Πρώτο: Γιατί έρχονται εδώ αυτοί οι άνθρωποι;
· Παλαιστίνιοι: Το 2002 κανένας Παλαιστίνιος «λαθρομετανάστης». Το 2006, 2007, 2008 ο αριθμός τους ανέρχεται σταδιακά σε χιλιάδες (4.593 το 2008). Θυμηθείτε την πολιτική του Ισραήλ, τη Γάζα και την στήριξη Αμερικάνων και Ευρωπαίων, όπως εκφράστηκε αυτά τα χρόνια.
· Ιρακινοί: το 2004 οι Ιρακινοί λαθρομετανάστες ήταν λιγότεροι από 1000. Όσο συνεχίζεται η αμερικάνικη κατοχή στο Ιράκ, τα μεταναστευτικά και προσφυγικά κύματα αυξάνονται. Το 2007 οι συλλήψεις παράνομων μεταναστών από το Ιράκ εκτοξεύονται στις 12.549 και το 2008 στις 15.940.
· Αφγανοί: Το 2001 ξεκίνησε η ΝΑΤΟική κατοχή στο Αφγανιστάν. Ταυτόχρονα, ξεκίνησαν να εγκαταλείπουν τη χώρα κυνηγημένοι χιλιάδες άνθρωποι. Οι συλλήψεις των Αφγανών προσφύγων εκείνη τη χρονιά έφτασαν τις 2.234. Με την κατοχή να παραμένει, τις καθημερινές δολοφονίες, την πείνα να μαστίζει τον Αφγανικό λαό, οι μεταναστευτικές ροές αυξάνονται. Το 2006 συλλαμβάνονται 5.260, το 2007 είναι 11.611 και το 2008 είναι 25.577!
Ποιος έχει αμφιβολία για τις αιτίες της μετανάστευσης αυτών των ταλαίπωρων; Ποιος έχει αμφιβολία για τον υπεύθυνο της καταστροφής της χώρας τους, της οικονομίας τους, της ασφάλειάς τους; Ποιος δεν έχει δει τα Αμερικάνικα, ΝΑΤΟικά αλλά και Ελληνικά πλοία, αεροπλάνα, στρατεύματα να διαλύουν πατρίδες;
Ο καλύτερος τρόπος για να νοιώσετε τι τους διώχνει από τη χώρα τους και τους φέρνει εδώ, είναι να συζητήσετε με κάποιους απ΄ αυτούς που βγαίνουν στην αστυνομία του Μολύβου ή όπου αλλού τους βρείτε.
Δεύτερο: Και που πάνε;
Συνήθως δε ξέρουν. Δεν τους νοιάζει. Κάνουν χιλιάδες χιλιόμετρα με τα πόδια, χωρίς σίγουρο προορισμό, μόνο και μόνο για να φύγουν από κει που βρίσκονταν. Χωρίς να είναι καν βέβαιοι ότι θα τα καταφέρουν να φτάσουν «κάπου» και δε θα αφήσουν τα κόκαλά τους στο δρόμο. Συνήθως ονειρεύονται κάποια χώρα της Κεντρικής Ευρώπης. «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Όποιος δεν νοιώθει αυτή την ανθρώπινη και εντελώς πολιτική πλευρά, είναι έτοιμος να μεταλάβει το φασιστικό – ρατσιστικό κήρυγμα.
Τρίτο: Τι ψάχνουν;
Ζωή, δουλειά και σχολείο για τα παιδιά τους, λένε οι ίδιοι. Κάποιος … ΟΗΕ ή κάπως έτσι λέγεται, είπε κάποτε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αυτό το δικαίωμα. Τώρα πάει να ξεχαστεί αυτό, γιατί αυτή η δύναμη που επέβαλε τέτοιες αποφάσεις στον ΟΗΕ δεν υπάρχει πια και γιατί η … «κυρά Κατίνα» … ανατριχιάζει που κυκλοφορούν δίπλα της κάτι μαυριδεροί. Δε ξέρει γιατί, αλλά δεν τους θέλει. Είναι διαφορετικοί. Όπως διαφορετικοί ήταν οι πρόσφυγες του 1922 (οι «παστρικές» που λέγανε) ή οι Έλληνες που πήγαν τότε «λαθραίοι» στην Αμερική και τη Γερμανία. Οι συγγενείς των διωγμένων, των προσφύγων και των λαθρομεταναστών, λένε σήμερα τους μετανάστες «λαθραίους». Και τα βάζουν για τη μιζέρια και τη φτώχεια που μας φορτώνουν οι «ισχυροί» με τον εύκολο αντίπαλο : τον απροστάτευτο, τον ταλαίπωρο. Αντί να τα βάζουν με τον υπεύθυνο.
Τέταρτο: Γιατί μένουν εδώ;
«Να τους φερθούμε καλά» λένε «αλλά η χώρα δεν έχει θέσεις». Η «χώρα» των πλούσιων έχει θέσεις. Θέλει τους «παράνομους» εργάτες για να δουλεύουν τσάμπα, να γίνονται θύματα της πιο ελεεινής εκμετάλλευσης (όχι μόνο απ΄τους μεγαλοκαρχαρίες) και συγχρόνως να αποτελούν τον τρόπο για να χτυπηθούν και τα δικαιώματα κι οι εργασιακές σχέσεις κι οι μισθοί των Ελλήνων εργαζομένων. Οι «Μανωλάδες», τα κάτεργα στα υπόγεια της Αθήνας, τα χωράφια της ντροπής σ΄ όλη την επαρχία είναι γνωστά. Όπως είναι γνωστό και το ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 έγιναν με το αίμα των Αλβανών κυρίως εργατών που δούλευαν τσάμπα και χωρίς ασφάλεια (στα έργα της ολυμπιάδας σκοτώθηκαν σχεδόν 200 από αυτούς … που δε τους ψάχνει κανείς). Όπως είναι γνωστό κι ότι η Ευρώπη προωθεί την απελευθέρωση της κυκλοφορίας ανθρώπων (της εκμετάλλευσης δηλαδή) με τις διάφορες αντεργατικές οδηγίες τύπου Μπολκενστάιν κ.λπ. Αυτή η «ελεύθερη κυκλοφορία» δεν φαίνεται ενόχλησε κανέναν.
Εκείνοι οι ίδιοι οι μετανάστες όμως γιατί μένουν; Αυτό δεν το ακουμπά κανείς. Όλοι ξέρουν και κανένας δε μιλά. Οι σχεδιασμοί της ΕΕ είναι η ελεγχόμενη (με το σταγονόμετρο) είσοδος μεταναστών – εργατών στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης και μέτρα για να μη φεύγουν όλοι αυτοί από τις «χώρες εισόδου». Frontex, έλεγχος συνόρων, ελικόπτερα, πολεμικά πλοία, στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ελλάδα, κ.λπ. Μόνο που η θάλασσα δεν έχει μάντρες. Μόνο που ο απελπισμένος δε σταματά σε τίποτα. Κι όλες οι αναλύσεις τους μιλάνε για έξαρση του φαινόμενου τα επόμενα χρόνια.
Πέμπτο: Γιατί δε φεύγουν;
Γιατί δεν τους δίνουν ταξιδιωτικά έγραφα και να φύγουν νόμιμα να πάνε όπου θέλουν; Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι από αυτούς κατευθύνονται κάπου αλλού στην Ευρώπη. Τι τους κρατούν εδώ με το ζόρι; Διάβαζα την περιγραφή ενός Αφγανού νεαρού που φιλοξενείται στην Αγιάσο που είπε : «Δε μας αφήνουν να έρθουμε, δε μας αφήνουν να μείνουμε, δε μας αφήνουν να φύγουμε.» ποιος δεν αφήνει την Ελλάδα να τους αφήσει να φύγουν; Γιατί το αίτημα αυτό το θέτει μόνο το ΚΚΕ; Μερικές φορές τα γενικότερα συνθήματα (όπως το «ΑΝΥΠΑΚΟΗ») έχουν πολύ συγκεκριμένες εφαρμογές που δεν θα τις περιγράψει ποτέ η τηλεόραση. Η υιοθέτηση ενός τέτοιου συνθήματος – αιτήματος, προϋποθέτει ότι δεν είσαι παπαγαλάκι της ΕΕ. Ότι μπορείς να διατυπώνεις αιτήματα για το λαό και τη χώρα σου, χωρίς να σκέφτεσαι τι θα πεις στα αφεντικά των Βρυξελλών. Ας διατυπώσουν λοιπόν και οι «Ελληναράδες» του ΛΑΟΣ και οι «μεταναστοπατέρες» του ΣΥΡΙΖΑ ένα τέτοιο αίτημα. Κι ας αφήσουν τα «παρακάλια» προς την ΕΕ, «να παρακαλέσει η ΕΕ την Τουρκία να μη τους αφήνει να έρχονται». Το μεταναστευτικό ρεύμα εξαιτίας των πολέμων, της ανέχειας, της καταστροφής, των κλιματικών αλλαγών είναι δεδομένο. Κι οι χιλιάδες αυτές των ανθρώπων δε μπαίνουν στην άρμη. Εκτός κι γίνουμε όλοι φασίστες σαν την ΕΕ και το ΛΑΟΣ και τους πνίγουμε. Εκτός κι αν γίνουμε ζώα σαν αυτούς που διοικούν τις Βρυξέλες και την Ελλάδα κι αποφασίσουμε να τους κλείσουμε σε κλουβιά. Εκτός κι αν αποφασίσουμε ότι από τα 6 δισεκατομμύρια του πληθυσμού της γης, το ένα έκτο έχει όλα τα δικαιώματα στη ζωή και τα άλλα πέντε έκτα κανένα.
Έκτο: Τι να γίνει;
Το ΚΚΕ έχει προτάσεις. Έχουν δημοσιευθεί. Τις ξαναλέω. Το κύριο απ΄ όλα αυτά είναι:
Α. Για το Π.Α.ΜΕ και το ΚΚΕ, οι εργάτες είναι όλοι τους εργάτες. Και πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες δυνατότητες. Ο αγώνας της εργατικής τάξης είναι αυτός που καταργεί τα χρώματα, τις θρησκείες, τις φυλετικές διακρίσεις. Τα συνδικάτα έχουν υποχρέωση να ενσωματώσουν αυτούς τους εργάτες στη δύναμή τους. Και τα ταξικά συνδικάτα έχουν πλούσια δράση σ΄ αυτή την κατεύθυνση.
Β. Καλή είναι η «φιλανθρωπία» κι η «ελεημοσύνη», αλλά είναι απειροελάχιστη η συμβολή τους στη λύση του προβλήματος. Και κυρίως είναι εύκολο να αφομοιωθεί απ΄ το σύστημα και να κατευθύνεται σε ανώδυνους ή και επικίνδυνους δρόμους (βλέπε ΜΚΟ κ.λπ.). Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική πάλη για τη λύση του προβλήματος στη ρίζα του. Το θέμα δεν είναι να δίνεις ελεημοσύνη, αλλά να πάψουν οι άνθρωποι να την έχουν ανάγκη. Το θέμα δεν είναι να δίνουμε αγάπη στους μετανάστες, αλλά να σταματήσει να τους είναι απαραίτητος όρος της επιβίωσής τους. Αυτά είναι οραματικά, μακροπρόθεσμα, στρατηγικά. Κι όποιος τα λέει είναι «αιθεροβάμον» θα έλεγε κι ο Ανδρέας. Αλλά η ιστορία των ανθρώπων προχωρά χάρη σε τέτοιους τρελούς και φευγάτους.
Μάνος Δούκας *
Υ.Γ. Ναι. Οι Έλληνες που πήγαν λαθραία (και όχι μόνο) στην Αμερική, στον Καναδά κι αλλού, συνέβαλαν κι αυτοί στην αύξηση της εγκληματικότητας αυτών των χωρών ανάλογα με τον αριθμό τους και το επίπεδο της … πείνας τους. Διαβάστε το βιβλίο «Μη ξεχαστώ και δε γυρίσω» του Κημπουρόπουλου.
..................................................................................... 
* Ο Μάνος Δούκας είναι μαθηματικός, μέλος του Γεν. Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, της Ελεγκτικής Επιτροπής ΟΛΜΕ, μέλος του Π.Α.ΜΕ Εκπαιδευτικών και συνεργάτης της εφημερίδας Νέο Εμπρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου