... Το αστικό κράτος στη χώρα μας χρησιμοποίησε το ρουσφέτι για να εδραιώσει την εξουσία και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Τα αυθαίρετα, για παράδειγμα, τα διαχειρίστηκαν άνθρωποι των δύο μεγάλων κομμάτων. Και δε μιλάω για το αυθαίρετο μιας πολυμελούς οικογένειας, αλλά για μεγάλες οικοδομικές κατασκευές, στις οποίες τα στραβά μάτια έκανε και ο μηχανικός και ο πολεοδόμος και ο υπάλληλος της ΔΕΗ και ο υπάλληλος της Ύδρευσης, αρκεί ο ‘αυθαιρετούχος’ να πληρούσε δύο προδιαγραφές. Να είναι του κόμματος και να προσκόμιζε και το απαραίτητο λαδάκι, ώστε η παρανομία να γλιστρήσει στο ράφι της αβλεψίας, της λήθης και, δι αυτών, στη ουσιαστική νομιμοποίηση.
Η συκοφάντηση των δημοσίων υπαλλήλων (δ.υ) δια της μεθόδου της ταύτισης ενός μικρού μέρους επίορκων δημ. υπαλλήλων με το σύνολό τους ξεκίνησε εδώ και μιάμιση δεκαετία, με τον Ράμπο της δημοσιογραφίας. Δεν θα αναφέρω το όνομά του, όχι γιατί τον φοβάμαι, αλλά γιατί τον σιχαίνομαι. Εδώ δεν σεβάστηκε τη φιλία του με τον Κουκοδήμο και τον έστειλε αδιάβαστο. Κι αφού είχαν συκοφαντηθεί αρκετά οι δ.υ, ήρθαν στην επιφάνεια και οι μισθολογικές διαφορές ανάμεσα στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα της Οικονομίας, ώστε ο Πατριάρχης της Οσφυοκαμψίας Παναγόπουλος, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και συνδαιτυμόνας του ΣΕΒ, να διασπάσει το μέτωπο αντίστασης των εργαζομένων. Που να υπολόγιζε όμως, ότι οι Μάκηδες θα έβγαζαν στη φόρα τις συναντήσεις του με την Τρόικα και τους βιομήχανους και μ’ αυτόν τον τρόπο θα δυσφημούσαν τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ, σαν θεσμό, όχι σαν πρόσωπο, ρίχνοντας λάδι στη θεωρία ‘όλοι το ίδιο είναι’.
Στην αρχή της συκοφαντικής εκστρατείας ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους μας έλεγαν για ενάμιση εκατομμύριο δ.υ. Μετά την περσινή απογραφή τους το ψέμα δεν το ανακάλεσε κανείς, σύμφωνα με τη μέθοδο Γκαίμπελς. Μετά μας είπαν ότι έχουμε τους περισσότερους δημόσιους υπάλληλους σ’ όλη την Ευρώπη. Ποια είναι όμως η αλήθεια,
Το 1990, οι μισθοί και συντάξεις που πλήρωνε το Δημόσιο αποτελούσαν το 14,1% του ΑΕΠ. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μετά το 1994 κατέβασαν το ποσοστό αυτό στο 11%, για να το σταθεροποιήσουν οι κυβερνήσεις Καραμανλή στο 9%.
Η δαπάνη μισθοδοσίας των δ. υ στην Ελλάδα (που σε ποσοστό 80% έχουν αποδοχές καθαρές από 880 μέχρι 1500 Ευρώ και που το 50% των οποίων διαθέτει πτυχίο πανεπιστημίου ή άλλο ανώτερο τίτλο σπουδών) είναι μικρότερη ως ποσοστό του ΑΕΠ από εκείνη των δ.υ της Δανίας με 16,9%, της Γαλλίας με 12,8%, της Φιλανδίας με 13%, της Σουηδίας με 15,1%.( Αντίχτυπος 17/12-2010.)
Από την " Έκθεση Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής " μαθαίνουμε ότι στην Ελλάδα το ποσοστό των δ.υ επί του συνόλου των εργαζομένων είναι 11,4%, ποσοστό από τα τέσσερα χαμηλότερα στην Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει αναλογικά με το σύνολο των εργαζομένων το 1/3 των δ.υ σε σύγκριση με τη Σουηδία και τη Δανία και περίπου το 1/2 σε σύγκριση με τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Τα ποσοστά δε αυτά παραμένουν σταθερά εδώ και τριάντα χρόνια.
Όταν ένα κράτος την υποχρέωσή του να δημιουργεί θέσεις μόνιμης και σταθερής εργασίας για τους νέους ανθρώπους, την τοποθετεί στη σφαίρα της κομματικής συναλλαγής και του ρουσφετιού είναι άξιο της τύχης του. Είναι κατανοητό, μέχρις ενός σημείου, να απευθύνεσαι στον κομματάρχη σου για να βρει δουλειά το παιδί σου, στο βαθμό που η πρόσληψή του δεν αδικεί κάποιον που έχει, αν όχι περισσότερα, τα ίδια προσόντα με το παιδί σου. Έτσι έχει στηθεί το πελατειακό κράτος στη σύγχρονη Ελλάδα. Χιλιάδες πρέπει να είναι οι ‘αδικημένοι’, αυτοί οι οποίοι δεν διορίστηκαν, επειδή κάποιος άλλος με λιγότερα προσόντα απ’ αυτούς είχε περισσότερες κομματικές γνωριμίες.
Το παχύδερμο μαϊμούνι που αναρριχήθηκε μέχρι την καρέκλα του Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως, με μιας πρωτοφανούς χυδαιότητας επίθεση ενάντια στους άμεσους και εμφανείς εργοδότες του, τους ψηφοφόρους του, με τα χρήματα των οποίων χρησιμοποιεί ειδική καρέκλα στο υπουργικό συμβούλιο και ειδικό έδρανο στη Βουλή, τους χαρακτήρισε ‘κοπρίτες’. Ένας από τους πολλούς ανεπάγγελτους πολιτικούς, οι οποίοι χάρη στους ‘κοπρίτες’ δεν έχουν ασκήσει εδώ και δεκαετίες επάγγελμα, καθυβρίζει αυτούς, οι οποίοι θα του πληρώσουν αύριο την παχυλότατη σύνταξη. Λοιδορεί αυτούς, οι οποίοι του πληρώνουν τα τηλέφωνα, τα αεροπορικά εισιτήρια, τις μάσες και τις χάψες του.
Εσείς κ. Καρχιμάκη, με την ιδιότητά σας και ως βουλευτής Λασιθίου, αλλά και ως Γραμματέας της Κ.Ε του ΠΑΣΟΚ, τι γνώμη έχετε για τον χαρακτηρισμό αυτό. Σας εκφράζει κι εσάς; Πολύ θα ήθελα να μάθω τη γνώμη σας, τόσο εγώ, όσο και ορισμένοι από τους ψηφοφόρους σας. Αλλά κι εσείς κ. Πλακιωτάκη, μη σιωπήσετε. Δημοσιοποιήστε μας την άποψή σας. Δεν νομίζω να πειράζει το γεγονός ότι δεν σας ψηφίζω.
Ρωμύλος Αβδής, τέως ‘κοπρίτης’( τίτλος τιμής για μένα) του Δημοσίου
απόσπασμα από άρθρο του Ρωμύλου Αβδή, ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε στο visinokipos.blogspot.com ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου