Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΤΟ "ΖΕΝΙΘ"

Είναι ένα πλωτό γκέτο, με χαμηλόμισθους και ανασφάλιστους ναυτεργάτες. Η δρομολόγησή του από το λιμάνι του Πειραιά, είναι ευθεία απειλή για όλους τους ναυτεργάτες με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα. Εκμεταλλεύεται τσάμπα τις λιμενικές υποδομές, που είναι καρπός και μόχθος των εργαζομένων της χώρας. Δεν αφήνει δεκάρα τσακιστή, ούτε σε έναν μικρέμπορο, ούτε σε έναν μικρό επαγγελματία.

Ο λόγος για το κρουαζιερόπλοιο «ΖΕΝΙΤΗ» με σημαία Μάλτας, για το οποίο, έχει πέσει πολύ κλάμα τελευταία, από τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, την κυβέρνηση και τους βουλευτές των άλλων αστικών κομμάτων. Εν χορώ, κατακεραυνώνουν τους ναυτεργάτες και τα ταξικά σωματεία τους, ότι με τους αγώνες τους θα διώξουν το «ΖΕΝΙΤΗ» με αποτέλεσμα, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζουν, να χάσει η χώρα «10 εκατ. ευρώ έσοδα» και «400 θέσεις εργασίας».

Εχουμε και λέμε λοιπόν. Η σύνθεση του πληρώματος είναι η εξής: Αργεντίνοι, Βραζιλιάνοι, Βούλγαροι, Χιλιανοί, Κολομβιανοί, Κοσταρικανοί, Κροάτες, Δομινικανοί, 1 Γάλλος, 3 Γερμανοί, 1 Ελληνας, Γουατεμαλέζοι, Ονδουριανοί, Ινδοί, Ινδονησίοι, 1 Ιταλός, Μεξικανοί, Παναμέζοι, Περουβιανοί, Φιλιππινέζοι, Πορτογάλοι, Ρουμάνοι, Ισπανοί (11), 1 Σουηδός, Ουκρανοί, 5 Αγγλοι και ένας ναυτεργάτης από Βενεζουέλα. Σύνολο εξακόσιοι δεκατρείς ναυτεργάτες. Ανασφάλιστοι, χαμηλόμισθοι, θύματα και οι ίδιοι δουλεμπορικών γραφείων και κυκλωμάτων. Ακόμα και ο Ελληνας ναυτεργάτης, είναι άγνωστο με τι Συλλογική Σύμβαση Εργασίας έχει ναυτολογηθεί. Ρωτάμε: Για ποιες 400 θέσεις εργασίας μιλάνε;

Το κρουαζιερόπλοιο έρχεται κάθε Δευτέρα στον Πειραιά, για να αποβιβάσει και να επιβιβάσει επιβάτες. Η πολυεθνική εταιρεία «Royal Caribbean Celebrity Cruises», στην οποία ανήκει το πλοίο, η ισπανική διαχειρίστριά του, αλλά και η εταιρεία του Ποταμιάνου (στον ίδιο ανήκε η γνωστή ROC, την οποία πτώχευσε και πέταξε στο δρόμο απλήρωτους ναυτεργάτες και υπαλλήλους), έχουν φροντίσει, με τον τρόπο που τους μεταφέρουν, «πακεταρισμένους», να μην τους ξεφεύγει ούτε σεντ από το πορτοφόλι των επιβατών. Ποιοι λοιπόν θα χάσουν 10 εκατομμύρια ευρώ;

Για να τελειώνουμε. Αυτός ο τουρισμός και αυτού του είδους η ανάπτυξη της κρουαζιέρας, έχει μοναδικό γνώμονα την κερδοφορία των εφοπλιστών και των μονοπωλίων. Επιδιώκει να αφανίσει τα ναυτεργατικά εργασιακά δικαιώματα, τους μικρούς ΕΒΕ για να μην παίρνουν ούτε ψίχουλο από την «πίτα» τους, εκμεταλλεύεται τσάμπα υποδομές και τον κόπο των εργαζομένων. Τέτοιος τουρισμός δεν είναι για το συμφέρον του λαού, των αυτοαπασχολούμενων. Είναι για το σινάφι εφοπλιστών και μεγαλοξενοδόχων. Αυτοί είναι που αντιδρούν στις απεργίες.

http://pamethriasio.wordpress.com

.....




Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

ΔΥΟ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ

Μπροστά στον ελληνικό λαό υπάρχουν δύο δρόμοι εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας. Αυτός που ακολουθείται και αυτός που πρέπει να κατακτηθεί από το λαό.
Υποστηρίζουμε με στοιχεία και αποδείξεις ότι η Ελλάδα παρά τα σοβαρά έως και καταστροφικά πλήγματα που έχε δεχθεί σε ορισμένους τομείς, εξ αιτίας της κυριαρχίας του κεφαλαίου, του μονοπωλιακού ανταγωνισμού, έχει τις προϋποθέσεις να διαμορφώσει και να αναπτύξει μια όσο γίνεται αυτοδύναμη λαϊκή οικονομία.


Οι αρνητικές εξελίξεις της τελευταίας 20ετίας σε ορισμένους κλάδους βιομηχανικής παραγωγής, στην αγροτική οικονομία, μπορούν να αντιμετωπισθούν σε διαφορετικές πολιτικοοικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Δεν είναι αργά.

Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής των μέσων παραγωγής, του εμπορικού δικτύου και ένα ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης της σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση σε σύγκριση με το παρελθόν, πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό.
Διαθέτει αξιόλογες φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου, που είναι πλεονέκτημα για την παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων.

Έχει το μεγάλο πλεονέκτημα, να μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές απαιτήσεις αλλά και το εξωτερικό εμπόριο. Διαθέτει ικανότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών.

Για να υπάρξει λαϊκή οικονομία για όλους απαιτείται επίλυση του προβλήματος της ιδιοκτησίας για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος.
Η επιλογή είναι μία: Η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά κοινωνικών σχέσεων ιδιοκτησίας που καθορίζουν και το πολιτικό σύστημα, αφορούν στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στους παρακάτω τομείς:
Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ορυκτός πλούτος, ορυχεία, βιομηχανίες, ύδρευση, μεταφορές.
Κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, του συστήματος συγκέντρωσης, διοχέτευσης και διαχείρισης υλικών πόρων. Του εξωτερικού εμπορίου, του συγκεντρωμένο δικτύου του εσωτερικού εμπορίου. Του τομέα της λαϊκής στέγης. Της έρευνας και της δημοκρατικής πληροφόρησης του λαού.
Απαιτείται αποκλειστικά δημόσιο, ενιαίο και δωρεάν σύστημα εκπαίδευσης, υγείας, πρόνοιας, ασφάλισης.
Εκτιμάμε ότι μπορεί να υπάρξουν τομείς που να μη συμπεριληφθούν στην πανεθνική πλήρη, καθολική κοινωνικοποίηση. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα μπορεί να συγκροτηθεί ο τομέας του παραγωγικού συνεταιρισμού της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών σε κλάδους που η συγκέντρωση είναι μικρή. Η ένταξη στους συνεταιρισμούς θα κατανοείται ως συμφέρουσα επιλογή, με βάση την εμπειρία που υπάρχει από τον κλοιό των μονοπωλίων.

Τόσο ο κοινωνικοποιημένος, όσο και ο συνεταιριστικός τομέας, γενικότερα η παραγωγή και κατανομή πρέπει να ενταχθεί σε ένα κεντρικό πανεθνικό οικονομικό μηχανισμό σχεδιασμού και διεύθυνσης ώστε να κινητοποιούνται όλα τα μέσα παραγωγής και το εργατικό δυναμικό, να αξιοποιείται κάθε δυνατή οικονομική διεθνής συνεργασία στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Θα προστατεύεται η εγχώρια παραγωγή και τα συμφέροντα των εργαζομένων από τις όποιες συνέπειες προκύπτουν από τις ανάγκες του εξωτερικού εμπορίου.
Κεντρικός σχεδιασμός χρειάζεται για να διαμορφώνει στρατηγικούς στόχους και επιλογές, να ιεραρχεί κλάδους και τομείς, να καθορίζει που θα συγκεντρώσει περισσότερες δυνάμεις και μέσα. Η υλοποίηση του προγραμματισμού απαιτεί και καταμερισμό κατά κλάδο και περιοχή, και πρώτα απ'όλα εργατικό έλεγχο στην διεύθυνση της κάθε παραγωγικής μονάδας και υπηρεσίας, σε κάθε όργανο διοίκησης.
Η κυβέρνηση, ως όργανο της λαϊκής εξουσίας θα είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει την συμμετοχή του λαού στο νέο και πρωτόγνωρο έργο, να στηρίζει το λαϊκό κίνημα, να στηρίζεται και να ελέγχεται από αυτό μέσα από νέους θεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου.

Η κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη της κοινωνίας είναι ανάγκη που πηγάζει από τις σημερινές απαιτήσεις, πριν από όλα του ανθρώπου που είναι η πρώτη παραγωγική δύναμη. Επιβάλλεται από την ανάγκη να ικανοποιούνται οι διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Το επιβάλλει η ανάγκη να εξελίσσονται τα μέσα παραγωγής, να αναπτύσσεται η επιστήμη και τεχνολογία για το όφελος του λαού.
Η λαϊκή εξουσία προωθεί διακρατικές-εμπορικές συμφωνίες και συναλλαγές, συμφωνίες για αξιοποίηση της τεχνογνωσίας, με βάση το αμοιβαίο συμφέρον.
Το δημόσιο χρέος η λαϊκή εξουσία θα το επανεξετάσει με κριτήριο το λαϊκό συμφέρον.

Από τα πρώτα της βήματα η λαϊκή εξουσία θα έχει να αντιμετωπίσει την οργανωμένη εσωτερική και διεθνή αντίδραση. Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών στα κράτη μέλη.
Η επίλυση αυτού του προβλήματος με αποδέσμευση είναι αναπόφευκτη με στόχο την αυτοδύναμη φιλολαϊκή ανάπτυξη και την συνεργασία που ωφελεί το λαό.
Στο έδαφος της πάλης των προβλημάτων είναι αναγκαίο να επιταχυνθούν οι διεργασίες

Παλεύουμε ασταμάτητα για άμεσες κατακτήσεις των εργαζομένων και θα συνεχίσουμε ώστε να επιβληθούν με την δύναμη του κινήματος μέτρα που μειώνουν την οξύτητα των προβλημάτων, που ανακουφίζουν.
Δεν υπάρχει πρόβλημα, ζήτημα ή θέμα που δεν έχουμε διαμορφώσει θέσεις και αιτήματα. Αλλά αυτό δεν φθάνει σήμερα, χρειάζεται και εναλλακτική πρόταση προοπτικής ώστε ο αγώνας να έχει σκοπό, στόχο, νόημα, τελικά να μπορεί να ασκεί πίεση σε κάθε φάση.


.....

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΚΑΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ...

Μια μικρή τομή με μεγάλη πολιτική σημασία πραγματοποιήθηκε χθες στο κέντρο της Μυτιλήνης. Για πρώτη φορά οι ξεχωριστές απεργιακές συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται στη Μυτιλήνη, συναντήθηκαν σε μια πορεία. Εξέλιξη που έδειξε πως, παρά τις πολιτικές διαφορές, μπορεί να υπάρξει ένα ελάχιστο πλαίσιο συντονισμού των δυνάμεων που δρουν στο εργατικό κίνημα.

Οι δυνάμεις που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία Σωματείων και Συνδικαλιστών Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα και το ΠΑΜΕ πραγματοποίησαν κοινή πορεία.

πηγή: εφημ. Εμπρός (www.emprosnet.gr)

Μακάρι αυτή η τοπική προσπάθεια να γίνει "επιδημία" σε όλες τις πόλεις...


..

" Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ " ...

Έτσι αναγράφουν τα διαφημιστικά φυλλάδια και οι αφίσες που προωθούν τα «ολοκληρωμένα κέντρα ανταποδοτικής ανακύκλωσης». Γραμμή ανακύκλωσης για ενημέρωση του πολίτη είναι το τηλέφωνο 801 11 67 890. Τηλεφώνησα σαν ενεργός πολίτης να μάθω περισσότερα για αυτά τα μηχανήματα. Ποιά εταιρεία τα κατασκευάζει; Τη χωρητικότητα έχουν; Πόσο κοστίζουν; Τι ενέργεια καταναλώνουν; Πώς ακριβώς λειτουργούν; Μερικά εύλογα ερωτήματα.

Η υπάλληλος μου απάντησε πως δεν γνωρίζει και αμέσως ενδιαφέρθηκε να μάθει «ποιος είμαι, τι είμαι;». Με προώθησε στο διευθυντή ο οποίος απάντησε πως δεν μπορεί να μου δώσει αυτές τις πληροφορίες. Όταν επέμεινα στις ερωτήσεις με ρώτησε «από πού τηλεφωνώ, ποιος είμαι, γιατί με ενδιαφέρει να μάθω;» Του έδωσα τα στοιχεία μου και απάντησα πως απλά ζητάω τις προδιαγραφές αυτών των μηχανημάτων σαν ενδιαφερόμενος πολίτης. Δεν μου δόθηκε η παραμικρή πληροφορία. Τελικά με τα χίλια ζόρια ο διευθυντής μου δήλωσε πως δεν πρόκειται περί Εθνικού Απορρήτου καθώς με όλη αυτή τη μυστικοπάθεια για τους κάδους ανακύκλωσης αναγκάστηκα να τον ρωτήσω «εάν πρόκειται για Εθνικό Μυστικό». Ανέφερε ακόμη πως θα πρέπει να θέσει το ζήτημα στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας και να πάρει έγκριση για να με ενημερώσει!

Γιατί αυτή η αντιμετώπιση προς τον πολίτη;
Γιατί τέτοια μυστικοπάθεια και έλλειψη ενημέρωσης;

Τα μηχανήματα αυτά που προωθούνται ως «ολοκληρωμένα κέντρα ανταποδοτικής ανακύκλωσης» είναι όντως "κέντρα ανακύκλωσης" ή ακριβοί, ενεργοβόροι κάδοι συλλογής; Μήπως το ενεργειακό τους ισοζύγιο είναι αρνητικό, δηλαδή η ενέργεια που καταναλώνουν είναι περισσότερη από την ενέργεια που εξοικονομούν; Μέτοχοι του συστήματος είναι οι Δήμοι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, Πατραίων και Ηρακλείου και οι εταιρείες ΚΑΡΦΟΥΡ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε, INFOQUEST, ΣΟΥΡΩΤΗ Α.Ε., ΑΤΛΑΝΤΙΚ Α.Ε. και ALFA ALFA ENERGY ABEE. Ποιες και που είναι οι προδιαγραφές που αποδεικνύουν πως το σύστημα αυτό πληροί το σκοπό της ανακύκλωσης δηλαδή της εξοικονόμησης πρώτων υλών και ενέργειας; Μήπως χρησιμοποιείται για να παρουσιάζεται μια εικόνα δραστηριοποίησης των Δήμων στο θέμα της ανακύκλωσης και την ανάδειξη της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης των επιχειρήσεων που συμμετέχουν. Οι εταιρείες αυτές έχουν τεράστιο συμφέρον να προωθούν έναν άκρατο και ανεύθυνο καταναλωτισμό ο οποίος είναι και η πηγή του προβλήματος.

Κάθε τέτοιο μηχάνημα «υψηλής τεχνολογίας» όπως παρουσιάζεται στα δελτία τύπου έχει υψηλή ενσωματωμένη ενέργεια δηλαδή υψηλό ενεργειακό κόστος κατασκευής. Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί το κόστος μεταφοράς και τοποθέτησής, λειτουργίας, συντήρησης, μάρκετινγκ, και μεταφοράς των απορριμμάτων.
Η μεταφορά ιδίως αποτελείται από πολλά και ενεργοβόρα σκέλη:
- Μεταφορά προϊόντων προς ανακύκλωση από τους πολίτες (στις περισσότερες περιπτώσεις με αυτοκίνητο) καθώς η συλλογή γίνεται σε ένα και μοναδικό χώρο σε ολόκληρη τη πόλη.
- Μεταφορά στους χώρους ενδιάμεσης συλλογής με φορτηγά στο προαύλιο της παλιάς, ιστορικής Μαυρογένειου Τεχνικής Σχολής Βαθέως, Σάμου – δηλαδή σε μια άτυπη χωματερή που διαμορφώθηκε παράνομα στο περιβάλλοντα χώρο ενός νεοκλασικού κτιρίου των αρχών του προηγούμενου αιώνα το οποίο θα όφειλε η πολιτεία να χαρακτηρίσει διατηρητέο.
- Μεταφορά στα εργοστάσια ανακύκλωσης με φορτηγό & καράβι από τη Σάμο στην Αττική.

Συμπεραίνουμε λοιπόν πως δεν πρόκειται για πραγματική ανακύκλωση αλλά για μια προσομοίωση στη καλύτερη περίπτωση. Σημειώστε και αυτό: Κάθε μηχάνημα διαθέτει περιμετρικά 15 φωτιστικά με 2 ηλεκτρικούς λαμπτήρες το καθένα, σύνολο 30 ηλεκτρικοί λαμπτήρες για να φωτίζουν έναν ακριβό, ενεργοβόρο κάδο συλλογής - το άλλοθι της κοινωνίας, των πολιτικών και των εταιρειών για την έλλειψη ουσιαστικής ανακύκλωσης και οικολογικής συνείδησης.

Σύμφωνα με τη μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής συστημάτων ανακύκλωσης στο κόσμο (την Νορβηγική TOMRA Systems, η οποία μάλλον εισάγει και τα πολυδιαφημισμένα συστήματα στη χώρα μας), «τα συστήματα ανταποδοτικής ανακύκλωσης παρέχουν μια πλήρη λύση για το χειρισμό της επιστροφής των ανακυκλώσιμων υλικών σε καταστήματα λιανικής πώλησης όπως οι υπεραγορές και βενζινάδικα.»
Η εταιρεία αναφέρει τα σημαντικά πλεονεκτήματα των «ανταποδοτικών συστημάτων» για αυτές τις επιχειρήσεις:
- Αυξημένη πελατεία & κατανάλωση από τους πελάτες που τα χρησιμοποιούν
- Οι καταναλωτές δείχνουν αυξημένη προτίμηση σε καταστήματα με τέτοια συστήματα
- 22% των καταναλωτών προτιμούν τα καταστήματα με καλύτερα ανταποδοτικά οφέλη.

Συμπεραίνουμε λοιπόν πως τα «συστήματα ανταποδοτικής ανακύκλωσης» σχεδιάστηκαν ειδικά για εμπορικούς σκοπούς και ειδικότερα για μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων με κύριο σκοπό την αύξηση της πελατείας και των πωλήσεων. Ένα σύστημα κομμένο & ραμμένο σύμφωνα με τις αρχές της κατανάλωσης και του μάρκετινγκ δηλαδή τη «κατασκευασμένη ζήτηση». Δεν είναι κακό οι εταιρείες να ανταποκρίνονται στις οικολογικές ανησυχίες των πολιτών. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν οι λύσεις που προτείνονται οδηγούν σε μεγαλύτερη κατανάλωση, σε ενεργοβόρες πρακτικές και χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για την ουσιαστική έλλειψη πραγματικής οικολογικής συνείδησης και δράσης.



Tου ΝΙΚ. Ε. ΑΓΓΕΛΗ, Αρχιτέκτονα Μηχανικού (www.xaravgi-samos.gr)



.....

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

ΜΟΡΦΕΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

(...) Υπάρχουν τρεις μορφές ιδιοκτησίας: η ατομική, η προσωπική και η συλλογική. Όμως, συχνά γίνεται σύγχυση ανάμεσα στην ατομική και την προσωπική.
Η ατομική ιδιοκτησία είναι έννοια νομική, ενώ η προσωπική είναι έννοια πρακτική, ηθική και ταυτόχρονα ψυχολογική. Τα ρούχα μου, για παράδειγμα, κάτω από οποιοδήποτε παραγωγικό σύστημα κι αν παραχθούν, εφόσον τα φορώ είναι προσωπική μου ιδιοκτησία. Όμως, είναι ατομική ιδιοκτησία του παραγωγού ή του εμπόρου όταν βρίσκονται ακόμα στις αποθήκες του παραγωγού ή στις προθήκες του εμπόρου.

Σε τελική ανάλυση όλα τα εμπορεύματα καταλήγουν να είναι προσωπική μας ιδιοκτησία, που δεν υπάρχει περίπτωση να καταργηθεί ποτέ. Όμως, σε μια τέτοια περί ιδιοκτησίας αντίληψη είναι φανερό πως δεν δικαιούμαστε να κατέχουμε ό,τι μας είναι άχρηστο και που ενδεχομένως θα ήταν χρήσιμο σε κάποιον άλλο.

Ο μαρξισμός λοιπόν αντιστρέφει τους όρους ατομικό - προσωπικό και δίνει έμφαση στο προσωπικό. Αλλά για να μπορεί κανείς να έχει προσωπική ιδιοκτησία εύκολα και για να την έχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι, πρέπει τα προϊόντα που έτσι κι αλλιώς παράγονται με τρόπο κοινωνικό, αφού στην παραγωγή τους μετέχουν πολλοί, να διανέμονται επίσης με τρόπο κοινωνικό, ελεγχόμενο από το σύνολο της κοινωνίας, δηλαδή το σύνολο των αλληλεξαρτημένων παραγωγών.

Είμαστε αδέρφια όχι μόνο γιατί έχουμε κοινό μακρινό γενάρχη, όπως θέλουν να λεν οι χριστιανοί που ξέχασαν τα κοινωνικά διδάγματα του χριστιανισμού, αλλά διότι η ύπαρξή μας στον κόσμο εξαρτάται χωρίς καμιά αμφιβολία από την ύπαρξη των άλλων ανθρώπων. Συνεπώς δεν μπορώ να εξοντώσω τους άλλους ανθρώπους όχι μόνο γιατί είναι απάνθρωπο ή ανήθικο, αλλά διότι μου χρειάζονται. Ακόμα και για να τους… εκμεταλλεύομαι!

(…) Ίσως κάποτε η κοινωνία συσσωρεύσει τόσο πλούτο, που το εκμεταλλευτικό σύστημα καταρρεύσει από μόνο του. Διότι, ο καβγάς γίνεται πάντα για το πάπλωμα. Κι όταν υπάρχει πάπλωμα να σκεπάζει όλους, ο καβγάς για το πάπλωμα σταματάει.
Ωστόσο, αυτούς τους αυτοματισμούς μόνο να τους ονειρευόμαστε μπορούμε. Η πικρή αλήθεια είναι κρυμμένη αλλού. Στη σπανιότητα των αγαθών και στο πλήθος των ανθρώπων που θα ήθελαν να τα αποχτήσουν.

Υπάρχει λοιπόν εκμετάλλευση διότι υπάρχει σπανιότητα αγαθών. Στις τροφοσυλλεκτικές κοινωνίες, όπου απλώνεις το χέρι και παίρνεις την τροφή από την μάνα φύση που, αυτή, αν γινόταν θα μας θεωρούσε όλους παιδιά της, δεν μπαίνει πρόβλημα εκμετάλλευσης. Διότι εκεί δεν μπαίνει πρόβλημα εργασίας για την παραγωγή καταρχήν της τροφής. Όμως, το αεροπλάνο, το αυτοκίνητο, το δέκτη της τηλεόρασης δεν τα παίρνεις απ΄ευθείας από τη φύση. Αυτά τα πράγματα δεν είναι φυσικά, είναι κοινωνικά προϊόντα. Παρήχθησαν με την εργασία πολλών και όχι μόνο του ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής. Τα παλιά εκμεταλλευτικά συστήματα παραγωγής είχαν ίσως ένα σοβαρό νόημα ύπαρξης μόνο όταν ο καβγάς γινόταν αποκλειστικά για την τροφή, οπότε το ζώο-άνθρωπος θυμόταν τον αρχαίο ζωώδη εαυτό του και ορμούσε όχι μόνο για στην τροφή, αλλά και σ΄αυτούς που την ήθελαν αποκλειστικά δική τους για να κορέσουν αποκλειστικά τη δική τους πείνα. Πράγμα φυσικό, φυσικότατο προκειμένου για ζώα.

Αλλά γιατί να είναι φυσική και η ανάγκη να έχω αυτοκίνητο; Όταν έχω μια τέτοια ανάγκη, αυτή δεν μπορεί παρά να είναι κοινωνική, αφού καθορίζεται από τις ανάγκες που δημιούργησε η κοινωνία μέσα στην πορεία της ανάπτυξής της, πάντα με τη συμμετοχή πολλών και όχι μόνο με τη συμβολή των ιδιοκτητών.
Σίγουρα τα κοινωνικά προβλήματα τα δημιουργεί η σπανιότητα αγαθών. Όμως, μέχρις ότου η κοινωνία φτάσει να παράγει ένα… αεροπλάνο για τον καθένα, όσα αγαθά είναι ακόμα σπάνια πρέπει να μπουν υπό κοινωνικό έλεγχο. Και θα μπουν μόνον όταν όλα τα αγαθά γίνουν ιδιοκτησία ολόκληρης της κοινωνίας. Γιατί ολόκληρη η κοινωνία παίρνει μέρος στην παραγωγή τους, άμεσα είτε έμμεσα.


Βασίλης Ραφαηλίδης, "Καπιταλισμός, η κρυφή γοητεία της Μπουρζουαζίας", κεφ. 2 "Η εκμετάλλευση" σελ. 19-21. Εκδ. του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 2000, 2η έκδοση αναθεωρημένη.


....


Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ

Στις 12:30 χθες το μεσημέρι εργαζόμενοι από το ΠΑΜΕ και την Πρωτοβουλία Σωματείων έφθασαν έξω από το Δικαστικό Μέγαρο της Μυτιλήνης για να συμπαρασταθούν στους εργαζομένους των «Αιολικών Νέων», μετά από κάλεσμα που είχε απευθύνει ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Λέσβου.

Λίγα λεπτά μετά τη 1 το μεσημέρι, ξεκίνησε η εκδίκαση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων που είχαν καταθέσει οι εργαζόμενοι. Από την πλευρά των εργαζομένων, μάρτυρες ήταν ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Στρατής Αντώνας, και η πρόεδρος του Σωματείου, Θάλεια Βουγδή. Από την πλευρά του εκδότη των «Αιολικών Νέων» δεν είχε ορισθεί μάρτυρας. Το αίτημα των εργαζομένων ήταν να τους καταβληθούν αποζημιώσεις απόλυσης ύψους 100.000 ευρώ.

Περί τις 3:30 μετά το μεσημέρι βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου. Σύμφωνα με αυτή, προσημειώνεται το ακίνητο ιδιοκτησίας του κ. Κονδυλούδη στην περιοχή Ακρωτήρι Μυτιλήνης, η αξία του οποίου υπερβαίνει τις 100.000 ευρώ. Πρόκειται για μία μονοκατοικία στην οποία κατοικεί σήμερα ο κ. Κονδυλούδης.Θα ακολουθήσει η εκδίκαση της αγωγής που έχουν καταθέσει οι εργαζόμενοι, για να λάβουν τις αποζημιώσεις απόλυσης.

εφημ. "Εμπρός", 23/4/2010

.....

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Π.Ε.Κ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΑ " ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ "

ΠΑΛΛΕΣΒΙΑΚΟ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Βαλαωρίτου & Δαβάκη (γωνία) Μυτιλήνη
Τηλ: 22510-28861/2273481100
ΦΑΞ: 22510-27856
81100 Μυτιλήνη

Αρ.Πρωτ: 106

Μυτιλήνη 12 Απριλίου 2010
Προς
- Τον Υπουργό Εργασίας κ. Ανδρέα Λοβέρδο, Γραφείο Υπουργού
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
- Δ/νση Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας Α Θ Η Ν Α
- Βουλευτές Ν.Λέσβου
- ΜΜΕ

Ε Ν Τ Α Υ Θ Α
Κύριε Υπουργέ, Κύριοι Βουλευτές, Κύριε Διοικητά του ΣΕΠΕ,

Εδώ και αρκετό καιρό στη Μυτιλήνη 20 εργαζόμενοι στην εφημερίδα Αιολικά Νέα, ζουν το δράμα της απόλυσης από την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου, όταν πήγαν στην εργασία τους και βρήκαν κλειστή την πόρτα χωρίς λόγο και αιτία. Απροειδοποίητα, οι εργαζόμενοι έμειναν έωλοι στα καπρίτσια και τις ορέξεις του εκπροσώπου της Εταιρείας Αιολικές Εκδόσεις. Μετά από διαβουλεύσεις και τη μεσολάβηση της Επιθεώρησης Εργασίας του Νομού Λέσβου και αφού η Επιθεώρηση εξάντλησε τις όποιες ενέργειες μπορούσε να κάνει στα υπηρεσιακά πλαίσια, προχώρησε σε ένδικα μέσα.

Το πρόβλημα των εργαζομένων γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, αφού ο εν λόγω επιχειρηματίας δεν τους δίνει ούτε τη νόμιμη αποζημίωση που προβλέπει ο νόμος. Μάλιστα προχωρά σε μηνύσεις ενάντια στους εργαζόμενους, με ανυπόστατες κατηγορίες και χωρίς “ίχνος ντροπής”, απολύει τον εκπρόσωπο του Σωματείου στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης Λέσβου στο Εργατικό Κέντρο και μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου εργαζόμενους της επιχείρησης, εξαναγκάζοντας τους σε δικαστικό γολγοθά. Σας επισυνάπτουμε τα εξώδικα απολύσεων, που επιδόθηκαν στους εργαζόμενους μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου και μη, μέσω δικαστικού κλητήρα, τα οποία αν μη τι άλλο θυμίζουν άλλες εποχές, που ο συνδικαλισμός και επίσημα ήταν έγκλημα!!

Ζητάμε την παρέμβασή σας, ώστε να σταματήσει αυτή η διαπόμπευση των εργαζομένων από τον εν λόγω εργοδότη, ο οποίος ελπίζει ότι θα τους τσακίσει οικονομικά και θα λυγίσουν. Να ακυρωθούν οι απολύσεις και να επιστρέψουν οι εργαζόμενοι στην εργασία τους. Να διασφαλιστεί ότι οι εργαζόμενοι δεν θα χάσουν τα δεδουλευμένα τους.

Για τη Διοίκηση
Ο Πρόεδρος ΕΥΣΤΡ. ΑΝΤΩΝΑΣ
Ο Γ.Γραμματέας ΠΑΝ. ΠΑΤΣΕΛΛΗΣ

Συνημμένα: (έξι) 6 Εξώδικες Καταγγελίες Συμβάσεων Εργασίας Αορίστου Χρόνου εργαζομένων της εταιρείας Αιολικές Εκδόσεις


αναδημοσίευση από "Financial Crimes" (financialcrimesnews.blogspot.com)

....

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ (updated)


Κ.Ο., Έντυπα, Διεθνή


ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ



Σημ.: Τα ανωτέρω θα εμπλουτίζονται συνεχώς με νέες συνδέσεις, ευπρόσδεκτη βοήθεια.....

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

ΠΑΤΡΑ - ΜΥΤΙΛΗΝΗ: " ΑΚΡΙΒΟΙ " ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ " ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΓΚΥΛΩΣΕΙΣ "

Απολύσεις και μη καταβολή αποζημιώσεων
Σε Πάτρα και Μυτιλήνη
Οι απολύσεις, η μη καταβολή δεδουλευμένων και η μη τήρηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η εντατικοποίηση της εργασίας συνεχίζονται στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ. Οι εργοδότες «αλωνίζουν» ανενόχλητοι κλείνοντας και ανοίγοντας έντυπα, οδηγώντας δεκάδες εργαζόμενους στο δρόμο της ανεργίας.

Τελευταίο «κρούσμα» εργοδοτικής αυθαιρεσίας δύο απολύσεις δημοσιογράφων από τον τηλεοπτικό σταθμό «Tele Time» Πάτρας, ενώ συνεχίζεται η «ομηρία» των εργαζομένων στα «Αιολικά Νέα» και τα «Κυριακάτικα Αιολικά» Μυτιλήνης.

Συγκεκριμένα, από τον τηλεοπτικό σταθμό «Tele Time» Πάτρας, ιδιοκτησίας Βίκτορα Ρέστη, απολύθηκαν οι δημοσιογράφοι Μ. Μπαϊρακτάρης και Α. Κωνσταντίνου, επειδή θεωρούνταν «ακριβοί» για τον τηλεοπτικό σταθμό. Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωση του το ΔΣ της ΕΣΗΕΠΗΝ σημειώνει ότι η απομάκρυνσή τους, στο όνομα περικοπών όπως τους ανακοινώθηκε, αποφασίστηκε διότι, με βάση τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τα χρόνια προϋπηρεσίας τους, οι αποδοχές τους ήταν «υψηλές»! «Ο ιδιοκτήτης του σταθμού Β. Ρέστης, σε μια περίοδο που το «Tele Time», χάρη στην ευσυνειδησία, στη συνέπεια και στην εργατικότητα του συνόλου του προσωπικού, αναβαθμίζεται ειδησεογραφικά και αποκτά πληρότητα προγράμματος, επιλέγει ν' ακυρώσει αυτή την προσπάθεια και να επαναφέρει το κανάλι σε ζοφερές εποχές», σημειώνεται στην ανακοίνωση.

Σχετική ανακοίνωση έχει δημοσιεύσει και η Γραμματεία Πάτρας του Π.Α.ΜΕ την οποία μπορείτε να δείτε εδώ.

Από την άλλη πλευρά, ένα μήνα και πλέον μετά την αναστολή λειτουργίας των εφημερίδων «Αιολικά Νέα» και «Κυριακάτικη Αιολικά», και ενώ οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι, η εργοδότρια εταιρεία «Αιολικές Εκδόσεις - Γ. Κονδυλούδης», προχώρησε σε απολύσεις χωρίς την καταβολή των νόμιμων αποζημιώσεων.
Όπως καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων ΜΜΕ Λέσβου (ΣΕΜΜΕΛ), οι λόγοι που προβάλλει ο εργοδότης για να απολύσει είναι λόγοι εκδίκησης, γιατί διεκδίκησαν τα νόμιμα δικαιώματά τους. Έτσι, όταν εργαζόμενη προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας για να αμείβεται με την ειδικότητα την οποία ασκεί ο εργοδότης αναφέρει ότι «με αφορμή την ως άνω καταγγελία σας, στην οποία προχωρήσατε από κοινού με άλλες εργαζόμενες αποφασίσαμε την αναστολή έκδοσης της εφημερίδας», ενώ σε όλους τους απολυμένους εργαζόμενους με το εξώδικο της απόλυσής τους καταλογίζει ως λόγο την αλληλεγγύη που επέδειξαν στις συναδέλφους τους.
Μάλιστα, όπως καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων ΜΜΕ, επικαλείται ακόμη ως λόγους απόλυσης «ιδεολογικές αγκυλώσεις» (!!!) ορισμένων εργαζομένων.

Παράλληλα, ο εργοδότης αρνείται να καταβάλλει τις αποζημιώσεις στους απολυμένους θεωρώντας πως οι απολύσεις των εργαζομένων έγιναν «με δική τους υπαιτιότητα». «Η μη καταβολή των αποζημιώσεων οδηγεί τους απολυμένους σε υπέρογκους δανεισμούς για να καλύψουν τις άμεσες οικονομικές ανάγκες», σημειώνεται στην ανακοίνωση.
Το Σωματείο Εργαζομένων ΜΜΕ Λέσβου δηλώνει ότι θα σταθεί στο πλευρό των απολυμένων με κάθε μέσο μέχρι και την τελική δικαίωσή τους.

"Ριζοσπάστης", 13/4/2010

....