Αντιγράφουμε το παρακάτω απόσπασμα από την διακήρυξη δημοτικής παράταξης δήμου της Αττικής:
«(…) Η μείωση του προσωπικού των δήμων και των αποδοχών τους, η ελαστικοποίηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, όχι μόνο τροφοδοτεί την ανεργία και ρίχνει ακόμη περισσότερο το βιοτικό τους επίπεδο αλλά και δεν αντιμετωπίζει, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της, το πρόβλημα της αποτελεσματικότερης λειτουργίας των υπηρεσιών τους.
Υποστηρίζουμε την κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών των δήμων με μόνιμο προσωπικό πλήρους απασχόλησης και δικαιωμάτων, τον περιορισμό των συμβασιούχων στις πραγματικές ανάγκες που να δικαιολογούν αυτή τη σχέση εργασίας.
Υποστηρίζουμε την οργάνωση και λειτουργία του προσωπικού τους στη βάση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του ελέγχου των υποχρεώσεών τους και συλλογικά από τους ίδιους και από τους υπηρεσιακούς και αιρετούς προϊστάμενούς τους. (…)
Στις συνθήκες της κρίσης και της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων και της τρόικα όλο και περισσότεροι πολίτες θα στρέφονται προς το δήμο για να ζητήσουν τη στήριξή του.
Παρ’ ότι αυτό δεν θα είναι εύκολο με δεδομένα τα οικονομικά του προβλήματα, θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στο τομέα αυτό. Τέτοιες περιπτώσεις είναι:
- η στήριξη της λειτουργίας των παιδικών σταθμών, των νηπιαγωγείων και των σχολείων ώστε χωρίς να ρίξουν το επίπεδο τους να μην επιβαρύνουν τους γονείς, (…) ».
Τα ανωτέρω μας βρίσκουν... κάθετα και οριζόντια σύμφωνους. Πράγματι, έαν είμασταν δημότες του δήμου, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να συμπλεύσουμε με την παράταξη αυτή γιατί όχι και να την στηρίζαμε ενεργά με την ψήφο μας …
Όμως αν λίγους μήνες μετά την εκλογή του Δημάρχου μαθαίνουμε ότι η ίδια παράταξη:
« … απέφυγε επίσης να δεσμευθεί, όπως είχε κάνει προεκλογικά, ότι οι εργαζόμενοι γονείς δε θα πληρώνουν τροφεία στους παιδικούς σταθμούς. Σε σχετική ερώτηση που του έθεσε γονιός, απάντησε (σ.σ. ο δήμαρχος) ότι περιμένει να ολοκληρωθεί ο οικονομικός έλεγχος και στο μεταξύ οι γονείς να κάνουν ό,τι νομίζουν. Έκανε δηλαδή σαφές ότι αν τα οικονομικά του δήμου δεν το επιτρέπουν, οι γονείς θα συνεχίσουν να πληρώνουν τροφεία. Χαρακτηριστικά είπε ότι “ο δήμος πρέπει να κάνει και διαχείριση, όχι μόνο πολιτική”».
Αλλά και ότι με ύφος «… κυβερνητικού εκπροσώπου απάντησε ο δήμαρχος, στο αίτημα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» να πάρει θέση το Δημοτικό Συμβούλιο υπέρ της μόνιμης και σταθερής δουλειάς όλων των συμβασιούχων του δήμου, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Όπως υποστήριξε, δεν μπορεί να πάει κόντρα στο νόμο και στον οικονομικό επίτροπο γιατί θα προκύψει ζήτημα πληρωμών. Στο πλαίσιο αυτό ο δήμαρχος δεν δεσμεύτηκε ότι θα ανανεώσει τις συμβάσεις που λήγουν, ούτε ότι θα τις μετατρέψει σε αορίστου χρόνου, ούτε βέβαια ότι θα παλέψει, θα οργανώσει μαζί με τους εργαζόμενους τον αγώνα για τη μονιμοποίησή τους. Στην αίθουσα παραβρίσκονταν εργαζόμενοι, οι οποίοι ζήτησαν επίσης να παραμείνουν στην εργασία τους και να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου. Τελικά όλες οι παρατάξεις, πλην των εκλεγμένων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», κατέληξαν σε μια γενικόλογη διατύπωση “υπέρ της μονιμοποίησης όλων των εργαζομένων στο Δημόσιο” ».
Ποια θα έπρεπε να ήταν η στάση μας;
Υ.Γ. Για την ιστορία το πρώτο απόσπασμα είναι από την Ιδρυτική Διακήρυξη της «Δημοτικής Συνεργασίας Ελληνικού-Αργυρούπολης» του κ. Χρ. Κορτζίδη υποστηριζόμενης από ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΔΗ.ΑΡΙ. (από την τελευταία μόνο στον Β΄γύρο γιατί στον πρώτο είχε άλλους "φίλους"…).
«(…) Η μείωση του προσωπικού των δήμων και των αποδοχών τους, η ελαστικοποίηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, όχι μόνο τροφοδοτεί την ανεργία και ρίχνει ακόμη περισσότερο το βιοτικό τους επίπεδο αλλά και δεν αντιμετωπίζει, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της, το πρόβλημα της αποτελεσματικότερης λειτουργίας των υπηρεσιών τους.
Υποστηρίζουμε την κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών των δήμων με μόνιμο προσωπικό πλήρους απασχόλησης και δικαιωμάτων, τον περιορισμό των συμβασιούχων στις πραγματικές ανάγκες που να δικαιολογούν αυτή τη σχέση εργασίας.
Υποστηρίζουμε την οργάνωση και λειτουργία του προσωπικού τους στη βάση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του ελέγχου των υποχρεώσεών τους και συλλογικά από τους ίδιους και από τους υπηρεσιακούς και αιρετούς προϊστάμενούς τους. (…)
Στις συνθήκες της κρίσης και της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων και της τρόικα όλο και περισσότεροι πολίτες θα στρέφονται προς το δήμο για να ζητήσουν τη στήριξή του.
Παρ’ ότι αυτό δεν θα είναι εύκολο με δεδομένα τα οικονομικά του προβλήματα, θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στο τομέα αυτό. Τέτοιες περιπτώσεις είναι:
- η στήριξη της λειτουργίας των παιδικών σταθμών, των νηπιαγωγείων και των σχολείων ώστε χωρίς να ρίξουν το επίπεδο τους να μην επιβαρύνουν τους γονείς, (…) ».
Τα ανωτέρω μας βρίσκουν... κάθετα και οριζόντια σύμφωνους. Πράγματι, έαν είμασταν δημότες του δήμου, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να συμπλεύσουμε με την παράταξη αυτή γιατί όχι και να την στηρίζαμε ενεργά με την ψήφο μας …
Όμως αν λίγους μήνες μετά την εκλογή του Δημάρχου μαθαίνουμε ότι η ίδια παράταξη:
« … απέφυγε επίσης να δεσμευθεί, όπως είχε κάνει προεκλογικά, ότι οι εργαζόμενοι γονείς δε θα πληρώνουν τροφεία στους παιδικούς σταθμούς. Σε σχετική ερώτηση που του έθεσε γονιός, απάντησε (σ.σ. ο δήμαρχος) ότι περιμένει να ολοκληρωθεί ο οικονομικός έλεγχος και στο μεταξύ οι γονείς να κάνουν ό,τι νομίζουν. Έκανε δηλαδή σαφές ότι αν τα οικονομικά του δήμου δεν το επιτρέπουν, οι γονείς θα συνεχίσουν να πληρώνουν τροφεία. Χαρακτηριστικά είπε ότι “ο δήμος πρέπει να κάνει και διαχείριση, όχι μόνο πολιτική”».
Αλλά και ότι με ύφος «… κυβερνητικού εκπροσώπου απάντησε ο δήμαρχος, στο αίτημα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» να πάρει θέση το Δημοτικό Συμβούλιο υπέρ της μόνιμης και σταθερής δουλειάς όλων των συμβασιούχων του δήμου, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Όπως υποστήριξε, δεν μπορεί να πάει κόντρα στο νόμο και στον οικονομικό επίτροπο γιατί θα προκύψει ζήτημα πληρωμών. Στο πλαίσιο αυτό ο δήμαρχος δεν δεσμεύτηκε ότι θα ανανεώσει τις συμβάσεις που λήγουν, ούτε ότι θα τις μετατρέψει σε αορίστου χρόνου, ούτε βέβαια ότι θα παλέψει, θα οργανώσει μαζί με τους εργαζόμενους τον αγώνα για τη μονιμοποίησή τους. Στην αίθουσα παραβρίσκονταν εργαζόμενοι, οι οποίοι ζήτησαν επίσης να παραμείνουν στην εργασία τους και να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου. Τελικά όλες οι παρατάξεις, πλην των εκλεγμένων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», κατέληξαν σε μια γενικόλογη διατύπωση “υπέρ της μονιμοποίησης όλων των εργαζομένων στο Δημόσιο” ».
Ποια θα έπρεπε να ήταν η στάση μας;
Υ.Γ. Για την ιστορία το πρώτο απόσπασμα είναι από την Ιδρυτική Διακήρυξη της «Δημοτικής Συνεργασίας Ελληνικού-Αργυρούπολης» του κ. Χρ. Κορτζίδη υποστηριζόμενης από ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΔΗ.ΑΡΙ. (από την τελευταία μόνο στον Β΄γύρο γιατί στον πρώτο είχε άλλους "φίλους"…).
Το δεύτερο απόσπασμα είναι από την ανακοίνωση μιας άλλης δημοτικής παράταξης από την οποία, αν μη τι άλλο, είσαι σίγουρος ότι όταν σου πει «καλημέρα»… θα είναι μέρα έξω.
Aristeri Poria
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου