O Μπέος, ο Μίχος και ο ΣΥΡΙΖΑ (Ξεφτίλες ΣΥΡΙΖαίοι)

"O Μπέος, ο Μίχος και ο ΣΥΡΙΖΑ".

Του Μιλτιάδη Κόκκινου

Η «Αυγή» έγραψε χτες ένα χυδαιολόγημα ενάντια στο ΚΚΕ με αφορμή την εκλογή του Αχιλλέα Μπέου στο Βόλο και του Γιάννη Μίχου στο Δήμο Αριστοτέλη.

Με εξυπνάδες δήθεν και αναφορές στον …Στάλιν, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε απ’ το ΚΚΕ να κάνει … αυτοκριτική γιατί δεν στήριξε τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ στον Β’ γύρο στο Βόλο και άκουσον – άκουσον γιατί κατέβασε ψηφοδέλτιο στο Δήμο Αριστοτέλη!

Την ίδια μέρα, όμως, που η «Αυγή» έγραφε αυτά που έγραφε, ο Αλ. Μεϊκόπουλος, βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε πως θα συνεργαστεί «με τη νέα δημοτική αρχή για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της πόλης»!

Με ποιον επιδιώκει συνεργασία ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ; Με αυτόν που η «Αυγή» χαρακτήριζε ως εξής: «Ο Μπέος του ποδοσφαιρικού παρακράτους, του στοιχήματος, των νυχτερινών κέντρων, ο Μπέος που στηρίχτηκε ανοιχτά από τη Χρυσή Αυγή, που υιοθέτησε το λόγο και την αισθητική της Χρυσής Αυγής».

Και μετά τους φταίει το ΚΚΕ!

Πάμε τώρα και στη δεύτερη περίπτωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως ο επιχειρηματίας Γιάννης Μίχος εκφράζει το κίνημα που προσπαθεί να εμποδίσει την εξόρυξη του χρυσού, άρα το ΚΚΕ, για να μη «διασπάσει» το κίνημα, δεν έπρεπε να κατεβάσει υποψήφιο!

Έκανε καλά το ΚΚΕ; Το αφήνουμε στη δική σας κρίση, παραθέτοντας ορισμένα αποσπάσματα από συνέντευξη του κ. Μίχου στην «Αυγή» (24/5):

«Οι δημοτικές εκλογές δεν ήταν δημοψήφισμα για το "ναι" ή το "όχι" στη μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή. Ήταν ένα δημοψήφισμα για το "ναι" ή το "όχι" στην ενότητα της τοπικής κοινωνίας (…)

Η προσπάθειά μας είχε θεσμικό προσανατολισμό και όχι κινηματικό και συνεπώς, ως νέα δημοτική αρχή, οφείλουμε, και είναι και η απαίτηση της κοινωνίας, να παίξουμε τον θεσμικό μας ρόλο. (…)

Η δημοτική αρχή δεν πρέπει να ταυτιστεί με την μία ή την άλλη πλευρά στο θέμα των μεταλλείων (…)

Η δημοτική αρχή δεν μπορεί να κλείσει τα μεταλλεία και δεν θέλει να παράξει ανέργους. (…)

Θέλουμε να γίνει ο δήμος ένα "θερμοκήπιο", αρωγός, καταλύτης της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της αύξησης της απασχόλησης, έτσι ώστε να επιτευχθεί κάποια στιγμή και μια εργασιακή ισορροπία. Πιστεύω ότι μόνο έτσι θα τελειώσουμε και με τα διχαστικά διλήμματα και ο τόπος θα βαδίσει προς μια άλλη αναπτυξιακή κατεύθυνση».

Το ξαναείπαμε: Ας είναι πιο προσεκτικοί οι της «Αυγής» και του ΣΥΡΙΖΑ…

revol-now.blogspot.gr 

Χαριστικές ρυθμίσεις σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. (Να δεις που κανείς δε θα πει τίποτα)

Χαριστικές ρυθμίσεις σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων

 

Με ζημιά, ύψους 12.500.000, ευρώ φορτώνεται το ΙΚΑ - ΤΕΑΜ και άλλα ασφαλιστικά ταμεία με τροπολογία που κατατέθηκε χτες στη Βουλή και προβλέπει ότι εξαιρούνται από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών το ναυπηγείο Νεώριο της Σύρου, του επιχειρηματία Ν. Ταβουλάρη, και οι μικρές επισκευαστικές επιχειρήσεις που ανήκουν σε εργολάβους, όπως αυτούς της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.Η τροπολογία υπογράφεται από τους υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας και Δικαιοσύνης, ενώ κατατέθηκε στο νομοσχέδιο με τίτλο «Καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας», του οποίου η συζήτηση ξεκινάει σήμερα στην ολομέλεια της Βουλής.

Σύμφωνα με όσα προβλέπει η τροπολογία, κατά παρέκκλιση των σχετικών διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας το ναυπηγείο Σύρου θα μπορεί να έχει αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017, υπό την προϋπόθεση ότι θα καταβάλλει κάθε μήνα το 0,70% των ασφαλιστικών εισφορών που όφειλε ως και τις 30 Απριλίου 2014 και παράλληλα στο εξής θα καταβάλει κανονικά τις εισφορές των περίπου 400 τακτικών και έκτακτων εργαζομένων που απασχολεί. Σύμφωνα με την έκθεση του Λογιστηρίου του Κράτους, το ναυπηγείο οφείλει συνολικά 10 εκατομμύρια ευρώ. Με βάση την τροπολογία θα πληρώνει 70.000 ευρώ το μήνα, ώστε μέχρι τις 30 Ιουνίου του 2017 να έχει εξοφλήσει συνολικά 2,5 εκατ. Ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα 7,5 εκατ. ευρώ κεφαλαιοποιούνται.

Αντίστοιχα προβλέπονται και για τις επισκευαστικές επιχειρήσεις, ενώ αναφέρεται ακόμα ότι αναστέλλονται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017 όλες οι πράξεις διοικητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης για τις συγκεκριμένες οφειλές, κάθε ποινική δίωξη σε βάρος των υπευθύνων (φυλάκιση ή χρηματική ποινή) και παράλληλα παρατείνεται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015 η προθεσμία -η οποία έληξε στο τέλος του 2013- αναστολής λήψης αναγκαστικών μέτρων κατά αυτών των επιχειρήσεων για οφειλές προς το ΙΚΑ και λοιπούς ασφαλιστικούς φορείς που εποπτεύονται από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ως πρόσχημα για αυτήν τη χαριστική ρύθμιση, που δίνει ένα ακόμα ισχυρό πλήγμα στα ήδη λεηλατημένα και βουλιαγμένα από τα ελλείμματα ασφαλιστικά ταμεία, προβάλλεται «η προστασία των θέσεων εργασίας» και «η στήριξη της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας». Πρόκειται για πρόκληση που ξεπερνάει κάθε όριο, αφού, όπως είναι πασίγνωστο, η σταδιακή διάλυση της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας έχει επιβληθεί με συγκεκριμένες οδηγίες, κανονισμούς και αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να ευνοήσει τα ναυπηγεία των μονοπωλιακών ομίλων που έχουν έδρα στις χώρες της Β. Ευρώπης και της Ασίας. Η αρχή έγινε με την 7η κοινοτική οδηγία τη 10ετία του 1990, που επέβαλε τη διακοπή κάθε είδους ενίσχυσης για τα ναυπηγεία της Ελλάδας, ιδιωτικοποίηση και κλείσιμο. Ενώ η πιο πρόσφατη είναι η απόφαση του 2010 της ΕΕ που έκλεισε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά για 15 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι η σωτηρία της ναυπηγικής βιομηχανίας προϋποθέτει σύγκρουση με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

www.rizospastis.gr 

Οι ευρωεκλογές και η «ζωή μας» (Του Νίκου Ζαρταμόπουλου *)

Οι ευρωεκλογές και η «ζωή μας»

Οι τηλεοπτικοί εκλογολόγοι συνηθίζουν να «κλαίγονται» διότι, ενώ αντικείμενο των ευρωεκλογών είναι η «Ευρώπη» (εννοώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση φυσικά…), ο λαός ψηφίζει πάντα σε αυτές με βάση τα εσωτερικά πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα. Να όμως που ήρθε ο καιρός που κανείς πια δεν τολμά να ισχυριστεί ότι τα ζητήματα της ΕΕ και της εσωτερικής κατάστασης δεν είναι ένα και το αυτό. Η ΕΕ είναι παρούσα καθημερινά στη ζωή του ελληνικού λαού -και όχι μόνο- από τότε που η Ελλάδα μπήκε στα μνημόνια, αν και μερικοί προτιμούν να μιλούν για την  «κακιά Τρόικα» και το κακό ΔΝΤ, αφήνοντας την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο απυρόβλητο. Μάταιος όμως ο κόπος, αφού η αλήθεια δεν κρύβεται ούτε με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια του ΕΣΠΑ. Είναι πλέον επισήμως παραδεκτό ότι η ελληνική κρίση είναι κομμάτι της κρίσης της ίδιας της ΕΕ. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που ερίζουν κωμικά για τους τίτλους ιδιοκτησίας του συνθήματος «Νέα Ελλάδα», το συμπληρώνουν με το «σε μια νέα Ευρώπη». Ούτε είναι τυχαίο που όλα τα κόμματα σήμερα (ακόμη και τα πιο φιλο-ΕΕ), έχουν προσθέσει μια κουταλιά «ευρωσκεπτικισμού» στη σούπα της προπαγάνδας τους. Μέχρι και στο «ευρωντιμπέιτ», όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι της Κομισιόν (ακόμη και οι πιο «φεντεραλιστές») φρόντισαν λίγο ως πολύ να τηρήσουν αποστάσεις από αυτό που είναι η ΕΕ σήμερα. 

Και πώς να κάνουν αλλιώς; Αφού οι υποσχέσεις ευημερίας για τα λαϊκά στρώματα πνίγονται μέσα στον εφιάλτη των εκατομμυρίων άνεργων, υποαπασχολούμενων και εξαθλιωμένων που σε όλη την Ευρώπη πληρώνουν τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης. Αφού όλοι πια βλέπουν ότι το «κοινό σπίτι των λαών» (αυτό που δήθεν θα εξασφάλιζε στους λαούς δημοκρατικά δικαιώματα και διαρκή ειρήνη) μετά από δυο δεκαετίες ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων γεννά πλέον παντού τον φασισμό και απειλεί να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερα αιματοκυλίσματα. 

Τα μνημόνια όμως εφαρμόζουν απλώς (με ιδιαίτερα μεγάλη ένταση που οφείλεται στην κρίση) τις πολιτικές εκείνες της ΕΕ που εδώ και χρόνια έχουν προδιαγράψει (και προγράψει) το μέλλον των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων στις Λευκές Βίβλους. Η πραγματικότητα επιβεβαιώνει αυτό που μόνο το ΚΚΕ έδειχνε όταν μιλούσε για «λυκοσυμμαχία» της ΕΕ. Αυτή είναι μια παρομοίωση βέβαια, είναι όμως από τις πιο παραστατικές και θα έπρεπε ίσως να την εξηγούμε συχνότερα: περιγράφει την ΕΕ σαν μια συμμαχία κεφαλαιοκρατών που σαν τους λύκους ανταγωνίζονται μεταξύ τους για καλύτερες θέσεις και μερίδες στο ιμπεριαλιστικό φαγοπότι και σαν τους λύκους ενωμένοι εφορμούν πάνω στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα προκειμένου να μειώσουν το κόστος της εργασίας και να μεγαλώσουν την κερδοφορία τους. Είναι ταυτόχρονα πηγή ανταγωνισμών ανάμεσα στις αστικές τάξεις των χωρών μελών της και πηγή κινδύνων για τους εργαζόμενους και για τους λαούς.

Κάποιοι (μερικοί καλοπροαίρετα, μερικοί όχι), εκνευρίζονται με αυτές τις αυτονόητες επισημάνσεις. Θα πουν «Ωραία, μπράβο, μας τα έλεγε το ΚΚΕ… Σήμερα όμως τι κάνουμε;». Πολλοί επίσης λένε ότι η ψήφος στο ΚΚΕ είναι «ψήφος ιδεολογίας», ότι είναι ψήφος για ένα ουτοπικό αύριο, ενώ ο άνθρωπος που αγωνιά για τη «ζωή» του οφείλει να επιλέξει μια από τις άμεσες και πραγματιστικές λύσεις που του προσφέρονται για το «σήμερα». Ας πάμε στη «ζωή μας» και στο «σήμερα» λοιπόν, σε αυτό που πραγματικά έχουμε μπροστά μας και στο τι προτείνουν τα διάφορα κόμματα να γίνει, γιατί εκεί ακριβώς είναι που αποδεικνύεται η υπεροχή της πρότασης του ΚΚΕ. Εκεί φαίνεται ότι «ανεφάρμοστες» και «ουτοπικές» είναι στην πραγματικότητα οι «φιλολαϊκές» διακηρύξεις των άλλων κομμάτων μπροστά στην κάλπη, και όχι αυτό προτείνουν οι κομμουνιστές.

Κοινό σημείο λοιπόν των προγραμμάτων που μας σερβίρουν όλα τα άλλα κόμματα πλην του ΚΚΕ, είναι ότι τάζουν έναν «άλλον» καπιταλισμό, της φαντασίας τους, ώστε να μην αντιπαλέψουμε τον υπαρκτό πραγματικό καπιταλισμό που σαρώνει τις ζωές και τα δικαιώματά μας. 

Πρώτα μας είπαν παραμύθια με «δράκους» για τις αιτίες της κρίσης: φταίνε οι κακές τράπεζες, τα κακά «γκόλντεν μπόις», το κακό παρασιτικό κεφάλαιο, φταίει το κακό κράτος και οι υπάλληλοί του, οι κακοί πολιτικοί που τα έφαγαν, οι κακοί πολίτες που τα έφαγαν μαζί τους, , το κακό ΔΝΤ, το κακό ευρώ, ο κακός Σόιμπλε κτλ. 

Τώρα ήρθε η εποχή των ωραίων παραμυθιών με «νεράιδες»: μόλις περάσει η κρίση θα έχουμε έναν καπιταλισμό σε μια κοινωνική ΕΕ, μετά κουρεμάτων και ευρωομολόγων, από την ανάπτυξη του οποίου θα κερδίζουμε όλοι, όπου θα κυριαρχεί το καλό «παραγωγικό» κεφάλαιο, όπου οι τράπεζες θα είναι συμπαραστάτες του καταθέτη, του αγρότη, του αυτοαπασχολούμενου, όπου τα εργασιακά δικαιώματα θα είναι σεβαστά, όπου όλοι θα κερδίζουν από την ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι. 

Διαφέρουν βέβαια τα κόμματα ως προς τα μέσα που προτείνουν για την επίτευξη αυτού του παραμυθένιου στόχου. Ανάμεσα στη συνταγή «δημοσιονομική πειθαρχία» με «απελευθέρωση των αγορών» -που προτείνουν οι κυβερνητικοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ- και στις συνταγές που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και προέρχονται από τα βάθη της ιστορίας του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού (new deal, σχέδιο Μάρσαλ κτλ.) ή από τα αζήτητα της σοσιαλδημοκρατίας που το σύστημα τις έχει αφήσει οριστικά πίσω του, μπορούν να υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες παραλλαγές και συνδυασμοί.

Στον πραγματικό κόσμο όμως υπάρχει μόνο ένας καπιταλισμός, αυτός που σήμερα για να ξεπεράσει την κρίση του επιτίθεται παντού στην εργατική τάξη και στα πιο στοιχειώδη δικαιώματα, που είναι έτοιμος να καταπατήσει νόμους και συντάγματα για το συμφέροντα των μονοπωλίων, που θέλει να απορροφήσει όλο τον τζίρο, όλες τις παραγωγικές δραστηριότητες που μέχρι τώρα άφηνε σε αγρότες, σε αυτοαπασχολούμενους και σε μικρότερους επαγγελματίες ή επιχειρηματίες. 

Στον πραγματικό καπιταλισμό ζουν, βασιλεύουν και εξυπηρετούν την κερδοφορία του και οι «δράκοι» και οι «νεράιδες» των παραμυθιών που μας σερβίρουν. Στον πραγματικό καπιταλισμό του σήμερα και του αύριο οι εθνικοποιημένες τράπεζες κάνουν την ίδια δουλειά με τις ιδιωτικές, το χρηματιστικό κεφάλαιο είναι η άλλη όψη του «παραγωγικού» κεφαλαίου, διογκώνει τα κέρδη από την εκμετάλλευση του ιδρώτα των εργαζόμενων σε όλον τον πλανήτη χρεώνοντας ολόκληρους λαούς και υποθηκεύοντας το ίδιο το μέλλον της ανθρωπότητας. Στον πραγματικό καπιταλισμό το «μικρό και ευέλικτο κράτος» με τους ελαστικούς υπαλλήλους καλείται πλέον να κάνει οικονομικότερα την ίδια βρομοδουλειά των μονοπωλίων που μέχρι σήμερα έκανε το μεγάλο κράτος με τις στρατιές υπαλλήλων του. Στον πραγματικό καπιταλισμό οι νόμοι αλλάζουν και εκσυγχρονίζονται αλλά τα «γκόλντεν μπόις», οι αστοί πολιτικοί και οι λομπίστες συνεχίζουν ακάθεκτοι και με νέες μορφές το νομιμοφανές ή όχι φαγοπότι τους στις πλάτες της κοινωνίας. 

Στον πραγματικό καπιταλισμό η ίδια πολιτική απέναντι στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα εφαρμόζεται πλέον και όταν ο υπουργός οικονομικών είναι πιο «νεοφιλελεύθερος» και όταν είναι πιο «κεϊνσιανός», και όταν τα επιτόκια ανεβαίνουν και όταν πέφτουν, και όταν έρχεται και όταν φεύγει το ΔΝΤ, και από τον Σόιμπλε και από τον Ολάντ, είτε με συνταγή Ομπάμα είτε με συνταγή Μέρκελ, και όταν μια χώρα μπαίνει στο ευρώ και όταν μια χώρα επανέρχεται στο εθνικό της νόμισμα αν το συμφέρον της αστικής της τάξης το επιβάλλει. Στον πραγματικό καπιταλισμό ο ανταγωνισμός, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οι σφαγές των λαών εντείνονται όσες «ολοκληρώσεις» κι όσα G8 ή G20 κι αν γίνουν, όσο κι αν εκσυγχρονίζεται το «διεθνές δίκαιο».

Όλα αυτά που τάζουν τα διάφορα αστικά κόμματα θα μείνουν απραγματοποίητα και θα αποδειχτούν απατηλά, κι αυτό είναι ένα δεδομένο που προκύπτει από τις αναγκαιότητες του καπιταλιστικού συστήματος. Ειδικά στη φάση που βρίσκεται σήμερα ο καπιταλισμός δεν έχει άλλο δρόμο παγκοσμίως για να επιβιώνει από τις κρίσεις του: πρέπει να συνθλίβει τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα, να επεκτείνει τα πεδία μονοπωλιακής κερδοφορίας και στην τελευταία γωνιά του πλανήτη, και στην πιο μικρή οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα, πρέπει να εμπορευματοποιεί και το τελευταίο κοινωνικό αγαθό. 

Ο καπιταλισμός είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ υποχρεωμένος να βασίσει τα κέρδη και την ανάπτυξη του στη σχετική αλλά και στην απόλυτη εξαθλίωση των μισθωτών, καθώς και στη συμπίεση των μεσαίων στρωμάτων. Για να φτηνύνει τα προϊόντα που μας πουλά είναι υποχρεωμένος να φτηναίνει συνεχώς τις ζωές μας αναπαράγοντας τα κοινωνικά αδιέξοδα. Ο καπιταλισμός ζητά πλέον να κάνει νόμιμα και ανεμπόδιστα όλα όσα έκανε μέχρι χτες σε περιορισμένη κλίμακα ή παράνομα: να φοροδιαφεύγει νόμιμα, να τοκογλυφεί νόμιμα, να επεκτείνει τον ωμό εκβιασμό που μέχρι χτες έκανε περιορισμένα στις πιο ευάλωτες ομάδες εργαζόμενων σε όλους τους μισθωτούς. Νόμιμα τα μέχρι χτες μαύρα κέρδη, νόμιμη και η μέχρι χτες μαύρη εργασία: δουλειά χωρίς δικαιώματα, δουλειά χωρίς αξιοπρεπή σύνταξη και περίθαλψη, δουλειά χωρίς ωράρια, δουλειά με το κομμάτι, δουλειά για ψίχουλα. 

Και μαζί με αυτή τη μαυρίλα βγαίνει στην επιφάνεια και η πιο στυγνή μορφή της δικτατορίας των μονοπωλίων, νομιμοποιείται ο μαύρος φασισμός που στη χώρα μας έχει την αποκρουστικότερη μορφή της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής. Το κεφάλαιο ξέρει ότι χωρίς επίθεση στα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού δεν μπορεί να περάσει και να σταθεί η οικονομική του επίθεση, γι’ αυτό και βγάζει αυτούς τους μαυροφορεμένους τραμπούκους που φέρνουν στον δρόμο τον πιο ωμό εργοδοτικό τραμπουκισμό που ζουν κάθε μέρα χιλιάδες εργαζόμενοι, ιδίως νέοι, γυναίκες και μετανάστες. Γι’ αυτό τους κανακεύει, γι’ αυτό τους προβάλλει όπως δείχνει και η τελευταία εκλογική εβδομάδα, όπου τα κανάλια τους έχουν κάνει τους προκλητικούς υπόδικους εγκληματίες πρώτο θέμα ανακηρύσσοντάς τους σε «ρυθμιστές».

Ο κάθε μισθωτός, άνεργος, συνταξιούχος, αγρότης, αυτοαπασχολούμενος, ο κάθε νέος, η κάθε γυναίκα που σήμερα συνθλίβεται από τις συνέπειες της κρίσης και βλέπει τους κινδύνους που μας απειλούν πρέπει να λάβει υπόψη αυτήν ακριβώς τη ζοφερή πραγματικότητα, αυτούς τους νόμους του καπιταλισμού που ανακάλυψε και περιέγραψε ο επιστημονικός μαρξισμός. 

Δεν χρειάζεται να έχει κατεβάσει κανείς τόμους βιβλίων για να κατανοήσει αυτές τις αλήθειες, όπως δεν χρειάζεται κανείς να είναι φυσικός για να γνωρίζει ότι η γη κινείται γύρω από τον ήλιο κι όχι το αντίστροφο και να δρα με βάση αυτή τη γνώση.  Άλλωστε όλοι διαισθητικά πλέον κατανοούν αυτές τις αλήθειες: όλοι βλέπουν ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί πια να υποσχεθεί διαρκή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου (όπως έκανε λίγες δεκαετίες πριν) ότι έχει περάσει η εποχή όπου κάθε γενιά ήταν βέβαιη ότι η επόμενη θα ζήσει καλύτερα. Αντίθετα, τώρα το μόνο βέβαιο είναι ότι αν τα πράγματα μείνουν έτσι, οι επόμενες γενιές θα ζουν χειρότερα, μέσα στη διαρκή αβεβαιότητα, στην ελαστική εργασία, στην απόλυτα εμπορευματοποιημένη υγεία και παιδεία. 

Να ψηφίσουμε λοιπόν για τη ζωή μας, να αντιδράσουμε σε αυτό που ζούμε» όπως σε δραματικούς τόνους λένε τα διάφορα εκλογικά διαφημιστικά; Μα αν πράγματι νοιαζόμαστε για τη ζωή μας και για τη ζωή των παιδιών μας πρέπει να λάβουμε υπόψη τη σκληρή αυτή πραγματικότητα κι όχι τις φρούδες ελπίδες ότι με λίγη «σταθερότητα» όλα θα διορθωθούν όπως λέει η ΝΔ, ή ότι με μια ψήφο στις 25 όλα αυτά θα φύγουν στις 26 όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν νοιαζόμαστε για το «σήμερα» θα δούμε ότι ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί η παραμικρή κατάκτηση, ο μόνος τρόπος να ανακοπεί η βιαιότητα της επίθεσης που δεχόμαστε, ο μόνος τρόπος να αντεπιτεθούμε και να πετύχουμε πραγματικές βελτιώσεις στη ζωή μας (από τις πιο μικρές που θα μας ανακουφίσουν, ως τις πιο μεγάλες που θα μας ανοίγουν νέους δρόμους) είναι να κάνουμε αυτό που η εργατική τάξη και ο λαός κατάφεραν να κάνουν σε εξίσου, αν όχι περισσότερο, δύσκολες εποχές: ταξική πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και στην εξουσία του.

Ούτε χρειάζεται να είναι κανείς ιστορικός για να ξέρει και να κατανοεί ότι όλα αυτά που κατακτήθηκαν ως εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και που σήμερα αφαιρούνται έγιναν όταν υπήρχε ένα ταξικό εργατικό κίνημα που αμφισβητούσε την ίδια την εξουσία των αστών, που τους έκανε να τρέμουν, έγιναν όταν υπήρχε η ακτινοβολία της Οκτωβριανής επανάστασης και του σοσιαλισμού. Ανεξάρτητα από το ποια άποψη έχει ο καθένας για το τι πήγε στραβά και το εργατικό κίνημα υποχώρησε και ο σοσιαλισμός ανατράπηκε, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η υποχώρηση αυτή και η προσχώρηση στις λογικές της ταξικής συνεργασίας είναι που έχει φέρει τους εργαζόμενους και τον λαό σήμερα σε αυτή τη μειονεκτική θέση.

Αν θέλουμε να κάνουμε λοιπόν κάτι «για τη ζωή μας» αυτή την Κυριακή, πρέπει ο καθένας -ανεξάρτητα από τι ψήφιζε ή πίστευε παλιότερα- να πάρει υπόψη του αυτή την πραγματικότητα. Κι αν μιλάμε για την ψήφο στις ευρωεκλογές, η μόνη «πραγματιστική» ψήφος, η μόνη που λέει «σταματήστε» και μπορεί να ανακόψει την επιθετικότητα του κεφαλαίου και της ΕΕ, η μόνη ψήφος που λέει στοπ στον ιμπεριαλισμό, στον φασισμό και τον πόλεμο που απειλεί ξανά τον λαό μας και τους λαούς της Ευρώπης είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. 

Αν αυτά που λέει το ΚΚΕ (διαγραφή χρέους και αποδέσμευση από την ΕΕ με κοινωνικοποίηση του πλούτου και λαϊκή εξουσία) ακούγονται «ουτοπικά», αυτό γίνεται ακριβώς γιατί δυστυχώς έχουμε φτάσει σήμερα στο σημείο να ακούγεται «ουτοπικό» να έχουμε δουλειά, σύνταξη, δωρεάν υγεία και παιδεία, να ακούγεται «ουτοπικό» ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να διεκδικούν μια αύξηση, μια υπερωρία, ένα ρεπό. Όταν οι εργαζόμενοι κάνουν αυτό που πρέπει, όταν ορθώσουν ανάστημα, οργανωθούν σε ταξική λαϊκή συμμαχία, θα τρομάξουν το κεφάλαιο και θα το κάνουν να αρχίσει ξανά να υποχωρεί. Τότε δεν θα είναι κανένα αυτονόητο «ουτοπικό» όπως συμβαίνει σήμερα, τότε θα βελτιωθεί άμεσα η θέση τους και οι αγώνες θα πετυχαίνουν όλο και περισσότερα. Με ορθό το ανάστημα των εργαζόμενων και του λαού, όλα αυτά τα «ουτοπικά» που λέει το ΚΚΕ θα αρχίσουν να φαίνονται στον ορίζοντα, θα αρχίσουν να παίρνουν σάρκα και οστά και θα αποδειχτούν πολύ πιο ρεαλιστικά και εφαρμόσιμα από τα παραμύθια που μας πουλάνε οι αστοί και οι παλιοί και νέοι σοσιαλδημοκράτες.

Ας κάνουμε λοιπόν ένα βήμα για να ορθώσει ο λαός ανάστημα αυτή την Κυριακή, ας δώσουμε τη μοναδική ψήφο που μετράει πραγματικά «για τη ζωή μας»: ΚΚΕ!

Μυτιλήνη 23/5/2014

Νίκος Ζαρταμόπουλος

στέλεχος του ΠΑΜΕ και της Λαϊκής Συσπείρωσης

συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ

Tους παλιούς μου φίλους καλώ (Του Νίκου Πατεράκη *)

Tους παλιούς μου φίλους καλώ.

 

Σε μια κοινωνία που ο υδρονομέας πεθαίνει από δίψα, ο οικοδόμος που έκτισε μια πόλη δεν έχει σπίτι να μείνει, ο υφαντουργός που έντυσε χιλιάδες σώματα φοράει τρύπιο ρούχο, το ΚΚΕ είναι η ελπίδα.

Όσοι αριστεροί ονειρεύονται, συνοδεία πολιτικών ονειρώξεων, τη γυμνόστηθη του Delacroix στα οδοφράγματα του Παρισιού το 1789, δεν έχουν παρά να σκεφτούν τις παραπάνω αντιφάσεις, να ρίξουν μια ματιά στο ημερολόγιο σήμερα - Μάης 2014 - και να δουν τη σημερινή παριζιάνα: ετοιμοθάνατος ίσκιος, σβησμένη φλόγα, που το μόνο που την κρατάει στη ζωή είναι τα επιδιορθωτικά πλαστικά χειρουργεία των αστικών πολιτικών (δεξιών ή αριστερών), με αντίτιμο σωρούς ερειπίων και κοινωνικά αποκαΐδια.

Η Ωραία του 1789, η κακογερασμένη ετοιμοθάνατη αστική τάξη του 2014, θα κρατιέται στη ζωή όσο ο οικοδόμος καθυστερεί να της φτιάξει τον τάφο και ο υφαντουργός το σάβανο. Θα κρατιέται στη ζωή όσο ο υδρονομέας επιτρέπει να είναι τα χείλη του ξερά και διψασμένα και το μέλλον των παιδιών του άνυδρο.

Οι επιστήμονες, στους οποίους ανήκω, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απ’ αυτόν το βούρκο και τη σαπίλα. Να αντιδράσουν πριν να είναι αργά, πριν συνηθίσουν στην μπόχα. Δεν έχουν άλλο δρόμο, παρά μόνο αυτόν της κοινής πορείας και δράσης. Είναι ο δρόμος και ο τρόπος του Οικοδόμου, του Υφαντουργού, του Υδρονομέα, ο δρόμος και ο τρόπος του ΚΚΕ.

Στην επικείμενη μάχη των ευρωεκλογών καλώ τους παλιούς μου φίλους να συμπαραταχθούμε ξανά με το ΚΚΕ.

Τους παλιούς μου φίλους που συμπορευτήκαμε στα προηγούμενα χρόνια πριν το 1990, τότε που το κόκκινο άρχισε να λιγοστεύει και οι παράφωνοι επιβάλλονται.

Ήρθε η ώρα να πούμε το δικό μας τραγούδι σ΄ αυτή τη σύναξη των παράφωνων. Μονάχα έτσι θα σωπάσουν.

* Ο Νίκος Πατεράκης, είναι πνευμονολόγος, μέλος ΔΗΠΑΚ γιατρών Ηρακλείου

 

Ωμή αλητεία του ΣΥΡΙΖΑ και της "Αυγής" ενάντια στο ΚΚΕ και στον Κώστα Πελετίδη (Πάτρα). Άθλιοι, ψεύτες, συκοφάντες...

Από τη μία προκαλούν εντυπώσεις, βγάζοντας λόγους στις πλατείες και δήθεν στηρίζουν το ΚΚΕ για να παίξει εκβιασμός και πίεση από τα κεντρικά δελτία των ειδήσεων και από την άλλη σπιούνοι και ψεύτες. 

Η ξεφτίλα δεν έχει όρια. Μαθημένοι στο φραξιονισμό και στη σαπίλα, σιγά μην ξέφευγαν από τον κανόνα τους.

Από το lenin reloaded

Στο σημερινό άρθρο του στην "Αυγή" ο Πέτρος Κατσάκος επιτίθεται στον Κώστα Πελετίδη και το ΚΚΕ για την άρνησή τους να δεχθούν το δήθεν "δώρο" στήριξης που δήθεν πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Λαϊκή Συσπείρωση.

Ο αισχρός και ξεδιάντροπος αυτός ψεύτης της ελεεινής φυλλάδας γράφει, ανάμεσα σε άλλα:

Ας πληροφορήσει κάποιος τον κ. Πελετίδη πως ο λαός της Αριστεράς δεν παζαρεύει το μέλλον του και τον τόπο του με όρους πολιτικού εμπορίου. Και επιπλέον ας ενημερώσει κάποιος τον κ. Πελετίδη πως δεν χρειάζεται να καταφεύγουν οι υποστηρικτές του σε φτηνά και επικίνδυνα επικοινωνιακά παιχνίδια ώστε να δικαιώσουν την εμπορική του αντίληψη περί ανταλλαγής ψήφων. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, φίλοι και υποστηρικτές του ψηφοδελτίου του [Πελετίδη] διακινούν μέσω του Διαδικτύου μια παραποιημένη και αλλοιωμένη φράση από την τελευταία προεκλογική ομιλία του Κώστα Σπαρτινού. Με ανώνυμα και ανυπόγραφα δημοσιεύματα παραπληροφορούν τους πολίτες της Πάτρας ότι ο Κ. Σπαρτινός είχε πει στις 14 Μαΐου πως «δεν θα αφήσουμε τον υποψήφιο του ΚΚΕ να κρεμάσει για λογαριασμό του κ. Κουτσούμπα τη σημαία του ΚΚΕ στο μπαλκόνι του δημοτικού μεγάρου».

Σας αποδεικνύω ευθύς αμέσως ότι ο Πέτρος Κατσάκος και η "Αυγή" είναι αισχροί ψεύτες και συκοφάντες, μέρη ενός μηχανισμού αδίστακτου και σκοτεινού, και ποτισμένου με τόση εμετική υποκρισία όση δεν έχω ξαναδεί στα 44 μου χρόνια. 

Το απόσπασμα που δήθεν επινόησε και δήθεν διακινεί στρεβλώνοντας την αλήθεια το ΚΚΕ (το οποίο κατηγορείται με αδιανόητο θράσος για "φτηνά και επικίνδυνα επικοινωνιακά παιχνίδια"!) βρίσκεται αναρτημένο καμαρωτά-καμαρωτά ως απόσπασμα της ομιλίας του κ. Σπαρτίδη στην επίσημη ιστοσελίδα του επίσημα στηριγμένου από τον ΣΥΡΙΖΑ συνδυασμού του. Δεν αρκούμαι στο λινκ αλλά χρησιμοποιώ screenshot με εμφανές το url γιατί έχουμε να κάνουμε με πραγματικά ολοκληρωτικά αδίστακτους και εξωνημένους ανθρώπους, που είναι ικανοί να επιχειρήσουν, αφού έκαναν τη βρωμιά, να εξαφανίσουν τα νέα πειστήρια της ξεδιαντροπιάς τους.

Δεν σας φτάνει αυτό;
Ε, ακούστε τον ίδιο να το λέει στο 0:38:

Διαδώστε παντού αυτό το νέο δείγμα πολιτικής ανηθικότητας και χυδαιότητας απ' αυτούς που θέλουν  εξαφανίσουν από προσώπου γης τους κομμουνιστές και λένε πως μας "στηρίζουν" κιόλας. Μαυρίστε στην κάλπη τους εκμεταλλευτές και τους εμπόρους των ελπίδων σας, τους ψεύτες και συκοφάντες του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Με όποια χρώματα κι αν κυκλοφορούν. 

Στην Πάτρα, στην Ικαρία, στο Χαϊδάρι, στην Πετρούπολη και σε όλη την Ελλάδα, από άκρη σε άκρη:    

ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ, ΜΙΚΡΟΒΙΟΤΕΧΝΗΣ, ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΣ, ΦΟΙΤΗΤΗΣ, ΑΝΕΡΓΟΣ, ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ, ΕΡΓΑΤΗΣ; ΣΙΧΑΘΗΚΕΣ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΟΣΩΝ ΣΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΕ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ; ΓΥΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ! ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;
ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΚΑΙ ΚΚΕ ΠΑΝΤΟΥ! ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΜΕ ΑΦΕΝΤΗ ΤΟ ΛΑΟ!

followtheredriver.blogspot.gr

Καταγγελία του ΠΑΛΛΕΣΒΙΑΚΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ για την ανάκληση των μελών του από το ΙΚΑ

        
Καταγγέλλουμε την απόφαση του τμήματος Συλλογικών Οργάνων του ΙΚΑ και της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου που ανακαλεί τον διορισμό της συναδέλφου – μέλους της διοίκησης του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Μαρίας Βουλβούλη, της εκπροσώπου του Εμπορικού Συλλόγου Μυτιλήνης Μάρως Βερβενιώτου, και της εκπροσώπου του ΟΑΕΕ Άννας Κλούρα, από την τοπική Διοικητική Επιτροπή Υποκαταστήματος ΙΚΑ- ΕΤΑΜ Μυτιλήνης, με αφορμή την στάση της συναδέλφου και των άλλων μελών να υπερασπιστούν στην επιτροπή του ΙΚΑ εργαζόμενο, κάτι το οποίο γι’ αυτούς θεωρείται άνομο.

        Δηλώνουμε ότι η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου σε οποιαδήποτε επιτροπή και αν συμμετέχει υπερασπίζει και προάγει τα συμφέροντα του εργαζομένου, της εργατικής τάξης. Οι θέσεις μας είναι θέσεις του ταξικού κινήματος και με βάση αυτές κινούμαστε. Οι αντεργατικοί νόμοι που έχουν ψηφιστεί και θα ψηφιστούν, εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις και τα μακριά τους χέρια (υπηρεσίες, περιφέρειες, δήμοι) και έχουν μοναδικό σκοπό την υπεράσπιση των συμφερόντων των μεγαλοεργοδοτών, και όχι των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.

Δεν θα τους περάσει!

        Όσο και αν προσπαθούν δεν θα μας φιμώσουν. Η φωνή μας είναι φωνή των εργαζομένων που ασφυκτιούν με όλους αυτούς τους αντιλαϊκούς – αντεργατικούς νόμους που εφαρμόζονται.

        Για τη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, των ταξικών σωματείων, συνδικάτων και ομοσπονδιών, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Δεν θα μας βάλουν σε καλούπια όπως αυτοί επιθυμούν. 

peklesvou.blogspot.gr 

... και Καινούργιος Κόσμος να χτιστΕί !!!

... και Καινούργιος Κόσμος να χτιστΕί !!!

Είναι βέβαιο, ιδιαίτερα σήμερα, μετά από πέντε χρόνια έντασης της αντιλαϊκής πολιτικής, που είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή όλων των δίκαιων κατακτήσεων του λαού μας, ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για να βγάλουν όλοι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες, η νεολαία, το σύνολο των πληγωμένων λαϊκών στρωμάτων συμπεράσματα για το πώς χτίστηκε η βαρβαρότητα, από ποιους και ποιους ωφέλησε και να τους γκρεμίσουν.

Στη θέση τους να χτίσουν τη ζωή τους, ανάλογα με τις ανάγκες τους, μαζί με αυτούς που παλεύουν σ' αυτόν το δρόμο ανάπτυξης και φυσικά αυτοί είναι μόνο οι κομμουνιστές.

Όλοι οι άλλοι κουβαλάνε μαζί τους υλικά από τα μπάζα του κατεδαφιστέου!

ΓΙΑΤΙ, κανένας εργαζόμενος ή υπάλληλος, κανένας συνταξιούχος, δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα δεν γλίτωσε από τη λεηλασία της αντιλαϊκής κυβέρνησης. Ακόμα και οι εργαζόμενοι στο πολύ στενό πυρήνα του κράτους (Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Πυροσβεστική, Στρατός κλπ.), αφού χρησιμοποιήθηκαν, μέσα από τους αντιλαϊκούς ταξικούς αστικούς θεσμούς για το πέρασμα των βάρβαρων μέτρων, είδανε - είδαμε όλοι το πρόσωπο του ίδιου ταξικού εχθρού και νιώσαμε την φτέρνα του να πατάει κυριολεκτικά τη ζωή μας.

Η συγκυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, για να μπερδέψουν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, μιλάνε με "διαρροές" για αποκατάσταση των βλαβών μέσα από τη Δικαιοσύνη. Κι αυτό, την ίδια στιγμή που όλοι αυτοί μιλάνε για ΙΣΟΒΑΡΒΑΡΑ μέτρα που θα ξαναπάρουν πίσω το όποιο ψίχουλο κι αν δοθεί.

Αποτέλεσμα αυτής της καπιταλιστικής πραγματικότητας είναι η διεύρυνση των κοινωνικών αντιθέσεων.

Δηλαδή, ενώ ο λαός εξαθλιώνεται, οδηγούμενος από την αγανάκτηση στην απογοήτευση, γιατί καταλαβαίνει ότι εντός των τειχών δεν υπάρχει σωτήρια λύση, αντίθετα οι μεγαλοεπιχειρηματίες, αξιοποιώντας την κρίση τους, πολλοί από αυτούς γίνονται πλουσιότεροι.

Παράλληλα χρησιμοποιούν το πολυεργαλείο τους, το ναζισμό, για να φοβίζουν το λαό και να τον κρατούν γονατιστό.

ΓΙ' ΑΥΤΟ, αν και δεν χρειάζεται, θα πειράξουμε λίγο τους στίχους του ποιητή, που, ως άλλος οδηγητής, προτρέπει, δείχνοντας στον πραγματικό Κυρίαρχο, το άχρηστο παλιό και το αναγκαίο καινούργιο, για να μας κάνει πρωτομάστορες της ίδιας μας της ζωής.

Τι μας έμεινε Νικήτα/ γύρνα πίσω σου και κοίτα... (κοίτα τη ζωή σου κοίτα...)

Τι μας έμεινε Λευτέρη /πού 'ναι του ΛΑΟΥ το χέρι,

Να κάψει την ΕΥΡΩ-ΛΥΚΟΦΩΛΙΑ και τον ΚΑΠΙΤΑ-ληστή

και Καινούργιος Κόσμος να χτιστΕί !!!

ΑΥΤΟΣ ο κόσμος θα χτιστεί, με τη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ όλων, εκτός από αυτούς που βαράνε ΠΡΟΣΟΧΗΗΗ, κάνουν ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ και προστάζουν ΕΓΕΡΘΗΤΩΩΩ, στο διάβα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας!!!».

Τριαντάφυλλος Μπαλωμένος, 

Συνταξιούχος αστυνομικός, αντιπρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αστυνομικών Αττικής

 

Συνέντευξη της Νίκης Τσιριγώτη στην εφημερίδα ¨ΠΟΛΙΤΙΚΑ"

Νίκη Τσιριγώτη - Υποψήφια Δήμαρχος Λέσβου με το συνδυασμό “Λαϊκή Συσπείρωση”

Συνέντευξη στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΙΚΑ"

Σήμερα και ενόψει των δημοτικών εκλογών του 2014, η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΑ συνομιλεί με την υποψήφια Δήμαρχο του συνδυασμού «Λαϊκή Συσπείρωση», κ. Νίκη Τσιριγώτη, η οποία παρ’ όλο το νεαρό της ηλικίας της δεν διστάζει να δώσει καυστικές απαντήσεις  σχετικά με το πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου μας. Παράλληλα μιλά για το προσωπικό της όραμα, αλλά και του συνδυασμού της, σε ότι αφορά τις ανάγκες του τόπου και των πολιτών  οι οποίοι έχουν καταρρακωθεί τα τελευταία χρόνια από την οικονομική κρίση και από τις δυσβάστακτες επιβαρύνσεις που τους έχει επιβάλει η πολιτεία.

Είστε μια νέα κοπέλα του τόπου μας που σας εμπιστεύτηκε η παράταξή σας, παρ’ όλο το νεαρό της ηλικίας σας, να κατεβείτε στις προσεχείς εκλογές ως υποψήφια Δήμαρχος. Πόσο είναι το βάρος της ευθύνης για εσάς και ποιο είναι το προσωπικό στοίχημα γι’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση;

Ν.Τ. Είναι σίγουρα βαριά η ευθύνη να είμαι υποψήφια Δήμαρχος και θα γίνει ακόμα πιο βαριά εφόσον ο λεσβιακός λαός αναδείξει τη «Λαϊκή Συσπείρωση» σε δημοτική αρχή. Επιτρέψτε μου όμως να πω ότι στο ΚΚΕ και στη Λαϊκή Συσπείρωση δεν μας αρέσει να «πλασάρουμε» τα «νιάτα», ή την «πείρα» μας σαν εκλογική πραμάτεια όπως κάνουν άλλοι υποψήφιοι (ανάλογα με το τι διαθέτει ο καθένας…). Σε εμάς η πείρα και τα νιάτα αξιοποιούνται και εργάζονται συλλογικά και οργανωμένα.

Όσο βαριά λοιπόν κι αν είναι η ευθύνη από όποια θέση μας αναδείξει ο λαός με την ψήφο του, αυτό το βάρος, σας διαβεβαιώνω, αλαφραίνει όταν αναλογίζομαι πού στηρίζομαι. Κι αυτό για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί ξέρω ότι οι συναγωνιστές και συνοδοιπόροι του ψηφοδελτίου μας είναι βγαλμένοι μέσα από τους λαϊκούς αγώνες, γνωρίζουν τα προβλήματα, έχουν γνώση, κατάρτιση και πείρα ανεκτίμητη, ταξικό αγωνιστικό ήθος δοκιμασμένο. Δεύτερον γιατί ξέρω ότι ο συνδυασμός μας στηρίζεται στο Κόμμα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ένα Κόμμα που δεν είναι «ανεμοδούρα», δεν πολιτεύεται με βάση τα συμφέροντα των καπιταλιστών, δεν «τάζει» δεξιά κι αριστερά.

Σε ποιους τομείς πιστεύετε ότι πρέπει να δώσει προτεραιότητα η νέα Δημοτική Αρχή και με ποιους τρόπους μπορείτε εσείς να βοηθήσετε προς αυτή την κατεύθυνση αν εκλεγείτε;

Ν.Τ. Εμείς έχουμε άλλη μέθοδο προσδιορισμού των προτεραιοτήτων μας από αυτήν που υιοθετούν οι υποψήφιοι των συνδυασμών που στηρίζονται από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Οι υποψήφιοι αυτοί ό,τι κι αν γράφουν στα προεκλογικά τους φυλλάδια, όταν αναλαμβάνουν τη δημοτική αρχή, καταλήγουν πάντα να προσαρμόζουν τις προτεραιότητές τους με βάση τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, να συμβιβάζονται με τη λογική του Δήμου-επιχειρηματία στην υπηρεσία των μονοπωλίων και της αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ, γνωστή και ως στρατηγικής της Λισαβόνας.

Τις δικές μας προτεραιότητες τις καθορίζουν δυο πράγματα. Το πρώτο είναι η ανάγκη να αντιπαλέψει ο λαός τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης από καλύτερες θέσεις. Το δεύτερο είναι οι σύγχρονες λαϊκές τοπικές ανάγκες, που ενώ σήμερα μπορούν να ικανοποιηθούν με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας, μετατρέπονται σε πηγή κέρδους για το κεφάλαιο ή παραμερίζονται.

Ύψιστη λοιπόν προτεραιότητα μιας δημοτικής αρχής σήμερα θα πρέπει να είναι να στέκεται με σθένος στο πλάι των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την καπιταλιστική κρίση. Δεν μπορεί π.χ. στη Λέσβο σήμερα  να μιλάμε αφηρημένα για «προτεραιότητες» όταν ο δημότης δεν μπορεί να ζήσει με το μεροκάματο ή τη σύνταξή του, όταν είναι άνεργος, όταν πουλά σε εξευτελιστικές τιμές την παραγωγή του, όταν έχει γονατίσει από φόρους και χρέη, όταν υποχρεώνεται να πληρώνει πανάκριβα τις λειψές συγκοινωνίες με την ηπειρωτική Ελλάδα, όταν του φουσκώνουν κι άλλο τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας και τα δημοτικά τέλη, όταν οι νέοι μεταναστεύουν και οι γυναίκες ασφυκτιούν κάτω από το βάρος των προβλημάτων των οικογενειών τους. Αυτές είναι οι δικές μας προτεραιότητες και δεν τις αντιμετωπίζουμε ούτε με ελεημοσύνες μέσω ΜΚΟ ούτε με δήθεν προγράμματα ανακούφισης. Όσο αφορά την αντιγραφή των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα προγράμματα όλων των άλλων συνδυασμών για έξυπνες ιδέες και καινοτομίες, το μόνο που υπηρετούν είναι η εκμετάλλευση φυσικών και ανθρώπινων πόρων από το μεγάλο κεφάλαιο.

Εμείς εκπτώσεις στις υποδομές που είναι απαραίτητες ώστε το νησί μας να ζει και να παράγει με αξιοπρέπεια και ασφάλεια (υποδομές καθαριότητας, αγροτικής οδοποιίας, αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας, υγείας, πρόνοιας, παιδείας, αθλητισμού και πολιτισμού) δεν κάνουμε, ούτε δεχόμαστε να τα μετατρέψουμε σε εμπόρευμα. Δεν «τάζουμε», δείχνουμε τίμια στον λαό του νησιού μας τον μοναδικό τρόπο για να τα διεκδικήσει, ως μερίδιο του κοινωνικού πλούτου που παράγει, ως επένδυση για το μέλλον του. Κι αυτό δεν γίνεται όταν καταριέσαι ρητορικά τον Καλλικράτη και το κράτος που παρακρατεί τα χρήματα των δήμων ενώ από την άλλη εφαρμόζεις πειθήνια και «ρεαλιστικά» τις κυρίαρχες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης. Η δική μας δημοτική αρχή θα καλέσει τον λαό της Λέσβου να διεκδικήσει δυναμικά αυτό που του ανήκει, κόντρα στις δεσμεύσεις που απορρέουν από τον ισχύοντα νόμο και όποιους πόρους αποσπά από τον προϋπολογισμό ή από ευρωπαϊκά προγράμματα θα τους κατευθύνει σε έργα που υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες και όχι σε πανηγυρικές εκδηλώσεις προβολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της κυβέρνησης και διαφόρων πολυεθνικών.

Όπως όλοι γνωρίζουμε υπάρχει πλέον μια μεγάλη δυσπιστία του κόσμου απέναντι στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας, γι’ αυτό εξ άλλου και οι περισσότεροι υποψήφιοι κατεβαίνουν ως ανεξάρτητοι. Εσείς σε αντιδιαστολή, που κατεβαίνετε στις προσεχείς δημοτικές εκλογές με κομματική ταυτότητα, θεωρείτε ότι το γεγονός αυτό θα επηρεάσει την εκλογική σας αναμέτρηση;

N.T. Πιστεύω ότι η σύγκριση για την οποία κάνετε λόγο θα λειτουργήσει υπέρ της Λαϊκής Συσπείρωσης. Πρώτα απ’ όλα, ειδικά στη Λέσβο, αυτή η υπόθεση της «ανεξαρτησίας» και του δήθεν καθαρά αυτοδιοικητικού χαρακτήρα συνδυασμών και υποψηφίων τείνει να πάρει χαρακτηριστικά …φαρσοκωμωδίας, μιας και οι συγκεκριμένες κομματικές δεσμεύσεις ορισμένων συνδυασμών είναι κάτι παραπάνω από ορατές, ενώ όλοι γνωρίζουν τον βίο και την πολιτεία του καθενός.

Δεύτερον, οι δημότες αισθάνονται ότι υποτιμάται πια η νοημοσύνη τους από όλη αυτή τη φιλολογία περί «ανεξαρτησίας». Όλο όρκους για την αξία του διαλόγου ακούνε κι όλο κοκορομαχίες του τύπου «Είστε λερωμένοι και ανίκανοι-Είμαστε τίμιοι και ικανοί» βλέπουνε. Και η απερχόμενη δημοτική αρχή της Λέσβου ως ανεξάρτητη με τέτοια λογική εκλέχτηκε, την προκοπή τους στην υπηρεσία των αντιλαϊκών πολιτικών την είδαμε…

Τρίτον, έχει κυλήσει ήδη αρκετό νερό στο αυλάκι της κρίσης και ο λαός έχει αρχίσει να βγάζει συμπεράσματα για το που στοχεύουν όλες αυτές οι λουστραρισμένες, πομπώδεις και ανώδυνες για το σύστημα  διακηρύξεις. Και στο νησί μας οι δημότες έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι εκείνο που διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές είναι το ψωμί και τα δικαιώματα του εργαζόμενου, το μέλλον όλων των λαϊκών στρωμάτων που δέχονται την επίθεση του κεφαλαίου, κι όσοι αποφεύγουν να πάρουν θέση ξεκάθαρα σε αυτή τη μάχη ουσιαστικά προετοιμάζονται να υπηρετήσουν ως δημοτική αρχή τα συμφέροντα που είναι απέναντί μας. Πιστεύω λοιπόν ότι οι ψηφοφόροι θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Λαϊκή Συσπείρωση είναι η μόνη παράταξη που είναι πραγματικά ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ από τα καπιταλιστικά συμφέροντα, και ταυτόχρονα η μόνη απόλυτα ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ από τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.

Πώς θα είναι η επόμενη μέρα για εσάς και για τον συνδυασμό σας αν αναδειχθείτε νικητές αυτών των εκλογών;

Ν.Τ. Καταρχάς να πούμε ότι, σε αντίθεση με όσα διαδίδουν οι διάφοροι πονηροί καλοθελητές, εμείς επιθυμούμε να έχουμε αυτή την τιμή και ευθύνη. Παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε η Λαϊκή Συσπείρωση να κατακτήσει τη δημοτική αρχή. Σε περίπτωση που ο λεσβιακός λαός μας δώσει μια τέτοια νίκη, σε περίπτωση που μας δώσει μια τέτοια δύναμη, τις μέρες που θα ακολουθήσουν ευελπιστούμε να του επιστρέψουμε αυτή τη δύναμη στο πολλαπλάσιο.

Ευελπιστούμε ότι η νίκη αυτή στο μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου και κάστρο αγωνιστικών παραδόσεων θα δώσει στον λαό μας ελπίδα και ώθηση ώστε να οργανώσει την πάλη του σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε χωράφι, σε κάθε μαγαζί, γειτονιά, νοικοκυριό. Η δημοτική αρχή της Λαϊκής Συσπείρωσης μπορεί να συμβάλει στο να πιστέψει ο λαός στις δυνάμεις του, στο να ξεπεράσει τη μοιρολατρία, στο να μην αφήνει πια κανένα πρόβλημά του να «πέσει κάτω».

Μαζί με τους δημότες της Λέσβου, οργανωμένους και ενεργούς, μπορούμε να αποδείξουμε και στους πλέον δύσπιστους πόσο «χειροπιαστά» μπορεί να είναι τα αποτελέσματα των αγώνων και της λαϊκής δημιουργίας όταν έχουν για πυξίδα την ασυμβίβαστη πάλη ενάντια στο σύστημα που γεννά την εκμετάλλευση, ενάντια στο σύστημα που υπηρετούν οι αστικές κυβερνήσεις με τους «Καλλικράτεις» τους, και η ΕΕ με τα μνημόνια διαρκείας της. Αυτό έκαναν στον καιρό τους (και σε άλλες συνθήκες) οι κομμουνιστές δήμαρχοι που γνώρισε στο παρελθόν το νησί μας, αυτό θέλουμε να κάνουμε –με τη μαχητικότητα που απαιτούν οι καιροί- κι εμείς σήμερα. Ζητάμε από τον λεσβιακό λαό να μας δώσει αυτή τη νίκη. Θα είναι μια νίκη που τη χρειάζονται οι εργαζόμενοι, τη χρειάζεται η κοινωνία μας για να σταματήσει το πισωγύρισμα και να ξανανθίσει η ελπίδα.

Μυτιλήνη: Μαζική η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ και της «Λαϊκής Συσπείρωσης» (ΦΩΤΟ)

Μαζική προεκλογική συγκέντρωση πραγματοποίησε την Πέμπτη το ΚΚΕ και η «Λαϊκή Συσπείρωση» στην πλατεία Σαπφούς της Μυτιλήνης.  
Κεντρικός ομιλητής στη συγκέντρωση ήταν ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής. Χαιρετισμό απηύθυναν ο Μιχάλης Μιχαήλ, υποψήφιος ευρωβουλευτής, συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ, ο Στρατής Κόρακας, υποψήφιος περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου και η Νίκη Τσιριγώτη, υποψήφια δήμαρχος Λέσβου (διαβάστε στα συνημμένα αρχεία στο τέλος του κειμένου ολόκληρες τις ομιλίες).
Ο Μάκης Παπαδόπουλος στην ομιλία του τόνισε μεταξύ άλλων: «απέναντί μας βρίσκεται ένας πολύ ισχυρός αντίπαλος ο οποίος δε χρειάζεται να κατέβει υποψήφιος. Κρατά στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας. Αυτός αποφασίζει αν θα γίνουν επενδύσεις, αν θα κλείσει επιχειρήσεις, αν θα γίνουν απολύσεις, τι μισθούς θα δώσει, πόσα δρομολόγια πλοίων θα υπάρχουν για το νησί και αν θα αυξηθούν τα εισιτήρια, τα ναύλα.
Όλοι ξέρουμε τον πραγματικό αντίπαλο: είναι οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η άρχουσα τάξη. Θα βρίσκεται εδώ για να συνεχίσει την επίθεση στο λαό, όποιος και εάν έλθει πρώτος στις εκλογές είτε ο Σαμαράς είτε ο Τσίπρας».
Στη συνέχεια ανέφερε από το βήμα: «όλοι εμείς πρέπει να σκεφτούμε, να αποφασίσουμε να ψηφίσουμε και να αγωνιστούμε με βάση το ταξικό μας συμφέρον, την ταξική μας θέση. Να βοηθήσουμε και άλλους να προβληματιστούν στο ερώτημα:

Ποια πολιτική δύναμη θα είναι σίγουρα και αταλάντευτα δίπλα μας, δίπλα στο λαό και μετά τις εκλογές;

Ποια διέξοδο μας προτείνουν σήμερα οι δύο πόλοι του νέου διπολισμού; Μας προτείνουν ως φάρμακο "δια πάσαν νόσον" την ανάκαμψη, την επιστροφή σε ψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, τις νέες επενδύσεις».

Καταλήγοντας τόνισε ότι «ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, ο δρόμος των θυσιών διαρκείας, χωρίς ημερομηνία λήξης για το λαό δεν είναι μονόδρομος.

Υπάρχει λύση για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, υπάρχει ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης από την ΕΕ του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, που μπορεί να απογειώσει τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες μιας χώρας όπως η Ελλάδα. Η χώρα μας διαθέτει πλούσιες ενεργειακές πηγές, σημαντικό ορυκτό πλούτο, διαθέτει ικανό και έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του λαού μας αν ξεριζωθεί η λειτουργία της οικονομίας με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος» και κάλεσε «να χαλάσουμε τα σχέδια της άρχουσας τάξης, να χτυπήσουμε τον πραγματικό αντίπαλο, να οργανώσουμε τη λαϊκή αντεπίθεση.

Μιλήστε παντού στη δουλειά, στη γειτονιά, στο χωριό, σ’ αυτούς που ακόμα σωπαίνουν και προβληματίζονται. Ελάτε να βγάλουμε το ΚΚΕ πιο δυνατό, πιο ισχυρό από όλες τις κάλπες». 

Συνημμένα Αρχεία: 

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου στη Μυτιλήνη

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την ομιλία του Στρατή Κόρακα στη Μυτιλήνη

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την ομιλία της Νίκης Τσιριγώτη στη Μυτιλήνη