Μπαμπά Γιατί;
(οι κομμουνιστές δεν συμμετέχουν στις αστικές κυβερνήσεις)
Ένα βιβλίο, το οποίο είναι ευκολοδιάβαστο, ευχάριστο, χρήσιμο κοινωνικά και πολιτικά.
- ".. Ολόκληρο το βιβλίο είναι ένας διάλογος μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη. Οι ερωτήσεις, που κατά καιρούς μου είχαν τεθεί πάνω σε ζητήματα σχετικά με αυτά που πραγματεύεται το βιβλίο, μπαίνουν στο στόμα του αναγνώστη και γίνεται προσπάθεια να απαντηθούν.. " (συνέντευξη στο koukidaki.blogspot.com).
- "... Ο συγγραφέας αρχικά αναλύει την έννοια «διαχειριστική εξουσία», της οποίας τη σημασία οι περισσότεροι δε γνωρίζουμε ή δεν έχουμε σκεφτεί. Στη συνέχεια αναλύει διάφορες έννοιες που αφορούν την «Ανώνυμη (μετοχική) Εταιρεία»: «Το Διοικητικό Συμβούλιο», τη «συμμετοχή των εργαζομένων στο Δ.Σ.», θέτοντας τον προβληματισμό «Αν μου χάριζαν ένα… εργοστάσιο». Αναλύει, επίσης, θεωρητικά, αλλά κυρίως με παραδείγματα, επιμέρους έννοιες του θέματος «Εξουσία και Κυβέρνηση»: «Το Κράτος», «Η Κυβέρνηση», «Τα κόμματα», διερευνώντας τα ζητήματα: «Είναι οι κομμουνιστές “αριστεροί”;», «Η συμμετοχή στην κυβέρνηση», «Η ελληνική περίπτωση» και «… η πείρα του Κ.Κ.Ε.».
Ανακεφαλαιώνει, με κάποια συμπεράσματα, δημιουργώντας πολλαπλούς προβληματισμούς στον αναγνώστη, με μεθοδικότητα και συγκεκριμένη στοχοθεσία..." (άρθρο του Δρ. Θανάση Ν. Καραγιάννη στο atexnos.gr).
- Και το βιβλίο τελειώνει ως εξής:
Αν θέλεις πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα σου, δεν αρκεί να αλλάξεις την κυβέρνησή σου. Επιβάλλεται να αλλάξεις τον ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής. Η Εργατική Τάξη και τα λαϊκά στρώματα οφείλουν να πάρουν στα χέρια τους την κατοχή των μέσων παραγωγής και, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, να τα λειτουργήσουν για την ικανοποίηση των αναγκών τους.
Το πεπρωμένο μας, το φτιάχνουμε με τα ίδια μας τα χέρια. Για τις δυσκολίες και τα βάσανα που περνάμε, δεν φταίει «η κακιά μας η μοίρα».
Η αναμονή κάθε τέσσερα χρόνια των εκλογών για να ρίξεις μία ψήφο, το κλείσιμο στον εαυτό σου και η ανεύρεση μιας λύσης ατομικής, είναι αδιέξοδη τακτική.
Ο μόνος άνθρωπος γίνεται εύκολη λεία για τα αρπαχτικά της εκμεταλλευτικής μας κοινωνίας.
Μην περιορίζεσαι στο ν’ αναρωτιέσαι: «μα δεν υπάρχει κάποιος να κάνει κάτι»;
Φίλε μου, μην περιμένεις οι άλλοι να σου λύσουν τα προβλήματα, αυτά δεν λύνονται από κάποιους «αντιπροσώπους», από κάποιους ικανούς βουλευτές, από κάποιους καλούς δημάρχους, από κάποιους «καταφερτζήδες» συνδικαλιστές.
ΕΣΥ είσαι αυτός που αναλαμβάνει το καθήκον να δράσει, να κινητοποιηθεί, να μπει μπροστά, να ξεσηκώσει τους άλλους!
Η προοπτική για τα λαϊκά στρώματα βρίσκεται στην Οργάνωση, στην Ταξική Αλληλεγγύη, τη Λαϊκή Συμμαχία και το Συλλογικό Αγώνα μέσα από σωματεία, συνδικάτα, λαϊκές επιτροπές, δίπλα και μαζί με το κόμμα της Εργατικής Τάξης.
Αλλιώς, φίλε μου, κάτσε στα αυγά σου, παρέα με τις αλυσίδες σου και μην διαμαρτύρεσαι (άρθρο στο zanterevolucion.blogspot.com).
Ο Γιάννης Βεντούρας είναι οικονομολόγος-συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και σπούδασε στο οικονομικό τμήμα της σχολής ΝΟΕ του ΑΠΘ. Εργάσθηκε σαν οικονομικός διευθυντής και οικονομικός σύμβουλος σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, μελετώντας από τα «μέσα» το καπιταλιστικό σύστημα. Συμμετέχει ενεργά στο λαϊκό κίνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου