Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

Στον απόηχο μιας πορείας. "Και τί έγινε;"

Και τώρα που χαμήλωσαν οι προβολείς κι οι οδοιπόροι των οκτώ ημερών και των διακοσίων τριάντα χιλιομέτρων επέστρεψαν στα σπίτια τους για να ασχοληθούν με τα πληγιασμένα τους πόδια, έφτασε η στιγμή να απαντήσουμε σε ένα αμείλικτο ερώτημα, το οποίο δεν βγαίνει μόνο από τα χείλη των γύρω μας αλλά γεννιέται και μέσα μας: "και τί έγινε;"
Και τί έγινε, λοιπόν; Τόση ταλαιπωρία και τόσος θόρυβος τί έβγαλαν; Μήγαρις από σήμερα θα καλυτερέψει η ζωή των ανέργων, για τους οποίους έγινε η πορεία; Μπας και συγκινηθεί η κυβέρνηση και αρχίσει να μοιράζει δουλειές (όπως έγραψε κάποιος σχολιαστής πριν μια βδομάδα); Όχι, βέβαια. Ε, τότε; Για ποιόν λόγο περπατήσαμε διακόσια τριάντα χιλιόμετρα σε οκτώ μέρες;
Παντού απλός κόσμος έβγαινε στον δρόμο να υποδεχτεί και να χειροκροτήσει τους οδοιπόρους.     [Eδώ: Κιάτο]
Πρώτα-πρώτα, βγήκαν οι απογοητευμένοι από το καβούκι τους, όπως έλεγε ο δήμαρχος. Νικήθηκε η μοιρολατρία, το "δεν γίνεται τίποτε". Και νικήθηκε βήμα το βήμα, χιλιόμετρο το χιλιόμετρο. Με κάθε στάλα ιδρώτα και με κάθε καινούργια φουσκάλα που έβγαινε σε κάποιο πέλμα, το "δεν γίνεται τίποτε" μεταλλάχτηκε σε "μακάρι να γίνει κάτι", άλλαξε σε "μπορεί να γίνει κάτι" και φούσκωσε στο ελπιδοφόρο "ρε, λες να γίνει κάτι;", ώσπου την Κυριακή το απόγευμα ξεχείλισε στο ουρανόμηκες σύνθημα "τίποτε δεν γίνεται αν μένεις θεατής, όλα ανατρέπονται αν ξεσηκωθείς".

Το δεύτερο μεγάλο επίτευγμα αυτής της πορείας είναι ότι, απ' όπου περνούσε, ένωνε στο ρεύμα της τον απλό κόσμο, άνεργους κι εργαζόμενους, από δεκάδες χωριά και πόλεις τριών νομών. Στην κοίτη της συναντήθηκαν οι τριάντα χιλιάδες άνεργοι της Πάτρας, οι μαραζωμένοι αγρότες τής Αιγιαλείας, οι ξεχασμένοι χωρικοί τής Κορινθίας, οι εκατοντάδες απολυμένοι των κλειστών εργοστασίων τής Αττικής, Κι έτσι, ο καθένας απ' όλους αυτούς ένιωσε πως δεν είναι μόνος του. Κι όλοι μαζί είχαν μια μοναδική ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν ότι τα μεγάλα ποτάμια δεν φτιάχνονται από τις μεγάλες πηγές αλλά από το πόσοι και πόσο μεγάλοι παραπόταμοι χύνονται μέσα τους.
Το τρίτο -μα όχι λιγότερο σημαντικό- που πέτυχε η πορεία, ήταν ότι έδωσε μπόι και σε όσους βρέθηκαν στον δρόμο της αλλά δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος σ' αυτήν. Γιατί πραγματικά πήραν μπόι η γιαγιά που βγήκε να προσφέρει μια χούφτα καραμέλλες στους οδοιπόρους, ο παππούς που σήκωσε το χέρι του σε γροθιά, οι εργαζόμενοι στα μικρομάγαζα που έβγαιναν στον δρόμο για να χειροκροτήσουν, οι λογής-λογής απλοί άνθρωποι που χαμογέλασαν ικανοποιημένοι βλέποντας πως υπάρχουν κάποιοι που νοιάζονται και παλεύουν...

Τέταρτο θετικό που βγήκε απ' αυτό το εγχείρημα είναι ότι ο κόσμος άκουσε τις σωστές βάσεις τού προβλήματος των ανέργων. Η δίψα για δουλειά εκφράστηκε ως "θέλουμε δουλειά με δικαιώματα και σωστή αμοιβή". Γιατί αυτό είναι δουλειά. Δεν είναι ούτε τα voucher ούτε τα τρίωρα και τα τετράωρα ούτε οι λογής-λογής εφευρέσεις τής ελαστικής απασχόλησης, σαν τα mini jobs, τα zero hour contract ή τα on call contract, τα οποία έρχονται οσονούπω και στον τόπο μας. Δουλειά είναι όταν μπορείς να ζήσεις με αξιοπρέπεια απ' αυτήν, όχι όταν οι αποδοχές που σου προσφέρει δεν φτάνουν ούτε για τα τσιγάρα σου.

Κυριακή 10/4/2016, απόγευμα: Το ποτάμι της πορείας πλησιάζει στο Σύνταγμα.
Κατά την άποψή μου, αυτά ήσαν τα τέσσερα σημαντικώτερα επιτεύγματα της πορείας. Κοντά σ' αυτά, όμως, υπήρξαν και άλλα, ίσως δευτερεύοντα μα που το καθένα έχει την σημασία του, όπως:
- Αποστομώθηκαν οι υπηρέτες τής αστικής εξουσίας, οι οποίοι δεν έπαψαν στιγμή να πολεμούν την πρωτοβουλία τής δημοτικής αρχής. Άρχισαν με το ειρωνικό "και γιατί να πάμε μέχρι την Αθήνα κι όχι μέχρι τις Βρυξέλλες;" για να καταλήξουν στην επίσημα διατυπωμένη άρνησή τους να στηρίξουν την πορεία. Μια άρνηση που έφερε ρήξη στις γραμμές τους, καθώς οι περισσότεροι οπαδοί τους τους γύρισαν την πλάτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στήριξη της πορείας από το ΜΕΤΑ, την συνδικαλιστική παράταξη του ΣυΡιζΑ.

- Ξεβρακώθηκαν για άλλη μια φορά τα αστικά ΜΜΕ, για τα οποία η πορεία σχεδόν δεν υπήρξε. Στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία, οι σχετικές αναφορές ήσαν κατά κανόνα ανύπαρκτες ενώ οι ελάχιστες που έγιναν δεν ξεπερνούσαν σε διάρκεια τα λίγα δευτερόλεπτα. Χαρακτηριστικά, χτες το απόγευμα, με την πορεία να έχει ήδη φτάσει στο Σύνταγμα, στους ενημερωτικούς ιστότοπους δεν υπήρχε καμμιά αναφορά (εκτός από λίγες γραμμές στο in.gr, που κι αυτό είδε μόνο μια συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αμαλίας!), ενώ υπήρχαν κατεβατά για την πορεία στον Πειραιά και για τα επεισόδια στην Ειδομένη.

- Εισέπραξαν την απάντηση που τους άρμοζε όσοι επιχείρησαν να υποβαθμίσουν την πορεία σε κομματικό σώου τού δημάρχου και του ΚΚΕ. Η πλατειά συμμετοχή έδειξε ότι ο απλός λαός καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απ' όσα κάποιοι νομίζουν. Κι αυτή η πλατειά συμμετοχή είναι που ανάγκασε την αναπληρωτή υπουργό παιδείας Σία Αντωνοπούλου να δηλώσει: "κύριε Πελετίδη κι εμείς από το λαϊκό ποτάμι προερχόμαστε", παραβλέποντας πως η προέλευση του καθενός δεν έχει σχέση με το πού βρίσκεται τώρα.

Το ποτάμι έχει εκβάλει στην Πλατεία Συντάγματος. Στο βήμα ο δήμαρχος πατρέων Κώστας Πελετίδης.
Για τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης είναι απλώς Κυριακή 10/4/2016.
Αν και θα μπορούσα, δεν θα προσθέσω περισσότερα. Θα κλείσω με κάτι που εμείς οι πατρινοί δεν περιμέναμε αυτή την πορεία για να το μάθουμε. Δεν περιμέναμε αυτή την πορεία για να μάθουμε τον δήμαρχό μας και να πούμε αυτό που ακούστηκε πάμπολλες φορές κατά την διάρκεια αυτού του οκταήμερου: μπράβο, δήμαρχε! Αυτό μπορεί να το είπαν για πρώτη φορά οι κάτοικοι του Δερβενιού ή των Αγίων Θεοδώρων αλλά εμείς το έχουμε πει πολλές φορές ως τώρα. Το είπαμε όταν η δημοτική αρχή εξασφάλιζε κολατσιό για τα παιδιά που πάνε σχολείο, όταν έφτιαχνε καινούργιους παιδικούς σταθμούς, όταν έστηνε συσσίτια για τους άπορους (κάνοντας, μάλιστα, κατ' οίκον διανομή στους ανήμπορους να μετακινηθούν), όταν σύστηνε κοινωνικά φροντιστήρια για τους φτωχούς μαθητές, όταν αρνιόταν να δώσει τα αποθεματικά της στους δανειστές, όταν απέρριπτε την κυβερνητική πρόταση για εμπορική εκμετάλλευση του παραλιακού μετώπου της πόλης, όταν..., όταν...
Και, βέβαια, δεν είπαμε "μπράβο, δήμαρχε!" ούτε όταν τον βλέπαμε να διανυκτερεύει μαζί με τους άλλους οδοιπόρους στα διάφορα κλειστά γυμναστήρια της διαδρομής και να κοιμάται κατάχαμα σε υπνόσακκο όπως όλοι, αφού κανείς δεν περίμενε να κάνει κάτι διαφορετικό. Έκπληξη θα ήταν αν πήγαινε σε ξενοδοχείο.
 

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο λόγος του Δήμαρχου Πάτρας στην πορεία κατά της ανεργίας στην Κόρινθο, με κάποια λάθη στην απόδοση,

http://laikhexousia.blogspot.gr/2016/04/blog-post_11.html

Μέρος 1ο

Αγαπητές φιλές και φίλοι, κύριε Δήμαρχε, εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών φορέων, χαιρόμαστε που βρισκόμαστε εδώ πέρα γιατί βλέπουμε ότι αγκαλιάζετε αυτή η προσπάθεια που ξεκίνησε ο δήμος μας και σε όλη την διαδρομή και αυτό μας δίνει κουράγιο. (..)

Και αυτοί που δουλεύουν στις περισσότερες περιπτώσεις μισοάνεργο είναι. Εδώ βλέπουμε ότι περιγράφετε: Νομός Κορινθίας 12.00 άνεργοι. Άρα μεγάλο το ζήτημα.

Τι κάνουμε μπροστά σε αυτή την κατάσταση; Ο ένας τρόπος ήταν μέχρι τώρα να το περιγράφουμε . Και να λέμε ότι Κοίταξε να δεις μεγάλη ανεργία και τι να κάνουμε και άντε να να πάρουμε μέτρα κοινωνικά δηλαδή να δώσουμε κάτι σε αυτό ο οποίος που δεν έχει και να πούμε πως κάνουμε το καθήκον μας. Δεν αρκεί αυτό γιατί μιλάμε για την ζωή. Και η ζωή των ανθρώπων είναι αυτό θα πρέπει να είναι στο επίκεντρο. Εμείς λέμε κύριε Δήμαρχε ότι όμορφη πόλη είναι η πόλη που που δεν έχει ανεργία, που δεν έχει φτωχιά και που τα παιδιά μας δεν είναι στην εξάντληση.(..) Τα μάτια του άνεργου δεν μπορούν να δουν όμορφα πράγματα. Όσα λαμπιόνια να βάλουμε και να φωτίζουμε τις πλατείες μας δεν βλέπουν. Δεν μπορεί να δει.

Και λέμε τι μπορεί να κάνουμε μπροστά σε αυτό το ζήτημα Και αποφάσισε το δημοτικό συμβούλιο να πορευτούμε. Μια μεγάλη διαδρομή. Γιατί να μία μεγάλη διαδρομή και γιατί να μην κάνουμε μικρή κοινοποίηση να λέμε ότι κάναμε το καθήκον μας. Γιατί μερικές φορές έτσι το βλέπουμε. Ότι κάναμε και κάτι και το είπαμε Είπαμε να έρθει στο επίκεντρο, όχι φυσικά για δημόσιες σχέσεις. Ουσίας, Και η ουσία πια ήταν; Ήταν να βγει ο άνεργος στο επίκεντρο. Ο ίδιος, η οικογένεια του ο συνταξιούχους και να πορευτεί σε ένα όμορφο αγώνα που λέει τι;
Ότι θέλουμε δουλειά για όλους.

Αλήθεια γιατί να μην δουλεύουμε όλοι; Τι πρόβλημα θα δημιουργούσαμε αν δουλεύαμε όλοι; Δεν θέλουμε να είμαστε κλέφτες. Να δουλέψουμε θέλουμε. Και όταν δουλεύουμε τι κάνουμε; Χτίζουμε. Οικοδομούμε. Δηλαδή φτιάχνουμε την χώρας μας, φτιάχνουμε την πόλη μας, λύνουμε λαϊκά προβλήματα. Είπαμε να είναι δουλειά με δικαιώματα και όχι δουλειά ΔΟΥΛΟΥ. Γιατί είναι και αυτό. Μπορεί να δουλεύεις, αλλά να δουλεύεις σαν δούλος.(..)

195 ευρώ για 4ωρη εργασία. Χρήματα αυτά να φτάνουν ίσα – ίσα για να πας με το εισιτήριο σου στη δουλειά να πάρεις ένα καφέ, μια τυροπιτά, και λες ότι εργάζεσαι. Και είσαι υψηλών προδιαγραφών γιατί πρέπει να ξέρεις και αγγλικά να δίνεις πληροφορίες και ξένες γλώσσες.

Τι άλλο είπαμε. Είπαμε ο,τι επειδή δεν είναι άμεσο αυτό το θέμα το οποίο βάζουμε, είναι θέμα αλλαγών μεγάλων, να παρθούν μέτρα προστασίας των ανέργων. Και γιατί μέτρα προστασίας των ανέργων; Γιατί οι άνεργοι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Δεν είναι σκυλάκι το οποίο έρχεται και σου ζητάει να του δώσεις ένα κόκκαλο. Να του πεις ότι έλα να πάρεις το συσσίτιο σου, έλα να πάρεις από την τράπεζα τροφίμων ένα σακουλάκι. Έχει αξιοπρέπεια είναι εργαζόμενος δηλαδή ΜΕΓΑΛΕΙΟ. Δηλαδή αυτός που χτίζει και οικοδομεί την χώρα μας. Άρα είπαμε να πάρουμε μέτρα προστασίας.

Και μας λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Μα φυσικά δεν υπάρχουν χρήματα. Αν δίνεις 5,7 δις στους τραπεζίτες πως θα δώσεις χρήματα για τους ανέργους για την προστασία τους;(..)

Εμείς λέμε να πάρει επίδομα ανεργίας να μην του κόβουν το ρεύμα, να μην του κόβουν το νερό, να έχει τον ΟΤΕ, να μπορεί να έχει βασικά δηλαδή στοιχεία να μπορεί να στέκεται όρθιος και να πορεύεται.

Ανώνυμος είπε...

Ο λόγος του Δήμαρχου Πάτρας στην πορεία κατά της ανεργίας στην Κόρινθο, με κάποια λάθη στην απόδοση.

http://laikhexousia.blogspot.gr/2016/04/blog-post_11.html

Μέρος 2ο

Κάποιος θα πει: Μα αυτά δεν θα σας τα δώσουν. Άδικα πορεύεστε. Πορευόμαστε άδικα; ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΟΧΙ. Θα είμασταν σήμερα εδώ πέρα αν δεν πορευόμασταν ; Θα κάναμε αυτή τη συζήτηση; Θα γινόταν και αυτή η συζήτηση στο Ξυλόκαστρο με την ίδια συμμετοχή; Δεν θα γίνονταν. Άρα κάναμε ένα σημαντικό βήμα. Συζητούμε. Δεν έχουμε τις ίδιες απόψεις. Έχουμε διαφορετικό τρόπο προσέγγισης . Διαφορετικά τα βλέπει ένας, διαφορετικά τα βλέπει ο άλλος. Αλλά αρχίζουμε και συζητάμε. Και αν έχουμε κριτήριο πραγματικά να δοθεί λύση επομένως να βρούμε την αιτία, θα καταλήξουμε και στο αποτέλεσμα. Και αν πορευτούμε (..) με την συζήτηση μέχρι να φτάσουμε εκεί θα βρούμε και την αιτία. Τι φταίει και υπάρχει ανεργία; (..) Και θα δούμε τι ωφελεί ή όχι.

Εμείς λοιπόν έχουμε να πούμε, να βγει ο άνεργος από το σπίτι, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας να ξεπεράσουμε τις προκαταλήψεις(..)Έχουμε νέα δεδομένα. Η εμπειρία της ζωής μας φωτίζει. Στη ζωή δεν τα βρίσκουμε όλα με την μία. Δεν είναι μπαμ και κάτω και κάναμε το σωστό. Το έχουμε στην πολιτική ζωή, το έχουμε στην κοινωνική ζωή, το έχουμε στην προσωπική ζωή. Τα λάθη είναι για να τα διορθώνουμε όχι να τα συνεχίζουμε. Άρα μέσα από αυτή την σκέψη, μπορεί να καταλήξουμε και να πούμε, ότι μπορούμε να προχωρήσουμε. (..)

Να μην μείνουμε χωρισμένοι. Να πορευτούμε. Οι άνεργοι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Ούτε οι εργαζόμενοι. Ούτε ο λαός που στηρίζετε στα χέρια του. Αυτός που στηρίζεται στα χέρια του, αν του τα κόψεις δεν έχει να φάει. Άρα τι τον χωρίζει από κάποιο άλλο που έχει μία διαφορετική προσέγγιση; Θα τα βρούμε σιγά-σιγά στην προσέγγισή μας. Ας ενωθούμε όμως να αντιμετωπίσουμε την αιτία.

Στην αιτία θα διαφοροποιηθούμε. Αλλά αυτό είναι στην αρχή. Θα βρούμε τη σειρά του. Εμείς λέμε για παράδειγμα για τις επενδύσεις που είπε ο Δήμαρχος μας ( δηλαδή ο Δήμαρχος Κορίνθου) στο Δημοτικό μας Συμβούλιο και εμείς λέμε να γίνουν επενδύσεις, πολλές επενδύσεις, να υπάρχει εργασία, αλλά δεν έρχονται. Και τι να κάνουμε εμείς; Πέφτουμε γονυπετείς ελάτε κάντε επενδύσεις αλλά αυτοί πάλι δεν έρχονται να κάνουν επενδύσεις. Κάνουμε και λιτανείες και τους λέμε ελάτε να κάνετε επενδύσεις άλλα αυτοί πάλι δεν έρχονται. Τι μας ζητούν;

ΛΕΕΙ ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΟΣΤΟΣ. Ο εργαζόμενος είναι ΚΟΣΤΟΣ. Άρα θα πάνε εκεί που η εργατιά κοστίζει ΛΙΓΟ. Δηλαδή τι θέλουν; Να γίνουμε δούλοι, να γίνουμε ΟΛΟΙ ΔΟΥΛΟΙ. Και να γίνουν επενδύσεις. Δεν μπορεί να γίνει αυτό αποδεκτό. Και επομένως τι να κάνουμε; Ε ο καθένας ας βάλει να δει ποιος άλλος δρόμος υπάρχει τι άλλη κοινωνικοοικονομική συγκρότηση υπάρχει γιατί το μυαλό το έχουμε όλοι. Κανείς δεν είναι εξυπνότερος από τον άλλο. Αν ξεκινήσουμε από την αγωνία στα παιδιά μας να ανθεί το χαμόγελο στο πρόσωπο τους, να μην χρειάζεται στην φρέσκια ηλικία τους να τους κάνουμε ψυχοθεραπεία να τους παρηγορούμε, να απογαλακτιστούν, να μπορούν να δημιουργηθούν σαν προσωπικότητες, θα βρούμε τον δρόμο, θα βρούμε την λύση. Όλοι εμείς μπορούμε να κάνουμε κουμάντο Ποιος από εσάς δεν μπορεί να κάνει κουμάντο; Οι πάντες. Όλοι είμαστε ικανοί. Κανείς είναι που δεν μπορεί. Χρειάζεται όμως άλλα πράγματα. Να μην προχωρήσουμε σε περαιτέρω. Όλοι καταλαβαίνουμε και πρέπει να βρεθούμε. Ο κοινός αγώνας μας δίνει δυνατότητα να προχωρήσουμε (..) (Παρέμβαση από παρευρισκόμενο)

Και μαζί όλοι. Θα τα βρούμε όλα. Γιατί; Γιατί όλοι είμαστε αγωνιστές της ζωής. Γιατί αυτοί που δεν είναι αγωνιστές δεν είναι εδώ πέρα. Είναι αλλού. Και χασκογελούν εάν καταφέρουν να μας διαλύσουν με το δηλητήριο του διαίρει και βασίλευε. Δεν θα περνάει πάντα. Ενωμένοι μπορούμε. Ευχαριστώ και πάλι δήμαρχοι. Ευχαριστούμε όλους σας. Μας δίνετε κουράγιο.

Kαι χθες να πω είμασταν πολύ κουρασμένοι και ο συνάδελφος μας, ο δήμαρχος Ξυλόκαστρου, με την συναυλία που έδωσε, μας αναζωογόνησε και πάρα τα 35 χιλιόμετρα πορείας φύγαμε ενθουσιασμένοι και δυνατοί γιατί η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση και η συμμετοχή μας δίνει την δυνατότητα να συνεχίσουμε. Σας ευχαριστούμε και πάλι