρεία ... Που τους είχε αποκλειστικά για λογαριασμό της .... Άρα έπρεπε να τους έχει ασφαλισμένους ... Αλλά τους υποχρέωνε να ασφαλίζονται μόνοι τους ...
· Ο καπιταλιστής δεν είναι «σκληρός» και «άκαρδος» μόνο απέναντι στους εργάτες, αλλά απέναντι και στα άλλα στρώματα του λαού που θεωρεί πληβείους και είλωτες. Όλους τους θέλει μέχρι που του είναι χρήσιμοι ... Κι όταν θα βρεί κάποιον άνθρωπο ή κάποιο τρόπο για να κάνει τη δουλειά του πιο φτηνά και πιο παραγωγικά ... τότε γεια σας ... δε σας ξέρω ... δε σας είδα ... κι αν μου προσφέρατε τόσα χρόνια ... μου χρωστάτε ευγνωμοσύνη γιατί σας έδωσα δουλειά
· Ο καπιταλιστής δεν προσφέρει εργασία σε κανέναν ... αλλά κλέβει την εργασία των άλλων ... με πολλούς τρόπους ... πρώτα γιατί καρπώνεται τον κόπο σου για να μεγαλώνει τα κέρδη του ... μετά γιατί ελέγχει το κράτος που τον υπηρετεί με νόμους, με έλεγχο των αντιδράσεων, με φάγωμα απ΄ τον ίδιο κάθε δημόσιας υπηρεσίας, περιουσίας, πλούτου ... τρίτο με την κλοπή των εισφορών του εργαζόμενου απ΄ τα ασφαλιστικά ταμεία ... απ΄ την κλοπή των αποθεματικών των συνταξιοδοτικών ταμείων, την αύξηση των ορίων ηλικίας και τη μείωση των συντάξεων ... μέχρι την απόλυση που σου στερεί ακόμα και την ίδια την εργασία.
· Ο καπιταλιστής δεν λέει καν τη λέξη εργασία ... λέει «απασχόληση» ... έχει διαφορά ... απασχόληση είναι και οι δυο ώρες τη βδομάδα ... η λέξη «εργασία» είναι «αρνητικά» φορτισμένη γι αυτόν ... πρέπει να την ξεχάσεις ... πρέπει να μην τη λες ... πρέπει να μη νοιώθεις «εργάτης» που έχει «δικαίωμα» στην «εργασία» ... αλλά «πολίτης» που του προσφέρει ο καπιταλιστής «ευκαιρίες» ... «απασχόλησης». Η «ξύλινη» κι η «βελούδινη» γλώσσα.
Παρασκευή 2/6/2010: 10 π.μ. Μπροστά στο εργαστάσιο, γίνεται ανοιχτή συγκέντρωση των εργατών της ΦΑΓΕ. Είναι εκεί αντιπρόσωποι των συνδικάτων Φαρμάκου, Οικοδόμων, Μετάλου, Λιθογράφων, των Εμπόρων και Βιοτεχνών της Μεταμόρφωσης (εκεί που βρίσκεται η ΦΑΓΕ), το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, το Σωματείο των εργατών της ΔΕΛΤΑ ... πολύς κόσμος ... αλληλεγγύη λέμε όλοι .... χτες ήμασταν όλοι ναυτεργάτες ... σήμερα είμαστε εργάτες της ΦΑΓΕ ... κατάρα στον εργοδότη ... συνείδηση ... καλή κι αναγκαία είναι η πάλη για την ανάκληση των συγκεκριμμένων απολύσεων ... και μετά ; ...
- Μετά ... διαβάζει ο εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ένωσης Λιθογράφων το χαιρετισμό και το ψήφισμα αλληλεγγύης που έβγαλαν προς τους εργάτες της ΦΑΓΕ : « Συνάδελφοι (...) Μπροστά της η πλουτοκρατία έχει ένα μεγάλο εμπόδιο: τους αγώνες της εργατικής τάξης που με οργανωτή τους το ΠΑΜΕ έβαλε εμπόδια στην πολιτική τους. Οι εργαζόμενοι της ΦΑΓΕ έχουν αποκούμπι στα ταξικά σωματεία τους και την ομοσπονδία τους. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα σας για το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα (...) οι κεφαλαιοκράτες δεν μπορούν να προσφέρουν παρά μόνο βάσανα στους εργαζόμενους. Δεν πρέπει να έχουμε καμμιά αυταπάτη, ζουν παρασιτικά σε βάρος της εργατικής τάξης. Μπορούμε και χωρίς αυτούς να αναπτύξουμε την οικονομία με λαϊκή εξουσία, χωρίς ανέργους, χωρίς κατάργηση των δικαιώμάτων μας, χωρίς φτώχεια .... ».
- Κι ο εκπρόσωπος του Σωματείου της ΔΕΛΤΑ διαβάζει κι αυτό : «Εμείς δεν πρέπει να δεχτούμε αυτές τις επιλογές. Πρέπει να παλέψουμε για το δρόμο που οδηγεί στην κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών μας, το δρόμο της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας. Έχουμε χρέος απέναντι στη νέα γενιά, στα παιδιά μας, στην ίδια μας τη ζωή».
Το σύνθημα δεν μπορεί πια να είναι μόνο «όχι στις απολύσεις» .... περνά απ΄ το «Καμμία θυσία – την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία» ... συνεχίζεται με το «Ο πλούτος ανήκει στους εργάτες κι όχι στα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες» και πάει μέχρι το «λαϊκή εξουσία – λαϊκή οικονομία».
Τρία αποσπάσματα από κείμενα «άλλων» σας έδωσα. Τρία κείμενα γραμμένα από δυο διαφορετικούς «λαούς», με δυο διαφορετικές «γλώσσες», με δυο διαφορετικά συστήματα ιδεών, αξιών και προτεραιοτήτων. Που κατάγονται από δυο διαφορετικές «πατρίδες». Ανάμεσά τους δεν υπάρχει θέση να σταθείς. Ποτέ ανάμεσα στους αντιμαχόμενους δεν είναι καλή θέση για να ... «ξεφύγεις». Ο καθένας λοιπόν διαλέγει ... «διαβατήριο»: Αυτό που σε πάει πίσω στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ή αυτό που σε πάει νομοτελειακά στο καλύτερο μέλλον της ανθρωπότητας;
«Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη ! Θα φροντίσουμε εμείς γι αυτό» ... λέει ένας στίχος ... αλλά ένας άλλος ακόμα καλύτερος στίχος λέει «Το μέλλον δε θα ρθεί από μονάχο του έτσι νέτο σκέτο αν δε πάρουμε μέτρα κι εμείς». Αυτούς τους στίχους γράψε σύντροφέ μου στο νεό σου «διαβατήριο».
Μάνος Δούκας
....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου