ΦΙΛΕ ΤΑΚΗ 2 ( Του Μάνου Δούκα * )

Παρακολουθώ εδώ και καιρό την πορεία του κόμματός σου του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Να είσαι σίγουρος ότι νοιώθω ( ή έστω υποπτεύομαι ) κατά καιρούς τα συναισθήματά σου. Σε παρακολουθώ να τα βάζεις με πρόσωπα ή με … «γκρουπούσκουλα». Να βολοδέρνεις μέσα στα όρια του μικρόκοσμου που σου καθορίζει αυτή η παλιά σου επιλογή. Έτσι είναι αυτά. Και μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να ξεφύγεις. ( Εμείς δε ξέρουμε να μιλάμε ούτε «με το μαλακό», ούτε «με το σκληρό». Λέμε αυτό που σκεφτόμαστε). Για να βγεις πάνω απ΄ αυτά και για να κρίνεις αντικειμενικά αν αξίζει τον κόπο αυτό που κάνεις ή όχι :

Να τα κρίνεις όλα μόνο με πολιτικά κριτήρια.
- Να εγκαταλείψεις τα «σχήματα» και τις … προφάσεις περί «ενότητας», «εκσυγχρονισμού», «σύγχρονης αριστεράς», «μοντέρνας γλώσσας», «ευέλικτης πολιτικής», κ.λπ. και να κοιτάξεις τα πράγματα καθαρά πολιτικά και κυρίως πρακτικά.
- Να σταματήσεις να ψάχνεις μια υποτιθέμενη «μοντέρνα αριστερά» εκεί που δεν την έχεις βρει δεκαετίες τώρα, και να προσεγγίσεις τη ζωντανή, την υπαρκτή αριστερά της ιδεολογίας και της δράσης, που συσπειρώνεται και δρα, πάντα, γύρω απ΄ το ΚΚΕ.
- Να σταματήσεις να δίνεις πίστη κι εμπιστοσύνη σ΄ αυτούς που τσακώνονται μέχρι γελοιοποίησης για τις καρέκλες τους και για το αν θα πάρουν «το πάνω χέρι» οι «κρυφοί» ή οι «φανεροί φιλοπασόκοι» στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
- Να εγκαταλείψεις την αναζήτηση διάφορων «σχημάτων» δήθεν συμμαχιών που στόχο έχουν να δίνουν δημόσιο βήμα και βουλευτικές έδρες σε διάφορους τυχάρπαστους άσχετους με την αριστερά, για τους οποίους δεν έχεις καμιά απολύτως εγγύηση για το πώς θα διαχειριστούν στη συνέχεια την ψήφο σου. «Κάποιοι ξεκάθαρα λένε ότι θα βγουν βουλευτές με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και μετά θα τις ακουμπήσουν στο ΠΑΣΟΚ. Μπορούμε να ανεχτούμε μια τέτοια κατάσταση;» (Έτσι λέει μια από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για κάποιους άλλους μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ).
- Να παρατηρήσεις ότι όταν όλοι αυτοί της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, μιλάνε ( πάντα μόνο προεκλογικά ) για την περιβόητη «ενότητα της αριστεράς» … «μεγαλώνει η μύτη τους». Όπως έλεγε και πρόσφατα μια ανακοίνωση μιας «συνιστώσας» του ΣΥΡΙΖΑ : «Χάθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα να περιορίσουμε το ΚΚΕ». Αυτός είναι ο στόχος.
- Να εγκαταλείψεις όλους αυτούς που για να κλέψουν την ψήφο σου χρειάζονται «αριθμητικές συναισθημάτων» και «προσθαφαιρέσεις οίκτου». Αυτούς που πάνε να αναδείξουν σε «πολιτικό επιχείρημα» το ότι … «είναι κρίμα».
- Και ψάξε μέσα σου να βρεις την αρχή του νήματος : Την πολιτική.

Γιατί είσαι αριστερός ; Και τι θα πει αυτό ;
· Θυμάσαι ; «Εργατική τάξη». «Λαός». «Κεφάλαιο», «Μονοπώλια». Κάποτε πήγαν να σε πείσουν ότι όλα αυτά … πέθαναν. Ότι δεν υπάρχουν πια τάξεις. Ότι η ιστορία τέλειωσε. Ότι η πάλη των τάξεων σταμάτησε. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου να σου δείξει ότι σου έλεγαν μπουρμπούτσαλα όλοι αυτοί οι «μοντέρνοι» που αμφισβήτησαν το Μάρξ και το Μαρξισμό. Μέχρι να τον ξανακάνει «μόδα» η κρίση, η ζωή κι η ιστορία.
· Θυμάσαι ; «Ισότητα». «Κοινωνική δικαιοσύνη». «Αλληλεγγύη». Προσπάθησαν κάποτε κάποιοι να σε πείσουν ότι αυτά όλα, μπορούν να εξασφαλιστούν «εύκολα» κι «ανώδυνα» μέσα σ΄ αυτό το σύστημα, με κάποιες … «μεταρρυθμίσεις». Μέχρι να αποδειχθεί ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ούτε «αχόρταγος», ούτε «μπιζναδόρικος», ούτε «φταίνε … τα golden boys». Αλλά είναι στη φύση του να ζει μόνο όσο μπορεί ακόμα να ρουφά το αίμα και τον κόπο της εργατικής τάξης και τον πλούτο της κοινωνίας και της φύσης.
· Θυμάσαι ; «Ιμπεριαλισμός». «Πόλεμος». Πήγανε κάποτε να σου αμβλύνουν το Αντιιμπεριαλιστικό κριτήριο, εξισώνοντας τις ευθύνες του θύτη και του θύματος ( π.χ. Γιουγκοσλαβία ). Να σβήσουν στη σκέψη σου τις ευθύνες της Ε.Ε. σ΄ όλες τις περιπτώσεις των πολέμων που άναψε ο ιμπεριαλισμός. Πήγανε να σε πείσουν ότι γίνεται να κάνεις αντιπολεμικό κίνημα χωρίς … αντιιμπεριαλιστική πολιτική. Ότι το θέμα είναι να διαλέξουμε ποιόν ιμπεριαλιστικό πόλο ( Ε.Ε. ) προτιμάμε. Μέχρι που όλα αυτά άρχισαν να ξεπροβάλουν μπροστά στα μάτια σου σαν απορίες και σαν ενστάσεις.
· Θυμάσαι ; «ΕΟΚ» ή «ΕΕ». Πήγαν να σε πείσουν ότι είναι «ανάγκη», ότι είναι πια μονόδρομος κι ότι αν θέλεις να είσαι μοντέρνος πρέπει να είσαι «μέσα». Σου εξήγησαν γιατί ήταν σωστό που ψήφισαν το Μάαστριχ, την ελευθερία κινήσεων του κεφαλαίου κι όλες τις άλλες συμφωνίες των καπιταλιστών σε βάρος των εργαζόμενων και των λαών. Μέχρι που αναγκάστηκαν κι οι ίδιοι αυτοί να κάνουν … «γαργάρα» τις τότε επιλογές τους και να παριστάνουν ότι τώρα δήθεν άλλαξαν.
· Θυμάσαι ; «Συνδικάτα». «Απεργία». «Εργατοπατέρες». Προσπάθησαν να σε πείσουν ότι στο όνομα κάποιας «ενότητας», πρέπει να κάνεις «κίνημα» μαζί με τους εργατοπατέρες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μέχρι που είδες τα «στελέχη σου» να μη ξεχωρίζουν απ΄ τους δοτούς της ΠΑΣΔΑΚΕ στα συνδικάτα. Μέχρι που τους είδες να συμμετέχουν στους κοινωνικούς διαλόγους (στην ΟΚΕ π.χ. που συζητούν για την «ενεργό γήρανση» ή την εξίσωση ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών») και να ψηφίζουν όλα τα αντιδραστικά μέτρα στο όνομα του ρεαλισμού (Καποδίστριας, 65 ωρο, Εξίσωση συνταξιοδοτικών ορίων ανδρών και γυναικών, κλπ ). Κι όλα αυτά την ώρα που τα συνδικάτα κι οι ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουν δώσει σκληρούς αγώνες κι έχουν σειρά από κατακτήσεις σε ανάκληση απολύσεων, σε συλλογικές συμβάσεις που κατοχυρώνουν σημαντικές αυξήσεις μισθών, σε απόκρουση απόπειρας επιβολής ελαστικών εργασιακών σχέσεων, κλπ.
· Θυμάσαι ; «Αποκλεισμός». «Αντικομουνισμός». Πάντα ήξερες καλά ότι η άρχουσα τάξη αποκλείει και πολεμάει ότι φοβάται. Δηλαδή το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΚΚΕ. Κι έκαναν κάποιοι προσπάθεια να σε πείσουν ότι η τόση πολύ προβολή του χώρου σου οφείλετε στο ότι είναι … «σύγχρονος» κι έχει «μοντέρνα γλώσσα». Ότι έχει το κόμμα «σου» καλή «επικοινωνιακή πολιτική». Μέχρι που αποδείχτηκε ότι αυτό το κάνει το σύστημα κατά πως το βολεύει κάθε φορά. Απλώς εσύ πότιζες ένα κόμμα που ήταν και είναι «διαθέσιμο» για παιχνίδια του συστήματος.
· Θυμάσαι ; «Ενότητα της αριστεράς». Σε γοήτευσε η ιδέα. Γιατί όχι ; Μέχρι που είδες ότι στο όνομα της ενότητας χάθηκε η αριστερή ταυτότητα. Μέχρι που κατάλαβες ότι η όποια «ενότητα» ήταν ένα προεκλογικό πυροτέχνημα για να γίνουν κάποιοι βουλευτές με την ψήφο σου. Μέχρι που κατάλαβες ότι σου έλεγαν ψέματα και κανένας δεν είχε στο μυαλό του την ενότητα, παρά μόνο την καρέκλα. Ή μέχρι που αποφάσισες ότι η όποια ενότητα πρέπει να έχει και κατεύθυνση. Ενότητες κάνουν πολλοί. Εσύ νομίζω ότι ψάχνεις την ταξική ενότητα. Κι αυτή δεν υπάρχει μακριά απ΄ την εργατική τάξη και το κόμμα της, το ΚΚΕ. Δεν υπάρχει μακριά απ΄ την κατεύθυνση των αγώνων της εργατικής τάξης και το ΠΑΜΕ.
· Θυμάσαι ; «Σφυροδρέπανο». Πόσα χρόνια έχεις να ζωγραφίσεις ένα σφυροδρέπανο; Ποιος σε έπεισε ότι είναι … «ντεμοντέ» ; Αυτή η σκέψη δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα μ΄ αυτή την προσπάθεια που γίνεται στις μέρες μας να ταυτιστεί ο σοσιαλισμός με το φασισμό ; Δεν έχει σχέση με τις απόπειρες περιορισμού της δράσης των κομμουνιστών στην Ευρώπη και στην Ελλάδα ; Δεν έχει σχέση με την απόπειρα να ξαναγραφτεί η ιστορία κατά πως θέλουν οι καπιταλιστές ; Κι εσύ που ξέρεις την ιστορία αυτή απ΄ τον παππού σου, πως στέκεσαι απέναντι σ΄ αυτήν την προσπάθεια; Με ίσες αποστάσεις ; Εσύ που ξέρεις την ψυχή των κομμουνιστών απ΄ την οικογένειά σου κι απ΄ τα βιβλία σου, πως μπορείς να βλέπεις το κόμμα «σου» τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να έχει μια κουτοπόνηρη στάση απέναντι στο ΚΚΕ και στις επιθέσεις που δέχεται απ΄ το ΛΑΟΣ και το ΠΑΣΟΚ ( Πάγκαλοι κλπ ) ;

Σύντροφε, σκέψου. Δε χρειάζονται άλλες περιπλανήσεις στον κόσμο των ατέρμονων συζητήσεων. Κάνε κάτι πρακτικό. Έχεις και το επίπεδο και το πολιτικό κριτήριο :
· Ότι βλέπεις ότι φοβούνται, κάντο φανερά και με πάθος : ΚΚΕ
· Δεν χρειάζεται άλλο … «ψάξιμο». Μπορεί να μη συμφωνείς 100% με το ΚΚΕ κι ίσως να έχεις και επιφυλάξεις απέναντί του. Όμως αυτό είναι η υπαρκτή, η συγκροτημένη, η δρώσα, η αριστερά που προχωρά, αναπνέει, αντεπιτίθεται και για λογαριασμό σου. Η αριστερά που σε χρειάζεται σήμερα κι αύριο μετά τις εκλογές στο κίνημα. Η αριστερά που μπορεί να κάνει «τη ζημιά» στο σύστημα : Το ΚΚΕ.
· Ο λαός κι η χώρα χρειάζονται αποφασιστική ενίσχυση της αριστεράς. Χρειάζεται ελπίδα και στήριγμα. Χρειάζεται «ντελάλη» και «σωματοφύλακα» και «καθοδηγητή». Κι η επιρροή των ιδεών της αριστεράς, θα μετρηθεί σύντροφε και σ΄ αυτές τις εκλογές, με την αύξηση του ποσοστού του ΚΚΕ. Όπως πάντα.
· Γιατί χρειάζεται φρένο στην επαναφορά φασιστικών, ρατσιστικών και εθνικιστικών αντιλήψεων που επιχειρείται. Κι αυτό όπως πάντα στην ιστορία σημαίνει : ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ.
· Όλα αυτά, σήμερα ισχύουν και για έναν λόγο παραπάνω : αυτή η αναγκαία ενίσχυση των ιδεών της αριστεράς, έχει πρακτικό αντίκρισμα : το ΚΚΕ πρέπει να είναι τρίτο κόμμα. «Πρέπει» για την πολιτική ζωή της χώρας. Το νοιώθεις αυτό και το ξέρεις.

……………………………………………………..........................

* Ο Μάνος Δούκας είναι υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στο νομό Λέσβου.