Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Συνέντευξη του Ηρακλή Κουντουρέλλη, υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη Λέσβου

Ο Ηρακλής Κουντουρέλλης, υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και τη στήριξη του Κ.Κ.Ε., μιλά στο «Ε»

Ο λαός να βάλει ψηλά τον πήχη σε αυτές τις εκλογές»

Ένα έμπειρο αυτοδιοικητικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε. είναι ο Ηρακλής Κουντουρέλλης, υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Βορείου Αιγαίου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Βορείου Αιγαίου.

Ο κ. Κουντουρέλλης έχει διατελέσει δύο φορές δημοτικός σύμβουλος Αγιάσου, τη μία μάλιστα εξ αυτών ήταν πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Επίσης έχει θητεύσει στη διοίκηση της ΤΕΔΚ. Από το 2011 υποστήριζε επιστημονικά τις παρεμβάσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο Περιφερειακό Συμβούλιο Βορείου Αιγαίου.
Επιπλέον, ως στέλεχος της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής γνωρίζει πολύ καλά τα προβλήματα που απασχολούν τα νησιά του Αιγαίου.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, αναφέρεται τόσο σε θέματα της αυτοδιοίκησης, όσο και σε ζητήματα γενικότερη πολιτικής.
 
Κύριε Κουντουρέλλη, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην απόφαση να συμμετάσχετε στις περιφερειακές εκλογές με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης»;
 
«Πρώτα από όλα είναι απόφαση του κόμματος (σ.σ. του Κ.Κ.Ε.) κι αυτό για μας που είμαστε μέλη, είναι κάτι πολύ σημαντικό. Έκρινε το κόμμα πως στη φάση αυτή πρέπει να δουλέψω στην τοπική αυτοδιοίκηση και συγκεκριμένα στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Κάτι τέτοιο το ήθελα και εγώ πάρα πολύ, διότι ασχολούμαι με την αυτοδιοίκηση από το 1998, όταν για πρώτη φορά ήμουν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Αγιάσο.»
 
Ως στέλεχος της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, γνωρίζετε πολύ καλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νησιά του Αιγαίου.
 
«Από τα 27 χρόνια που εργάζομαι στην υπηρεσία, τα 26,5 χρόνια υπηρετώ σε θέση ευθύνης. 17 χρόνια ήμουν προσωπάρχης και είχαν την ευθύνη της οργάνωσης τόσο του Υπουργείου, όσο και γενικά του Αιγαίου. Δεν ξέρω αν έχει γίνει αντιληπτό στο Βόρειο Αιγαίο, αλλά αυτό που ξέρουμε ως ΚΕΠ σε όλη την Ελλάδα, ξεκίνησε από εδώ. Ήταν μια ιδέα δική μου, που την εισηγήθηκα τον Απρίλιο του 1999 στον τότε υπουργό Αιγαίου, Σταύρο Μπένο. Ο κ. Μπένος ήταν ανοιχτό μυαλό, την υιοθέτησε και τη δουλέψαμε τρεις άνθρωποι μέσω του προγράμματος “Αστερίας”. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρώτα ΚΕΠ στα νησιά. Αργότερα, όταν ο κ. Μπένος έγινε υφυπουργός στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβέρνησης, προώθησε την ιδέα αυτή σε πανελλαδικό επίπεδο. Στα πρώτα στάδια η δημιουργία των ΚΕΠ πάτησε πάνω στο πρόγραμμα “Αστερίας”, μάλιστα το πρώτο εξάμηνο ήμουν πρόεδρος της ομάδα που είχε αναλάβει τα ΚΕΠ σε όλη την Ελλάδα.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νησιά, τα γνωρίζω πολύ καλά. Διότι πέρα από τη δημιουργία των ΚΕΠ, έχω ασχοληθεί με τα ζητήματα της υγειονομικής και αντιπυρικής θωράκισης των νησιών, καθώς και με σειρά άλλων ζητημάτων.»
 
Δεν υπάρχει αναπτυξιακό όραμα
 
Εν συντομία μπορείτε να μας πείτε ποια είναι τα δύο βασικά προβλήματα των νησιών του Βορείου Αιγαίου;
 
«Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα νησιά, είναι το ακτοπλοϊκό, το οποίο δεν έχει να κάνει μόνο με τις δυσκολίες που έχουν οι νησιώτες να μετακινηθούν από νησί σε νησί ή προς την ηπειρωτική Ελλάδα. Το ακτοπλοϊκό και το συγκοινωνιακό γενικότερα αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τις παραγωγικές τάξεις και ιδιαίτερα τον τουριστικό τομέα.
Σκεφθείτε ότι οι Ευρωπαίοι έχουν προγραμματίσει τις διακοπές τους από τον περασμένο Οκτώβριο. Την περίοδο εκείνη, αλλά και σήμερα που μιλάμε, οι τουριστικοί πράκτορες δε γνωρίζουν τι δρομολόγια θα υπάρχουν για τη Λέσβο και τη Λήμνο το προσεχές καλοκαίρι. Αυτό αναστέλλει την παραπέρα τουριστική ανάπτυξη. Φυσικά πολύ μεγάλο ζήτημα είναι τα ακριβά εισιτήρια στις ακτοπλοϊκές συνδέσεις, τόσο για τη μεταφορά επιβατών, όσο και προϊόντων.
Το δεύτερο σημαντικότερο πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει αναπτυξιακό όραμα γενικότερα για τα νησιά και ειδικότερα για τα νησιά του Βορείου Αιγαίου.»
 
Μπορείτε μας περιγράψετε εν συντομία ποιο κατά την άποψή σας πρέπει να είναι το αναπτυξιακό όραμα για τα νησιά;
 
«Εδώ και πάρα πολλά χρόνια λέμε πως το αναπτυξιακό μοντέλο του Βορείου Αιγαίου πρέπει να είναι το περιβάλλον, ο πολιτισμός και η ποιότητα. Το ζήτημα είναι, η δημόσια διοίκηση δουλεύει σε αυτή την κατεύθυνση; Η εκτίμησή μου είναι όχι.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως στο νέο οργανισμό του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου δε θα υπάρχει Διεύθυνση Πολιτισμού. Θα υπάρχει ένα Τμήμα Θαλασσίων Υποθέσεων και Πολιτισμού, το οποίο θα αντικαταστήσει τη σημερινή Διεύθυνση Πολιτισμού και τη Διεύθυνση Μεταφορών. Πρόκειται για πολύ μεγάλο λάθος. Σημειώστε πως ούτε οι Περιφέρειες Βορείου και Νοτίου Αιγαίου έχουν αρμοδιότητες στον πολιτισμό, με εξαίρεση ορισμένες αρμοδιότητες που σχετίζονται με την τουριστική προβολή.
Αυτό σημαίνει ότι το προνόμιο των νησιών, τον πολιτισμό, το κεντρικό κράτος δεν το υιοθετεί. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να υπάρξει αναπτυξιακό μοντέλο που να βασίζεται σε αυτά τα χαρακτηριστικά.»
 
Γιατί δίνετε τέτοια έμφαση στον πολιτισμό και την ποιότητα;
 
«Διότι τα μεγέθη στα νησιά είναι μικρά και δεν μπορούν να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακας. Δηλαδή δεν μπορούν να δημιουργηθούν μεγάλες επιχειρήσεις, οι επιχειρήσεις θα είναι μικρομεσαίες.»
 
Ωστόσο σε προηγούμενες εποχές είχε αναπτυχθεί βιομηχανία στα νησιά, κυρίως κατά τις περιόδους που υπήρχαν ανεπτυγμένες συναλλαγές με τα απέναντι παράλια. Αυτό γιατί δεν μπορεί να επαναληφθεί;
 
«Μέσα από το διεθνή καταμερισμό εργασίας χάθηκαν πάρα πολλές θέσεις εργασίας για τα νησιά και την Ελλάδα συνολικά. Για παράδειγμα, μπορούσαν να αναπτυχθούν στα νησιά μικρές βιομηχανίες παραγωγής ζυμαρικών ή βιομηχανίες επεξεργασίας καπνού (που είχε η Λέσβος στο παρελθόν). Αυτές πλέον ούτε σε εθνικό επίπεδο δεν μπορούν να σταθούν, διότι ο διεθνής καταμερισμός εργασίας επέβαλε σε άλλες χώρες να έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα.
 
Ποιος μπορεί να ανταγωνιστεί την Ινδία ή την Κίνα;
 
Γι’ αυτό εμείς λέμε πως χρειάζεται ένας άλλος τρόπος ανάπτυξης, με κεντρικό σχεδιασμό, στον οποίο προτεραιότητα θα έχουν οι ανάγκες των πολιτών, όπου τα προϊόντα θα παράγονται και θα διατίθενται με βάση τις ανάγκες και όχι το κόστος παραγωγής.
 
 
Για τη σημερινή κατάσταση
 
Σε ένα τέτοιο μοντέλο ανάπτυξης τα νησιά θα έχουν πολύ καλύτερες προοπτικές. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Η Λέσβος έχει 11 εκατομμύρια ελαιόδεντρα (στο παρελθόν είχε 14 εκατομμύρια). Αυτά για να καλλιεργηθούν χρειάζονται 5.000 μόνιμες θέσεις εργασίας. Τι λείπει και μένει αναξιοποίητο το τεράστιο αυτό φυτικό κεφάλαιο;
 
Αυτό που λείπει, είναι το οικονομικό μοντέλο που θα κάνει πράξη τη διάθεση του ελαιολάδου χωρίς μεσάζοντες στους καταναλωτές, που θα προσφέρει φθηνά εφόδια και επιστημονική στήριξη στους αγρότες. Τι συμβαίνει σήμερα; Ο παραγωγός πουλάει 2,30 ευρώ τον άσσο και ο καταναλωτής στην κεντρική Ευρώπη αγοράζει από 14 έως 16 ευρώ το λίτρο.
Είναι σίγουρο πως σε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, η Λέσβος θα έβρισκε την ανάπτυξη που είχε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Το σύστημα έχει φάει τα ψωμιά του. Ο διεθνής καταμερισμός εργασίας έχει βάλει στο περιθώριο τις μικρές οικονομίες των νησιών.»
 
Δηλαδή δεν μπορούμε να περιμένουμε καμμία βελτίωση της σημερινής κατάστασης; Έτσι όπως τα περιγράφετε τα πράγματα, σημαίνει πως θα πρέπει να περιμένουμε να έρθει ο σοσιαλισμός για να δούμε καλύτερες μέρες. Κι αν δεν έρθει ο σοσιαλισμός, θα καταστραφούμε;
 
«Η απάντηση δεν είναι “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα”. Όπως δεν είναι “μεταρρύθμιση ή επανάσταση”. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από ορισμένες μεταρρυθμίσεις, αλλά με προοπτική την επανάσταση.
Η διαφορά μας με τα άλλα κόμματα είναι πως εμείς κατεβαίνουμε στις εκλογές με ενιαία πολιτική στόχευση. Δηλαδή ενιαία μας είναι η πάλη, ενιαίο το πλαίσιο που βάζουμε και ενιαία θέλουμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα ζητήματα.
Εμείς δεν υποστηρίζουμε ότι θα είμαστε καλύτεροι διαχειριστές από τους άλλους ή από τους προηγούμενους. Εμείς λέμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε το Δήμο και την Περιφέρεια για να πετύχουμε κάτι παραπάνω, το οποίο σημαίνει ότι θα διεκδικήσουμε περισσότερους πόρους, αλλά και με ένα στόχο να διεκδικήσουμε μια άλλου είδους ανάπτυξη, ένα άλλο οικονομικό σύστημα. Η αλλαγή του οικονομικού συστήματος δεν είναι κάτι που το αφήνουμε για τη “Δευτέρα Παρουσία”. Θεωρούμε ότι οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες. Με την έννοια ότι η χώρα έχει ένα ανεπτυγμένο καπιταλισμό, έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές και παράλληλα έχει ανθρώπινο δυναμικό έμπειρο και καλά καταρτισμένο.
Αυτήν τη στιγμή η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου έχει 436 υπαλλήλους. Από αυτούς, οι 191 είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και οι 113, τεχνολογικής εκπαίδευσης. Δηλαδή ένα ποσοστό 70% έχει πτυχία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αρκετοί από αυτούς έχουν μεταπτυχιακούς τίτλους σε επίπεδο μάστερ και διδακτορικού. Καταλαβαίνει κανείς τι θα μπορούσε αυτό να προσφέρει σε ένα σύστημα με κεντρικό σχεδιασμό της ανάπτυξης. Δηλαδή σε ένα σύστημα που θα ξέρουμε τι θέλουμε, θα ξέρουμε τι και πώς θα το παραγάγουμε.
Εμείς αυτόν το ρόλο θέλουμε να παίξει η Περιφέρεια. Κι ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι αν κερδίσουμε την Περιφέρεια και το Δήμο, τέτοια ζητήματα θα ανοίξουμε από την πρώτη στιγμή και θα τον καλέσουμε να συνεισφέρει σε αυτή την προσπάθεια.»
 
«Προτεραιότητά μας, η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής»
 
Ποιες είναι οι προτεραιότητες του αναπτυξιακού μοντέλου που προτείνετε;
 
«Προτεραιότητά μας είναι η εξυπηρέτηση των αναγκών των πολιτών. Κατά συνέπεια, πρώτη προτεραιότητα είναι η εξασφάλιση της διατροφής και μάλιστα ποιοτικής διατροφής. Αυτό σημαίνει ότι δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, τόσο στα νησιά, όσο και πανελλαδικά. Εννοείται ότι αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, μπορούμε να κάνουμε εξαγωγές αγροτικών προϊόντων (π.χ. λάδι, εσπεριδοειδή).
Θυμίζω πως πριν την ένταξή μας στην ΕΟΚ, το αγροτικό μας ισοζύγιο ήταν θετικό. Σε κάθε τέσσερα δολλάρια εισαγωγών, αντιστοιχούσαν έξι δολλάρια εξαγωγών. Τώρα συμβαίνει το αντίστροφο, οι εισαγωγές είναι περισσότερες από τις εξαγωγές.»
 
Ποια είναι η πρότασή σας για το ακτοπλοϊκό πρόβλημα των νησιών;
 
«Κατά την άποψή μας πρέπει να δημιουργηθεί ενιαίος δημόσιος φορέας συγκοινωνιών, ώστε να έχουμε ασφαλή και ταχύπλοα πλοία σε προσιτές τιμές για τους επιβάτες και τα εμπορεύματα. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη των νησιών χωρίς να αντιμετωπισθεί το ακτοπλοϊκό πρόβλημα και γενικότερα το ζήτημα των συγκοινωνιών.
Ενδεχόμενα αυτός ο φορέας δε θα βγάζει τα έξοδά του. Θα χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Επίσης για μας κρίσιμο ζήτημα είναι η Εκπαίδευση. Δεν μπορεί να επιδιώκουμε ανάπτυξη με κεντρικό σχεδιασμό χωρίς να έχουμε το ανθρώπινο δυναμικό που θα είναι κατάλληλα εκπαιδευμένο.
Πολύ υψηλά στις προτεραιότητές μας είναι οι τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας. Σας θυμίζω πως στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, οι δαπάνες της στέγασης, της θέρμανσης, της τηλεφωνίας, του ηλεκτρικού ρεύματος δεν ξεπερνούσαν το 5% του προϋπολογισμού κάθε νοικοκυριού. Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι που θα το πετύχουμε από τη μια ημέρα στην άλλη. Είναι όμως μια προτεραιότητα που θα εργαστούμε για να την πετύχουμε.»
 
Πώς κρίνετε τις υποψηφιότητες που έχουν παρουσιαστεί ως τώρα για την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου;
 
«Εν πολλοίς είναι αναμενόμενες. Εμείς δεν πιστεύουμε σε ακομμάτιστες υποψηφιότητες ή “ανεξάρτητους” υποψηφίους. Αυτό ποτέ δεν υπήρξε, ούτε μπορεί να υπάρξει. Διότι ο καθένας παίρνει θέση στα προβλήματα και κατά συνέπεια υιοθετεί την άλφα ή τη βήτα πολιτική θέση που κάποιο κόμμα την εκφράζει.
Θα ήταν καλύτερο τα κόμματα να ανακοινώνουν τους υποψηφίους όπως συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ώστε να ξέρει ο πολίτης ποιο κόμμα υποστηρίζει τον κάθε υποψήφιο.
Αναμενόμενη ήταν η υποψηφιότητα της κ. Καλογήρου, είναι γενική γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, πρώην βουλευτής τής Ν.Δ., είχε δηλώσει το ενδιαφέρον της.
Αναμενόμενη ήταν και η υποψηφιότητα του κ. Γιακαλή. Μας παραξένεψε λίγο η υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Αγλαΐα Κυρίτση, σε κάθε περίπτωση είναι καλοδεχούμενη η υποψηφιότητά της. Εμείς θα πούμε τις απόψεις μας και κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούμε να διεκδικήσουμε και την περιφερειακή αρχή. Αν πάμε στο β΄ γύρο, σίγουρα θα την κερδίσουμε κι αυτό δεν είναι δύσκολο να συμβεί.
Για να γίνει αυτό, χρειάζεται να γίνει κάτι πολύ απλό, ο κόσμος να πιστέψει στη δύναμή του και να βάλει τον πήχη ψηλά. Να μην πάει στην κάλπη με κριτήριο την επιλογή του λιγότερο κακού
 
Θέση του κόμματός σας είναι πως πλέον δεν υπάρχει αυτοδιοίκηση, αλλά τοπική διοίκηση. Στην ουσία, αυτό που λέτε, είναι πως οι δήμοι είναι το μακρύ χέρι του κράτους.
 
«Δεν υπάρχει ούτε οικονομική, ούτε διοικητική αυτοτέλεια. Τώρα πια οποιαδήποτε απόφαση ληφθεί από το Δημοτικό ή το Περιφερειακό Συμβούλιο, κρίνεται ως προς την νομιμότητα, αλλά και ως προς τη σκοπιμότητά της από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου. Δηλαδή αν η απόφαση αυτή δημιουργεί βάρη στον κρατικό προϋπολογισμό, δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει.
Από αυτή την άποψη, δεν καταλαβαίνουμε τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές εκλογές, το φίλο κατά τα άλλα Στράτο Γεωργούλα, πως αν κερδίσει το Δήμο θα αλλάξει τον προϋπολογισμό του σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.
Αυτό σήμερα είναι αδύνατο, γιατί ένας φιλολαϊκός προϋπολογισμός του Δήμου απαιτεί ένα μέρος των εξόδων να καλυφθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό. Σήμερα γνωρίζουμε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η κυβέρνηση και το Παρατηρητήριο των δήμων και των δημοτικών επιχειρήσεων θέλει τους ισολογισμούς ισοσκελισμένους. Κι αν δεν είναι ισοσκελισμένοι οι προϋπολογισμοί, δε θα εγκρίνονται και δε θα μπορεί να γίνει καμμία δαπάνη.»
 
Το στοιχείο που χαρακτηρίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας αυτή την περίοδο, είναι η ρευστότητα. Πιστεύετε πως αυτό θα επηρεάσει τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών;
 
«Πράγματι, υπάρχει έντονη ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό και είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει το αποτέλεσμα τόσο στις περιφερειακές, όσο και στις δημοτικές εκλογές. Εμείς από το 2010 είχαμε διαπιστώσει το στοιχείο αυτό και από τότε κάναμε την εκτίμηση πως θα γίνει προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, τόσο στο χώρο της Κεντροδεξιάς όσο και στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Βρισκόμαστε στο μέσον αυτής της διαδικασίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δημιουργείται ένας μεγάλος αριθμός κομμάτων σε αυτούς τους δύο χώρους.
Δηλαδή μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και εν μέρει τής Ν.Δ., μετά την κατάρρευση του δικομματισμού για το οποίο εμείς παλέψαμε, γίνεται προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού. Δημιουργούνται πολιτικά κόμματα που πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν ως δορυφόροι για τη συγκρότηση κυβερνήσεων. Δεν αποκλείεται, στο μέλλον, μετά από δύο - τρία χρόνια, να δούμε και προσπάθειες για το μεγάλο συνασπισμό, αυτό που βλέπουμε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.»
 
Οι εκλογές του Μαΐου - Ιουνίου τού 2012 ήταν μια κρίσιμη ιστορική στιγμή, κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να εκφράσει τη διάθεση της κοινωνίας για αλλαγή. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για αριστερή κυβέρνηση. Αν το Κ.Κ.Ε. είχε δεχθεί την πρόκληση και δεν είχε απαντήσει αρνητικά, μήπως σήμερα οι ισορροπίες στο χώρο της Αριστεράς θα ήταν διαφορετικές;
 
«Ναι, εκείνη την περίοδο η Αλέκα Παπαρήγα είχε δεχθεί την πρόταση του κ. Τσίπρα να σχηματιστεί κυβέρνηση από το Κ.Κ.Ε., το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ. Τότε το λαϊκό κίνημα ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή που είναι σήμερα. Αν είχαμε δεχθεί αυτή την πρόταση, θα έπρεπε να έχουμε δεχθεί και τη θέση τού ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι το Κ.Κ.Ε. θα γινόταν ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Βέβαια αυτή η επιλογή μας πληρώθηκε, με την έννοια ότι στις εκλογές του Ιουνίου μειώθηκε η εκλογική δύναμη του Κ.Κ.Ε. στο μισό.
Το ερώτημα που τίθεται σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι τι πρέπει να κάνει ένα κομμουνιστικό κόμμα. Να πει ξεκάθαρα την αλήθεια στον κόσμο ή να προσπαθήσει λίγο να τον ξεγελάσει προκειμένου να έχει ένα καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα. Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να λέμε την αλήθεια στο λαό, με όποιο τίμημα.
Το τρίτο στοιχείο που θέλω να σημειώσω, είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ηγηθεί ενός μετώπου που το λέει αντιμνημονιακό. Σε ένα μέτωπο στο οποίο σήμερα μπορεί να βρει κανείς και τον Πολύδωρα. Εδώ υπάρχει μια καθαρή υποκρισία, διότι το μεγαλύτερο μνημόνιο είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η Συνθήκη της Λισσαβώνας, τις οποίες ψήφισαν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός.
Επίσης από 1ης Ιανουαρίου τού 2014 μνημόνιο έχει όλη η Ευρωζώνη. Και η Γερμανία έχει μνημόνιο, έχουν μπει δείκτες και κανόνες που κανένας δεν μπορεί να τους παραβεί.
Εν πάση περιπτώσει, στις χώρες που δεν υπάρχει μνημόνιο, οι εργαζόμενοι είναι σε καλύτερη μοίρα; Μπορεί να είναι τόσο οξυμμένα τα προβλήματα των εργαζομένων στις χώρες αυτές, όσο στην Ελλάδα. Αλλά και εκεί τα προβλήματα είναι μεγάλα και συνεχώς εντείνονται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα δημιούργημα και της αστικής τάξης, προκειμένου λειτουργήσει ως ανάχωμα στις δυνάμεις που ριζοσπαστικοποιούνται και θέλουν να βάλουν ζητήματα για μια άλλη ανάπυξη, μια άλλη κοινωνία. Αυτά τα ζητήματα ο ΣΥΡΙΖΑ τα τοποθετεί στο απώτερο μέλλον. Είναι ένα κόμμα που εμείς λέμε ότι είναι οπορτουνιστικό και δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε την τακτική του.
Θα θυμάστε πώς είχε ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ και το πόσο ριζοσπαστικά συνθήματα έλεγε το πρώτο διάστημα. Σήμερα όλοι ξέρουμε πού έχει καταλήξει. Πολύ σύντομα πιστεύω πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξελιχθεί σε ένα δεύτερο ΠΑΣΟΚ και μάλιστα στη χειρότερή του μορφή. Κι αυτό γιατί το σύστημα δεν έχει δυνατότητα να δώσει παροχές. Κατά συνέπεια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμβιβαστεί με την αστική τάξη και πολύ σύντομα θα γίνει ένα κεντροαριστερό κόμμα.»
 
Η αστική τάξη δουλεύει
 
Κατά την εκτίμηση του Κ.Κ.Ε., ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της αστικής τάξης ή όχι;
 
«Η αστική τάξη δουλεύει ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει δικό της κόμμα. Βρισκόμαστε σε αυτήν τη διαδικασία. Βέβαια μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και αριστερές, προοδευτικές δυνάμεις και δυνάμεις που έφυγαν από το Κ.Κ.Ε. και έχουν κάποιες αρχές. Το ζήτημα είναι ποιος θα κερδίσει τη μάχη για τον έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ κι είναι ξεκάθαρο ότι θα την κερδίσει η αστική τάξη.»
 
του Ν. Μανάβη, empros.net
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: