Να ένα παράδειγμα της «δικαιοσύνης» που εννοεί η κυβέρνηση, όπως το περιέγραψε τις προάλλες μια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σε τηλεοπτικό σταθμό: Ενας μηχανικός παίρνει σήμερα σύνταξη περίπου 1.300 ευρώ. Προκειμένου ένας φτωχός των 400 ευρώ το μήνα να τρέχει στα συσσίτια και στην ελεημοσύνη, «δεν είναι καλύτερο να κόψω εγώ 100 ευρώ από τη σύνταξή μου για να πάρει αυτός 500;», αναρωτήθηκε η βουλευτής.
Επομένως, «δικαιοσύνη» και «αναδιανομή» είναι το μοίρασμα της φτώχειας ανάμεσα στους περισσότερο και στους λιγότερο φτωχούς, αφού αυτές μόνο οι κατηγορίες συνταξιούχων απαντιούνται σήμερα ως επί το πλείστον, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές στις συντάξεις, που στα χρόνια της κρίσης έφτασαν σωρευτικά το 40%.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται, επίσης, ότι με τη μεταρρύθμιση που προωθεί, διασφαλίζει τη σύνταξη για τις επόμενες γενιές και ότι αυτό είναι απόδειξη της δικαιοσύνης με την οποία αντιμετωπίζει τάχα το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Συγκρατεί, δηλαδή, τις σημερινές συντάξεις στα άθλια επίπεδα που τα άφησαν οι προηγούμενοι, μειώνει τις συντάξεις για τους από δω και πέρα και μ' αυτό τον τρόπο κομπάζει ότι αποτρέπει την κατάρρευση των Ταμείων!
Αντί να αυξήσει τις συντάξεις, αντί να αποσυνδέσει την Υγεία από τις ασφαλιστικές εισφορές και το φορέα Ασφάλισης, αντί να εξασφαλίσει αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας για όλους, η κυβέρνηση ονομάζει «δικαιοσύνη» τη διαβίωση όλων στα όρια της φτώχειας που διαμορφώνουν σήμερα οι κοινωνικο-ασφαλιστικές παροχές και οι συντάξεις. Από εκεί και πέρα, όποιος έχει να πληρώσει για ιδιωτική ασφάλιση, σε όλες τις μορφές, θα έχει και μια δεκάρα παραπάνω στα γεράματα.
Η κυβέρνηση επικαλείται γι' αυτό τη βιωσιμότητα του συστήματος και τα μεγάλα ελλείμματα, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γιατί δεν παίρνει από το μεγάλο κεφάλαιο τα δισ. ευρώ που καταλήστευσε από τα Ταμεία από το 1950 έως σήμερα; Γιατί δεν επιστρέφει στα Ταμεία τα χρήματα που οφείλει το κράτος; Ακόμα και τώρα, γιατί δε διασφαλίζει τη βιωσιμότητα των Ταμείων με τα χρήματα που περίσσεψαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών;
Ρητορικά τα ερωτήματα. Η «δικαιοσύνη» της κυβέρνησης έχει ταξικό πρόσημο και υπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Για να απαλλάξει το κράτος από έξοδα που στερούν κονδύλια, προνόμια και επιδοτήσεις από το κεφάλαιο, κόβει το ΕΚΑΣ στους χαμηλοσυνταξιούχους! Αυτό είναι δικαιοσύνη!
Για να τονώσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και να μειώσει το μη μισθολογικό κόστος της εργασίας, στερεί ακόμα και τους καρκινοπαθείς από τα αναγκαία φάρμακα, δυσκολεύει τους όρους για την παροχή αναπηρικής σύνταξης και μειώνει κατακόρυφα το ύψος της. Αυτό είναι δικαιοσύνη!
Για να απαλλάξει το κράτος από τη χρηματοδότηση του ΟΓΑ και να περισσέψει περισσότερο χρήμα για την «επιχειρηματικότητα», τριπλασιάζει τις ασφαλιστικές εισφορές της μικρομεσαίας αγροτιάς και με μαθηματική ακρίβεια θα εκτοξεύσει τον αριθμό εκείνων που δεν έχουν Ασφάλιση επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν. Αρα, δεν έχουν και στοιχειώδεις παροχές Υγείας. Αυτό είναι δικαιοσύνη!
Ας αφήσει το δούλεμα και τις προκλήσεις η κυβέρνηση. Οσο και να το μερεμετίσει, το σχέδιο που παρουσίασε δίκαιο δεν γίνεται επειδή είναι βαθιά ταξικό υπέρ του κεφαλαίου, όπως και το σύνολο της πολιτικής της. Σ' αυτήν πρέπει να στρέψει τα πυρά του το κίνημα, μέχρι να την ανατρέψει.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστης της Τετάρτης 27 Γενάρη 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου