ΑΔΑΛΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

Στις 25 Αυγούστου έφυγε από κοντά μας ο συναγωνιστής Ανδρέας Αδαλής από το Μανταμάδο.

"Σύντροφε και συναγωνιστή Ανδρέα. Πόσα λόγια πρέπει να βρει κανείς για να σε αποχαιρετήσει αυτή την ύστατη ώρα και τι να πρωτοθυμηθώ.

Την κατοχή που δεν άντεξες και έφυγες στην Μέση Ανατολή κάτω από τρομερά δύσκολες συνθήκες, νέος, παιδί ακόμα. Όπως για παράδειγμα τα ξένα παιδιά που γεμίζουν κάθε μέρα σχεδόν την Πλατεία του χωριού μας.

Γύρισες απ΄την Μέση Ανατολή και όπως ήσουν πλασμένος και βαλμένος στο λαικό επαναστατικό κίνημα, οργανώθηκες αμέσως στην θρυλική ΕΠΟΝ. Ανέπτυξες πρωτοπόρα δράση. Οι μισαλλόδοξες όμως δυνάμεις του πλούτου και της ολιγαρχίας δεν σ΄άφησαν ήσυχο, σε συλλάβανε, σε στείλαν στα δικαστήρια με φτιαχτό κατηγορητήριο, σε δίκασαν, σε φυλάκισαν, σε έστειλαν εξορία. Και εδώ ήταν που δεν το άντεξες, γιατί από εδώ και πέρα έπρεπε να συμβιβαστείς με το κατεστημένο. Αποφάσισες λοιπόν αγαπημένε μας σύντροφε και έφυγες στο βουνό με τους αντριωμένους και έγινες μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού.

Πέρασες εκεί πέντε χρόνια κάτω από αντίξοες συνθήκες που δεν τις φαντάζεται ανθρώπινος νους, κατορθώνοντας να τα ξεπεράσεις όλα τα δεινά με θάρρος και παλικαριά, και προπαντός εξυπνάδα, ζωντάνια και πίστη προς το λαικό κίνημα.

Ειρήνευσε λίγο η πολιτική κατάσταση, έληξε ο Εμφύλιος και δεν είχε πια κανένα νόημα το βουνό. Ήσουν απ΄τους λίγους εναπομείναντες, κατέβηκες, παραδόθηκες και σας άφησαν ελεύθερους χωρίς καμιά διαδικασία σύμφωνα με την αμνηστία που σας είχαν δώσει.

Σαν άνθρωπος σωστός που έβλεπε μπροστά του το μέλλον αισιόδοξα, παρόλα τα τόσα και τόσα χτυπήματα που είχες αντιμετωπίσει, ακόμα και τον πατέρα σου είχες χάσει στην εξορία, άρχισες την βιοπάλη, τα ξεπέρασες όλα και έκανες πια (καιρός ήταν) το φυσιολογικό.

Παντρεύτηκες την Σταυρίτσα Αντωνάκα, δημιούργησες οικογένεια, κάνατε παιδιά τον Νίκο και την Ευαγγελία. Όλα πήγαιναν μια χαρά.

Είδαμε όμως σύντροφε Ανδρέα, πως η ζωή μας δεν εξαρτάται από εμάς, εξαρτάται από άλλους που υπηρετούν ξένες, σκοτεινές δυνάμεις και την 21 Απρίλη του 1967 έκαναν δικτατορία και βρέθηκες πάλι εξόριστος στα Γιούρα. Σε πήραν απ΄την οικογένειά σου χωρίς να ρωτήσουν τι θα φάνε τα παιδιά σου και όχι μόνο. Βγήκες απ΄την εξορία, γύρισες στο σπίτι σου, στην οικογένειά σου και προσπάθησες να ζήσεις, να αναθρέψεις τα παιδιά σου, να τα παντρέψεις σαν καλός πατέρας, να χαρείς τα εγγόνια σου σαν σψστός οικογενειάρχης.

Τιμάμε αγαπημένε μας σύντροφε και συναγωνιστή Ανδρέα Αδαλή, τον αγώνα που έκανες για το καλό της ανθρωπότητας, για να μην υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να έχουν όλα τα παιδιά του κόσμου χωμί, νερό και φάρμακα, να μην γεμίζει κάθε μέρα η πλατεία του χωριού μας με κυνηγημένους, όπως κυνηγημένος έφυγες και εσύ στην Μέση Ανατολή απ΄την γερμανική Κατοχή.

Τιμάμε και θαυμάζουμε τον αγώνα σου σύντροφε. Θα προσπαθήσουμε να σε φτάσουμε, σύμφωνα πάντα με την δοσμένη κατάσταση. Θα σε τιμούμε και θα σε θυμόμαστε πάντα σύντροφε Ανδρέα".

(απόσπασμα από τον αποχαιρετισμό στον σ. Ανδρεά Αδαλή του Μ. Αψόκαρδου, γραμματέα της ΚΟΒ Μανταμάδου.)

...