Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ» ΚΑΙ … ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ … «ΕΤΑΙΡΕΣ»

Πολύ κουβέντα άνοιξε πάλι γύρω απ΄ την λέξη «ΔΙΑΛΟΓΟΣ». Κυρίως με αφορμή το διάλογο για την παιδεία. Κι όλοι αυτοί που στον προηγούμενο διάλογο πήγαν “με τα μπούνια” για να τον νομιμοποιήσουν (ΟΛΜΕ, ΣΥΝ κλπ) και μας κατηγορούσαν ότι “μόνο το ΚΚΕ δεν πήγε” («Όλοι πλην Λακεδαιμονίων» πάλι) σήμερα παριστάνουν τον «τηλεοπτικό Σπαρτιάτη» και παριστάνουν ότι “απέχουν”. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι εμείς θα έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι γιατί η στάση μας σαν κόμμα και σαν ΠΑΜΕ στον προηγούμενο διάλογο δικαιώθηκε και άσκησε πίεση:

Πρώτον: Δικαιώθηκε και απ΄ το περιστατικό με τη σύνοδο υπουργών παιδείας της ΕΕ στο Μπέργκεν, όπου η Γιαννάκου είχε πάει να παρουσιάσει τα συμπεράσματα του διαλόγου πριν καν αρχίσει αυτός ο διάλογος. Αλλά και απ΄ τη στάση όλων των υπόλοιπων πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων (ΣΥΝ, ΟΛΜΕ κ.λπ.) που αφού πήγαν κι έδωσαν νομιμότητα στο διάλογο αυτόν, στη συνέχεια αποχώρησαν γιατί ήταν λέει … «προσχηματικός». Λες κι ήταν αφελείς και δεν ήξεραν απ΄ την αρχή το τι γίνεται.
Δεύτερον: Η στάση μας πίεσε συνδικαλιστικά και πολιτικά τις ηγεσίες άλλων κομμάτων και συνδικάτων ώστε σήμερα να αναγκάζονται έστω και στα υποκριτικά να μην πηγαίνουν στο νέο αυτό διάλογο. Έτσι είναι.


Αλλά η λέξη «Υποκριτικά» πρέπει πάντα να αποδεικνύεται. Γι αυτό λοιπόν σήμερα θα σας γράψω για την «ΟΚΕ».

«Η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, ένα από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης … Η Ο.Κ.Ε. μπορεί να γνωμοδοτεί για όλους τους τομείς ή να εκπονεί γνωμοδοτήσεις με δική της πρωτοβουλία… Η ελληνική Ο.Κ.Ε. ιδρύθηκε to 1994, με πρότυπο την Ο.Κ.Ε. της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στηρίζεται στον τριμερή διαχωρισμό των εκπροσωπούμενων συμφερόντων, διαχωρισμό δηλαδή σε τρεις Ομάδες, μία των εργοδοτών - επιχειρηματιών, μία των εργαζομένων - μισθωτών και δημοσίων υπαλλήλων, και μία των λοιπών κατηγοριών στην οποία εκπροσωπούνται οι αγρότες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι καταναλωτές….Σκοπός της Ο.Κ.Ε. είναι η προώθηση του κοινωνικού διαλόγου και μέσω αυτού η διαμόρφωση (αν είναι δυνατόν) κοινά αποδεκτών θέσεων για θέματα που απασχολούν την κοινωνία ευρύτερα ή ειδικότερα τμήματα αυτής… H Ο.Κ.Ε. αποτελεί από το Μάιο του 2001 και συνταγματικά αναγνωρισμένο θεσμό του ελληνικού κράτους… αποστολή της οποίας είναι η διεξαγωγή του κοινωνικού διαλόγου για τη γενική πολιτική της χώρας και ιδίως για τις κατευθύνσεις της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, καθώς και η διατύπωση γνώμης επί των νομοσχεδίων και προτάσεων νόμων που παραπέμπονται σε αυτήν». (Απ΄ το site www.oke.gr της ΟΚΕ)

Αυτό είναι η ΟΚΕ. Πρόεδρος της ΟΚΕ είναι ο Χρήστος Πολυζωγόπουλος στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Εκεί συμμετέχουν ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών (Σ.Ε.Β.), η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων Ελλάδος (Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε.), η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (Ε.Σ.Ε.Ε.), η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων (Π.Ο.Ξ.), η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, ο Σύνδεσμος Ανωνύμων Τεχνικών Εταιρειών και Εταιρειών Περιορισμένης Ευθύνης (Σ.Α.Τ.Ε.), η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος (Γ.Σ.Ε.Ε.), η Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων (Α.Δ.Ε.Δ.Υ.), η Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών (ΠΑ.Σ.Ε.ΓΕ.Σ.), η Γενική Συνομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ελλάδος (ΓΕ.Σ.Α.Σ.Ε.), η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος (Κ.Ε.Δ.Κ.Ε.). Όλα τα … «καλά παιδιά».
Ανάμεσα στους εκπροσώπους των «εργαζομένων» (που στην πλειοψηφία τους είναι φυσικά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), δεσπόζουσα θέση κατέχουν ο Βρεττάκος Ηλίας κι η Σπανού Δέσποινα, απ΄ τη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ, ο Κώστας Κουτζαμάνης απ΄ τη διοίκηση της ΓΣΕΕ, κεντρικά στελέχη του ΣΥΝ, κι άλλοι σύντροφοί τους απ΄ τις διοικήσεις της ΓΣΕΕ, της ΚΕΔΚΕ κλπ.

Πάνε λοιπόν εκεί και συζητούν διάφορα θέματα που τα εισηγούνται πριν πάνε στη Βουλή ή τα προτείνουν για να προωθηθούν, να πάνε στη βουλή να γίνουν νόμοι κλπ. Να μερικά παραδείγματα:
1. «Ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης για την κινητικότητα στην εργασία», «Ευέλικτη οργάνωση εργασίας» (Βλέπε ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, νεές μορφές απασχόλησης, διεύρυνσης της ωρομισθίας, κλπ).
2. «Η διαχείρηση της Ενεργού Γήρανσης», «Καινοτόμες προσεγγίσεις εφαρμογών Κοινωνικού Διαλόγου. Η περίπτωση της διαχείρισης της ενεργού γήρανσης -Υποστήριξη της προσαρμοστικότητας των επιχειρήσεων και των εργαζομένων»
, «Η ενεργός γήρανση και η ποιότητα της εργασίας των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων - υποστήριξη και διατήρηση της απασχόλησης των μεγαλύτερης ηλικίας εργαζομένων στην Ελλάδα».
3. «Υλοποίηση της στρατηγικής της Λισσαβόνας», «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων 2008-2010, στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας», «Προτάσεις της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (O.K.E.) στο νέο κύκλο της Στρατηγικής της Λισαβόνας 2007-2013»
.
4. «Εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης (αναδιατύπωση)»
(Βλέπε σύνταξη για τις γυναίκες στα 65, δηλαδή αυτό που θέλει να μας επιβάλλει η ΕΕ μέσω και του ευρωπαικού δικαστήριου) και άλλα τέτοια θέματα που ακόμα κι ο τίτλος τους μαρτυρά την ουσία τους και το περιεχόμενό τους.

Αλλά και θέματα με «ουδέτερους» τίτλους», που για να δεις τι λένε πρέπει να τα διαβάσεις. «Προσχέδιο πρότασης για αλλαγές του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των ΑΕΙ», «Προσχολική αγωγή και πρωτοβάθμια εκπαίδευση», “Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση”, “Τριτοβάθμια Εκπαίδευση”, “Υγεία”, “Φτώχεια”, “Τουρισμός και Περιβάλλον” κλπ.
Μπείτε στο site της ΟΚΕ να τα δείτε. Να δείτε ότι την ουσία των θέσεων και των νόμων που έρχονται στη δημοσιότητα και πάνω σ΄ αυτές παίρνουν διάφορες θέσεις τα κόμματα και οι φορείς, στην πραγματικότητα τα έχουν συζητήσει από πριν με διακομματική συμφωνία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ - ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΚΕΔΚΕ - ΣΕΒ κ.λπ.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς μετά απ΄ αυτά:
α. Πόσο ειλικρινείς είναι όλοι αυτοί που παριστάνουν ότι δεν πάνε στον όποιο διάλογο προκαλεί ο όποιος υπουργός παιδείας ή άλλος υπουργός;
β. Πόσο ειλικρινείς είναι στη βουλή όταν κατακεραυνώνουν νομοσχέδια που όμως τις βασικές τους αρχές τις έχουν από πριν εγκρίνει στην ΟΚΕ και με τη δική τους συμμετοχή;
γ. Τι συζητάνε εκεί μέσα στην ΟΚΕ οι «εκπρόσωποι των εργαζομένων» (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) κι οι εκπρόσωποι της «αντιπολίτευσης» (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ);
δ. Πόσο θράσος πρέπει να έχει κανείς για να συμμετέχει σ΄ αυτά τα όργανα, να συμμετέχει στις αποφάσεις τους και σ΄ αυτούς τους διαλόγους, και στη συνέχεια να τολμά να μιλά στους εργαζόμενους για «συνταξιοδοτικά» ή «για σχέσεις εγρασίας» ή για «δικαιώματα» με τον αέρα του «εργαζόμενου» και του συνδικαλιστή και μάλιστα του «αριστερού»;


Και τέλος… ποια είναι τα αντάλλαγματα της συμμετοχής τους σ΄ όλο αυτό το παιχνίδι; Γιατί μας έρχεται δύσκολο να πιστέψουμε ότι το κάνουν από «άποψη» σαν τις πόντιες πόρνες που (στο ανέκδοτο) δεν ήξεραν ότι οι υπόλοιπες πόρνες πληρωνόταν για τις υπηρεσίες τους.

Μάνος Δούκας (manosdoukas@hotmail.com)

Δεν υπάρχουν σχόλια: