Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

" ΠΑΡΩΝ, 69 χρόνια μαχητής ", Γιώργος Βλουτόγλου

Γιώργος Ι. Βλουτόγλου: " ΠΑΡΩΝ, 69 χρόνια μαχητής "

«Όσο περνούν τα χρόνια και φεύγουν από κοντά μας οι σύντροφοι μας, όλοι αυτοί που έζησαν τα συγκλονιστικά εκείνα χρόνια της Κατοχής, της Εθνικής Αντίστασης, του τιτάνιου αγώνα του ΔΣΕ και της Πολιτικής προσφυγιάς, τόσο δυσκολότερο γίνεται να μαθευτεί η ιστορία. Η αληθινή ιστορία, όπως την έζησαν οι πρωταγωνιστές της εποχής».

Τα παραπάνω αναφέρει ο σύντροφος Γιώργος (κατάγεται από την Πέτρα Λέσβου) ο οποίος έβαλε μέσα σε τούτο το βιβλίο, με τη βοήθεια του Δημήτρη Κ. Παπαδόπουλου, όλες τις εμπειρίες και αναμνήσεις 69 χρόνων.

Δεν έζησε πολλά χρόνια στο νησί της Λέσβου, αφού η φτώχια ανάγκασε την οικογένεια του να φύγει στις αρχές του ’30 για τον Πειραιά.

Από την ΟΠΛΑ στο ΚΚΕ, από το μπλόκο της Κοκκινιάς στη Βάρκιζα, από τη μάχη του Γράμμου στις μάχες της Έδεσσας, της Αριδαίας της Νάουσας, ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει πολλές στιγμές του εργατικού κινήματος της χώρας μας, που πολλές φορές βάφτηκαν με αίμα.

Έζησε δύσκολα, πέρασε πολλά, αλλά δε λύγισε. Στάθηκε δίπλα στο Κόμμα του στο ΚΚΕ, όπως πρέπει να κάνει κάθε εργάτης που θέλει ένα καλύτερο αύριο.

Οι μικρές του ιστορίες σε συναρπάζουν, σε φορτίζουν, σε συγκινούν…

Το βιβλίο διατίθεται στα γραφεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Λέσβου του ΚΚΕ στη Μυτιλήνη (Αρχιπελάγους 21, τηλ. 22510-25057, 22510-29239).

Μπορείτε επίσης να προμηθευτείτε και τα παρακάτω βιβλία από ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ


Βιβλία Οικονομικά, Ιστορικά, για τον Δημοκρατικό Στρατό Λέσβου, για τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας:

" ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ", Στρατής Τσαμπής
" ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ", Δημήτρης Καΐλας
" ΜΥΡΤΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ", Ελένη Μακρυνιώτη - Τραγγανίδα
" ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ; ", Ελένη Μακρυνιώτη - Τραγγανίδα
" «ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΕΜΑΛ» - ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ ", Mihri Belli
" ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ", Νίκος Θεοχάρης
" ΤΩΝ ΕΝ ΕΡΗΜΙΑΙΣ ΚΑΙ ΟΡΕΣΙ... ", Μιχάλης Λιαρούτσος
" ΤΟ '48 ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ ", Μιχάλης Λιαρούτσος
" ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΛΕΣΒΟΥ ", Βασίλης Καλογεράς - Παναγιώτης Κουτσκούδης
" ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ", Γιώργος Σκούφος
" ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ - Ο λαϊκός ηγέτης ", Χρήστος Θεοχαράτος
" Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ", Υλικά της Ημερίδας της ΚΕ του ΚΚΕ (14.5.2009)
" ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ", Bert Birtles
" ΑΠ' ΤΗΝ 4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ. Η ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ", Μάκης Μαίλης
" ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗ ΘΙΓΕΤΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΜΟΥ ", Σταύρος Κουτράκης
" ΤΙ ΗΘΕΛΕ Ο ΔΙΑΣ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟΥ ΤΣΙΤΣΑΝΗ; ", Ρωμύλος Αβδής
" ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ ", Νίκος Μπογιόπουλος
" ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΠΙΣΤΟΥΣ: ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ", Νίκος Μπογιόπουλος - Δημήτρης Μηλάκας

ΛΗΜΝΟΣ: ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΣΠΑΚΑ ΚΑΙ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗ

- ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΔΗΜΟΥ ΛΗΜΝΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
- ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΛΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΔΡΑΣΗΣ
Οι κάτοικοι του Κάσπακα και του οικισμού του Αγίου Ιωάννη που συγκεντρώθηκαν την Κυριακή 20 Νοεμβρίου του 2011 στον Κάσπακα, εξέφρασαν την αγανάκτησή τους προς τον εκπρόσωπο του Δήμου Λήμνου γιατί η Δημοτική Αρχή δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ, όπως είπε η πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Δέσποινα Σπυριδάκη, για έργα υποδομής που χρειάζεται το χωριό.

Όπως είπαν αρκετοί κάτοικοι, η σημερινή Δημοτική Αρχή εφαρμόζει την πολιτική του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ που όπως και η πολιτική του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ που εφάρμοζαν και οι προηγούμενες Δημοτικές Αρχές, προσπαθούν να βρουν πόρους από τη φορολογία των δημοτών και δεν διεκδικούν κονδύλια από το κράτος.

Από τη Λαϊκή Συνέλευση εγκρίθηκε ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο, «θεωρούμε απαράδεκτες τις αυξήσεις στους φόρους και τα δημοτικά τέλη που επέβαλαν η Δημοτική Αρχή και η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Λήμνου, στην πλειοψηφία των κατοίκων του νησιού, στους κατοίκους του Κάσπακα και του οικισμού του Αγίου Ιωάννη.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από τη Δημοτική Αρχή και όσους Δημοτικούς Συμβούλους τις ψήφισαν, ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ, γιατί:
Το εισόδημα των οικογενειών μας έχει ήδη εξαντληθεί από τις μειώσεις στα μεροκάματα και τους μισθούς, από τους αλλεπάλληλους φόρους που μας έχουν επιβάλλει οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις, από την ανεργία που καλπάζει, από τις πολιτικές που οδηγούν σε ξεκλήρισμα τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τους ψαράδες, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικροεπαγγελματίες και δεν έχουμε να πληρώσουμε κι άλλα.

Οι κάτοικοι του Κάσπακα και του Αγίου Ιωάννη δεν χρωστούν τίποτα στον Δήμο. Αντίθετα, ο Δήμος τους χρωστά χρήματα από έργα που υποτίθεται έγιναν στον Κάσπακα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα δεν έγιναν ποτέ. Τα ανταποδοτικά τέλη που ήδη πληρώνουμε δεν επιστρέφουν σε υπηρεσίες προς το χωριό μας και προς τον οικισμό του Αγίου Ιωάννη, αφού ούτε καθαριότητα έχουμε, ούτε τις απαιτούμενες επισκευές και επιχωματώσεις στους δρόμους, ούτε τον απαραίτητο φωτισμό σε πολλά σημεία του Κάσπακα και του Αγίου Ιωάννη. Η περιοχή του Αγίου Ιωάννη, μια τουριστική περιοχή, συνεχώς υποβαθμίζεται, εξαιτίας των υποβαθμισμένων υπηρεσιών που παρέχονται από τον Δήμο.

Αν θέλει η Δημοτική Αρχή να βρει κονδύλια για να λειτουργήσει, να τα διεκδικήσει επιτέλους και στα σοβαρά από την κυβέρνηση και το Κράτος που χρωστά στους Δήμους δισεκατομμύρια ευρώ και όχι να ξεζουμίζει τους δημότες της».

Επίσης από τη Λαϊκή Συνέλευση ορίστηκε λαϊκή επιτροπή η οποία εξέδωσε Δελτίο Τύπου σύμφωνα με το οποίο,
1. «Η επιδρομή στα εισοδήματα και τις ιδιοκτησίες, όχι μόνο δεν πρόκειται να είναι κάτι περαστικό αλλά μόλις ξεκίνησε. Ακολουθούν πρωτόγνωρα χαράτσια και μέτρα.
2. Η δημοτική αρχή όχι μόνο αδυνατεί να υλοποιήσει προγραμματισμένα έργα και δεσμεύσεις της αλλά δεν μπορεί πλέον ούτε να προστατέψει τους δημότες από την πρωτοφανή επιδρομή.
Ο αντιδήμαρχος Λήμνου κ. Μπουλώτης που ήταν παρών στη λαϊκή συνέλευση, έδειξε ότι ως άνθρωπος μπορεί να έχει την ίδια αγωνία με τους συντοπίτες του αλλά ως εκπρόσωπος της δημοτικής αρχής δεν έδωσε καμιά απολύτως απάντηση στα ερωτήματα των κατοίκων. Δυστυχώς, ο δημότης της Λήμνου είναι ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ σε αυτό τον ιδιότυπο οικονομικό πόλεμο και η μόνη του ελπίδα είναι η μαζικότητα των αντιδράσεών του».

Η λαϊκή επιτροπή, θα ασχοληθεί ειδικότερα με τα "χαράτσια", τόσο της κυβέρνησης (το γνωστό θέμα με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ), όσο και της δημοτικής αρχής (δημοτικοί φόροι- ανταποδοτικά τέλη).

Οι δημότες, οι ομάδες πολιτών και οι σύλλογοι της Λήμνου, που προσπαθούν μεμονωμένα ή οργανωμένα να αντιμετωπίσουν τα "χαράτσια" στις ιδιοκτησίες τους, καλούνται να επικοινωνήσουν με τη λαϊκή επιτροπή, ώστε να συντονίσουν τις δράσεις τους άμεσα.

Τηλέφωνα επικοινωνίας:
Δέσποινα Σπυριδάκη: 6988725202, 22540 61116
Νίκος Ψαρρός: 22540 24365, 6955807209

πηγή: www.neo-empros.net

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ Π.Ε.Κ. ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ


Η διοίκηση του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου (www.pek-mit.gr) εκφράζει την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων του νησιού μας στους απεργούς της  ελληνικής χαλυβουργίας των οποίων τον αγώνα «παρακολουθεί από την πρώτη μέρα».

Στο Δελτίο Τύπου με το οποίο στέλνει αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους απεργούς αναφέρει ότι η εργοδοσία τους πίστευε ότι με την τρομοκρατία από τη μια και την αποσιώπηση του αγώνα τους από τα ΜΜΕ θα τους απομόνωνε από την υπόλοιπη εργατική τάξη της χώρας μας και την Παγκόσμια Εργατική Τάξη.

«Δεν υπολόγισαν όμως ότι υπάρχει το ΠΑΜΕ. Δεν υπολόγισαν στην ταξική αλληλεγγύη, στο ταξικό μίσος των εργατών, απέναντι σ’ αυτούς, που για τα κέρδη τους βάζουν καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των εργατών.

Συνάδελφοι, συναγωνιστές, σύντροφοι, συνεχίστε, ο αγώνας σας είναι αγώνας δικός μας. Η καρδιά της Εργατικής Τάξης χτυπάει στη Χαλυβουργία. Η νίκη θα είναι και δική μας, θα είναι νίκη της εργατικής τάξης.

Η διοίκηση του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου (www.pek-mit.gr) θα κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να εκπληρώσει το καθήκον, την ταξική αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους χαλυβουργούς.

Στις συνειδήσεις όλων μας είσαστε νικητές! Είμαστε νικητές!»

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ ΣΤΗ ΧΙΟ

Ιστορικός Περίπατος της ΚΝΕ στη Χίο - Κυριακή 27/11/2011

Έναρξη περιπάτου στις αρχές Απλωταριάς στις 10:00 π.μ.

Θα περιηγηθουμε:
- Στο τόπο δολοφονίας των μεσοανατολιτών Μαυράκη –Πίτα στο Βααρβάσι
- Στο σπίτι του παπα-Ξενάκη, εκτελεσθέντα αντάρτη του ΔΣΕ στο Γρού (Λολοδέντρι)
- Στη κατοικία του Δ. Ευαγγελινού, πολιτικού Επίτροπου του ΔΣΕ
- Στο Κάμπο όπου πραγματοποιήθηκε η μάχη του «Λικιαρδόπουλου»
- Στο Αγ. Γιώργη Μελαχρινό (Πιττάς), που πραγματοποιήθηκε η Ά Παγχιακή Συνδιάσκεψη του ΕΑΜ


ΝΕ Χίου του ΚΚΕ "Φώτης Αγγουλές" - www.fotis-agoules.blogspot.com

ΠΟΛΥΜΟΡΦΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

Το κάλεσμα για την οργανωμένη άρνηση πληρωμής των εξοντωτικών χαρατσιών, για την ανυπακοή και την αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική έχει φτάσει στην πιο μακρινή γωνία του νησιού.

Με καλέσματα και συζήτηση σπίτι το σπίτι, με συγκέντρωση υπογραφών, με μικρές συγκεντρώσεις, συσκέψεις και συζητήσεις στα χωριά, τις γειτονίες, τους χώρους δουλείας.

Την Πέμπτη 24/11 έγινε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στο υποκατάστημα της ΔΕΗ στον Άγιο Κήρυκο, όπου δηλώθηκε η αποφασιστικότητα να μην πληρωθεί το άδικο χαράτσι και να μην αφεθεί κανείς που να του κόψουν το ρεύμα, κανείς ανυπεράσπιστος. (Φώτο)


Οι Λαϊκές Επιτροπές θα συνεχίσουν τη ενημέρωση και την κινητοποίηση των Ικαριωτών, θα οργανώσουν ομάδες περιφρούρησης ώστε κανένα σπιτικό να μην μείνει χωρίς ρεύμα.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

ΠΩΣ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ Η ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Θα ήταν φρόνιμο οι φασίστες υπουργοί να διαβάσουν πρώτα ιστορία (www.aristeramitilini.blogspot.com_Go-back) και μετά να πατάνε στο νησί...



ΑΝ Σ' ΑΡΕΣΕΙ ΦΑΣΙΣΤΑ, ΞΑΝΑΠΕΡΝΑ ΑΠ΄ ΤΗΝ .... ΜΥΤΙΛΗΝΗ

ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
"Δύο φορές αναγκάστηκε η αστυνομία της Λέσβου να καταστρώσει σχέδια απόδρασης του Υφυπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Άδωνι Γεωργιάδη, που βρέθηκε σήμερα στη Μυτιλήνη στο κτήριο της Γενικής Γραμματείας και Νησιωτικής Πολιτικής.

Η πρώτη απόδρασή του έγινε όταν στο κτήριο της Γενικής Γραμματείας είχε συγκεντρωθεί μεγάλη ομάδα διαδηλωτών οι οποίοι προσπάθησαν να εισβάλουν στο κτήριο και ο κ. Γεωργιάδης φυγαδεύτηκε αφού προηγουμένως δέχθηκε πυρά από αυγά και πορτοκάλια.

Η δεύτερη απόδραση έγινε λίγο αργότερα όταν οι διαδηλωτές έμαθαν ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης βρισκόταν στον τηλεοπτικό σταθμό Αρχιπέλαγος όπoυ έδινε συνέντευξη στον Γιάννη Συνάνη."

lesvosnews.gr



"Θερμότατη, θα λέγαμε. Δεν αρκούσαν οι αστυνομικοί, για να τον φυγαδεύσουν και επιστρατεύτηκαν και οι λιμενικοί. Βέβαια, δεν γλύτωσε τα αυγά, τα πορτοκάλια και τα γιαούρτια ο νέος υφυπουργός. Και "αν σε αρέσει μπάρμπα Λάμπρο, ξαναπέρνα απο την ....Ανδρο !!! Ωχ... λάθος. Την Μυτιλήνη, ήθελα να γράψω..." .

Πόπη Χριστοδουλίδου - Πειρατικό Ρεπορτάζ

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973-17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2011: ΣΚΥΛΛΑ Η ΧΑΡΥΒΔΗ;

Με τα δραματικά γεγονότα της 17ης Νοέμβρη 1973 άρχισε η διαδικασία αποκαθήλωσης της εφτάχρονης αμερικανοστήριχτης δικτατορίας των απέραντα ηλιθίων συνταγματαρχών, η οποία σφραγίστηκε με την τραγωδία της διχοτόμησης της Κύπρου.

Η εγκαθίδρυση κι εδραίωση της δικτατορίας των συνταγματαρχών, οι οποίοι πρόλαβαν ένα αντίστοιχο πραξικόπημα στρατηγών καθοδηγούμενο από το αμαρτωλό Παλάτι της δυναστείας των Γλύξμπουργκ, δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Παρά το γεγονός ότι είχαν προηγηθεί πολυετείς και πολυεπίπεδες αναμίξεις των δυνάμεων της ανωμαλίας- δολοφονία Λαμπράκη, πολύνεκρη έκρηξη στο Γοργοπόταμο, προβοκάτσια του Παπαδόπουλου στον Έβρο, ΙΔΕΑ, ΑΣΠΙΔΑ κλπ- την ώρα που τα τανκς της Χούντας έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους της Αθήνας η ΑΥΓΗ κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο άρθρο της υπό τον τίτλο: ‘Γιατί δεν θα γίνει Δικτατορία’. Λόγω της λεγκαλιστικής τακτικής της ηγετικής, οπορτουνιστικής ομάδας του ΚΚΕ (η οποία αργότερα στη 12η Ολομέλεια του ΚΚΕ αποσχίστηκε από το Κόμμα εγκαταλείποντας οριστικά τις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού), που δρούσε στις γραμμές της ΕΔΑ και η οποία είχε αξιώσει, πράγμα το οποίο κατόρθωσε, την διάλυση των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ, χιλιάδες κομμουνιστές κι άλλοι αγωνιστές της ευρύτερης Αριστεράς πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο και οδηγήθηκαν στις φυλακές και τους τόπους εξορίας.

Ο κυριότερος παράγοντας που ώθησε τα συμφέροντα της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής να επαναδραστηριοποιηθούν τόσο έντονα στο χώρο της ευρύτερης περιοχής της Ν.Α Μεσογείου ήταν τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και η ανάθεση στο Ισραήλ ρόλο χωροφύλακα στην περιοχή. Ο μετέπειτα γνωστός ως ‘Πόλεμος των 7 ημερών’ ανάμεσα στην Αίγυπτο και το Ισραήλ είναι αμφίβολο αν θα είχε σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική επικράτηση των δυνάμεων του Μοσέ Νταγιάν χωρίς την αμέριστη και έμπρακτη βοήθεια των ΗΠΑ. Οι αμερικανικές βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα-Ελληνικό, Σούδα, Άκτιο, αλλά και οι αντίστοιχες νατοϊκές στην Κύπρο ήταν εντελώς απαραίτητες. Η κατάσταση στην Κύπρο ήταν τόσο περίπλοκη, ώστε ουδείς μπορούσε να προβλέψει την έκβαση από την ένταση των συγκρούσεων ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Στην Ελλάδα η αδυναμία της αστικής τάξης να ‘εκσυγχρονίσει’ το πολιτικό προσωπικό της είχε φέρει ένα τμήμα της σε ανοικτή σύγκρουση με τις ίντριγκες του Παλατιού. Η ανάμειξη αυτή της δυναστείας των Γλύξμπουργκ στα πολιτικά πράγματα της χώρας, τα οξυμένα οικονομικά προβλήματα του Λαού, η πάνδημη απαίτησή του για εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής (άρση των αντιδημοκρατικών συνεπειών μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, απελευθέρωση όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών κρατουμένων, η επιστροφή των πολιτικών προσφύγων, η κατάργηση του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων) είχαν σαν αποτέλεσμα ν’ αναπτυχθεί ένα συνεχώς ογκούμενο πλατύ δημοκρατικό κι αντιαμερικανικό κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων. Τα συμφέροντα των αμερικάνικων πετρελαϊκών, κι όχι μόνο, πολυεθνικών ήταν τεράστια για να ρισκάρουν με την αδυναμία της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Όθεν και προέκυψε η συμμορία του Παπαδόπουλου. Η ανοιχτή δικτατορία είναι μια μορφή πολιτικής αστικής διακυβέρνησης όταν η αστική τάξη-κι όσοι κρύβονται από πίσω- μιας χώρας βλέπει ότι το πολιτικό της προσωπικό αδυνατεί να της εξασφαλίσει τα συμφέροντα, όταν βλέπει ότι η άνοδος του λαϊκού κινήματος, ακόμα κι όταν δεν έχει στο στόχαστρό του την Λαϊκή Εξουσία, αποτελεί σοβαρό εμπόδιο στην υλοποίηση των αντιλαϊκών της στόχων.

Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό των κομμουνιστών και των άλλων αντιδικτατορικών δυνάμεων, το αντιδικτατορικό κίνημα άρχισε να οργανώνεται και να κάνει αισθητή την παρουσία του τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό όπου σε πολλές χώρες αναπτύχθηκε ένα πλατύ αντιδικτατορικό κίνημα. Προϊόντος του χρόνου η απομόνωση της δικτατορίας γινόταν όλο και πιο έντονη. Μέχρι που τελικά το Συμβούλιο της Ευρώπης απέβαλε την Ελλάδα των επίορκων συνταγματαρχών από τους κόλπους του. (Αργότερα η αποβολή αυτή της δικτατορίας από το ΣτΕ χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους θιασώτες της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ως ένα από τα επιχειρήματα για την ένταξη στην ΕΟΚ, διότι τάχα μου αυτή θα μας απάλλασσε από το φόβο επιβολής δικτατοριών).

Η αποχώρηση των ρεφορμιστικών-αναθεωρητικών δυνάμεων από το ΚΚΕ είχε σαν αποτέλεσμα την αναδιοργάνωση των παράνομων κομματικών οργανώσεων του Κόμματος, την Ίδρυση της ΚΝΕ, πράγμα που έδωσε μια νέα ποιοτική στροφή στον αντιδικτατορικό αγώνα. Στο λυκόφως της δεκαετίας του ’70 το φοιτητικό κίνημα άρχισε να προβάλλει δειλά-δειλά, με αιχμή την αξίωση για ελεύθερες φοιτητικές εκλογές και την απομάκρυνση των διορισμένων από τη Χούντα διοικήσεων των φοιτητικών συλλόγων. Τα ηρωικά γεγονότα του Πολυτεχνείου ήταν η κορύφωση, όπως αποδείχτηκε του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος. Το αντάμωμα του φοιτητικού κινήματος με τους εργάτες, τους αγρότες από τα Μέγαρα, τους ιδιωτικούς υπάλληλους και τα άλλα κοινωνικά στρώματα, η κοινή αγωνιστική τους σύμπλευση εκείνες τις τρεις ηρωικές μέρες, ήταν το στοιχείο εκείνο το οποίο προσδίδει στα γεγονότα μια ξεχωριστή ποιότητα σε σχέση με παλιότερες φοιτητικές κινητοποιήσεις, όπως τα γεγονότα στη Νομική. Αυτό το πάντρεμα όλων των αντιδικτατορικών δυνάμεων λειτούργησε ως καταλύτης στη μαζικοποίηση του τριημέρου.

‘ Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε εφτά’, ‘Δεν σε θέλει ο Λαός, παρ’ τη Δέσποινα κι εμπρός’, ‘ Κάτω η Χούντα’, ήταν ορισμένα από τα συνθήματα που κυριάρχησαν τις δραματικές εκείνες μέρες. Όμως δύο ήταν τα συνθήματα που δόνησαν την ατμόσφαιρα της χουντοκρατούμενης Αθήνας. ‘ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’ και για όσους αντιαμερικάνικους λόγους αναφέραμε προηγούμενα το ‘ ΈΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ –ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ’.

Όπως δεν ήρθε μόνη της η δικτατορία, έτσι και δεν έφυγε μόνη της. Κατέρρευσε κάτω από τον ασίγαστο αντιδικτατορικό αγώνα του ελληνικού λαού, όχι όλου για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, αλλά και του εθνικού εγκλήματος της παράδοσης του 38% της Κυπριακής επικράτειας στις δυνάμεις του Αττίλα.

Είναι γεγονός ότι ακούστηκε και γράφτηκε στους τοίχους το σύνθημα ‘ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ’, όπως και διάφορα άλλα, ήσσονος δημοσιότητας συνθήματα π.χ. ‘ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ’. Όμως το κίνημα έγκαιρα απομόνωσε τόσο τα συνθήματα, όσο και τις ολιγομελείς ομάδες οι οποίες τα πρόβαλαν. Όχι μόνο γιατί επιζητούσε τη μέγιστη κοινωνική συμπαράσταση και τέτοια συνθήματα ‘απενεργοποιούσαν’ την αγωνιστική διάθεση μαζών, που υπό καθεστώς στυγνής δικτατορίας κατέβαιναν στους δρόμους για πρώτη φορά. Αλλά και εκ του γεγονότος, ότι ένα φοιτητικό κίνημα σε καθεστώς δικτατορίας, όσο μαζικό κι αν είναι δεν μπορεί από μόνο του να θέσει θέμα αλλαγής της τάξης που ασκεί την εξουσία. Αυτό είναι θέμα των πολιτικών δυνάμεων.

Έτσι προέκυψε η λεγόμενη Μεταπολίτευση, με την παράδοση της εξουσίας από τους δικτάτορες στη αποκληθείσα ‘Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας’ υπό τον επανακάμψαντα από την αυτοεξορία του Κ. Καραμανλή, στην οποία συμμετείχαν οι λοιπές αστικές δυνάμεις.

Το ΚΚΕ, από χρόνια defacto νομιμοποιημένο στη συνείδηση του λαού μέσα από τους αγώνες του, υποχρέωσε την αστική τάξη να προχωρήσει και στην dejure νομιμοποίησή του, στα πλαίσια των προσπαθειών της να εμφανιστεί ότι άλλαξε προσωπείο.

Κι αφού οι αστοί ‘εκσυγχρόνισαν’, μέσα από πολλές δυσκολίες είναι αλήθεια, το πολιτικό τους σύστημα και έβαλαν τις βάσεις για την ασύδοτη δράση του δικομματισμού, κατά πως αρμόζει σε μια καθωσπρέπει δυτικού τύπου δημοκρατία, όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου πλάσαραν το μύθο της ΕΟΚ, της δήθεν μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας (κατά τους δεξιούς οππορτουνιστές εγγυήτριας της δημοκρατίας, σκοπίμως αποσιωπώντας τον επιθετικό προσδιορισμό ‘αστική’) εντός της οποίας οι Έλληνες θα έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε στην είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ. Έγκαιρα και σωστά είδε το χαρακτήρα της, σαν μια διαδικασία καπιταλιστικής ολοκλήρωσης μέσα από την οποία η Ελλάδα θα έμπαινε ως ο αδύναμος κρίκος της, αφού η οικονομία της ήταν πλήρως εξαρτημένη από το ξένο κεφάλαιο. Το ΚΚΕ έγκαιρα ενημέρωσε τον ελληνικό λαό για τις συνέπειες της ένταξης σε κάθε ξεχωριστό τμήμα του-εργατική τάξη, αγροτιά, μικρομεσαίους, εθνική κυριαρχία κ.α.

Ένα μήνα περίπου πριν την 38η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σύμφωνα με καταγγελίες συλλόγων διδασκόντων και μαρτυρίες γονέων δεκάδες μαθητές δημοτικών σχολείων λιγοθυμούν στις τάξεις και μεταφέρονται στα νοσοκομεία, όπου διαπιστώνεται ασιτία. Ένα εκατομμύριο περίπου εγγεγραμμένοι άνεργοι προστίθενται στις δεκάδες χιλιάδες αστέγων στην Αθήνα, ενώ το αμέσως προσεχές τρίμηνο 150.000 νέοι άνεργοι αναμένεται να κοσμήσουν τις λίστες των επίσημων ανέργων. Ένας στους τέσσερις Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ χιλιάδες είναι αυτοί οι οποίοι σιτίζονται από τα συσσίτια είτε ορισμένων μητροπόλεων, είτε ορισμένων δήμων.

Το σύνθημα εκείνων των ημερών ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Όχι μόνο γιατί οι μισθοί κατακρεουργούνται τη στιγμή που οι τιμές στα είδη διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, θέρμανσης, φωτισμού, κίνησης και των άλλων ειδών πρώτης ανάγκης ξεπερνούν κατά πολύ αυτές του Λονδίνου, του Παρισιού και των Βρυξελλών. Όχι μόνο γιατί η Παιδεία έχει γίνει μια πανάκριβη πολυτέλεια για τη λαϊκή οικογένεια, μέσα από διάφορους ταξικούς φραγμούς, προς όφελος της επιχειρηματικότητας των μονοπωλίων. Αλλά γιατί η κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου αποτέλεσμα της βούλησης και των πιέσεων της πλουτοκρατίας και της λεγόμενης Τρόικας αγγίζει τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας, αν δεν έχει παραβιάσει τη λαϊκή βούληση. Η μόνη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την οποία προσφέρει η άρχουσα τάξη στους Έλληνες –εξαιρουμένων των κομμουνιστών-είναι η πειθαρχημένη διαβίωση από τον καναπέ, άντε το πολύ από καμμιά πλατεία, στα πλαίσια του δήθεν ‘δημοκρατικού’ ευρωμονόδρομου.

Φαντάζεστε πόσο προκλητικά ανιαρή και μίζερη θα ήταν η ζωή μας σήμερα χωρίς ΑΠΕΙΘΕΙΑ, ΑΝΥΠΑΚΟΗ κι ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στις επιταγές της εγχώριας και αλλοδαπής ολιγαρχίας της διεθνούς αλητείας των τοκογλύφων, οι οποίοι παρουσιάζουν ως δήθεν εθνική υπόθεση την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου;

Ρωμύλος Αβδής, στρατευμένος φοιτητής επί Χούντας, μέλος της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ και της ΚΝΕ, νυν και αεί μαχόμενος κομμουνιστής.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

ΧΑΛΥΒΔΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΤΑ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗΣ ΜΙΣΘΩΝ

Ξεκίνησε ως μια απεργία σε ένα εργοστάσιο. Η εργοδοσία έθεσε τους εργαζομένους προ του διλήμματος: μείωση μισθών ή απολύσεις περίπου των μισών. Οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία είπαν «όχι» και στα δύο. Εγιναν απολύσεις «για να μας τρομοκρατήσουν» και η απεργία ξεκίνησε.

Στην πύλη του εργοστασίου βρίσκονται επί 25 μέρες απεργοί στην Ελληνική Χαλυβουργία

Σύντομα όμως, ένας ολόκληρος κόσμος είδε στα αιτήματά τους τα δικά του προβλήματα και ταυτίστηκε με τον αγώνα τους. Από τις κινητοποιήσεις αναδείχθηκε κάτι μεγαλύτερο. Στην πύλη του εργοστασίου οι επί 25 μέρες απεργοί στην Ελληνική Χαλυβουργία βλέπουν τόνους τροφίμων να φτάνουν. Χιλιάδες ευρώ για ενίσχυση και μηνύματα συμπαράστασης από κάθε γωνιά της χώρας αλλά και του κόσμου όλου.

«Υποταγή»
Στις 12 Οκτωβρίου, η εταιρεία ανακοίνωσε μείωση προσωπικού. «Μας έκαναν όμως προτάσεις μήπως βρεθεί κάποια λύση. Είπαν για πεντάωρη και πενθήμερη εργασία με 40% μείωση αποδοχών ή απολύσεις 180 εργαζομένων σε σύνολο 378», λέει ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων. «Κάναμε γενική συνέλευση αποφασίζοντας ομόφωνα να απορρίψουμε και 5ωρο - 5ήμερο και απολύσεις. Εσείς ζητάτε υποταγή, εμείς δεν το δεχόμαστε. Και τους παραδώσαμε την απόφασή μας. Μερικές μέρες μετά, μου τηλεφώνησαν συνάδελφοι λέγοντας πως ξεκίνησαν απολύσεις. Εμείς το είχαμε πει, αν τολμήσουν και απολύσουν έστω έναν, όλο το εργοστάσιο θα κατεβεί σε απεργία». Μέσα σε δύο μέρες απολύθηκαν 34 εργαζόμενοι. Και η απεργία ξεκίνησε. Η εταιρεία πρότεινε άμεση ανάκληση των απολύσεων, υπό προϋποθέσεις. Εκ περιτροπής απασχόληση για 3 μήνες ή μερική απασχόληση (5ωρη) για το ίδιο διάστημα. «Μέχρι όμως και οι απολυμένοι έρχονταν λέγοντας "πρόεδρε, μην το υπογράψεις". Και δεν το υπογράφουμε. Ο,τι και να γίνει δεν υποχωρούμε».

Ανάμεσα στους απεργούς, ο 28χρονος Γιώργος Νικολόπουλος και ο αδερφός του. Τους απέλυσαν την ίδια ημέρα! Ετοιμάζονταν να φάνε με τους γονείς τους ένα μεσημέρι όταν χτύπησε κουδούνι. Ηταν ο δικαστικός κλητήρας. «Υπογράψτε να πάρετε την απόλυσή σας». «Δεν υπογράφουμε τίποτα», είπαν τα δύο αδέρφια. «Πάρε την απόλυση, πάρε την επιταγή και χάσου από δω». Θυμάται ότι έτρωγαν φασολάδα και όπως φαίνεται, «αυτό μόνο θα τρώμε από δω και πέρα». Δούλευε, όπως λέει, «μέσα στη λάβα». Μέσα σε ένα γερανό με λιωμένο από τις υψηλές θερμοκρασίες κλιματιστικό.

«Λιποθυμούμε, παθαίνουμε θερμοπληξίες και καιγόμαστε. Η εργοδοσία εκβιάζει. Μη βγει προς τα έξω ότι εδώ γίνονται εργατικά ατυχήματα. Οι συνθήκες εδώ είναι χάλια. Μπαίνουμε για ένα μεροκάματο και δεν ξέρουμε πώς θα βγούμε. Γυρνάς σπίτι και τρέμεις. Υποφέραμε αλλά τουλάχιστον πληρωνόμασταν». Ο ίδιος ελπίζει σε «ένα καλύτερο αύριο», παρ' όλο που τρέμει μην και τους πάρει η τράπεζα το σπίτι καθώς κάθε μήνα πρέπει να καταβάλλουν τη μηνιαία δόση, 1.000 ευρώ, του στεγαστικού.

Συμπαράσταση
Στα πηγαδάκια στην πύλη της Χαλυβουργικής, συζητάνε για «τα Χριστούγεννα που θα κάνουν στη Χαλυβουργική», για τα «παπαγαλάκια» της εργοδοσίας με τα μπόνους των 1.500, και βάλε, ευρώ που προσπαθούν να τους διασπάσουν, αλλά και πόσο στοίχισε το δαχτυλίδι της νύφης κάποιου υψηλά ιστάμενου. Παρ' όλο που οι φήμες για την τιμή του είναι εξωφρενικές, ο απολυμένος Μηνάς Κασίου θέλει κάποια στιγμή να παντρευτεί. «Αλλά πώς;», αναρωτιέται. «Με 500 ευρώ; Τι θα ταΐζω τον μπέμπη, στραγάλια;».

Η συμπαράσταση του κόσμου έχει εκπλήξει και τους απεργούς. Μηνύματα αλληλεγγύης έχουν φτάσει από το Συνδικάτο Εργαζομένων στη Βιομηχανία Μετάλλου στο Περού, τη Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων Αργεντινής, το Συνδικάτο Εργαζομένων Χιλής, τη Συνομοσπονδία Εργαζομένων στις Φιλιππίνες, το Συνδικάτο Εργαζομένων Ρωσίας, τη Συσπείρωση Εργαζομένων Ισπανίας κ.ά.

Τα εγχώρια μηνύματα, εκατοντάδες. Εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες, πάσης φύσεως σύλλογοι - μέχρι και ορειβατικοί. Στα μηνύματα, εκφράζεται η συμπαράσταση και καταγγέλλεται «η προκλητική στάση και οι εκβιασμοί της εργοδοσίας». Αλλού, «η απάντησή σας στα εκβιαστικά διλήμματα της εργοδοσίας και η ηρωική σας στάση αποτελεί από μόνη της μια νίκη. Δίνετε τη μάχη όχι μόνο για σας, μα για όλη την εργατική τάξη». Πρόκειται για «400 εργάτες που επέλεξαν τον δρόμο του αγώνα και της σύγκρουσης, αρνούνται να δουλέψουν για 500 ευρώ». Για το θέμα των κερδών επίκαιρη ερώτηση κατέθεσε στη Βουλή το ΚΚΕ αναφέροντας μεταξύ άλλων πως «μόνο τα τελευταία δύο χρόνια η παραγωγή από 196.000 τόνους έφτασε στους 266.000, ο τζίρος του ομίλου ανέρχεται για το 2010 στα 227 εκατομμύρια ευρώ».

Στέλνουν τρόφιμα
Αρκετοί στέλνουν λεφτά και τρόφιμα. Από τα 60 ευρώ του Συλλόγου Γυναικών Αγ. Βαρβάρας μέχρι τα 500 ευρώ από το ταμείο του Συλλόγου Προσωπικού του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, τα 500 κιλά γάλα του Συνδικάτου ΟΤΑ Λάρισας, τη ζάχαρη, το λάδι, μέχρι και τα δωρεάν μαθήματα σε παιδιά απεργών. Η αλληλεγγύη δεν λείπει. Σύμφωνα με ανακοίνωση, οι χαλυβουργοί έλαβαν οικονομική ενίσχυση και από το Σωματείο Ημερήσιου Τύπου Αθηνών 1.000 ευρώ, ΜΑΣ 3.590, Σωματείο ΣΟΦΤΕΞ 650, Σωματείο Εργαζομένων Θριάσιου Νοσοκομείου 500, Σωματείο Τζάνειου 200, Αγ. Σάββα 200, Γενικό Κρατικό Αθήνας 200, Ειδικό Κέντρο ΕΡΜΗΣ 100, ΠΑΜΕ Μεσογείων 200, εργαζομένους ΕΚΟ 630, εργαζομένους ΕΛ.ΠΕ. 250 ευρώ κ.λπ. Το πλέον συγκινητικό, η συνεισφορά του Δημοτικού σχολείου Ασπροπύργου. «Ηρθαν οι μαθητές με μια χούφτα κέρματα...».

"Ελευθεροτυπία", 24/11/2011, από το leninreloaded.blogspot.com

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Λ.Α.Σ. ΙΚΑΡΙΑΣ: ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΔΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΚΑΜΙΑ ΛΙΣΤΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑ

Έφτασαν οι εγκύκλιοι για την εργασιακή εφεδρεία, που έστειλε η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου. Μια ακόμα δυσμενή εξέλιξη τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τον Δήμο Ικαρίας, που καλείται να απολύσει τουλάχιστον 8 εργαζόμενους από της υποστελεχωμένες ούτως η άλλως υπηρεσίες του.

  Ικαρία, 17  Νοεμβρίου  2011

Κατάθεση πρότασης συζητήσεως θέματος για την επόμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου

Κύριε Δήμαρχε / Κυρία πρόεδρος
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του Δ.Σ

Εκδόθηκαν οι εγκύκλιοι για την εργασιακή εφεδρεία στους Δήμους που έστειλε η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου. Μάλιστα εκβιάζουν τους εργαζόμενους ότι αν δεν δηλώσουν την προϋπηρεσία τους δε θα υπολογιστεί στη σύνταξη μελλοντικά.

Είναι προσπάθεια της κυβέρνησης να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους ώστε να παραδοθούν μονοί τους στους σχεδιασμούς της Λυκοσυμμαχίας. Καταγγέλλουμε αυτή την πολιτική της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου και καλούμε την Δημοτική αρχή να μην εκδώσει καμία λίστα με εργαζόμενους που σύμφωνα με τον νόμο 4024-2011 πρέπει να εκδιωχτούν από την δουλεία τους, γιατί αυτή θα αξιοποιηθεί για να βγουν στην εφεδρεία.

Καλούμε τέλος την Δημοτική αρχή να φέρει έγκαιρα, (στην συνεδρίαση που επίκειται) το μεγάλο αυτό ζήτημα για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Ικαρίας

Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ
www.lsikarias.blogspot.com








Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΛΕΣΒΟΥ: ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ - ΤΟ Δ.Σ.


«Οι αρχαιρεσίες του συνδικάτου οικοδόμων ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και με μεγάλη προσέλευση στις κάλπες που το συνδικάτο έστησε σε πολλά μέρη της Λέσβου δείχνοντας έτσι την προτεραιότητα που βάζει για συσπείρωση και μαζικοποίηση των οικοδόμων στο ταξικά προσανατολισμένο κίνημα» μας είπε ο πρόεδρος του απερχόμενου ΔΣ Γιώργος Κελεπούρης.
Και συμπλήρωσε. «Έπειτα από μια βδομάδα πυρετωδών εκλογικών διαδικασιών και αφού η κάλπη του συνδικάτου επισκέφθηκε αρκετά μέρη (Μυτιλήνη, Καλλονή, Πλωμάρι, Αγιάσο και Γέρα), τα συμπεράσματα και η εμπειρία που κερδήθηκαν από αυτή τη μάχη ήταν πολλά και θετικά.

Δεκάδες οικοδόμοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του συνδικάτου για συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία και για περαιτέρω δυνάμωμα του συνδικάτου. Οι ψηφίσαντες ανέρχονται συνολικά στους 285 σημειώνοντας αύξηση σημαντική από τις τελευταίες εκλογές του συνδικάτου που πραγματοποιηθήκαν τον Οκτώβρη του 2008.

Σημαντικό στοιχείο το ότι νέοι οικοδόμοι, άνεργοι του κλάδου και μετανάστες συμμετείχαν για πρώτη φορά στην εκλογική διαδικασία. Απέδειξαν έμπρακτα με τη συμμετοχή τους ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα βγαίνει ισχυροποιημένο με τη μαζικοποίησή του, όταν όλοι κάνουν υπόθεση δική τους το συνδικάτο και όταν αυτό αποτινάσει από πάνω του τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Τα συμπεράσματα που βγήκαν μέσα από αυτή τη μάχη, οπλίζουν με αισιοδοξία, αλλά και με περαιτέρω ευθύνη τα μέλη του νέου Δ.Σ, αλλά και όλων των οικοδόμων που βρίσκουν άξιο συμπαραστάτη το συνδικάτο στα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει ο κλάδος και γενικότερα η εργατική τάξη.

Η ευθύνη για την ανασύνταξη του οικοδομικού κινήματος τόσο σε πανελλαδικό επίπεδο όσο και στη Λέσβο περνάει μέσα από την ανασύνταξη των ταξικών προσανατολισμένων συνδικάτων, τα οποία είναι στο πλευρό των εργαζομένων τη στιγμή που η αντιλαϊκή-αντεργατική λαίλαπα, που έχουν εξαπολύσει οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, πλήττουν ολοένα και περισσότερο την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα».

Τα νέα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου τα οποία εκλέχτηκαν μέσα από τις διαδικασίες είναι:

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Βατζάκας Παναγιώτης
Γιάνο Μαρσέλντ (JANO MARSELD)
Κελεπούρης Γιώργος
Κολαράς Φώτης
Κομολάρι Γιανι (COMOLLARI JANI)
Κορές Δημήτριος
Μανσορ Αλι (MANSOR ALI)
Μητσέας Κων/νος
Παντελής Μιχαήλ
Τινέλλης Περικλής
Χατζέλλης Παναγιώτης
Χατζημάγκος Ζαφείρης
Χριστοδούλου Γεώργιος

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Γιαγλής Αθανάσιος
Μαρούσκος Θεμιστοκλής
Ξαφέλλης Παναγιώτης

ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Αρχοντής Γεώργιος
Βατζάκας Παναγιώτης
Γιάνο Μαρσέλντ (JANO MARSELD)
Κελεπούρης Γιώργος
Κολαράς Φώτης
Κομολάρι Γιανι (COMOLLARI JAN)
Μητσέας Κων/νος
Παντελής Μιχαήλ
Πασπάτης Νικόλαος
Πατσέλλης Παναγιώτης
Χριστοδούλου Γεώργιος

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
Μητσέας Κων/νος
Πατσέλλης Παναγιώτης
Χριστοδούλου Γεώργιος

Νέο ΕΜΠΡΟΣ τ.937

Διαβάστε το εδώ: www.neo-empros.net

ΠΩΣ ΟΙ ΑΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΗ ΔΙΚΤΑΚΤΟΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

Πώς οι αστικές δυνάμεις της εποχής στήριξαν τον κοινοβουλευτικό Μεταξά και στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου
Ένα διδακτικό για το σήμερα απόσπασμα, από το βιβλίο του Μάκη Μαΐλη «Από την 4η Αυγούστου ως τις μέρες μας»

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο νέος πρωθυπουργός αναλαμβάνουν σοβαρές ευθύνες για το γεγονός ότι συγκυβερνούν με το ΛΑ.Ο.Σ., κόμμα που υμνεί τη χούντα και διαλαλεί το θαυμασμό του για τον δικτάτορα Μεταξά.


Οι ομοιότητες ανάμεσα στην ανάδειξη του ΛΑ.Ο.Σ. στην συγκυβέρνηση και τον πρωτεργάτη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου 1936 δεν εξαντλούνται στην ιδεολογική συγγένεια. Τους συνδέει ακόμα το γεγονός ότι τα αστικά πολιτικά κόμματα, τότε και τώρα, είναι αυτά που τους ανέδειξαν στην κεντρική πολιτική σκηνή, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης όταν κινδυνεύει, αποκαλύπτοντας ότι οι μεταξύ τους υπαρκτοί ανταγωνισμοί δεν είναι στρατηγικού χαρακτήρα.

Για παράδειγμα, οι κολεγιές του ΠΑΣΟΚ με τον ΛΑ.Ο.Σ. στις προηγούμενες τοπικές εκλογές εξυπηρετούσαν τον ανταγωνισμό με τη ΝΔ και το αντίστροφο, ενώ η θέση που κέρδισε ο ΛΑ.Ο.Σ. στη συγκυβέρνηση είναι η ανταμοιβή από το αστικό πολιτικό σύστημα, κύρια από το ΠΑΣΟΚ, για τη βρώμικη δουλειά που κάνει σε βάρος του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Ο «Ριζοσπάστης» αναδημοσιεύει σήμερα ένα εκτενές απόσπασμα από το βιβλίο του Μάκη Μαΐλη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, «Από την 4η Αυγούστου ως τις μέρες μας», όπου περιγράφονται οι πολιτικές συνθήκες μέσα στις οποίες ο Μεταξάς, με τη συμβολή των τότε αστικών κομμάτων και του παλατιού, αναδείχτηκε σε κεντρικό στέλεχος έχοντας κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, ακόμα και πρωθυπουργός σε αστικές κυβερνήσεις της εποχής, ενώ τον στήριξαν για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Γεγονός που αποκαλύπτει ότι η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία ως μορφή του αστικού πολιτικού συστήματος δεν έχει ταξικές διαφορές από τη δικτατορία, είναι μορφές διακυβέρνησης της δικτατορίας των μονοπωλίων και αυτό είναι το κύριο που πρέπει να καθοδηγεί την ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την ανατροπή του αστικού πολιτικού συστήματος, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας.

Στις βουλευτικές εκλογές της 26ης Γενάρη 1936, που έγιναν με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, πρώτευσε η αντιβενιζελική παράταξη (Λαϊκό Κόμμα - Λαϊκή Ριζοσπαστική Ενωσις - Ελευθερόφρονες (Ιωάννης Μεταξάς) - Εθνικόν Μεταρρυθμιστικόν Κόμμα), που συγκέντρωσε 602.840 ψήφους και εξέλεξε 143 βουλευτές.

Δεύτερη ήρθε η βενιζελική παράταξη (Κόμμα Φιλελευθέρων - Δημοκρατικός Συνασπισμός - Παλαιοδημοκρατική Ενωσις Κρήτης - Αγροτικό Κόμμα Σοφιανόπουλου - Νεοφιλελεύθεροι) με 574.655 ψήφους και 142 έδρες. Τα παραπάνω κόμματα είχαν πάρει μέρος στις εκλογές αυτόνομα. Το Παλλαϊκό Μέτωπο [(ΚΚΕ - Σοσιαλιστικό Κόμμα (Στρατή Σωμερίτη) - Αγροτιστές (Α. Βογιατζή - ορισμένες ανένταχτες προσωπικότητες)] συγκέντρωσε 73.411 ψήφους και 15 βουλευτικές έδρες.

Αμέσως μετά τις εκλογές, ο αρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων Θεμιστοκλής Σοφούλης (ο Ελευθέριος Βενιζέλος βρισκόταν στο Παρίσι, όπου και πέθανε περίπου δύο μήνες αργότερα) άρχισε επαφές με το Λαϊκό Κόμμα (Παναγή Τσαλδάρη) για το σχηματισμό κυβέρνησης. Είχε προηγηθεί δημόσια δήλωσή του, με την οποία χαρακτήριζε το Πολιτειακό λήξαν, αν και ο βασιλιάς είχε γυρίσει στην Ελλάδα με νόθο δημοψήφισμα (αρχικώς υπέρ με 105%, για να το μειώσουν στη συνέχεια σε 97,8%!).


Η συνεργασία τελικά ναυάγησε, εξαιτίας της άρνησης του Λαϊκού Κόμματος να επανέλθουν στο στράτευμα οι απότακτοι αξιωματικοί του στρατιωτικού κινήματος της 1ης Μάρτη 1935. Αν και στη συνέχεια ο Θ. Σοφούλης υπαναχώρησε στο θέμα της επαναφοράς των απότακτων αξιωματικών, ο σχηματισμός κυβέρνησης Φιλελευθέρων - Λαϊκού Κόμματος δεν έγινε δυνατός, καθώς ο Π. Τσαλδάρης πιεζόταν από το Στρατιωτικό Σύνδεσμο, να μην προχωρήσει σε κυβέρνηση συνεργασίας με τους Φιλελεύθερους.

Στο μεταξύ, συνεχίζονταν οι προετοιμασίες στρατιωτικού πραξικοπήματος, στις οποίες πρωτοστατούσε ο Γεώργιος Κονδύλης (Κεραυνός) και ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος που είχε επικεφαλής τον στρατηγό Πλατή, στην ουσία όμως τον Κονδύλη, ο οποίος, λίγες μέρες μετά τις εκλογές, πέθανε ξαφνικά (31 Γενάρη 1936).

Μέσα στο κλίμα που είχε δημιουργηθεί, όπου άλλοι ζητούσαν νέες εκλογές και άλλοι προσπαθούσαν να σχηματιστεί κυβέρνηση, ο I. Μεταξάς, σε συνεργασία με τον εκπρόσωπο της βρετανικής κυβέρνησης, πρεσβευτή στην Ελλάδα Ουάτερλοου, με τα Ανάκτορα, με αστούς πολιτικούς (των Λαϊκών και των Φιλελευθέρων), καθώς και με τον εκδότη της εφημερίδας "Ελεύθερον Βήμα" Δημήτρη Λαμπράκη, προετοίμαζαν την επιβολή δικτατορίας. Οι διάφορες προτάσεις που γίνονταν για το σχηματισμό κυβέρνησης και γενικά οι διεργασίες έστρωναν το έδαφος στη δικτατορία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μια από τις προτάσεις του Κόμματος Φιλελευθέρων για την πρωθυπουργία ήταν να την αναλάβει (στο πλαίσιο συμμαχίας κομμάτων) ο Ιωάννης Μεταξάς! Από την άλλη, ο Τσαλδάρης ζητούσε από το ΚΚΕ την υποστήριξή του στη Βουλή για να σχηματίσει αυτός κυβέρνηση και όχι ο Σοφούλης! Είχαν κάνει και σχετικές κρούσεις που δεν απέδωσαν. Αντιθέτως, οι σχετικές διαπραγματεύσεις ΚΚΕ (Παλλαϊκού Μετώπου) και Κόμματος Φιλελευθέρων απέδωσαν και κατέληξαν στο Σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα. Αλλά το Σύμφωνο δεν τηρήθηκε από τους Φιλελεύθερους και δημοσιοποιήθηκε από το Παλλαϊκό Μέτωπο.

Οι μέρες, μετά τις εκλογές, περνούσαν και στην αρχή συνέχιζε να βρίσκεται η υπηρεσιακή κυβέρνηση Δεμερτζή, που στις αρχές Μάρτη 1936 αντικατέστησε τον Παπάγο στο υπουργείο Στρατιωτικών με τον I. Μεταξά. Ιδιαίτερος στην υπουργοποίηση ήταν ο ρόλος του Δημ. Λαμπράκη. Τελικά, η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ανατέθηκε από τον Γεώργιο τον Β' στον Δεμερτζή, που στις 14 Μάρτη σχημάτισε τη δεύτερη κυβέρνησή του. Σε αυτήν την κυβέρνηση ο Μεταξάς έγινε αντιπρόεδρος, ενώ παρέμεινε και υπουργός των Στρατιωτικών και της Αεροπορίας.

Θα μπορούσε να είχε σχηματίσει κυβέρνηση ο Σοφούλης (Κόμμα Φιλελευθέρων) έχοντας την ψήφο ανοχής του Παλλαϊκού Μετώπου, που στο κάτω κάτω της γραφής είχε συνάψει μαζί του Σύμφωνο. Όμως, ο Σοφούλης δε δέχτηκε και κατέθεσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο βασιλιά. Ήταν μάλιστα εκείνος που πρότεινε στον Γεώργιο να ανατεθεί η νέα κυβέρνηση στον Δεμερτζή, με τον όρο να παραμείνει υπουργός των Στρατιωτικών ο I. Μεταξάς! Αργότερα, όταν κατέληξαν σε συμφωνία οι Σοφούλης - Θεοτόκης, δέχτηκαν τη θέση του βασιλιά να αναλάβει η νέα κυβέρνηση την 1η Οκτώβρη 1936! Δηλαδή, όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, μετά την κήρυξη της δικτατορίας...

Αυτές οι εξελίξεις λάβαιναν χώρα τη στιγμή που είχαν αρχίσει να φουντώνουν οι συνδικαλιστικοί αγώνες της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, που αντιμετωπίζονταν από τις κυβερνήσεις με ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, ακόμη και με ένοπλες επιθέσεις. Στις 4 Μάρτη δολοφονήθηκε σε επίθεση της αστυνομίας ο φοιτητής της Ιατρικής Αλ. Σωτηριάδης.

Στις 28 Μάρτη 1936, το ΚΚΕ, με μανιφέστο που δημοσίευσε, τόνιζε: "Εργαζόμενοι! Μπρος στα μάτια σας, κάτω από τη σκέπη της μοναρχίας, εξυφαίνεται η πιο αντιλαϊκή, η πιο άτιμη, η πιο εγκληματική συνωμοσία. Αρχηγός της συνωμοσίας αυτής είναι ο Μεταξάς. Συνεργάτες του και συνένοχοί του είναι όλα τα πλουτοκρατικά κόμματα, από τα αντιβενιζελικά που πλειοδοτούν στα αντιλαϊκά μέτρα και σχέδια της κυβέρνησης, ίσαμε τα βενιζελικά, που στηρίζουν την κυβέρνηση και την αντιλαϊκή πολιτική της".

Στο μεταξύ, στις 13 Απρίλη πέθανε ξαφνικά και ο πρωθυπουργός Δεμερτζής. Και ο βασιλιάς έκανε πρωθυπουργό τον I. Μεταξά. Τον όρκισε το ίδιο απόγευμα, δίχως να πάρει τη γνώμη της Βουλής! Το σχέδιο προχωρούσε... Στις 26 Απρίλη 1936 ο Δημ. Λαμπράκης έγραφε στο κύριο άρθρο του "Ελεύθερου Βήματος": "Τα εν τη Βουλή κόμματα είναι σχεδόν ασφαλές ότι δε θα περιορίσουν την ευμένειάν των εις τα χειροκροτήματα (σ.σ.: πλην των βουλευτών του Παλλαϊκού Μετώπου, που φυσικά δεν είχαν χειροκροτήσει) με τα οποία υπεδέχθησαν χθες το απόγευμα τας προγραμματικάς δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού, αλλά θα περιβάλουν την κυβέρνησιν ταύτην και διά της θετικής ψήφου εμπιστοσύνης των".

Και πράγματι. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων (των Βενιζέλου - Σοφούλη) έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά! Το ίδιο και ο Γεώργιος Καφαντάρης! Το Λαϊκό Κόμμα έδωσε ψήφο ανοχής. Το ίδιο και ο I. Θεοτόκης. Την καταψήφισαν οι βουλευτές του Παλλαϊκού Μετώπου και οι Γ. Παπανδρέου, Κ. Βλαχοθανάσης και Ανδρ. Δενδρινός. Υπήρξαν και 4 αποχές. Τα "υπέρ" ήταν 241 ψήφοι. Αρα, όλα τα αστικά κόμματα άνοιξαν το δρόμο στη δικτατορία ανοιχτά και επισήμως... Εδωσαν στον Μεταξά την εξουσία!!


Ταυτόχρονα, εντεινόταν ο αντικομμουνισμός και ο αντισοβιετισμός. Στην πρώτη γραμμή των λάβρων αρθρογράφων αντικομμουνιστικού μένους βρίσκονταν οι Γ. Παπανδρέου και Αλ. Παπαναστασίου.

To KKΕ επέμενε να προειδοποιεί για την επερχόμενη δικτατορία και να καλεί σε δράση για τη ματαίωσή της. Να τι υπογράμμιζε η απόφαση της 2ης Ολομέλειας της ΚΕ τον Ιούνη του 1936:
"6. Μπροστά στο λυσσασμένο φασιστικό ξεφάντωμα και τις μαζικές εκτελέσεις εργαζομένων στη Θεσσαλονίκη και το Βόλο από τη μοναρχοπλουτοκρατική κυβέρνηση και τον άμεσο κίνδυνο εγκαθίδρυσης ανοιχτής φασιστικής δικτατορίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα καλεί όλες τις οργανώσεις και όλο τον εργαζόμενο λαό στην πιο ανειρήνευτη πάλη για τη ματαίωση των καθημερινών φασιστικών μέτρων, για το χάλασμα των φασιστικών δικτατορικών σχεδίων των Μεταξά - Σκυλακάκη, εκπρόσωπων της μοναρχίας, της ντόπιας πλουτοκρατίας και των ξένων ληστών. Η 2η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ δίνει εντολή σε όλες τις κομματικές καθοδηγήσεις και στο Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής να πάρουν όλα τα μέτρα για την αποφασιστική αντιμετώπιση των εγκληματικών φασιστικών σχεδίων των εχθρών του λαού. Για την απόκρουση των φασιστών δολοφόνων του της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, που αντί για ψωμί τού χαρίζουν σφαίρες, ο λαός, σε αδελφική συνεργασία με το στρατό, έχει υποχρέωση και καθήκον, κατά το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης, να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα της μαζικής πάλης. Κάθε μέσο μαζικής λαϊκής πάλης που χρησιμοποιείται για την υπεράσπιση του ψωμιού, της λευτεριάς, της ζωής και της ειρήνης του λαού ενάντια στην πλουτοκρατική φασιστική ολιγαρχία, είναι νόμιμο, αναγκαίο και επιβεβλημένο".

Όμως, τα αστικά κόμματα είχαν αποφασίσει να παραδώσουν την εξουσία. Και είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι εκείνη n Βουλή ενέκρινε στις 30 Απρίλη ψήφισμα, με το οποίο διέκοπτε τις εργασίες της για πέντε μήνες (!), μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη! Τις διέκοψε για πολλά χρόνια, αφού στις 4 Αυγούστου 1936 κηρύχτηκε η βασιλομεταξική δικτατορία.

Τα πράγματα εξελίχτηκαν έτσι, που, δίχως καμιά υπερβολή, πρέπει να πούμε ότι η τεταρτοαυγουστιανή δικτατορία του 1936 ήταν δημιούργημα της εγχώριας πλουτοκρατίας (Μποδοσάκης, Κανελλόπουλος κ.ά.), του Παλατιού, του Κόμματος των Φιλελευθέρων και των Εγγλέζων. Και, βεβαίως, του Λαϊκού Κόμματος. Με άλλα λόγια, του συνόλου του αστικού κόσμου και της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία διατηρούσε στην Ελλάδα και ενίσχυε (σχεδόν προνομιακά) μεγάλα οικονομικά, πολιτικά και στρατηγικά συμφέροντα. Ήταν αυτή που είχε το πάνω χέρι από την πλευρά του ξένου παράγοντα, λήστευε το λαϊκό ιδρώτα και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.

Η όλη προετοιμασία της δικτατορίας αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε εκείνους που επικρίνουν το ΚΚΕ, επειδή δεν μπόρεσε να την αποτρέψει! Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι, που ακόμη και σήμερα ισχυρίζονται ότι το ΚΚΕ θα είχε συμβάλει στην αποτροπή της, αν είχε επιμείνει περισσότερο στη σύμπραξη με αντιφασιστικές δυνάμεις! Και μάλιστα υπάρχουν τέτοιοι ισχυρισμοί, όταν, στις 7 Ιούνη 1936, τότε που ο Μεταξάς όρισε υπουργό Εσωτερικών τον υποστηρικτή δικτατορικών λύσεων Θ. Σκυλακάκη και στον Τύπο υπήρχαν δημοσιεύματα για επικείμενη δικτατορία, ο Θ. Σοφούλης έλεγε:

"Ο κ. Πρωθυπουργός δεν σκέπτεται τοιούτον τι. Περί αυτού είμαι πεπεισμένος και ο κόσμος πρέπει να ησυχάση και να μη δίδη πίστιν εις τοιαύτας σκοπίμους διαδόσεις". Και τη στιγμή που ο Σοφ. Βενιζέλος διαπραγματευόταν με τον Μεταξά την εγκαθίδρυση δικτατορικής διακυβέρνησης, όπου ο ίδιος θα ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης!

Πρέπει να σημειωθεί το εξής ζήτημα, που αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της 20ετίας που προηγήθηκε της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας: Την επιβολή των στρατιωτικών δικτατορικών "λύσεων" δεν την επιχειρούσαν και πραγματοποιούσαν μόνο οι λεγόμενες δεξιές ή ακροδεξιές δυνάμεις, αλλά και οι φιλελεύθερες. Η δικτατορία που εγκαθίδρυσε ο στρατηγός Θεόδ. Πάγκαλος τον Ιούνη του 1925 ήταν δημιούργημα του "κεντρώου" χώρου. Ο ίδιος ο Πάγκαλος είχε πρωτοστατήσει στην εκτέλεση των "6". Αλλά και την 1η Μάρτη 1935, το κίνημα στρατιωτικών μονάδων που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη είχε την καθοδήγηση των Ελευθ. Βενιζέλου και Ν. Πλαστήρα.

Ως προς τις δικτατορικές διαθέσεις και αντιδράσεις των "κεντρώων" πολιτικών κομμάτων είναι χαρακτηριστικό, ανάμεσα σε πολλά άλλα, και το εξής γεγονός: Ενώ έβγαιναν τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 5ης Μάρτη 1933, ο Πλαστήρας είπε στον Βενιζέλο: "Χάνουμε τας Αθήνας! Θα γίνουν ταραχές, συλλήψεις βενιζελικών, δολοφονίες και Κύριος οίδε τι άλλο! Γι' αυτό εγώ σκέπτομαι να πάω στους συνοικισμούς, να εξεγείρω τους πρόσφυγας και να τους φέρω εις την πόλιν για να ζητήσουν την εγκαθίδρυσιν δικτατορίας. Θα κάμουμε ό,τι και στην Ιταλία, που, χάρις στο φασισμό, προοδεύει". Και ο Βενιζέλος του απάντησε: "Η Ιταλία επήγαινε καλά, διότι εκεί υπήρχε δικτάτωρ. Εγώ δε νομίζω, αγαπητέ φίλε στρατηγέ Πλαστήρα, ότι είσαι ικανός να κάμης τον δικτάτορα ως ο Μουσολίνι. Οχι μόνον δεν είσαι ικανός, αλλά δεν έχεις και την πλειάδα, τας εκατοντάδας των εκλεκτών συνεργατών του Μουσολίνι!". Ο Πλαστήρας, ωστόσο, προχώρησε στο εγχείρημά του, αλλά το πραξικόπημά του απέτυχε...»