ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ;

· Άντε τώρα να διαβάζεις αυτά τα πρωτοσέλιδα στις «Εφημερίδες της Κυβέρνησης» και να λες … «Καλή Χρονιά» !!! Αυτό που σου έρχεται να πεις είναι ότι είναι «κλέφτες», «ψεύτες», πουλημένοι», «υπάλληλοι των βιομηχάνων», «δοσίλογοι», κλπ. Και το λες. Αλλά κι αυτό δε φτάνει. Αυτό που χρειάζεται είναι να σταματήσουμε να «βλέπουμε το έργο» και να αρχίσουμε να «γυρίζουμε εμείς την ταινία». Να κάνουμε ότι περνά απ΄ το χέρι του καθενός μας για να είναι αυτή η χρονιά «καλή». «Καλή» για τον καθένα μας και την οικογένειά του. Κι η «καλή χρονιά» της λαϊκής οικογένειας δεν έχει καμιά σχέση με Κυβέρνηση, με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, με ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Αντίθετα, για να είναι καλή η χρονιά μας χρειάζεται να πάμε κόντρα σ΄ αυτούς όλους και στο τι σχεδιάζουν.


· Τι κάνεις λοιπόν εσύ φίλε μπροστά σ΄ όλα αυτά ; «Κόβεις ( πάλι ) τα χέρια σου»; Ψάχνεις άλλοθι στην κυβέρνηση και «στην οικονομία που κινδυνεύει» ; «Τσιμπάς» στα επιχειρήματα που ρίχνουν ( άφθονα αν και ανόητα ) στην «αγορά» ; Για πες μου λοιπόν : Πως λύνεται το πρόβλημα της «κρατικής σπατάλης» με την μείωση του μισθού του δημοσίου υπαλλήλου ; Πως αντιμετωπίζεται η «φοροδιαφυγή» με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ; Πως χτυπούν τη «διαφθορά» με αύξηση των έμμεσων φόρων που πάντα τους πληρώνει ο λαός ; Πως βοηθά την κατανάλωση η μείωση μισθών κι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας ; Αν εσύ ήθελες να αποπληρώσεις ένα δάνειο, θα άρχιζες τις περικοπές απ΄ το χαρτζιλίκι του 8χρονου γιού σου ; Φίλε … πάρτο αλλιώς γιατί θα τρελαθείς αν πιστεύεις τέτοιες μ……ες. Μπούρδες θέλω να πω και μη πάει το μυαλό σας αλλού.


· Μήπως σε βολεύει που πάντα στην αρχή λένε περισσότερα για να σου πάρουν στο τέλος λιγότερα και να πεις «ουφ ! Ευτυχώς τη γλυτώσαμε»; Τότε φαίνεται ότι τα παραμύθια της γιαγιάς σου με το Νασρεντίν Χότζα δεν τα κατάλαβες ποτέ. Αν το «επικοινωνιακό» αυτό κολπάκι τους, πιάνει σ΄ εσένα ακόμα, μάλλον πρέπει να το κοιτάξεις. Η περίπτωση λέγεται το λιγότερο αφέλεια και το περισσότερο συνενοχή. Εκτός πια κι αν «τρως καλά», οπότε δεν έχω να σου πω κάτι. Καλά κάνεις και τους υπηρετείς. Μόνο που αυτό μάλλον πρέπει να το σκεφτούν όσοι είναι ΠΑΣΟΚοι και Νεοδημοκράτες χωρίς να «τρώνε». Αυτοί είναι τα μεγαλύτερα θύματα.


· Μήπως «γονατίζεις» στις απειλές της ΕΕ ; Δηλαδή τι θα μας κάνουν ; Μας λένε ότι αν δεν εφαρμοστούν όλα αυτά τα μέτρα, δηλαδή αν δε δώσουμε οικειοθελώς ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας, αν δε ζήσουμε με ακόμα λιγότερα λεφτά, αν δε δεχτούμε τα παιδιά μας να μην έχουν σταθερή δουλειά, μόρφωση και ζωή, τότε … Τότε τι ; Τι χειρότερο μπορούν να μας κάνουν δηλαδή απ΄ αυτά που μας ζητάνε να αποδεχτούμε ; Κι όποιος … φοβάται απέναντι σ΄ αυτές τις απειλές, δεν έχει διαφορά απ΄ τις πόρνες που διαλέγουν μόνες τους το νταβατζή τους, επειδή φοβούνται για το τι θα απογίνουν χωρίς νταβατζή.


· Ή μήπως πιστεύεις στο «ευρωπαϊκό μονόδρομο ;» Για δες την Ισλανδία για παράδειγμα ! Όταν την «υποχρέωσαν» οι «Ευρωπαίοι Εταίροι» να πληρώσει μερικά ακόμα δισεκατομμύρια ευρώ, ο κόσμος αντέδρασε κι ανάγκασε τον πρόεδρο της χώρας να απορρίψει αυτή την Ευρωπαϊκή απόφαση. Να που γίνεται κι αλλιώς !!! (Άσχετο : Πολύ θα ήθελα αυτές τις μέρες να συζητήσω μ΄ έναν «αριστερό – Ευρωπαϊστή» - ΣΥΝ και σία, για να ακούσω ένα επιχείρημα υπέρ της ΕΕ από αριστερά χείλη. Αλλά ένα επιχείρημα που να μην είναι υποθετικό. Να μη ξεκινά με «αν». Ένα).


· Μη μου πεις ότι είσαι … ρεαλιστής ! Μάλλον κάποιος σε έπεισε ότι η ζωή σου είναι … δοκιμαστική. Κι ότι σ΄ αυτή τη ζωή εσύ δε μπορείς να κάνεις τίποτα. Κι ότι, οτιδήποτε ονειρεύτηκες θα το κάνεις σε μια επόμενη ζωή. Γιατί σε βλέπω να τη σκορπάς και να την καταστρέφεις καταπίνοντας αμάσητα τα «χαπάκια» που σε ταΐζουν οι επιτήδειοι. Να περιμένεις πότε … ο ήλιος θα βγει απ΄ τη Δύση, για να σου δώσουν κι πλούσιοι … μερδικό. Να περιμένεις πότε τα μωρά θα αρχίσουν να ταΐζονται πριν κλάψουν, μήπως δεις κι εσύ στον ήλιο μοίρα χωρίς να τη διεκδικήσεις.


· Υπάρχουν κάποιοι που σου «προτείνουν» … «διάφορα» … «σοβαρά». Όταν λοιπόν δε θα έχεις φαί στο τραπέζι, φάε δυο τρεις μετανάστες για κυρίως γεύμα (ΛΑΟΣ), με πράσινη σαλάτα «συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ – Οικολόγων στις δημοτικές εκλογές». Τρώγεται με πολύ σιρόπι. Για επιδόρπιο φάε μια «Ευρώπη των Εργαζομένων»(ΣΥΝ).


· Υπάρχουν φίλε δυνατότητες. Υπάρχουν εγγυήσεις ότι μπορεί να πάνε τα πράγματα καλύτερα. Το δρόμο τον άνοιξε η μεγάλη απεργία του ΠΑΜΕ στις 17 Δεκέμβρη. Η απεργία που έσπασε τη σιωπή των ΜΜΕ, που άλλαξε το κλίμα της μοιρολατρίας, που έφερε μέσα στα συνδικάτα ( ακόμα και στα πουλημένα ), τη συζήτηση για την όποια αντίσταση. Μια απεργία που έκανε τους εργαζόμενους να θυμηθούν το 2001 και το μέρος εκείνο που έβαλαν το νομοσχέδιό τους τότε ο Γιαννίτσης, ο Σπράος κι ο Σημίτης. Μια απεργία που έκανε να ωριμάσει ακόμα πιο πολύ η άλλη, η διαφορετική γνώμη για τη «γλώσσα», την «ευγένεια» και τη «νομιμότητα». Γιατί αλλοίμονο στους καταπιεσμένους που μιλούν τη γλώσσα των καταπιεστών τους και που θεωρούν «ρεαλιστικό» και «εφικτό» το ίδιο που θεωρούν κι οι καταπιεστές τους. Κι ακόμα πιο αλλοίμονο στους επαναστάτες που «υπακούουν» στη … «νομιμότητα» των καταπιεστών ή έχουν την ίδια άποψη περί «ορίων» και … «ευγένειας» με τους καταπιεστές.


· Υπάρχει πάντα τρόπος. Αυτό που μετρούν όλοι αυτοί που σου πίνουν το μεδούλι, είναι το πολιτικό κόστος. Κάντο. Δημόσια κι επίσημα κι όχι γκρινιάρικα. Μπες στη δράση. Στο σωματείο σου. Ο οργανωμένος αγώνας και το κίνημα, ενάντια στις κυβερνητικές και Ευρωπαϊκές επιλογές , αλλά κι ενάντια στην πουλημένη ΓΣΕΕ και την αποξηραμένη ΑΔΕΔΥ, στην αξιωματική συμπολίτευση τη ΝΔ και τους απολιθωμένους φασίστες του ΛΑΟΣ, είναι υποχρεωτικός. Ο θάνατός τους η ζωή σου. «Θάνατός» τους είναι η υπεράσπιση του εισοδήματός σου, των δικαιωμάτων σου, της ποιότητας ζωής των παιδιών σου. Και μην ακούς που λένε κάποιοι τρίχες για διάφορες «ενότητες» και «ενιαία δράση στα συνδικάτα» και άλλα τέτοια. Κάνε αυτό που σου έμαθε ο παππούς σου και που σου λέει κι λογική σου : τα φίδια να τα πατάς στο κεφάλι μόλις τα βλέπεις.


· Μην απελπίζεσαι. Δες το αλλιώς κι όταν σου κάνει «κλίκ», όταν δεις τη ζωή σου με κριτήριο τα «αυτονόητα» τα δικά σου κι όχι αυτά που μηρυκάζουν τα παπαγαλάκια στα κανάλια, τότε θα δεις έναν άλλο κόσμο. Δικό σου. Ένα κόσμο που είσαι εσύ υπεύθυνος γι αυτόν, όπως και για τη ζωή σου. Μην ακούς αυτούς που σου είπαν ότι δε μπορείς να κάνεις τίποτα. Το λένε αυτοί που έχουν συμφέρον να μην αντιδράς. Το λένε γιατί ξέρουν ότι όταν κάνεις αυτό που μπορείς αυτούς δε θα τους χωρά ο πλανήτης. Αυτός ο πλανήτης που τον δικαιούνται αυτοί που δουλεύουν και παράγουν κι όχι οι κηφήνες καπιταλιστές.


· Κι αν πάλι … αγανακτείς, κάντο καλά : όχι στο καφενείο και στην παρέα. Όχι σαν εκτόνωση. Μετάτρεψε την αγανάκτηση σε συνδικαλιστική και πολιτική δράση. Πρακτικά και δημόσια. Αυτό φοβούνται μη κάνεις. Αυτός είναι ο στόχος τους όταν σε κοιμίζουν με χίλιους τρόπους.


· Κι εμείς σύντροφοι του ΠΑΜΕ … ΠΑΜΕ γερά και δυνατά και τολμηρά. Οι αντίπαλοι δείχνουν με κάθε τρόπο τι τους ενοχλεί. Το γράφουν στα φύλλα τους. Το λένε μέσα στον εκνευρισμό τους. Κι εμείς οτιδήποτε δείχνει η αστική τάξη να φοβάται πρέπει να το κάνουμε ακόμα πιο τολμηρά. Ακόμα πιο δυνατά. Πιο αποφασιστικά. Και κυρίως πιο μαζικά. Κι η ζωή δείχνει ότι όταν το κάνουμε (παράλληλα με τους φόβους της αστικής τάξης και του καθεστώτος της), αναπτύσσεται ραγδαία κι η αυτοπεποίθηση των εργαζόμενων. Και για να μη σας τα λέω εγώ, αφήνω να σας το πει ο Τσε Γκεβάρα :


«Ο δρόμος είναι μακρύς και γεμάτος δυσκολίες. Μερικές φορές, για να ξαναπάρουμε το σωστό δρόμο, πρέπει να κάνουμε μερικά βήματα πίσω. Άλλες φορές, όταν προχωράμε πολύ βιαστικά, απομακρυνόμαστε από τις μάζες. Άλλοτε πάλι, πηγαίνοντας αργά, νοιώθουμε κοντά μας την αναπνοή εκείνων που μας πατάνε τις φτέρνες. Η φιλοδοξία μας ως επαναστάτες μας οδηγεί στο να προσπαθούμε να προχωράμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα ανοίγοντας νέους δρόμους, με την επίγνωση ότι τρεφόμαστε από τη μάζα και ότι αυτή μπορεί να πάει μπροστά γρηγορότερα μόνο αν την τροφοδοτούμε με το παράδειγμά μας».


Όλοι μας έχουμε συμφωνήσει ότι τώρα είναι ο καιρός της αντεπίθεσης. Επομένως τώρα είναι κι ο καιρός «να τροφοδοτήσουμε τη μάζα με το προσωπικό μας παράδειγμα». Για να μπορούμε να λέμε ότι κάτι κάναμε κι εμείς για να είναι το 2010 μια καλή χρονιά. Που σας την εύχομαι ολόψυχα τέτοια που την περιγράφω στο άρθρο αυτό.



Μάνος Δούκας (manosdoukas@hotmail.com)


..